عکاسیمینیمالیسم :

عکاسیمینیمالیستی یک هنر کمتر شناخته شده است. بهره گیری از تصاویر آرام ، متمرکز ساختن کادر در عناصر اصلی برای خلق ترکیبی بی نقص، صراحت بیان و سادگی از ویژگیهای این سبک از عکاسی بارداریاست.

این سبک از عکاسیبا طرح یک چالش با تنطیم یک یا دو عنصر و حذف تمام اضافات در کادر به بیان یک موضوع و پیام می پرداد.

در تعاریف آمده است که اساس هنر مینیمال خلاصه گرایی در فرم و تاکید بر محتوا ی اثر است و پیش از آنکه به احساسات شخصی و بیان آنها علاقه مند باشد،سعی دارد از قوانین فیزیک و ریاضی و استعاره و نشانه در خلق آثار استفاده کند. آتلیه کودک

بنابراین می توان عنوان کرد که یک مکتب هنری است، مکتبی که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان روش‌های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی و یا شبه فلسفی بنیان گذاشته‌است.

ویژگیهای یک عکس مینیمال:

1- توجه بیننده را به شدت جلب می‌کند: برای تاکید بر روی یک سوژه یا قسمت کوچکی از عکس، راه‌های مختلفی وجود دارد از جمله کم کردن عمق میدان. اما هیچ کدام مثل از کادر حذف کردن نقاط دیگری که توجه بیننده را از سوژه‌ی اصلی پرت می‌کنند جواب نمی‌دهد.

2- این عکس‌ها از نظر تجاری حکم طلا را دارند: اگر اهل فروش عکس‌هایتان هستید بدانید که عکس‌های مینی‌مالیستی خیلی خریدار دارند. یکی از مهم‌ترین دلایلش این است که عکس‌های مینی‌مال فضای کافی برای افزودن متن تبلیغاتی را دارند.

3- عکاسیمینیمالیستی چالش‌برانگیز است: هر کسی می‌تواند یک دوربین بردارد و برای خودش فرت و فرت از این طرف و آن طرف عکس بگیرد. اما برخورد با یک منظره به نیت گرفتن یک عکس مینی‌مالیستی سخت‌تر است. باید محل درست را پیدا کنید، نقشه بکشید و درست زمان‌بندی کنید تا سوژه‌ی اصلی‌تان در جای مناسب قرار بگیرد. این چیزها حتی برای عکاسان باتجربه هم چالش‌برانگیزند.

– سادگی و ایجاز.

– تکرار و سریال گونه بودن.

– کاهش شی به اشکال اصلی هندسی، دقیق، خشک وبا کناره های تیز و استفاده از فرمهای واحد.

– استفاده از رنگهای عموماَسرد و صنعتی.

– نفی مفاهیم عمیق فلسفی، سیاسی و اجتماعی .

– نفی هر گونه تاریخ گرایی و تاکید بر ادراک مستقيم، یکباره و کلی، مواجهه بیننده با شی.

از نکات قابل توجه ی این سبک از عکاسیاست.

منبع:

آرتی

نویسنده : وان در السكن
مترجم : ثمره هدایت
اولین چیزی كه در عكس‌های وان در السكن به بیننده ضربه وارد می‌كند موضوع عكس‌های اوست در كارهای اولیه وی، اغلب موضوع‌ها از دوربینروبرگردانده، غمگین و اندیشناك‌اند و یا به جای دیگری خیره شده‌اند. عکاسی نوزاد
عكاسجوان، مردان، زنان و كودكانی را مشاهده می‌كند كه عمیقاً در دنیای خودشان غوطه‌ورند، در تنهایی و رویایشان. آتلیه بارداری

در كارهای متأخر آن‌ها به طور گمراه‌كننده، سرسخت و با اعتماد به نفس به عقب نگاه می‌كنند. آن‌ها به بازیگری تبدیل شده‌اند تحت (زیر) فرمان كارگران ماهری كه تنها آرمان (شعار) دارد. نشان بده چه كسی هستی؟ (یا خودت را نشان بده) ـ با این جملات او كارهای خودش را تمام می‌كند. فیلم تأثیر گذار او Bye كه در آن او پیشرفت بیماری خودش را به سادگی ضبط كرده است؛ به صورت متوالی و زنجیروار و تهی از شرم بی‌جا.

