یکی از بزرگترین چالش ها در زمینه عکاسی بارداری در آتلیه بارداری در شب، جا دادن عناصر پیش زمینه خوب است، اما یادگیری چند ترفند ساده، کار شما را به سرعت بهبود خواهد بخشید. اگر شما تا کنون عکسی از کهکشان راه شیری در یک منطقه بسیار تاریک در یک شب بدون ماه گرفته باشید، حتما متوجه شده اید که المان های منظره در پیش زمینه عکس اغلب در برابر آسمان شب سیلوئت خواهند شد. در این مطلب به شما آموزش خواهیم داد که چگونه با نورپردازی پیش زمینه، عکاسی شب خود را بهبود بخشید.

علت آن این است که نور ستاره ها به تنهایی نور کافی برای تشخیص سنسور دوربین فراهم نمی کند، حتی در نوردهی های طولانی و حساس مورد استفاده برای ثبت ستارگان. من خودم از بازی کردن با سیلوئت ها لذت می برم، اما داشتن یک پس زمینه پر از جزئیات، اغلب یک عکس شب را جالب تر می کند.


در این عکس گرفته شده از راه کوهستانی خوش منظره در غرب ویرجینیا، کهکشان راه شیری سوژه بود. من فقط می خواستم از شکل چشم انداز برای ساخت آن استفاده کنم، بنابراین جزئیات ضروری نبودند.

در اکثر موارد نوردهی چندگانه و ترکیب کردن با استفاده از لایه ها و ماسک ها در فتوشاپ همراه با نقاشی با نور برای جلوگیری از آن فضای منفی سایه مانند لازم است، اما این موضوع فراتر از بحث این مقاله است. در حال حاضر، من در مورد نقاشی با نور و بهره گرفتن از منابع نور خارجی برای روشن کردن پیش زمینه عکس های شما بحث خواهم کرد.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

این اَشکال سنگی طبیعی با نام هودوز (Hoodoos) در برایس کانیون ایالت اوتا در آمریکا شبیه افرادی در تاریکی به نظر می رسند. اگر آنها به خوبی نورپردازی و روشن می شدند، توجه بیننده را از آن روشنایی آسمان منحرف می کردند.

لنزک: بنابراین همچون عکس فوق، مواردی نیز وجود دارند که عکاس به دلایلی تشخیص می دهد که نمی خواهد المان های پیش زمینه را روشن کند و شکل سیلوئت آن ها در عکس را ترجیح می دهد. برای مثال در عکس فوق اگر این سنگ ها نورپردازی می شدند، وزن بصری خیلی زیادی به خود اختصاص می دادند که تعادل عکس را بر هم می زد.
نقاشی با نور

برای درک اینکه یک دوربین چگونه داده های نوری را جمع آوری می کند، می توان آن را با نقاشی یک نقاش بر روی یک بوم خالی مقایسه کرد. قسمت هایی بر روی بوم نقاش با ضربات آرام قلم مو روشن تر به نظر خواهد رسید. اگر به همان قسمت رنگ بیشتری اعمال شود، تیره تر شده و بیشتر با آن رنگ مشخص می شود. چیزی که ما به عنوان نور می بینیم در واقع ذراتی به نام فوتون است که بر روی سطح مرئی طیف الکترومغناطیسی وجود دارند. سنسور دوربین را به عنوان یک بوم، و فوتون ها را به عنوان رنگ در نظر بگیرید.

هنگام عکاسی از ستاره ها و آسمان شب با نور کم، دیافراگم باز تنظیم می شود، حساسیت ایزو بالاست و شاتر معمولا به مدت ۲۰-۱۵ ثانیه باز گذاشته می شود تا اجازه دهد بیشترین حد ممکن از فوتون ها بر روی سنسور دوربین جمع شوند و در پایان نوردهی یک تصویر کامل به ما بدهند. یک نوردهی ۵ ثانیه ای دو برابر تاریک تر از یک نوردهی ۱۰ ثانیه ای در شب به نظر خواهد رسید، چون نیمی از آن نور بر روی بوم ما جمع می شود.

یک پیش زمینه تاریک در هر یک از این سرعت شاترها سیلوئت باقی خواهد ماند، چرا که بسیاری از اوقات فوتون های کمتری نسبت به فوتون های ساطع شده از آسمان شب، از این اجسام بازتاب می شوند. استثنائاتی وجود دارد که در آن یک سطح بسیار بازتابنده مانند بتن، سنگ آهک یا شن و ماسه ممکن است به اندازه کافی نور بازتاب کند که با یک نوردهی در این تنظیمات در داخل دوربین دیده شود.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

یک عکس گرفته شده با نور روز که بیش از حد طولانی نوردهی شده است. بسیاری از جزئیات غیر قابل بازیابی هستند و هیستوگرام به منتهای سمت راست منتقل شده است.

از طرف دیگر، اگر یک عکس در طول روز با این تنظیمات بگیرید، تصویر کاملا سفید خواهد شد. علت آن این است که فوتون های زیادی از خورشید در طول روز وجود دارند، آشکارسازهای حساس به نور در دوربین برانگیخته می شوند تا جایی که با نور اشباع می شوند و وقتی این اتفاق بیفتد، هیچ پس پردازشی نمی تواند جزئیات را در این قسمت ها بازیابی کند.

به این مورد که جزئیات قسمت های روشن به دلیل نوردهی بیش از حد (overexposing) از بین می روند یا سفید مطلق می شوند، بریده شدن (clipping) یا سوختن هایلایت ها (قسمت های روشن) گفته می شود – یعنی مقادیر سفید به ماکزیمم مقدار مطلق می رسند و نمودار هیستوگرام تجمع شدیدی در راست پیدا خواهد کرد.

با توجه به تنظیمات حساس دوربین که برای عکاسی از ستاره ها لازم است، مهم است که مطمئن باشیم منبع نور ما زیاد قوی نیست، در غیر اینصورت در معرض خطر اشباع سنسور دوربین با نور و شدید شدن نور هایلایت ها یا بیش از حد غالب ساختن نورپردازی پیش زمینه در صحنه قرار می گیریم.

بیشتر بخوانید: آموزش خواندن و تفسیر هیستوگرام در عکاسی دیجیتال
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

واگن در اینجا با درخشش سریع یک چراغ قوه تنها برای چند ثانیه در طول نوردهی روشن شد. تنظیمات دوربین عبارت بودند از: f/2.8، ایزو ۸۰۰، ۲۰ ثانیه.

برای این کار، من تنها از چراغ قوه های LED با خروجی کم یا یک پنل LED استفاده می کنم. چراغ قوه های LED مناسب تر از لامپ های رشته ای قدیمی هستند، چون آنها پرتو نور یکنواختی تولید می کنند، به خصوص اگر حالت نورافکن داشته باشند. چراغ های جاسوئیچی LED ارزان قیمت هم خوب جواب می دهند چون کنترل آنها آسان است و می توانند با فشار دادن یک دکمه ساده، خاموش و روشن شوند.

من همچنین از یک پنل LED با روشنایی قابل تنظیم مانند این یکی برای نورپرازی ثابت و کنترل شده استفاده می کنم، اینها برای روشن کردن داخل سازه ها، ایجاد سوژه های سیلوئت، یا برای ارائه نورپردازی ثابت برای تایم لپس مناسب تر هستند. شما می توانید اینها را بر روی هر سه پایه دلخواه نیز نصب کنید، که به شما کمک می کند.

برای نقاشی کردن با نور، شما باید سریعا نور را بر روی سوژه ای که می خواهید در طول نوردهی روشن کنید، انداخته و مطمئن شوید که نور به طور یکنواخت در پیش زمینه پخش می شود. درست مانند روی هم انباشته شدن لایه های رنگ، رها کردن چراغ قوه در یک نقطه برای مدت زمان طولانی نیز به ایجاد قسمت های روشن تر منجر خواهد شد. به دست آوردن مقدار درست نور به آزمون و خطا نیاز دارد و من دوست دارم نور را از یک زاویه غیر مستقیم بتابانم تا سایه و بافت ایجاد کنم. گاهی اوقات «تعدیل» نور با قرار دادن یک پارچه روشن یا کیسه پلاستیکی بر روی چراغ قوه می تواند مفید باشد.

اینها چند نمونه هستند.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

۱- یکی از دوستانم یک پنل LED را برای مدت زمان کوتاهی در طول نوردهی انجام شده در ایزو ۳۲۰۰، f/2.8 و ۲۰ ثانیه، رو به بالا به سمت این سنگ گرفت. نور در این عکس آزمایشی خیلی شدید بود.

۲- در این عکس ما نور را برای مدت زمان کوتاه تری روشن نگه داشتیم و با نزدیک تر کردن منبع نور به سنگ، نور را بیشتر بر روی آن متمرکز کردیم.

۳- این نسخه نهایی بعد از ویرایش است. ما مراحل نورپردازی را با سه سنگ دیگر در پیش زمینه تکرار کردیم و تصاویر در فتوشاپ روی هم انباشت شدند.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

از هیچ نوری در این عکس استفاده نشده است.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

یک چراغ قوه پوشانده شده با یک کیسه خرید پلاستیکی، گوشه قایق را روشن کرد تا نور رام تری ارائه دهد که با زمین های بسیار بازتابنده اطراف ترکیب شود. چراغ در تمام مدت ۱۵ ثانیه نوردهی در ایزو ۶۴۰۰ و f/3.5 روشن بود.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

من ۷ عکس با استفاده از تنظیمات و نورپردازی یکسان گرفتم و در فتوشاپ با استفاده از انباشت میانه (median stacking) روی هم انباشت کردم تا بدون افزایش نویز، جزئیات بیشتری از کل صحنه بیرون بکشم.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

این دو نوردهی است، آسمان یک عکس ردیابی شده با استفاده از astrotracer (ردیاب ستارگان) بر روی دوربین پنتاکس K-3II بود، اما به راحتی می توان آن را با یک عکس انجام داد. داخل کلبه با استفاده از یک پنل LED بر روی یک سه پایه روشن شد. این یک نوردهی ۲۰ ثانیه ای در ایزو ۳۲۰۰، f/2.8 است و نور روشن باقی ماند در حالیکه من به مدت ۲۰ ثانیه ثابت و بی حرکت ماندم. (آن رگه های زرد در بالا کرم های شب تاب هستند).
منابع نوری محیط

در عکاسی شب، نورهای خیابانی می توانند آزاردهنده باشند، اما گاهی اوقات شما می توانید از آنها به نفع خودتان استفاده کنید.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

نور خیابانی در آن نزدیکی، روشنایی این انبار و سیلو را تامین کرد. این عکس در f/2.8، ایزو ۳۲۰۰، ۱۵ ثانیه گرفته شد.

از مهتاب و گرگ و میش نیز می توان به عنوان منابع نور استفاده کرد. این کار را می توان با نوردهی های واحد و برنامه ریزی دقیق انجام داد، اما ترکیب نوردهی های گرفته شده در زمان های مختلف از یک نقطه، زیرکانه ترین راه است.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

برای این عکس، کهکشان راه شیری ۲۰ دقیقه قبل از بالا آمدن ماه گرفته شد. من از یک نوردهی ثانویه استفاده کردم، زمانی که ماه به اندازه کافی بالا بود تا همانطور که می بینید همه چیز را در پیش زمینه روشن کند. f/2.8، ایزو ۳۲۰۰، ۱۵ ثانیه.

