این که عکاسان حرفه ای فقط در مُد نوردهی دستی (M) عکس می گیرند، کاملا بی معنی است. چرند مطلق است. حتما دلیلی دارد که دوربینشما تنظیمات مختلفی دارد. عکاسیفقط با یک تنظیمات مثل خوردن تنها یک نوع غذاست. هر تنظیمات هدفی دارد، و هر کدام جایگاه خود را در هنر عکاسی نوزاددارند.
افسانه – عکاسان حرفه ای تنها در مُد دستی عکاسیمی کنند
من اخیرا در صفحه یک عکاس جدید خواندم که شنیده بود عکاسان «حرفه ای» فقط در مُد دستی عکاسی نوزادمی کنند، بنابراین او فورا به سراغ عکاسیرفته بود. دوربین را با اطمینان بر روی M تنظیم کرده، عکس گرفته بود، و بسیار خوشحال و راضی بود. با این حال، نیازی به گفتن نیست که نتایج آن اکتشاف اول ناامید کننده بود؛ عکس های بیش از حد نوردهی شده، کم نوردهی شده و تعداد زیادی عکس های تار و بی کیفیت.
من حدود ۱۰ ثانیه وقت داشتم تا این عکس را از یک بوته بائوباب در بوتسوانا بگیرم. اگر وقتم را صرف پیدا کردن تنظیمات دستی درست می کردم، احتمالا این عکس را از دست می دادم.
واقعیت این است: حرفه ای ها و دیگر عکاسان باتجربه از تمام مُدهای عکاسیروی دوربین خود استفاده می کنند.
آن مُدها به دلیلی آنجا وجود دارند. تنظیمات برای شما سادگی، سرعت، انعطاف پذیری، یا کنترل کامل فراهم می کنند. بسته به شرایطی که در آن عکاسیمی کنید، هر کدام از این موارد ممکن است مناسب باشد. اگرچه مقالات دیگر در اینجا در مورد چگونگی استفاده از هر کدام از تنظیمات روی دوربین شما بحث می کنند، من می خواهم در مورد افسانه مُد دستی، و این که چرا استفاده از آن مهم است، صحبت کنم.
سوژه های در حال حرکت و صحنه های به سرعت در حال تغییر برای مُد دستی مناسب نیستند.
واقعیت حرفه ای
سعی کنید در حالیکه تصاویری از پرندگان در حال پرواز می گیرید، با کنترل دستی کامل عکاسیکنید. زود باشید، این کار را امتحان کنید. من منتظر می مانم.
اگر واقعا بیرون رفتید و این تمرین را امتحان کردید، حدس می زنم که تعداد زیادی عکس های واقعا بد گرفتید. چون پرنده ها به سرعت از مقابل پس زمینه های مختلف می گذرند، چون خورشید به سرعت از میان ابرهای پشت آنها ظاهر و پنهان می شود، و شرایط روشنایی بدون شک به طور مداوم در حال تغییر است. انطباق با این تغییرات در پرواز، تقریبا غیرممکن است.
در عوض، هر عکاس حرفه ای از یکی از تنظیمات دیگر استفاده می کند. به عنوان مثال من احتمالا مُد اولویت شاتر را در این شرایط انتخاب می کنم. این کار تضمین می کند که من بتوانم عکس های شارپ (یا مات هنرمندانه) بگیرم، و تصمیم در مورد دیافراگم را به عهده دوربین بگذارم. اگر من یک نوردهی روشن تر یا تاریک تر می خواستم، جبران نوردهی را تنظیم می کردم.
اکنون، اگر من داشتم به دقت از یک منظره عکاسیمی کردم و چشم انداز خاصی برای تصویر نهایی داشتم، به مُد دستی تغییر حالت می دادم. من می توانم عمق میدان، نوردهی، تاری نامناسب، یا فوکوس انتخابی را تنظیم کنم. در مُد دستی، من تمام جنبه های تصویر نهایی را بهتر یا بدتر در اختیار دارم.
نکته مهم در اینجا این است – عکاسان حرفه ای از تمام ابزارهایی که در اختیار دارند، استفاده می کنند. اگر این درست بود که حرفه ای ها فقط از مُد دستی استفاده می کنند، آن وقت دوربین های سطح حرفه ای تنها یک تنظیمات داشتند. کاملا واضح است که اینطور نیست.
با این حال شما هنوز هم باید در مُد دستی عکاسیکنید
در مُد دستی عکاسیکنید، اما نه همیشه. درک نوردهی، فوکوس، سرعت شاتر، و دیافراگم و تاثیر آنها بر تصویر نهایی، قلب عکاسیاست. برای تسلط بر جنبه های تکنیکی ایجاد تصویر، شما باید بتوانید بدون کمک دوربین خود همه اینها را در کنار هم قرار دهید.
مُد دستی برای عکاسیمنظره عالی است، چون شما وقت برای ایجاد تصویر رویایی خود دارید.
منبع:
مشاهده پست مشابه : چرا تراز کردن خط افق در عکس ها آسان نیست
برچسب ها: عکاسی، راهنمای عکاسی، آموزش عکاسی،
[ سه شنبه 4 ارديبهشت 1397 ] [ 23:30 ] [ آتلیه کودک]