چیزی كه چشمان مدل‌ها باید بگیرند در زبان‌ اندامشان منعكس شده. عكاس زیبایی و هاله‌ی اروتیك بدن‌های آن‌ها را دوست دارد. ضعف و آسیب‌پذیری و در عین حال توانایی و قدرت آن‌ها را. او بازی وسوسه و ژست را می‌بیند. كشف پیوسته (ثابت) شكل دیگری از افسون زنانه، از سختی (یا شدت) مردانه یا آرزوی كودكانه.


همانند مجسمه‌ای كه او می‌خواست تبدیل به آن شود. او با حجم و توده سرو كار دارد. با تاریكی و روشنی با فرم و تأثیر آن‌ در فضا.

او به طور پیاپی عكس‌های رنگی می‌گرفت ولی ابزار صحیح او چاپ سیاه و سفید است یا (in Colour).

قدرت (یا نبرد، یا پتانسیل) پر معنی و بیانگر، هر سایه (تفاوت ظریف) از سیاهی ملایم (تیرگی ملایم) تا سفید (روشنی) بی‌رنگ از دگرگونی (تغییر) ظریف تنها تا كنتراست (تفاوت) چشمگیر آن‌ها را به طور كامل مورد استفاده قرار داد.

او بر حرف خودش اصرار داشت، مردی با چشمان خدمتگزار به دنبال كسی كه به آن كمك كند. با این وجود (ولی) اصلی‌ترین دلیل برای او در به وجود آوردن عكس‌هایش بازشناسی (شناخت) خودش است.

فضاهای منحصر به فرد (ویژه) و موقعیت‌ها در عكس‌های او (تصاویر او)همیشه چیزی از احساسات را منعكس می‌كند. این خودشیفتگی نیست و به طور آشكار (واضح) مخالف افاده و تكبر است. وان در السكن اصالت را جستجو می‌كرد و برای او معنای «خالص و دست‌نخورده» ضروری نیست. ولی بیشتر تسلیم شدن كامل شخصی با بی‌میلی در نقش یك زن و یا مرد در زندگی است. تفاوتی ندارد چه اندازه رقت‌انگیز (اسفناك) یا چشم‌نواز باشد.


این همان دلیلی است كه به موجب آن او اغلب از مردم در گوشه هایی از جامعه عكاسی كرد كه برای آن‌ها نفعی در تظاهر در موقعیت‌شان وجود ندارد.

وی غرور و مقاومت آن‌ها را برای زنده ماندن تشخیص داد. خصیصه‌ای كه خودش آن را دارا بود. وان در السكن شخصیتی فروتن (بی تكلف) نبود. او جذابیتی خاص داشت اثری كه از او به‌جا می‌ماند. مستقیماً با خود او و شرایط محیط اطراف او ارتباط مستقیم داشت. این خصیصه غیرقابل انعطاف درباره‌ی او است. به نظر او این تكلیف و قضاوتی كه دیگران در مورد او ابراز می كردند اغلب سخت (مشكل) می‌آمد.

او تصویری قابل توجه از عكاسی قرن بیستم آلمان از خودش به جا گذاشت و تأثیری قابل توجه بر عكاسان نسل بعد به جای گذاشت.

خصوصیت كار او خیلی زود به وسیله مردم درك و شناخته شد. او برای دو سال عكاسی كرد و آثارش را در طول سفرش به پاریس در سال ۱۹۴۹ به عنوان عضوی از GKF (اتحادیه عكاسان معتبر هلند) عرضه كرد. انتخابات اتحادیه به طور سرسختانه ای انجام شد. السكن در این انتخابات پیروز نشد ولی بدون بحث و مجادله یك سال دیگر در آن‌جا با عكاسان Adwinding آمستردام كه گروهی چپ‌گرا و آوانگارد بودند و بیشتر افراد اتحادیه GKF را تشكیل می‌دادند و به صورت مخفیانه در سال‌های آخر جنگ جهانی دوم بر علیه آلمان‌ها صحنه هایی را ضبط می‌كردند فعالیت كرد. در طول جنگ در آكادمی هنر آمستردام شركت كرد زیرا می‌خواست از فشار گروه كارگری آلمان فرار كند. بعد از جنگ به عنوان فردی كه جنگ را نفی می‌كند برای زمانی در معدن كار می‌كرد.