لنزک: اگر قصد دارید از تکنیک ترکیب دو یا چند نوردهی (ترکیب چند عکس گرفته شده با نوردهی های متفاوت) استفاده کنید، قرار دادن دوربین روی سه پایه الزامی است – چراکه شما می خواهید کادر عکس ها دقیقا یکسان باشد.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

در اینجا، از معبر پل روی رودخانه در هنگام پایین رفتن زودهنگام ماه در اوایل شب عکس گرفته شد. من ۲ ساعت بعد صبر کردم تا وقتی کهکشان راه شیری به نقطه مرکز پل رسید از آن عکس بگیرم. f/2.8، ایزو ۳۲۰۰، ۱۵ ثانیه.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

زاویه دیگری از معبر پل روی رودخانه. این بار من از گرگ و میش صبح برای تامین روشنایی منظره استفاده کردم. از کهکشان راه شیری در ساعت ۳ صبح عکس گرفته شد، در حالی که از منظره حدود ۳ ساعت بعد، کمی قبل از طلوع آفتاب عکس گرفته شد. علاوه بر این، ۱۲ عکس پیش زمینه روی هم انباشت شدند تا نویز کاهش یابد. زمانی که گرگ و میش نجومی شروع می شود، یا درست قبل از اینکه تمام شود، بهترین زمان برای گرفتن این عکس هاست، چون نتیجه بیش از حد روشن نیست و به خوبی با آسمان شب ترکیب می شود.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

این عکس ترکیب ۴ نوردهی است. در یکی از آنها با f/2.8، ایزو ۸۰۰، ۱۱۰ ثانیه، ستاره ها در آسمان ردیابی شدند. بیرون پل تنها با نور ستاره ها با یک نوردهی ۵ دقیقه ای در f/2.8، ایزو ۱۶۰۰ نورپردازی شد. داخل پل به مدت ۱۵ ثانیه با یک پنل LED روی سه پایه با f/2.8 و ایزو ۱۶۰۰ نورپردازی شد. دو نوردهی لازم بود تا جلو و پشت را پوشش دهند.

نویسنده: جسی تورنتون (Jesse Thornton)

می گویند یک تصویر ارزش هزار کلمه را دارد. اما من کنجکاوم که، دیگر چه می گویند؟ برای فهمیدن جواب این سوال من بهترین نقل قول ها در زمینه عکاسی را جمع آوری کردم. در این مطلب لنزک از شما عزیزان برای مطالعه ۵۰ نقل قول خواندنی درباره عکاسی دعوت می کنیم که امیدواریم برایتان الهام بخش واقع شوند.
[عکاسی استیو مک‌کری]

عکس از استیو مک‌کری (Steve McCurry)

«عکاسی داستانی است که من نمی توانم آن را در قالب کلمات بیان کنم.» – دستین اسپارکز (Destin Sparks)

«وقتی کلمات واضح نیستند، من باید بر روی عکس ها تمرکز کنم. وقتی تصاویر هم کافی نیستند، باید با سکوت خشنود شوم.» – انسل آدامز (Ansel Adams)

«در عکاسی واقعیت چنان ظریفی وجود دارد که واقعی تر از واقعیت می شود.» – آلفرد استیگلیتز (Alfred Stieglitz)

«یک چیز هست که عکاس باید آن را در عکس های خود بگنجاند، انسانیت آن لحظه.» – رابرت فرانک (Robert Frank)

«ثبت یک تصویر، ثابت کردن یک لحظه، نشان می دهد که حقیقت واقعا چقدر غنی است.» – ناشناس

«عکاسی یک راه احساس کردن، لمس کردن، و عشق ورزیدن است. چیزی که شما روی فیلم می گیرید برای همیشه ثبت می شود… و مدتها بعد از این که شما همه چیز را فراموش کردید، یادآور چیزهای کوچک خواهد بود.» – آرون سیسکیند (Aaron Siskind)

«ما عکس می گیریم تا بفهمیم زندگی چه معنایی برای ما دارد.» – رالف هاترزلی (Ralph Hattersley)

«چیزی که شما در تصاویر من می بینید این است که من از این که عاشق این مردم شوم نمی ترسیدم.» – آنی لیبویتز (Annie Leibovitz)

«عکاسی برای من نگاه کردن نیست، احساس کردن است. اگر نتوانید چیزی را که به آن نگاه می کنید احساس کنید، هیچ وقت نمی توانید کاری کنید که دیگران از دیدن تصاویر شما چیزی احساس کنند.» – دان مک کالین (Don McCullin)

«یک پرتره در داخل دوربین ساخته نمی شود، بلکه در هر دو طرف آن ساخته می شود.» – ادوارد استایکن (Edward Steichen)

«بهترین چیز در مورد یک تصویر این است که هرگز تغییر نمی کند، حتی وقتی که افراد داخل آن تغییر می کنند.» – اندی وارهول (Andy Warhol)

«برای من عکاسی هنر مشاهده کردن است. عکاسی پیدا کردن یک چیز جالب در یک مکان معمولی است… من متوجه شده ام که عکاسی ارتباط کمی با چیزهایی که می بینید دارد، همه چیز مربوط به نحوه دیدن شماست.» – الیوت اویت (Elliott Ewitt)

«تصویری که شما با دوربین خود می گیرید تخیلی است که می خواهید با واقعیت ایجاد کنید.» – اسکات لورنزو (Scott Lorenzo)

«اگر عکاس به افراد جلوی لنز خود علاقه مند بوده، و اگر مهربان و دلسوز باشد، نصف راه را رفته است. ابزار عکاسی دوربین نیست، بلکه عکاس است.» – ایو آرنولد (Eve Arnold)

«یک قطره اشک حاوی اقیانوس است. یک عکاس از لحظات کوچک در زندگی یک شخص که حقایق بزرگتری را آشکار می کنند، آگاه است.» – ناشناس

«دوربین ابزاری است که به افراد یاد می دهد چطور بدون یک دوربین ببینند.» – دوروتی لانگ (Dorothea lange)

«من به کلمات اعتماد ندارم. من به عکس ها اعتماد دارم.» – گیلز پرس (Gilles Peress)

«من واقعا معتقدم چیزهایی وجود دارد که اگر من از آنها عکس نمی گرفتم هیچ کس آنها را نمی دید.» – دایان آربوس (Diane Arbus)

«عکس گرفتن هر صدم ثانیه از زندگی را لذت بخش می کند.» – مارک ریبود (Marc Riboud)

«هنگامی که توجه کردن را یاد بگیرید، می توانید تصاویر را با ذهن خود یا بر روی فیلم ثبت کنید. هیچ تفاوتی بین این دو وجود ندارد.» – ناشناس

«دوربین باعث می شود فراموش کنید که وجود دارید. اینطور نیست که شما پنهان شده باشید بلکه همه چیز را فراموش می کنید، و فقط نگاه می کنید.» – لیندا مک کارتنی (Linda McCartney)

«اگر چیزی را ببینید که شما را تحت تاثیر قرار دهد، و آن وقت از آن عکس بگیرید، یک لحظه را ماندگار می کنید.» – انسل آدامز (Ansel Adams)

«عکس رازی درباره یک راز است. هرچه چیزهای بیشتری به شما بگوید، شما کمتر می فهمید.» – دایان آربوس (Diane Arbus)

«تمام هدف عکس گرفتن این است که شما مجبور نیستید همه چیز را با کلمات توضیح دهید.» –الیوت ارویت (Elliott Erwitt)

«انسان هیچ وقت دست از دیدن برنمی دارد. انسان هیچ وقت دست از کادربندی صحنه های اطراف خود برنمی دارد. این قابلیت ها خاموش و روشن نمی شوند. همیشه وجود دارند.» – آنی لیبویتز (Annie Leibovitz)

«چیزی که من در مورد عکس ها دوست دارم این است که آنها لحظه ای را ثبت می کنند که برای همیشه رفته است، و دیگر هیچ وقت برنمی گردد.» – کارل لاگرفلد (Karl Lagerfeld)

«یک عکس خوب عکسی است که با یک واقعیت ارتباط برقرار می کند، قلب را لمس می کند و بیینده را برای دیدن آن به شخصی دیگر تبدیل می کند. در یک کلمه، تاثیرگذار است.» – ایروینگ پن (Irving Penn)

«زیبایی را می توان در همه چیز دید، دیدن و ساختن زیبایی چیزی است که تصاویر لحظه ای (snapshot ) را از عکس های واقعی متمایز می کند.» – مت هاردی (Matt Hardy)

«شما یک عکس را نمی گیرید، آن را می سازید.» – انسل آدامز (Ansel Adams)

«وقتی مردم از من می پرسند از چه ابزاری استفاده می کنم، به آنها می گویم از چشم هایم.» –ناشناس

«ای کاش می توانستم از تمام عظمت طبیعت، احساس زمین، و انرژی زنده یک مکان عکس بگیرم.» – آنی لیبویتز (Annie Leibovitz)

«من هیچ وقت دقیقا همان عکسی را که مد نظرم بوده نگرفته ام. آنها همیشه یا بهتر می شوند یا بدتر.» – دایان آربوس (Diane Arbus)

«همه عکس ها دقیق هستند. اما هیچ کدام حقیقت نیستند.» – ریچارد آودون (Richard Avedon)

«من فکر می کنم یک رویای خوب چیزی است که به یک عکس خوب منجر می شود.» – وین میلر (Wayne Miller)

«من عاشق افرادی هستم که از آنها عکس می گیرم. منظورم این است که آنها دوستان من هستند. من اکثر آنها را هیچ وقت ندیده ام یا اصلا آنها را نمی شناسم، با این حال از طریق عکس هایم با آنها زندگی می کنم.» – بروس گیلدن (Bruce Gilden)

«اگر می خواهید عکاس بهتری باشید، در مقابل چیزهای جالب تر بایستید.» – جیم ریچاردسون (Jim Richardson)

«وقتی من می گویم می خواهم از کسی عکس بگیرم، منظورم دقیقا این است که دوست دارم او را بشناسم. من از هر کسی که بشناسم عکس می گیرم.» – آنی لیبویتز (Annie Leibovitz)

«زندگی من با نیاز مبرم به سرگردان بودن و مشاهده کردن شکل گرفته است، و دوربینم گذرنامه من است.» – استیو مک‌کری (Steve McCurry)

«قبل از باز کردن شاتر نگاه کنید و فکر کنید. قلب و ذهن لنزهای واقعی دوربین هستند.» – یوسف کارش (Yousuf Karsh)

«دوربین بهانه ای است برای این که جایی باشید که در غیر این صورت به آن تعلق نداشتید. دوربین به من هم یک نقطه اتصال می دهد و هم یک نقطه جدایی.» – سوزان میسلاس (Susan Meiselas)

«اکثر چیزها در زندگی لحظات خوشی و یک عمر خجالت زدگی هستند؛ عکاسی یک لحظه خجالت زدگی و یک عمر خوشی است.» – تونی بن (Tony Benn)

«من دوست دارم از هر کسی قبل از این که بداند بهترین زوایای او چه هستند، عکس بگیرم.» – پیتر آدامز (Peter Adams)

«زندگی مثل یک دوربین است. فقط بر روی آنچه مهم است فوکوس کنید و اوقات خوش را ثبت کنید، با نگاتیوها (منفی ها) پیشرفت کنید و اگر هیچ چیز درست از کار درنیامد، عکس دیگری بگیرید.» – ناشناس

«عکاسی خوب وابسته به عمق احساس است، نه به عمق میدان.» – پیتر آدامز (Peter Adams)

«در عکاسی هیچ سایه ای وجود ندارد که نتوان آن را روشن کرد.» – آگوست سندر (August Sander)

«وقتی من عکس می گیرم، کاری که واقعا انجام می دهم جستجوی پاسخ برای همه چیز است.» – وین بولاک (Wynn Bullock)

«شخصیت، مثل یک عکس، در تاریکی پرورش می یابد.» – یوسف کارش (Yousuf Karsh)

«عجیب است که عکاسان سال ها یا حتی تمام عمر خود را صرف ثبت لحظاتی می کنند که روی هم رفته، حتی به اندازه چند ساعت هم نمی شود.» – جیمز لالروپوی کیوم (James Lalropui Keivom)

«وقتی عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد وارد خون شما می شود، مثل یک بیماری عمل می کند.» – ناشناس

«کدام یک از عکس هایم عکس مورد علاقه من است؟ عکسی که فردا قرار است بگیرم.» – ایموگن کانینگهام (Imogen Cunningham)
نویسنده: تمی لاموروکس (Tammy Lamoureux)

آیا تا به حال شده تعجب کنید که عکاس های حرفه ای چطور روز به روز و سال به سال مدام عکس های شگفت انگیز بیرون می دهند و راز موفقیت آنها چیست؟ علاوه بر اینکه دوربینشان را مثل بهترین دوستشان می شناسند، کارهای دیگری که حرفه ای ها انجام می دهند چه هستند؟ در این مطلب چند نکته عکاسی منظره امتحان شده و واقعی آورده شده که توسط حرفه ای ها استفاده می شوند. با ما همراه شوید.

۱
آزمایش کنید

آزمایش کردن یکی از بهترین راه ها برای بیرون کشیدن خودتان از رکود است و بله حتی حرفه ای ها هم از آن برای شروع به فکر کردن به شیوه ای خلاقانه و پر جنب و جوش استفاده می کنند.

عکاسی کودک در آتلیه کودک از چیزی کاملا خارج از منطقه امنتان یا حتی یک زیرشاخه متفاوت در ژانر مورد نظر خود را امتحان کنید. اگر عکاسی منظره مورد علاقه شماست، احتمالا در حال حاضر در زمینه ساعت طلایی (طلوع و غروب خورشید) استاد هستید. بنابراین آزمایش کردن می تواند با گرفتن یک منظره شب یا حتی یک نوردهی طولانی در وسط روز شروع شود.
[نکات عکاسی منظره]

چطور است از یک عنصر انسانی در منظره خود استفاده کنید و اجازه دهید آنها بخشی از داستان باشند؟ آزمایش کردن شما را در مسیر یادگیری نگه داشته و وقتی یاد بگیرید، به عنوان یک عکاس رشد می کنید. مسئله مهم، به چالش کشیدن خودتان برای انجام چیزی متفاوت و کنار زدن مرزهایتان است.

بیشتر بخوانید: ۵ دلیل خوب برای اضافه کردن افراد به عکاسی منظره
[نکات عکاسی منظره]
۲
عکس را از آنِ خود کنید

از بسیاری از مکان ها در لیست عکاسی شما در حال حاضر صدها بار عکس گرفته شده است. این فکر می تواند باعث شود که شما دست های خود را به هوا بیاندازید و تصمیم بگیرید که شما هم دوباره آن عکس ها را ایجاد کنید. قبل از اینکه به ایجاد دوباره آنها فکر کنید، سعی کنید آنها را به طور متفاوتی به تصویر بکشید. شما چه کار دیگری می توانید انجام دهید؟ آیا المان پیش زمینه دیگری وجود دارد که بتوانید آن را اضافه یا حذف کنید؟ یکی از چیزهایی که کار حرفه ای ها را از بقیه متمایز می کند، پرسپکتیو و توانایی آنها برای ایجاد مکانی است که به نظر می رسد دارید آن را برای اولین بار می بینید.
[نکات عکاسی منظره]

هرچند همیشه ایجاد یک چیز منحصر به فرد و جدید آسان نیست، اصالت شما یکی از چیزهایی است که شما را متمایز خواهد کرد. می توانید از یک زاویه متفاوت عکس بگیرید، هنگام ترکیب بندی یک المان را اضافه یا کم کنید، یا به طور متفاوت از آن عکس بگیرید (به عنوان مثال، با رد نور یا نوردهی های چندگانه)؟ چطور است عکس گرفتن از مسیرها و مناطق دارای نمای معروف را بیخیال شوید و پرسپکتیو دیگری پیدا کنید؟

هیچ مشکلی در الهام گرفتن از کار یک شخص دیگر وجود ندارد. اما در نظر داشته باشید که شما می خواهید کارتان و همینطور خودتان، برجسته باشد.
[نکات عکاسی منظره]
۳
یک داستان بگویید

شخصی گفته است که «یک عکاس خوب بودن لزوما به معنی یک داستان سرای خوب بودن نیست». هرچند، توانایی بیرون کشیدن احساسات مخاطبتان باید همیشه هدف شما باشد. به خاطر داشته باشید که هدف داستان عکس شما ایجاد علاقه، آموزش، یا متحیر کردن مخاطبتان است.

تصمیم بگیرید که چطور می خواهید تصویر بر آنها تاثیر بگذارد و سپس چطور به آن هدف دست یابید. آیا داستان شما قرار است سیاه و سفید باشد یا مادون قرمز؟ آیا قرار است واقع گرایانه باشد یا انتزاعی (abstract)؟ حرفه ای ها از سبک های عکاسی مختلفی برای ایجاد مداوم داستان های جذاب استفاده می کنند.
[نکات عکاسی منظره]
۴
کمتر می تواند بیشتر باشد

در عکاسی منظره، گزینشی تر بودن در مورد نماهایی که ارائه می دهید، به گفتن داستان های موثرتری منجر می شود. بنابراین حرفه ای ها قدرت ترکیب بندی خوب را درک می کنند (که به تنهایی یک موضوع گسترده است). یکی از قوانین ترکیب بندی خوب این است که تصویر شما باید تنها شامل جزئیات کافی باشد. در عکاسی منظره شما از نعمت جابه­جایی فیزیکی چیزهای اطراف خود بهره مند نیستید، بنابراین باید المان های یک تصویر را با تغییر موقعیت خود تنظیم کنید. این کار به پیدا کردن مسحور کننده ترین نما، یا نمایی که یک داستان متفاوت می گوید نیز کمک می کند.
[نکات عکاسی منظره]

انتخاب المان های مهم در عکس برای برجسته کردن آنها، به شما کمک می کند تصمیم بگیرید چه چیزی را در کادر بگنجانید و چه چیزی را از آن خارج کنید. سوژه خود را با یک یا چند المان مرتبط برجسته کنید، و به یاد داشته باشید تا آنجا که ممکن است موارد غیر ضروری را حذف کنید. به عنوان یک قانون کلی، اگر یک المان در تصویر شما کیفیت سوژه را بهبود نمی بخشد، باید از آن حذف شود.
[نکات عکاسی منظره]
۵
پس پردازش خود را بشناسید

در حالت ایده آل، شما می خواهید عکس را در داخل دوربین درست به دست آورید و پس پردازش خود را حذف کرده یا به حداقل برسانید. با ویژگی ها و تنظیمات زیادی که بر روی DSLR های امروزی وجود دارد، ایجاد تصویری که می خواهید ممکن است. اما اگر این کار امکان پذیر نیست، آن وقت شما به توانایی انجام تنظیمات و ویرایش های اولیه نیاز دارید. این تنظیمات عبارتند از تغییر رنگ و کنتراست، تنظیمات نوردهی، صاف کردن، و کراپ کردن.

بیشتر بخوانید: آموزش ویرایش عکس های منظره با استفاده از Adobe Camera Raw و Photoshop
[نکات عکاسی منظره]

حرفه ای ها اهمیت پس پردازش را می دانند. این یکی از دلایل اصلی است که آنها با فرمت RAW عکس می گیرند تا تمام داده های تصویر غیر فشرده را ثبت کنند، که در نهایت به کیفیت بالاتر تصاویر منجر می شود.

تصمیم بگیرید که آیا عکسی که گرفته اید چیزی است که شما می خواستید به آن دست یابید یا می توانید المان ها را تنظیم کنید تا به تصویری که می خواهید ارائه دهید برسید. عکاسی دیجیتال، پس پردازش را نسبت به تاریک خانه های قدیم آسان تر کرده است، اما فراتر رفتن از مرزها و محدودیت ها را نیز ساده تر می کند. بنابراین دیدگاه خود را برای تصویر نهایی تعیین کرده و یاد بگیرید آن را به درستی اجرا کنید تا بتوانید تصویری ایجاد کنید که معرف شما باشد.
[نکات عکاسی منظره]

عکس از علی اصیلی (Ali Asili)
ن
نتیجه گیری

هنگام ایجاد تصاویر، تنها چند نکته هست که باید در ذهن داشته باشید. سازگار ماندن به معنی خلاق ماندن یا دائما به چالش کشیدن خودتان برای امتحان کردن یک چیز متفاوت یا یادگیری چیزی جدید است.

وقتی به محل عکاسی خود می رسید، در مورد اینکه چطور می توانید تصویر را از آنِ خود کنید فکر کنید. هیچ چیزی شگفت انگیزتر از ایجاد تصویری که دیگران آن را مال شما بدانند، حتی قبل از اینکه به آنها گفته شود شما آن را گرفته اید، نیست. لطفا در قسمت دیدگاه ها، هر نکته دیگری در مورد عکاسی منظره که می توانید به این مطلب اضافه نمایید، با ما در میان بگذارید.