از لحاظ عاطفی و روانی بازگشت به مطالعه و درس خواندن دراین شرایط برای او غیرممكن می‌نمود و بدین دلیل واحدهای درسی خود را به صورت نیمه‌تمام رها كرد.

هیچ‌كس درباره‌ی این سردر گمی و گیجی بعد از جنگ نمی‌توانست اظها نظر كند. سؤالاتی كه برای نسل وان در السكن نسلی كه در طول سال‌های افسردگی و ناامیدی جنگ جهانی رشد كرده و به بلوغ رسیده بودند بی‌جواب ماند.

حقیقت داستان جنگ كه شامل اخراج یهودیان بی‌گناه هلند شد در این وضعیت پاریس را كه همچنان مركز فرهنگی اروپا بود و در طول جنگ نسبتاً ویران شده بود ترك كردند.

وان در السكن نیز در تابستان ۱۹۵۰ ـ شهر نورانی ـ پاریس را ترك كرد.

Kryntaconis عكاس مگنوم و عضوی از GKF در ابتدا طی نامه‌ای از Pictorial Service او را به انجمن عكاسان مگنوم در پاریس معرفی كردند. این‌جا او برای نام‌های مشهوری همچون: هنری كارتیه برسون، رابرت كاپا، دیوید سیمور، جرج راجرساند، ارنست هاوس كسانی كه او كار آنان را صمیمانه می‌ستود به چاپ عكس می‌پرداخت و از این جا بود كه رابطه‌ی خود را با آتاكاندو پناهنده‌ی زیبا و مستعد مجاری آغاز كرد كسی كه سه فرزندش را در خودش جستجو می‌كرد.

او كارش را در Pictorial Service تنها برای شش ماه ادامه داد. در آن زمان در سورس زندگی می كرد و هرزگاهی كارهایی در زمینه عكاسی انجام می‌داد ولی اغلب اوقات را به پرسه زدن و نگاه كردن در خیابان‌ها سپری می كرد.

سوای از هنرمندان كشورش كه در میان آن‌ها نقاشانی چون كارل ایل و نویسندگانی نظیر سیمون و نیكنوگ وجود داشت او با كسی آشنایی نداشت.


ملاقات او در یك كافه با شخصی روسی باعث ورود او به بوهیا از سنت ـ جرمین ـ دس ـ پرس ـ گروهی كه شامل مردم جوانی از ملیت‌های مختلف بود گردید. همه‌ی آن ها نشانی از جنگ داشتند. افراد بی هدفی بودند كه روزهای خود را دربارها و كافه‌ها و رستوران‌های كوچك با الكل و مواد مخدر سپری می كردند. السكن شروع به عكاسی از آن‌ها نمود. آن چه برای او جذاب می‌نمود نگرش آن ها به زندگی بود كه اغلب مخالف آرزوهای‌شان بود.

او روش خود را با استفاده از نور مصنوعی، دود و عكس‌العمل‌هایی كه باعث كشف محیط اطرافش می‌گردید آغاز نمود.

از مشاجرات، وعده‌های غذا و همچنین از بدن‌های آن‌ها كه در خواب آرامش یافته، گم شدن در آغوش غرور و ناامیدی‌ها عكاسی كرد.

یكی از آن‌ها «ولی مایرس» هنرمند جذاب استرالیایی بود كه السكن پرتره‌ای خارق‌العاده از او گرفت كه تصوراتی از زیبایی، خیال و تنهایی در پی داشت.

زمانی كه السكن با مدید مسئول بخش عكاسی موزه‌ی هنر مدرن نیویورك در سال ۱۹۵۳ ملاقات كرد استایكن بسیار تحت تأثیر او قرار گرفت و كیفیتی داستان‌گونه در كارهای السكن یافت و از او خواست تا كتابی سوای این عكس‌ها منتشر سازد.

استایكن نمایشگاه «خانواده بشر» را در سال ۱۹۵۵ ترتیب داد. این نمابشگاه به لحاظ نمایش ایدئولوژی بعد از جنگ مورد توجه و تشویق قرار گرفت و شامل یكی از تصورات السكن بود و كار او را به طور گسترده از عكاسی اروپاییان بعد از جنگ نشان می‌داد.