نویسنده: نیشا رامروپ (Nisha Ramroop)
برگرفته از:

حیات وحش اغلب در طول طلوع یا غروب خورشید در جریان است، و عکاسی بارداری در آتلیه بارداری زمانی که نور کم است می تواند چالش برانگیز باشد. حتی اگر با آخرین و بهترین دوربین DSLR موجود هم عکس بگیرید، باز هم به جایی می رسید که نور برای استفاده از تنظیمات ایده آل خیلی کم است. در این جاست که باید شروع به تکیه بر مهارت و تکنیک خود کنید تا میزان موفقیت خود را بهبود بخشید. در این مطلب لنزک چند ترفند برای عکاسی حیات وحش به شما عزیزان آموزش می دهیم که به شما کمک می کنند تا تصاویر بهتر و قابل استفاده تری در نور کم بگیرم. نکات این مطلب شما را برای عکاسی در شرایط کم نور راهنمایی می کنند، بنابراین مطالعه آن را به همه توصیه می کنیم.
[عکاسی حیات وحش در نور کم]
۱
دیافراگم و سرعت شاتر

بدیهی است که شما باید از بازترین دیافراگمی که می توانید (کوچک ترین ضریب اف یا f-stop) استفاده کنید تا اجازه دهید بیشترین میزان نور ممکن وارد شود. اگر از لنزهای تله فوتوی واقعا گران قیمت استفاده می کنید، احتمالا حداکثر گشودگی دیافراگم f/4 یا حتی f/2.8 دارید. با این حال، اکثر لنزهای تله فوتوی رده متوسط یا ارزان قیمت حداکثر دیافراگم حدود f/5.6 یا f/6.3 دارند. اما باز هم، آن را تا جایی که می توانید باز کنید.

در مورد سرعت شاتر، قانونی که باید یاد بگیرید، این است که از سرعت شاتر حداقل ۱ بر روی فاصله کانونی لنز خود استفاده کنید. به عنوان مثال، یک لنز ۴۰۰mm به یک سرعت شاتر حداقل ۱/۴۰۰ ثانیه نیاز دارد تا لرزش دوربین را به طور موثر از بین ببرد. با این حال، این کار احتمالا در شرایط نور کم امکان پذیر نیست. بنابراین، شما باید قانون را بشکنید! سرعت شاتر خود را تا جایی که می توانید کم کنید، ضمن این که هنوز هم در مورد عکاسی احساس راحتی می کنید. شما می توانید خیلی آهسته تر از آنچه فکر می کنید پیش بروید. ۱/۱۰۰ ثانیه کاملا قابل قبول است. برای حذف لرزش، هر سیستم کاهنده لرزشی که ممکن است بر روی لنز خود داشته باشید را فعال کنید. به علاوه باید از یک سه پایه هم استفاده کنید، چون همه چیز را ثابت نگه می دارد.

لنزک: برای کاهش سرعت شاتر، افزایش زمان نوردهی و مقابله با شرایط کم نور، دوربین را روی سه پایه قرار دهید تا لرزش های احتمالی موجب تار شدن عکس نشوند.
[عکاسی حیات وحش در نور کم]

۱/۳۰ ثانیه، f/4، ایزو ۸۰۰۰
پنینگ را امتحان کنید

هنگامی که سرعت شاتر شما شروع به خیلی کند شدن کند، آن وقت تقریبا به طور حتم ماتی حرکت (motion blur) از سوژه در حال حرکت ایجاد می شود. اگر سوژه در حال دویدن یا راه رفتن است، شما می توانید دوربین خود را همراه با حیوان مورد نظر پنینگ کنید. با تمرین، شما می توانید دوربین خود را با همان سرعت حیوان حرکت دهید و حتی با یک سرعت شاتر آهسته هم سوژه را فریز یا ثابت کنید. در عکس بالا برای عکاسی از خرس، تکنیک پنینگ به کار گرفته شده است در نتیجه پس زمینه مات و سوژه واضح و شارپ به تصویر کشیده شده است.

لنزک: در تکنیک پنینگ (panning) عکاس یک سرعت شاتر آهسته انتخاب می کند، سپس همزمان با فشردن دکمه شاتر، سوژه را با دوربین تعقیب کرده و فوکوس را روی آن حفظ می کند. برای کسب آموزش کامل، کتابچه آموزشی «ماتی حرکت» را به رایگان از فروشگاه لنزک دانلود نمایید.
۲
ایزو برای نور کم

این ممکن است ترسناک ترین تنظیمات شما باشد، اما ایزو (iso – حساسیت سنسور به نور) نباید چیزی باشد که شما را به لرزه بیاندازد. من عکاسان زیادی را دیده ام که ایزو را بالاتر از حدود ۴۰۰ نمی برند، با وجود این که دوربین های آنها قابلیت انجام این کار را دارند. مطمئنا، ایزوهای بالاتر در عکس شما نویز ایجاد می کنند، اما یک تصویر نویزدار بهتر از یک تصویر تار است.

دوربین خود را آزمایش کنید و ببینید قبل از این که عکس ها غیر قابل استفاده شوند، عملا چقدر می توانید ایزو را افزایش دهید. شما می توانید نویز را در پس پردازش نیز حذف کنید، بنابراین هنوز امیدی برای کاهش نویز هست. عکس زیر با ایزو ۵۰۰۰ گرفته شد، اما حق دارید اگر فکر کنید مقدار آن بسیار بسیار کمتر بوده است. دوربین مورد نظر نیکون D4 بود، که دارای قابلیت های ایزوی بسیار خوبی است. دوربین های DSLR سطح پایین تر را نیز می توان حتی تا حدود ۱۶۰۰ تنظیم کرد، و با این حال باز هم تصاویری با کیفیت نسبتا خوب به دست آورد.

بیشتر بخوانید: ایزو در نور پایین، چه زمانی و چگونه حساسیت دوربین را افزایش دهید
[عکاسی حیات وحش در نور کم]

شجاع باشید و زمانی که به یک سرعت شاتر سریع تر نیاز دارید، ایزو را افزایش دهید. این کار به شما کمک خواهد کرد تا وقتی که نور کمتر می شود، به عکاسی ادامه دهید، به این معنی که شما زمان بیشتری برای نشستن در انتظار حیات وحش دارید!
۳
استفاده از یک لنز زوم

مواظب باشید که یک لنز زوم ممکن است حداکثر گشودگی دیافراگم متغیر داشته باشد. در حالت زوم شده به خارج ممکن است بازترین دیافراگم ممکن f/4 باشد، اما وقتی به داخل زوم می کنید این مقدار می تواند به چیزی مثل f/6.3 افزایش پیدا کند. اگر لنز شما یک دیافراگم ثابت کلی دارد، در این صورت لازم نیست نگران باشید. اما اگر ندارد، باید از این واقعیت که وقتی در حالت زوم شده به داخل (zoomed in) هستید نور کمتری به سنسور می رسد، آگاه باشید.

در عوض، در مورد زوم کردن به خارج (zooming out) و گرفتن یک عکس محیطی تر فکر کنید. در این حالت شما دیافراگم باز تری خواهید داشت، و ممکن است بتوانید به عکس قابل استفاده تری نسبت به یک عکس کاملا زوم شده به داخل با نور کم دست پیدا کنید.
[عکاسی حیات وحش در نور کم]

اگر لنز شما یک دیافراگم متغیر دارد، به خارج زوم کنید (فاصله کانونی کمتر) تا از بازترین دیافراگم استفاده کنید و تصاویری محیطی بگیرید که به طور کامل بر روی حیوان تمرکز نمی کنند (بخشی از پیرامون و محیط اطراف سوژه را نیز در بر دارند).

لنزک: به دلیل پیچیدگی طراحی لنز های زوم، بسیاری از لنز های زوم معمولی بیشینه دیافراگم های متغیر دارند. برای مثال لنز زوم نیکون ۱۸-۲۰۰mm دیافراگم متغیر f/3.5-f/5.6 دارد. وقتی با انتخاب فاصله کانونی ۱۸mm کامل به خارج زوم شود f/3.5، اما وقتی در ۲۰۰mm کامل به داخل زوم گردد، بیشینه گشودگی دیافراگم f/5.6 خواهد داشت. لنز های زوم حرفه ای مثل Nikon 70-200mm f/2.8 در تمام فواصل کانونی محدوده ۷۰ تا ۲۰۰ میلیمتر، بیشینه گشودگی دیافراگم ثابت f/2.8 را ارائه خواهند داد.
۴
از حالت عکاسی متوالی با سرعت بالا استفاده کنید

فراموش نکنید که یک حالت عکاسی متوالی سرعت بالا (Burst Mode) هم دارید. اگر تنظیمات شما در معرض ریسک تار شدن تصاویر قرار دارند، هر تعداد ممکن که می توانید عکس بگیرید. این کار شانس شما برای داشتن یک عکس قابل استفاده را بیشتر خواهد کرد. سرعت شاتر آهسته تر به معنی شانس بیشتر هم برای تاری عکس به دلیل ثبت لرزش ها و هم ماتی حرکت است. اگر یک حیوان در طول گرفتن عکس شما سر خود را حرکت دهد، ممکن است آن عکس خراب شود. اگر شما یکباره چندین عکس بگیرید، احتمال دارد که عکس دیگری را در کسری از ثانیه بعد از آن بگیرید که تار نباشد.

این صادقانه یکی از مفیدترین کارهایی است که هنگام عکاسی از حیات وحش در نور کم می توانید انجام دهید. این کار واقعا به گرفتن عکس های قابل استفاده کمک کرده و مانند سحر و جادو در کنار تکنیک های فوق عمل می کند.
۵
به طور ناکافی نوردهی نکنید

به طور ناکافی نوردهی کردن (underexposing) عکس هایتان می تواند وسوسه انگیز باشد، با دانستن این که بعدا می توانید آنها را روشن تر کنید. اگرچه این کار ممکن است سرعت شاتر سریع تری به شما بدهد، اما عکس به احتمال زیاد به روشن کردن قابل توجهی در پس پردازش نیاز خواهد داشت. و وقتی که صحنه از قبل تاریک باشد، نویز دیجیتالی زیادی ایجاد می شود.
[عکاسی حیات وحش در نور کم]

۱/۶۰ ثانیه، f/4، ایزو ۵۰۰۰

در عوض، سعی کنید نوردهی خود را تا حد امکان بهینه نگه دارید. اگر بتوانید از هیستوگرام خود راضی باشید، آن وقت روند ویرایش برای شما آسان تر خواهد بود. بدترین کار گرفتن یک عکس ناکافی نوردهی شده (underexposed) است، و بعدا متوجه شوید غیر قابل استفاده است چون روشن کردن آن باعث خراب شدنش می شود. من ترجیح می دهم ریسک تار شدن عکس را بپذیرم اما چندین عکس بگیرم تا این که یک عکس شارپ ناکافی نوردهی شده ثبت کنم. شاید این فقط نظر من است، اما این کار خیلی به نفع من عمل کرده است.

نتیجه گیری

مهم نیست شما چقدر عکاس ماهری هستید، یا تجهیزات عکاسی شما چقدر خوب هستند، مواقعی پیش می آید که عکس های شما با نور کم خراب می شوند. با تمرین، شما یاد خواهید گرفت که گاهی اوقات جنگیدن با شرایط کم نور فایده ای ندارد، اما ترکیبی از تکنیک های این مطلب به شما کمک خواهد کرد.

آیا نکته دیگری دارید که به این موارد اضافه کنید؟ لطفا در قسمت دیدگاه ها، پایین صفحه، به اشتراک بگذارید.

بوکه ها مصنوعات نوری ای هستند که وقتی ما از نقاط نورانی بسیار خارج از فوکوس عکس می گیریم، در تصاویر ما ظاهر می شوند. منبع نقاط نورانی ای که روی آن ها فوکوس نکرده ایم یا خارج از فوکوس قرار گرفته اند، می تواند خورشید در مناظر طبیعی، چراغ های شهری یا منبع نور مصنوعی در استودیو عکاسی شما باشد. در این مطلب لنزک، یک چیدمان نورپردازی جالب برای ایجاد بوکه های پیش زمینه به شما عزیزان آموزش خواهیم داد. مطالعه این مطلب را به همه لنزکی های علاقه مند به عکاسی پرتره، نورپردازی استودیویی و ترفند های عکاسی توصیه می کنیم.

بوکه (bokeh) چیزی است که ما به عنوان عکاس آن را دوست داریم، اما من کاملا مطمئن نیستم چرا اینطور است. ممکن است ما اینقدر عاشق آن باشیم چون چیزی را ثبت می کنیم که در واقع وجود ندارد، ما نمی توانیم آن را با چشم خود ببینیم و بنابراین فکر می کنم اینکه ما نمایشگر دوربین را بررسی می کنیم در انتظار این که تصویری ظاهر شود که آنچه را چشم های ما قادر به دیدن آن نیست به ما نشان دهد، در ما شور و هیجان به وجود می آورد. به عبارت ساده، بوکه ها مصنوعات نوری ای هستند که وقتی ما از نقاط نورانی بسیار خارج از فوکوس عکس می گیریم، در تصاویر ما ظاهر می شوند.
[عکاسی پرتره با بوکه پیش زمینه]

بنابراین ما چطور می توانیم این دایره (گوی) های رازآلود را در عکس های استودیویی خود تحت کنترل درآوریم تا چیزی کمی جذاب تر از افکت بوکه نور خورشید میان برگ ها ایجاد کنیم؟

چیزهایی که نیاز دارید

یک صفحه شیشه ای/ پرسپکس (پلاستیک شفاف) با کیفیت خوب
۴-۲ منبع نور (اصل این چیدمان با دو نور قابل دستیابی است)
نور اصلی ۱ بیوتی دیش (beauty dish)/ سافت باکس کوچک
۲ اصلاح کننده نور متمرکز کننده – مثل اسنوت (snoot)، گرید یا زنبوری (grid) یا بارن دور (barn door) و غیره
۱ سافت باکس کوچک به عنوان اصلاح کننده نور پُرکننده اما یک رفلکتور نیز می تواند در اینجا مناسب باشد.
ژل (اختیاری)
مخلوط گلیسیرین و آب
چیزی برای اسپری کردن آب
۱ پس زمینه تیره – این پس زمینه می تواند هر چیزی باشد، از یک تخته/ مخمل سیاه گرفته تا پرده یا فون عکاسی سیاه
۱ لنز با حداکثر گشودگی دیافراگم زیاد – در حالت ایده آل در حدود f/2.8 یا بازتر
۱ مدل/ سوژه صبور

[عکاسی پرتره با بوکه پیش زمینه]

اضافه کردن ژل های رنگی به نور های پشت، بوکه را به همان رنگ ایجاد می کند که می تواند واقعا جالب به نظر برسد.
آموزش ایجاد بوکه های پیش زمینه در استودیو عکاسی

اصل این ترفند این است که شما تنها یک صفحه شیشه ای را با قطرات آب بر روی آن بین خودتان و مدل قرار می دهید، نورها را بر روی قطرات آب و مدل می تابانید، دوربین خود را بر روی یک عمق میدان بسیار کم (ضریب اف کوچک) تنظیم می کنید و سپس چند عکس می گیرید.

این یک توضیح فوق العاده ساده است، اما اجازه دهید کمی دقیق تر به هر مرحله نگاهی بیندازیم.

اول از همه شما به یک قطعه شیشه نیاز دارید. من در واقع تنها یک قاب عکس داشتم که خیلی ساده شیشه را از آن جدا کرده و از آن استفاده کردم. فقط این را بگویم که این روند به احتمال زیاد باعث می شود ظاهر شیشه برای همیشه غیر قابل تمیز شدن بشود، حداقل این اتفاقی بود که برای من افتاد. صفحه ای که من داشتم حدود ۶۰ سانتیمتر مربع بود، بنابراین لازم نیست خیلی بزرگ باشد و اگر شما می خواستید اول این کار را آزمایش کنید، احتمالا با یک قطعه کوچک تر هم می توانستید.

من برای قطعه شیشه ام تنها شیشه ای را که روی یک قاب عکس بزرگ بود جدا کردم. اما مراقب باشید چون این نوع شیشه اغلب به شدت تیز و برنده است. اگر بتوانید یک پرسپکس با کیفیت خوب پیدا کنید، قطعا امن تر و کار کردن با آن آسان تر است.
[عکاسی پرتره با بوکه پیش زمینه]

من این کار را با پرسپکس امتحان نکرده ام اما اگر شما آن را در اختیار دارید، فکر می کنم می تواند جایگزین خوبی باشد، چون جا به جا کردن صفحه های شیشه ای بُرنده با دست در اطراف مدل ها مرا می ترساند. بنابراین من به شما هشدار دادم، و به دلایل ایمنی روشن ترین پرسپکسی که می توانید پیدا کنید را توصیه می کنم.

سپس به یک اسپری برای ایجاد «دایره های رازآلود/بوکه ها» نیاز دارید. من تنها یک آبپاش باغبانی/ آرایشگری را به قیمت ۱ دلار خریدم و سپس فرمولم را مخلوط کردم تا داخل آن بریزم. این فرمول بسیار ساده است: تنها گلیسیرن و آب است، هیچ چیز عجیب و غریبی ندارد. گلیسرین یکی از آن محصولاتی است که شما هیچ وقت چیزی در موردش نشنیده اید تا وقتی که خودتان آن را می خرید و بعد به معنای واقعی کلمه آن را همه جا می بینید. گلیسیرین برای حفظ مواد غذایی، در لوازم آرایشی، جوهر، چسب، ضد یخ و حتی در داروها استفاده می شود. همچنین من فکر می کنم که این محصولی است که به اگزمای شدید هم کمک می کند، بنابراین من یک بطری بزرگ از آن را در یک داروخانه محلی به قیمت حدود ۱ دلار خریدم.

دلیل این که شما به گلیسیرین نیاز دارید غلیظ کردن آب است که گلیسیرین خیلی خوب این کار را می کند چون بسیار غلیظ و کاملا بی رنگ است. شما باید آب را غلیظ کنید تا فورا از روی شیشه ای که بر روی آن اسپری می شود به پایین سُر نخورد. با اضافه کردن گلیسیرین در آبپاش خود می توانید کمی از آن را بر روی شیشه اسپری کنید که باید به صورت حباب مانند در بیاید تا آن قطرات کوچکی که شما به دنبالش هستید را ایجاد کند. عکاسان مواد غذایی همیشه از این ترفند برای به دست آوردن آن نوع عکس های گوجه فرنگی های تازه پوشیده شده با قطرات آب استفاده می کنند.
[عکاسی پرتره با بوکه پیش زمینه]

این «حالت حباب مانند» قطرات است که به آن اشاره کردم. این قطرات نور را به طور کامل می گیرند و بوکه های زیبایی در پیش زمینه عکس شما ایجاد می کنند.

من برای مخلوط حباب شکل خودم از سه قسمت آب و یک قسمت گلیسیرین (نسبت سه به یک) استفاده کردم، اما توصیه می کنم قبل از این که مدل برسد چند آزمایش انجام دهید. اول با نیمی آب و نیمی گلیسیرین شروع کنید، بعد در صورت نیاز آب بیشتری اضافه کنید.
[عکاسی پرتره با بوکه پیش زمینه]

حالا که قطعه شیشه/ پرسپکس و اسپری قطرات خود را دارید، آماده اید تا تنظیم کردن عکس خود را شروع کنید. این مرحله تقریبا بیشتر از همه مراحل به مهارت نیاز دارد، چون اکنون شما باید صفحه شیشه ای را به صورت عمودی بین خودتان و مُدل نگه دارید.

هنگامی که شیشه در جای خود قرار گرفت، شما باید نور های خود را نصب و آماده کنید – تا آخرین لحظه ممکن صبر کنید و بعد بر روی شیشه اسپری کنید چون با وجود گلیسیرین باز هم قطرات به پایین شره می کنند. من عکس هایم را با چهار منبع نور گرفتم اما اصل این چیدمان را می توان با دو منبع نور هم به دست آورد. من چیدمان چهار نوره ام را توضیح خواهم داد، اما همچنین به شما نشان می دهم که اگر تنها دو یا سه منبع نور دارید، چه کار باید بکنید.

اول از همه دو نور خود را در پشت مدل و بالاتر از ارتفاع سر او و با زاویه دورتر از مدل به سمت جایی که دوربین شما قرار خواهد گرفت، نصب کنید. شما می توانید در صورت تمایل به آن ها ژل اضافه کنید (طلق های رنگی). این نور ها باید اصلاح کننده های نوری متمرکز کننده مانند گرید، اسنوت یا بارن دور بر روی خود داشته باشند، چون ما می خواهیم نور را در یک منطقه کنترل کنیم نه این که آن را در اطراف پخش کنیم.

لنزک: اسنوت، زنبوری و بارن دور از اصلاح کننده های نور (light modifier) هستند که نور را متمرکز/جمع کرده و به عکاس اجازه می دهند قسمت مشخصی که می خواهد را نورپردازی کند – چراکه از پخش شدگی (دیفیوز شدن) نور جلوگیری می کنند.

دوم، ما می خواهیم نور اصلی خود را نصب کنیم. من از یک بیوتی دیش نقره ای ۵۵ سانتیمتری استفاده کردم اما شما می توانید از یک سافت باکس کوچک نیز به جای آن استفاده کنید، اما حواستان باشد که نور خیلی بیشتر به اطراف پخش می شود، بنابراین اگر به پس زمینه نزدیک هستید، در این صورت نور ممکن است بر روی آن نشت پیدا کند. بیوتی دیش را بر روی شیشه در سمت دوربین قرار داده و آن را بالاتر از دوربین ببرید و زاویه آن را رو به پایین به سمت مدل تنظیم کنید.

سوم، من یک نور پُرکننده (fill light) را مجهز به یک سافت باکس کوچک بر روی کف زمین نصب کردم. این نور در زیر مدل و مسلما خارج از عکس قرار می گیرد. اگر نور دیگری ندارید، می توانید به جای این نور از یک رفلکتور استفاده کنید.
[عکاسی پرتره با بوکه پیش زمینه]

این چیدمان (setup) نورپردازی چهار نوره من است. می بینید که دو نور مشبک (مجهز به گرید/زنبوری) پشت مدل و به سمت دوربین قرار داده شده اند، به هر دوی این نور ها ژل رنگی اضافه شده است. بیوتی دیش نزدیک به مدل قرار گرفته و سافت باکس کوچک روی کف زمین به عنوان نور پُرکننده عمل می کند.
[عکاسی پرتره با بوکه پیش زمینه]

اگر شما فقط دو منبع نور دارید، هنوز هم می توانید چیدمان پایه را به دست آورید. تنها کافی است نور اصلی را نگه داشته و فقط یک نور پشت داشته باشید. اگر سه منبع دارید آن را به پشت اضافه کرده و به جای نور چهارم یا پُر کننده از یک رفلکتور استفاده کنید.