موفقیت این نمایشگاه موفقیت‌های دیگری را در مؤسسه هنر شیكاگو و مركز هنری واكر در میناپولیس در پی داشت. در ضمن، وان در السكن عكس‌هایی پیرامون یك داستان عشقی خیالی كه توسط خود او نگاشته شده بود چیدمان كرد.

در سال ۱۹۵۶ كتابی موسوم به( عشق در كرانه چپ) به طور هم‌زمان در هلند، آلمان و انگلستان بعد از هیاهوی فراوان منتشر گردید. این كتاب واكنش‌های متفاوتی را در پی داشت. صحت مستند گونه‌ی این كتاب به ویژه طبقه‌ی متوسط هلند را شوكه كرده بود.

مانند بقیه‌ی عمر خود، این بار نیز وان در السكن در برابر سانسور بی‌پرده و علنی ایستادگی كرد.

در بررسی‌های مربوط به نمایشگاه موزه‌ی هنرهای مدرن او، وان در السكن با ویگی مقایسه شد. اثر ویگی موسوم به شهر عیان ۱۹۴۵ یه شكلی حیرت‌آور اولین كتابی است كه وان در السكن از آن به عنوان منبع الهام مستقیم خود نام می‌برد.

اما تصاویر ویگی از زندگی در عمق جامعه‌ی شهری تصاویر یك گزارشگر نگران هستند همان افراد همچنان در عكس‌های وان در السكن ظاهر می‌شوند و این نشان از یك داستان جاری دارد. در این مفهوم وان در السكن جایی بین «ویگی» و
«نان‌گلدین» قرار دارد. عكاس اثر موسوم به ترانه وابستگی جنسی نان گلوین خود نیز یكی از طرفداران وان در السكن است.هر دوی آن‌ها اعضای نسلی هستند كه به تصویر می‌كشند. اگر چه درگیری و ایفای نقش نان در آن شخصی‌تر است. یك دلیل دیگر ربط دادن كار وان در السكن با كار نان گولوین وجود دارد: آرایش كتاب او دارای كیفیات یك فیلم است. در كار هر دو عكاس ایده اكتشاف و تحقیق در مورد حدود و پتانسیل عكاسی، فیلم و نمایش اسلاید نقشی مهم ایفاء می‌كند.

تا هنگامی كه عشق در كرانه چپ سر از كتاب‌فروشی‌ها درآورد، او بار دیگر در آمستردام زندگی می كرد. در این هنگام او با آتاكاندو بود. در سال ۱۹۵۴ با او ازدواج كرد. در پاریس او عكس‌های زیادی از كاندو و بچه هایش گرفته بود و می‌خواست كتابی از زندگی خانوادگی آن‌ها بسازد.

در این میان عكس‌های زیبایی از بچه‌های او نیز در فیلم‌های وان در السكن مانند: به زندگی خوش آمدی كوچولو ۱۹۶۳ این شكل از صمیمیت، سحر روزمره‌ زندگی، همچنان به شیوه‌ای مشابه بیان می شود.

آمستردام از زمان سفر او به پاریس تغییر زیادی كرده بود. دوران سركوبگر بازسازی بعد از جنگ دیگر به سر رسیده و بی بندباری جنسی و مصرف الكل رایج شده بود. بعد از طلاق، او مدتی با یكی از دوستان ژورنالیست خود به نام وان و ریجمان كار مشتركی را تجربه می‌نمود.

در حالی كه جاز كرانه شرقی آمریكا با شدت هر چه تمام‌تر و فزاینده‌ای شنیده می‌شد.


به لطف یان و ریجمان وان در السكن به اولین كنسرت جاز خود رفت. این كنسرت در محل اجرای كنسرت‌ها در تاریخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۵۵ برگزار می شد. او كه از همان ابتدا طرفدار این موسیقی بود تا سال ۱۹۵۹ به كنسرت‌های بی‌شماری در آمستردام و لاهه رفت و در این كنسرت‌ها از همه نوازندگان بزرگ عكس گرفت، از مایلز دیویس گرفته تا فیتز جرالد. در سال ۱۹۵۹ این عكس‌ها در كتاب كوچكی تحت عنوان جاز چاپ شد: چاپ‌های دانه‌های پر از كنتراست، تصاویر موزییسن‌ها و تمركز شدید با ریتمی دینامیك و قدری فیلم‌گونه.