بعد از آن وقت این است که موقعیت مدل را در سمت دیگر شیشه مشخص کنید و حالا آماده اید که بر روی شیشه اسپری کنید. توصیه می کنم یک ورقه یا روزنامه زیر شیشه قرار دهید تا کف زمین خیس نشود. فرق زیادی ندارد که کدام طرف شیشه اسپری کنید، قطرات هر طرف شیشه که باشند نور به آنها برخورد می کند، اما راحت تر است که آن را در طرف دوربین اسپری کنید.

در آخر آماده اید که چند عکس بگیرید. شما باید دوربین خود را بر روی یک دیافراگم باز، ترجیحا چیزی در حدود f/2.8 یا بازتر، تنظیم کنید. یک عکس بگیرید و نور اصلی را در حدود دیافراگم خود تنظیم کنید، سپس هنگامی که از آن راضی شدید، می توانید قدرت دو نور پشت مُدل را تنظیم کنید. هرچه قدرت آنها بیشتر باشد، بوکه برجسته تری ایجاد خواهد شد و هرچه قدرت کمتر باشد، واضح است که افکت (اثر) ظریف تری خواهد داشت.
[عکاسی پرتره با بوکه پیش زمینه]

ممکن است تعجب کنید که چرا نقاط نورانی/ بوکه در مقابل صورت مدل ظاهر نمی شوند. علت این است که قرار دادن دقیق نورهای پس زمینه بدین معنی است که مدل در واقع روی شیشه سایه ای ایجاد می کند که شما نمی توانید ببینید، این امر به نوبه خود مانع از برخورد نور به هر قطره ای که در سایه قرار دارد می شود، که البته به معنای نبودن بوکه در آن قسمت است.
[عکاسی پرتره با بوکه پیش زمینه] [عکاسی پرتره با بوکه پیش زمینه]

خب عکس شما آماده است، خب این هم از آموزش چیدمان نورپردازی بوکه پیش زمینه. ممکن است اینطور به نظر برسد که شما به تجهیزات عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد و نورپردازی زیادی نیاز دارید تا به آن دست یابید، اما واقعا آنقدرها هم پیچیده نیست – حتی اگر تنها دو عدد منبع نور دارید، هنوز هم می توانید به این عکس برسید.

عکس های یک جلسه عکاسی پرتره خانوادگی خوب برای سالهای زیادی ارزشمند خواهند بود. این یک حوزه بسیار باارزش از عکاسی است، اما می تواند برای عکاسان تازه کار کمی دلهره آور نیز باشد. شما باید سریع یک رابطه دوستانه با خانواده ایجاد کنید، کودکان را علاقه مند نگه دارید، و انتظارات والدین را با عکس های زیبا برآورده کنید. در این مطلب لنزک، ۱۰ نکته برای اولین جلسه عکاسی پرتره خانوادگی با شما عزیزان به اشتراک خواهیم گذاشت.

بنابراین از کجا باید شروع کنید؟ چه تنظیمات دوربینی را باید انتخاب کنید؟

اینها چند نکته مهم هستند که باعث می شوند اولین جلسه عکاسی شما آرام پیش برود، و به شما کمک می کنند پرتره های خانوادگی عالی ای بگیرید.
۱
تا سطح آنها پایین بیایید

ارتفاع خود را تا سطح چشم های کودک پایین بیایید. این کار به عکس های جذاب تری منجر می شود، و همچنین به شما کمک می کند تا بهتر با بچه ها تعامل برقرار کنید.
[عکاسی پرتره خانوادگی]
۲
از نقطه فوکوس مرکزی استفاده کنید

تنظیمات فوکوس مختلف برای عکاسان مختلف مناسب هستند، اما فوکوس با نقطه مرکزی معمولا برای پرتره های خانوادگی از همه مفیدتر است. همانطور که شما پرتره های خانوادگی بیشتر و بیشتری می گیرید، متوجه خواهید شد که این تنظیمات برای شما مناسب است یا نه، اما برای جلسه اول شما نقطه شروع خوبی است.
۳
یک دیافراگم مناسب انتخاب کنید

تنظیمات دیافراگم شما تحت تاثیر سبکی که ترجیح می دهید، قرار خواهد گرفت. به عنوان یک نقطه شروع، بسیاری از عکاسان خانوادگی سبک زندگی (lifestyle) برای پرتره های تک نفری به صورت کاملا باز (f/2.2 واقعا خوب عمل می کند)، و برای عکس های گروهی در حدود f/5.6 عکاسی می کنند تا مطمئن شوند که همه در فوکوس هستند.
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس در f/5.6 گرفته شده است.
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس در f/2.2 گرفته شده است.
۴
سرعت شاتر شروع

شما احتمالا متوجه خواهید شد که برای پرتره های خانوادگی به یک سرعت شاتر کمی سریع تر از آنچه برای بسیاری از انواع دیگر پرتره استفاده می کردید، نیاز دارید. بچه ها سریع، و گاهی اوقات غیر قابل پیش بینی حرکت می کنند! یک سرعت شاتر خوب برای شروع ۱/۲۵۰ ثانیه است، که برای ورجه وورجه یا تکان خوردن بچه ها به شما انعطاف پذیری می دهد. اگر شما موقعیتی دارید که در آن کسی خیلی سریع حرکت می کند، مانند پریدن یا دویدن یک کودک به فاصله دور، یک سرعت شاتر بسیار سریع تر مانند ۱/۸۰۰ ثانیه را انتخاب کنید.
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس در ۱/۸۰۰ ثانیه گرفته شده است.
۵
از ایزوی خودکار استفاده کنید

در حالیکه شما با دیافراگم ها و سرعت شاترهایی آشنا می شوید که در جلسات عکاسی پرتره خانوادگی برای شما جواب می دهند، در نظر داشته باشید که ایزوی خود را روی حالت خودکار (Auto ISO) تنظیم کنید. نتایج معمولا رضایت بخش هستند، و در طول روز دیگر لازم نیست در مورد آن فکر کنید. به تدریج که تجربه و اعتماد به نفس به دست می آورید، می توانید خودتان شروع به انتخاب ایزو کنید.

لنزک: با قرار دادن دوربین بر روی مُد نوردهی دستی (M)، اما تنظیم کردن ایزو بر روی حالت خودکار (Auto ISO)، شما کنترل خود را هم بر دیافراگم و هم سرعت شاتر حفظ کرده، و به دوربین اجازه می دهید تا برای حفظ تعادل نوردهی، ایزو را تنظیم کند. با این وجود، چک کردن تنظیمات ایزو به طور مرتب در طول عکاسی عادت خوبی است که از ثبت عکس هایی با ایزو بالا و دارای نویز زیاد جلوگیری خواهد کرد.
۶
مُد نورسنجی

به نظر می رسد که گزینه های نورسنجی خاص برای برخی از عکاسان مناسب تر از بقیه هستند. همانطور که شما پرتره های خانوادگی بیشتری می گیرید، خیلی زود متوجه خواهید شد که کدام یک از آن گزینه ها برای شما بهتر عمل می کنند. برای شروع، استفاده از مُد نورسنجی نقطه ای (spot metering) را برای پرتره های تک نفره، و نورسنجی الگویی (Evaluative Metering) را برای یک عکس گروهی امتحان کنید.

بیشتر بخوانید: توضیح نورسنجی (و مُد های آن) و نوردهی
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس با مُد نورسنجی الگویی گرفته شده است.
۷
با فرمت RAW عکس بگیرید

گزینه های ویرایش زیادی در لایت روم وجود دارد، و اگر شما با فرمت RAW عکس بگیرید، محدوده رنگ های بسیار بیشتر و جزئیات حفظ شده بیشتری خواهید داشت.
۸
تراز سفیدی خودکار

اگر دارید خارج از استودیو و در محیط باز عکس می گیرید، شما در مکان های مختلف با نورپردازی های مختلف کار خواهید کرد، و در حین کار زمان کافی برای تنظیم تراز سفیدی نخواهید داشت. اصلاح تراز سفیدی یک ویرایش آسان در لایت روم است، بنابراین بهتر است با فرمت Raw عکاسی کنید و وقت خود را صرف تعامل با خانواده ای که دارید از آنها عکس می گیرید بکنید.

لنزک: اگر شما به صورت خام (Raw) عکاسی می کنید، انجام تنظیمات تراز سفیدی در دوربین چندان حیاتی نیست، به این دلیل که فایل های خام حاوی تمامی اطلاعات لازم در عکس هستند و این تنظیمات به خوبی پس از گرفتن عکس قابل تغییر است.

بیشتر بخوانید: آموزش کامل تراز سفیدی در دوربین و با فتوشاپ
۹
لنزهای خود را انتخاب کنید

در نظر بگیرید که کدام لنزها را می خواهید با خود به جلسه عکاسی پرتره خانوادگی ببرید. اگر بودجه شما به خرید چندین لنز نمی رسد، می توانید چند لنز اجاره کنید. این کار می تواند به طرز شگفت آوری مقرون به صرفه باشد، و فرصت امتحان کردن فواصل کانونی مختلف را به شما می دهد تا ببینید کدام یک برای شما از همه مناسب تر است.
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس با یک لنز ۸۵mm گرفته شده است.

استفاده از چندین لنز در طول یک جلسه عکاسی پرتره خانوادگی، تنوع تصاویر زیادی به شما خواهد داد، و همچنین به این معنی است که شما می توانید از عهده ثبت اکثر مکان ها برآیید. یک لنز زوم مانند یک لنز ۲۴-۷۰mm انعطاف پذیری زیادی به شما خواهد داد، یا یک لنز پرایم (دارای فاصله کانونی ثابت) متداول برای پرتره های خانوادگی یک لنز ۸۵mm است، که برای پرتره بسیار مسحور کننده است. یک لنز واید مانند یک لنز ۳۵mm به شما کمک خواهد کرد تا محیط پیرامون سوژه را بیشتر در کادر آورده و پرتره محیطی تری بگیرید.

همانطور که شما در عکاسی از خانواده ها تجربه به دست می آورید، متوجه خواهید شد که کدام لنزها برای شما از همه مناسب تر هستند. این زمان خوبی برای سرمایه گذاری بر روی لنزهای با کیفیتی است که می توانید از عهده خرید آنها برآیید.
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس با یک لنز ۳۵mm گرفته شده است.
۱۰
محدودیت هایی تعیین کنید

خودتان را به گرفتن پنج نسخه از هر صحنه محدود کنید. این کار به چشم های شما یاد خواهد داد که به دنبال جزئیات و حالاتی بگردند که می خواهید آنها را ثبت کنید. و مطمئن شوید که در نهایت همه آنها را در یک عکس با هم ترکیب کنید.

نتیجه گیری

خب آموزش مختصر عکاسی از پرتره های خانوادگی ما به پایان رسید. تمرین به مرور کار شما را بهبود می بخشد، اما برای کار سخت و نشان دادن مهارت های خود با دوربین آماده باشید. از همه مهمتر، یک نگرش دوستانه و حرفه ای همراه با آماده سازی دقیق برای هر جلسه عکاسی پرتره از خانواده، مشتریان راضی و تکرار شدن کسب و کار شما را به همراه دارد.

لطفا نکات مربوط به عکاسی کودک در آتلیه کودک پرتره خانوادگی خود را در قسمت دیدگاه ها، پایین این مطلب به اشتراک بگذارید.

نویسنده: لوئیس داونهام (Louise Downham)

به دنیای عکاسی بارداری در آتلیه بارداری با سرعت بالا خوش آمدید، در این مطلب به شما عزیزان آموزش می دهیم که چگونه با استفاده از فلاش خود از افتادن میوه داخل آب عکاسی کنید.

عکاسی با سرعت بالا (High-speed photography) یک راه فوق العاده برای ثبت برخی از افکت های جذاب و دیدنی است. ثابت کردن حرکت یک شیء که سطح آب را می شکافد، عکس خیره کننده ای به وجود می آورد.

تنظیمات ممکن است پیچیده به نظر برسد، اما تمام چیزی که مورد نیاز است کمی آماده سازی از قبل، کمی اطلاعات در مورد عکاسی و فلاش، و مقدار زیادی صبر و شکیبایی است! ما از یک لنز ماکرو استفاده کردیم اما یک زوم استاندارد نیز این کار را انجام خواهد داد.

ما به شما نشان خواهیم داد که چطور استودیوی عکاسی رومیزی خود را ایجاد کرده و دوربین و فلاش خود را برای ثبت برخی از حرکات با سرعت بالا تنظیم کنید. هدف ما ثبت گیلاس است درست بعد از این که سطح آب را می شکافد، اما قبل از این که به ته ظرف فرو برود.

به منظور فریز یا ثابت کردن حرکت دقیقا در همان لحظه ای که گیلاس به داخل آب می افتد و آب به بیرون می پاشد، ما از فلاش اکسترنال استفاده خواهیم کرد. با نورپردازی آب از کنار (نورپردازی از پهلو)، ما عمق بیشتری به دست آورده و از ثبت سایه های تند و زننده جلوگیری خواهیم کرد.

این یک علم دقیق نیست، بنابراین به دست آوردن زمان مناسب کمی بر حسب تجربه است. بنابراین منتظر چه چیزی هستید؟ چند میوه بردارید و بیایید شروع کنیم.
۱
مُد نوردهی دستی برای کنترل کامل
[عکاسی از پاشیدن مایعات]

در مُد نوردهی دستی (M) ، سرعت شاتر را بر روی حداکثر سرعت همگام سازی فلاش (۱/۱۸۰ تا ۱/۲۵۰ ثانیه) تنظیم کنید. یک دیافراگم کوچک (مثلا f/8) برای به دست آوردن یک عمق میدان خوب تنظیم کرده و برای عکس های عاری از نویز ایزو را پایین تنظیم کنید.
۲
فلاش فرمانده یا مَستِر (Master)
[عکاسی از پاشیدن مایعات]

برای تنظیم فلاش پاپ آپ به عنوان مستر (فرمانده – Master)، به تنظیمات کنترل فلاش (Flash Control) بروید و Flash Firing را فعال (Enable) کنید. Built-in Flash Func را انتخاب کنید، به پایین اسکرول کنید تا به Wireless Func برسید، Set را فشار دهید. گزینه تنها تریگر (زده شدن) فلاش اکسترنال را انتخاب کنید (در تصویر فوق نشان داده شده).

لنزک: برای تنظیم فلاش پاپ بر روی مُد فرمانده (Master/Commander) در دوربین های نیکون، تصویر موجود در این مطلب (اینجا کلیک کنید)، شما را راهنمایی خواهد کرد.
۳
تنظیم فلاش روی بَرده یا Slave
[عکاسی از پاشیدن مایعات]

فلاش اکسترنال خود را بر روی تنظیمات بی سیم بَرده (فرمانبر – Slave) و کانال یکسان با دوربین تنظیم کنید (اگر دوربین روی کانال ۱ است فلاش را نیز روی کانال ۱ بگذارید). قدرت فلاش دستی (Manual flash power) را انتخاب کنید و می توانید خروجی را از طریق منوی تنظیمات فلاش دوربین تنظیم کنید. ما با قدرت ۱/۴ شروع کردیم.
۴
پیش فوکوس (فوکوس از قبل)
[عکاسی از پاشیدن مایعات]

یک قاشق بردارید و آن را در آب فرو ببرید، تقریبا جایی که سوژه شما خواهد افتاد، و پیش فوکوس کنید، سپس لنز خود را به فوکوس دستی یا MF تغییر حالت دهید تا فوکوس را قفل کنید. ممکن است لازم باشد چند بار تلاش کنید تا به نتایج دقیق دست پیدا کنید.

لنزک: در این مرحله ما قصد داریم، محل افتادن و فرو رفتن میوه در آب را پیش بینی کرده و از قبل در آنجا فوکوس کنیم. سپس برای اطمینان از برهم نخوردن فوکوس، لنز را روی فوکوس دستی یا MF تنظیم می کنیم.

نکات نهایی
نور را پخش کنید

سطوح شفاف، مانند شیشه، می توانند چالشی برای عکاسی باشند چون بسیار بازتابنده (منعکس کننده) هستند. اگر شما چند بار پشت سر هم در جهت ظرف شیشه ای فلاش بزنید، عیب و نقص های زیادی را در شیشه ثبت خواهید کرد – و مقدار زیادی اثر انگشت و گرد و غبار، با وجود این که قبل از شروع عکاسی آن را تمیز کرده بودید. برای نرم کردن نور، پنل نیمه شفاف دیفیوزر (پخش کننده نور) رفلکتور خود را بین سوژه و فلاش اکسترنال قرار دهید.

لنزک: در این مرحله هدف ما دیفیوز کردن یا پخش کردن نور است تا نور نرمی داشته باشیم. از این رو اگر دیفیوز نداشتید، می توانید از پارچه آستری یا کاغذ سفید نازکی بدین منظور استفاده نموده و آن را بین فلاش و سوژه خود قرار دهید.
فلاش و نوردهی

برای گرفتن عکس های پاشیدن مایعات (splash photography) بدون ثبت تاری حرکت (motion blur) ما باید از فلاش استفاده کنیم، چراکه فلاش به ما اجازه می دهد سریع ترین حرکات را، که حتی با سریع ترین سرعت شاتر موجود نیز قادر به آن نیستیم، ثابت و فریز کنیم. برای به دست آوردن بهترین نتایج شما باید در یک اتاق نسبتا تاریک عکس بگیرید، بنابراین چراغ ها را خاموش کنید و پرده ها را بکشید. به صورت دستی فلاش خود را بر روی قدرت ۱/۴ تنظیم کنید، چند عکس آزمایشی بگیرید، سپس برای تاریک یا روشن تر کردن تصویر، با تغییر دیافراگم نوردهی را به طور دقیق میزان کنید.

به عنوان یک مطلب آموزشی مکمل، تماشای ویدیو «چطور لحظه افتادن میوه ها داخل آب را فریز کنیم» را به شما توصیه می کنیم.

در این مطلب قصد داریم اسپیدلایت ها (speedlights) را با استروب های استودیویی (فلاش های استودیویی – studio strobes) مقایسه کنیم. هر دو این فلاش ها (اسپیدلایت ها و فلاش های استودیویی) کاربرد خاص خود را دارند و ما در این مطلب کوتاه علاوه بر تعریف هر یک از آن ها، به مزایا و معایبشان اشاره خواهیم کرد.

توجه: کلمه استروب (strobe) به معنی فلاش است. در این مطلب «استروب استودیویی» و «اسپیدلایت» دو نوع فلاش با یکسری تفاوت هستند که در مقابل نورهای ثابت (Continuous lights) قرار دارند.
اسپیدلایت (speedlight) چیست؟

اسپیدلایت (که گاهی اوقات فلاش گان یا flash gun نامیده می شود) یک فلاش قابل حمل است که می تواند بر روی کفشک دوربین (hot shoe)، یا به صورت بی سیم شلیک یا زده شود. مزیت واقعی اسپیدلایت این است که قیمت کمتری دارد و بسیار قابل حمل تر است. از آنجا که اسپیدلایت تقریبا همیشه با باتری های AA کار می کنند، به راحتی می توانید آن ها را در کیف دوربینتان بگذارید، بنابراین هر زمان که لازم باشد در دسترس هستند. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

اشکال استفاده از اسپیدلایت ها این است که به اندازه استروب استودیویی (studio strobe) قوی نیستند. یک استروب استودیویی معمولا می تواند حداقل دو برابر نور را در مقایسه با یک اسپیدلایت منتشر کند. همچنین، اسپیدلایت ها زمان بازیابی (recycle time) کندی دارند، که به این معنی است که شما اغلب باید بین ۱٫۵ تا ۵ ثانیه بین هر بار فلاش زدن صبر کنید تا فلاش دوباره به قدرت کامل برسد و شارژ مجدد شود.
استروب استودیویی (studio strobe) چیست؟

یک استروب استودیویی (فلاش استودیویی) نور بزرگتری است که با برق AC کار می کند. شما یا باید آن را به پریز برق روی دیوار وصل کنید، یا یک بسته باتری بزرگ با خود حمل کنید (یک باتری ماشین کوچک را تصور کنید). استروب استودیویی زمان بازیابی سریعی دارد، بنابراین عکاس هیچ وقت مجبور نیست برای شارژ مجدد یا بازیابی فلاش صبر کند.

کلمه «استروب» روی کاغذ عالی به نظر می رسد، اما استفاده از آن می تواند کمی پر زحمت تر از اسپیدلایت باشد، چون تقریبا زیاد قابل حمل نیست. همچنین، استروب های استودیویی (فلاش های استودیویی) بسیار گران قیمت هستند. قیمت یک استروب استودیویی با کیفیت بین ۱,۸ تا ۶ میلیون تومان است. این قیمت وقتی شما تعدیل کننده های نوری (مانند چترها و سافت باکس ها) را برای استروب خود در نظر بگیرید، حتی بیشتر از این می شود. شما همچنین باید خرید یک بسته باتری را نیز در نظر بگیرید تا بتوانید وقتی هیچ پریز برقی در دسترستان نیست، از استروب خود استفاده کنید.
نتیجه گیری

به طور کلی، من از اسپیدلایت برای عکاسی از مراسم عروسی، عکس های کاندید (بی هوا) از خانواده ام در داخل خانه، و نیز عکس های دارای ۳ یا ۴ نور در داخل یا خارج از خانه استفاده می کنم، وقتی که نمی خواهم یک استروب استودیویی سنگین را با خودم به این طرف و آن طرف حمل کنم.

من هر بار که در استودیو عکاسی می کنم از استروب استفاده می کنم، و اغلب برای عکاسی پرتره وقتی بیرون هستم و با مقدار زیادی نور خورشید رقابت می کنم، آن را همراه خود می برم.

اگر در مرحله شروع و یادگیری عکاسی با فلاش هستید و نمی خواهید برای اصلاح کننده های نور (مثل سافت باکس) هزینه زیادی بکنید، مطلب «ساده ترین و موثرترین چیدمان نورپردازی پرتره تک نوری که تا کنون استفاده کرده ام» را مطالعه نمایید.

عکاسی کودک در آتلیه کودک از اتاق های دارای پنجره احتمالا چالش برانگیزترین جنبه عکاسی املاک و مستغلات است. دامنه دینامیکی (dynamic range) شدید ایجاد شده به دلیل فضای داخلی کم نور و نور روز روشن خارج از خانه، نوردهی را دشوار می کند. راه های مختلفی برای کنترل این وضعیت دامنه دینامیکی گسترده (روشنی های روشن و تاریکی های تاریک) وجود دارد. در این مطلبچند مورد از این روش ها را مطرح خواهیم کرد.
فلاش

تا کنون، من متوجه شده ام که فلاش ساده ترین راه برای برقراری تعادل نورپردازی است. فلاش چگونه کمک می کند؟ شما نورسنجی و نوردهی را بر اساس پنجره انجام می دهید و درحالیکه به نظر می رسد که تصویر پنجره به طور مناسب نوردهی شده است، خواهید دید که اتاق بسیار تاریک می شود.

اکنون باید چند اسپیدلایت (فلاش) در اتاق اضافه کنید تا زمانیکه اتاق به اندازه کافی روشن شده و با نوردهی منطبق شود.

ساده ترین راه برای انجام این کار این است که تنها یک فلاش را بر روی دوربین قرار دهید و آن را مستقیما رو به بالا به سمت سقف نشانه بگیرید. فلاش به احتمال زیاد باید در قدرت کامل باشد. سپس عکس بگیرید. این کار به طور قابل توجهی اتاق را روشن کرده و آن را به روشنایی فضای بیرون از پنجره نزدیک خواهد کرد.

لنزک: نشانه رفتن فلاش به سمت سقف باعث می شود نور آن بازتاب و پخش شده و در نتیجه فضای اتاق را روشن تر کند. این کار اختلاف نوری بین پنجره و فضای اتاق را کم خواهد کرد.
پرده ها را بکشید

بسیار خب، این یکی احتمالا کمی بیش از حد ساده است، اما چیزی است که من در یکی از عکاسی هایم تا بعد از گرفتن عکس به آن فکر نکردم. گاهی اوقات شما می خواهید پرده ها باز باشند تا خریدار خانه بالقوه بتواند منظره بیرون پنجره را ببیند.

اما اغلب، در واقع هیچ منظره ای بیرون از پنجره وجود ندارد. به عنوان مثال، منظره بیرون از پنجره ممکن است حصار، خانه همسایه که بسیار به خانه ای که دارید از آن عکس می گیرید نزدیک است، ریل های قطار، یا منظره ای ناخوشایند باشد. اگر اینطور است، شاید بهتر باشد که پرده ها را بکشید.

وقتی شما پرده ها را می کشید، تاکید بیشتری روی محیط داخلی قرار گرفته و همچنین دامنه دینامیکی به طور قابل توجهی کاهش پیدا می کند (مشکلی که در بالا مطرح کردیم پیش نمی آید).
[عکاسی از پنجره های داخل ساختمان]

من از این اتاق خواب با پرده های کشیده عکس گرفتم تا تعادل نور را در اتاق برقرار کنم. منظره زیادی در فضای بیرون وجود نداشت که با کشیدن پرده ها مسدود شود.
عکس HDR با نگاشت تُنی

عکس اچ دی آر یا HDR با نگاشت تُنی، احتمالا بارزترین راه حل برای چنین شرایطی با دامنه دینامیک بالاست. در این تکنیک حدود ۳ عکس (یکی با نوردهی ناکافی، یکی با نوردهی مناسب، و یکی با نوردهی بیش از حد) گرفته شده و سپس در نرم افزار های ویژه HDR (مثل Photomatrix) ترکیب می شوند تا یک فایل با دامنه دینامیک بالا (HDR) و به صورت ۱۶ یا ۳۲ بیت ساخته شود. در مرحله بعد نگاشت تُنی (Tone mapping) از این فایل HDR، عکسی با دامنه دینامیک پایین می سازد – عکس نهایی که تاریکی ها و روشنایی های صحنه را بهتر ارائه می دهد.

نگاشت تُنی در میان غیر عکاسان (آژانس های املاک و مستغلات و خریداران بالقوه) خیلی بیشتر از عکاسان محبوب است. عکاسان اغلب مخالف سرسخت HDR هستند، اما من به طور کلی متوجه شده ام که غیر عکاسان ظاهر یک عکس HDR با یک افکت متوسط اعمال شده بر روی آن را دوست دارند.
عکس HDR ارگانیک

من عکس HDR ارگانیک را اینگونه تعریف می کنم: وقتی شما با فرمت raw عکسی بگیرید که به طور متوسط نوردهی شده باشد (پنجره کمی بیش از حد و اتاق کمی ناکافی نوردهی شده باشد) و فقط از لایت روم برای بازیابی هایلایت ها (قسمت های روشن) و سایه ها استفاده کنید.

گاهی اوقات من این کار را «دو نیم کردن» در لایت روم می نامم، چون اسلایدر هایلایت های شما کاملا به سمت چپ می رود و اسلایدر سایه ها کاملا به سمت راست کشیده می شود.

این معمولا یک نتیجه بسیار طبیعی ایجاد می کند، و من به ندرت دیده ام که براکت گذاری (bracketing) نتیجه بهتری بدهد. یک فایل خام یا Raw به دلیل اطلاعات بیشتری که ذخیره می کند بسیار قابل تنظیم است و من معمولا در ساخت عکس نهایی با تنظیم آن جواب گرفته ام.

لنزک: زمانیکه دامنه دینامیک (dynamic range) صحنه ای که قصد عکاسی از آن را دارید بالا باشد، مثلا پنجره روشن و اتاق تاریک یا آسمان روشن و پیش زمینه تاریک، شما چند راه حل پیش رو دارید. یکی از بهترین روش ها این است که از براکت گذاری (bracketing) نوردهی برای ثبت چند عکس با نوردهی مختلف استفاده کرده و با ترکیب این عکس ها در نرم افزاری چون فتوشاپ محدوده تن های (tonal range) کامل صحنه را به تصویر بکشید. اما در شرایطی که دامنه دینامیک خیلی بالا نباشد، شما می توانید به جای ثبت چند عکس، با فرمت raw عکاسی کرده و سپس این فایل خام را در لایت روم تنظیم کنید. شما همچنین می توانید از فایل Raw چند عکس با نوردهی مختلف بسازید: یک عکس با نوردهی معمولی، عکس دیگر با نوردهی بیش از حد و یک عکس با نوردهی ناکافی و سپس این عکس ها را با هم ترکیب کنید.
برای نقطه برابری صبر کنید

یک راه برای رفع مشکل محدوده دینامیکی این است که تنها برای نقطه برابری صبر کنید. نقطه برابری وقتی است که نور بیرون با روشنایی نورپردازی داخلی منطبق می شود (هنگام طلوع و غروب خورشید).

اگر تصمیم گرفتید هنگام غروب عکاسی کنید، بهتر است از فضای داخلی شروع کنید. چراکه وقتی کارتان با فضای داخلی تمام شد، زمان مناسبی برای عکاسی در ساعت آبی حماسی با آسمان آبی تیره متضاد در برابر نورهای گرم خانه خواهد بود. این یک بُرد واقعی است.
اجازه دهید پنجره با نور تند و خیره کننده ای بدرخشد

گزینه دیگر این است که تنها اجازه دهید پنجره با نور تند و خیره کننده ای بدرخشد. در عکاسی پرتره، این روش معمول است. درخشش خیره کننده پس زمینه به عکس یک حس نورانی و با روح می بخشد، که برای عکاسی املاک و مستغلات مناسب است.

من قطعا قصد ندارم هر بار این کار را انجام دهم، و اگر منظره بیرون از پنجره جزء ویژگی های قابل فروش خانه باشد هرگز این کار را نمی کنم، اما وقتی شما تلاش می کنید تا یک خانه روشن و تمیز به نظر برسد این گزینه مناسبی است.

سالهاست که ما عکاسان و فیلم برداران داریم از همان سه پایه های قدیمی استفاده میکنیم. استودیو های عکاسی بارداری در آتلیه بارداری پر اند از این سه پایه ها. آن ها فوق العاده هستند – پیکربندی استاندارد این سه پایه ها انعطاف پذیری، ثبات و استواری را تضمین میکند – اما، به همین خاطر، طراحی این سه پایه ها چندین سال است که دست نخورده باقی مانده است. به قول معروف سری که درد نمی کنه رو دستمال نمی بندند. درسته؟ حالا شرکت Edelkrone تصمیم گرفته است تا با ایجاد طرحی جدید، دوران طلایی سه پایه های قدیمی را پایان ببخشد. در ادامه این مطلب، با کمی توضیحات، شما عزیزان را با این پایه دوربین جدید بیشتر آشنا خواهیم کرد.

Edelkrone سنت شکنی کرده و مدل ‘StandPLUS’ را معرفی می کند که در نوع خود بی نظیر است و همانطور که در ویدیو مشاهده میکنید، طوری در خود خم میشود که به یک بسته کوچک تبدیل میشود و با دسته ای که از قبل برایش تعبیه شده به راحتی قابل حمل است.

بر خلاف سایر سه پایه ها که ۳ پایه ی باریک دارند، پایه های این محصول از حالت عادی عریض تر است و همین باعث می شود که در زمین های ناهموار از کارایی آن کاسته شود. اما به نظر می رسد که این پایه های عریض مزیت هایی هم داشته باشند. برای نمونه، سرعت کوتاه و بلند کردن ارتفاع به طرز محسوسی بهبود یافته است. چرا که قبلا در سه پایه های قدیمی مجبور بودیم ارتفاع هر پایه را جداگانه تنظیم کنیم که این خود سختی زیادی دارد.

علاوه بر این، به خاطر طراحی خاصی که دارد، نسبت به گونه های قدیمی بیشتر قابلیت خم شدن به طرفین را دارد.

اگر چه محصول جدید این شرکت هنوز نمی تواند جایگزینی برای سه پایه قدیمی شما باشد، حداقل هنوز نه. شعار خودشان هم این است که این محصولی جدید است، نه یک جانشین برای مدل های قدیمی.

این یک ابزار برای شرایط خاص است و به نظر من خیلی به دور از ذهن است که روزی برای سه پایه های متداول کنونی جایگزینی پیدا شود، . اما کار Edelkrone به خاطر نوآوریشان قابل تقدیر است.

بالاخره باید از اون اسبی که همه میگن شانس کمتری داره هم حمایت کرد. مگه نه؟