با وریجمن، وان در السكن در طی این سال‌هامشغول به انجام كارهای مربوط به روزنامه‌نكاری شد كه یكی از آن‌ها مربوط به اوباش بود كه در مجله وریج ندرلند در سال ۱۹۵۵ چاپ شد. عكس های او در روزنامه‌های عمده‌ هلند به چاپ می‌رسیدند، مانند دی ولكسكرانت و هت پارول. دوربین رولیكورد او كم كم جای خود را به دوربین ایكا با لنزهای تله فوتو داد و این منجر به تغییر در سبك‌ و دینامیك تصاویر او شد تا عكس‌هایش ژورنالیستی‌تر شود. بعد از یك دوره سر در گمی‌ در روابط، او عاشق گردا وان در وین شد كه در آن هنگام دانشجوی مجسمه‌سازی شد و در سال ۱۹۵۷ با او ازدواج كرد.

در همان سال به دعوت برادر همسرش كه یك مردم‌شناس بود عازم آفریقا شد. این شخص برای موسسه‌ای كار می‌كرد كه اولین بار دو كتاب او را منتشر كرد و پول بلیط هواپیمای او را داد و قصد داشت تا سفر او را در قالب یك كتاب منتشر سازد: كتاب‌ها همواره دارای چارچوب معروف وان در السكن بودند و او بیش از ۲۰ عدد از این كتاب‌ها را منتشر ساخت. همه این كتاب‌ها دارای نشان او هستند. وی با طراحان برجسته هلندی كار كرد اما اثر كار خود او همیشه نمایان بود. كولاژهای چاپ شده او همواره از دیوارهای خانه‌اش آویزان بودند. او دائماً روش‌های تقویت تصاویر به وسیله خود آن ها و نیز كنتراست آن‌ها با یكدیگر یا نمایش یك خط فكری را آزمایش می‌كرد.

باگارا كه روایت سفر وان در السكن به افریقاست در سال ۱۹۵۸ چاپ شد. این كتاب زیبا واكنش كتبی را ایجاد نمود. همان‌طور كه انتظار می‌رود،این كتاب فاقد آثار انسان‌شناسی است. او از پستی بلندی‌های دراماتیك روستای باندا با شور و شعری عكس گرفته كه مختص خود اوست.


كتاب بعدی او به نام «زندگی شیرین» سند مهارت او است. عكس‌ها و نیز روایت با زیبایی و پویایی خود اثرگذار می‌نمایند. این كتاب در سال ۱۹۶۶ تقریباً شش سال بعد از سفر ۱۴ ماهه او با گردا به آفریقای غربی و جنوبی، مالزی، سنگاپور، هنگ كنگ، ژاپن، مكزیك و امریكای شمالی منتشر شد. در طی این سفرها، به ویژه در ژاپن، او روش مشاهده‌ خود را كامل كرد. در این جا او صرفاً مشاهده گر نیست بلكه كارگردان نیز هست. تفاوت كاملی میان عكس‌های گرفته شده در دوربان و اوزاكا مشاهده می‌شود.

اولی تصویری روشن از تبعیض نژادی در افریقای جنوبی است و نقطه‌ اوج آن كلك چاپی است كه به عابر سفیدپوست هاله‌ای نور می‌دهد. این نوع چاپ در هلند رایج بود. به ویژه در دهه ۱۹۷۰. تصویر دوم رویارویی مستقیمی را نشان می دهد كه تقریباً نمایشی تهدیدآمیز از جذابیت ژاپنی است، گروهی از تصاویر كه می‌تواند برای عكاس مرگ‌آفرین باشد: تصویری مبتنی بر تقابل.

سال‌ها بعد در یك مصاحبه رادیویی در سال ۱۹۸۷، وان در السكن كه روشش شبیه به شكاری بوده كه طی آن او از دور دست طعمه خود را كه زوج‌های زیبا، شگفت‌انگیز و پر رمز و راز بودند می‌دیده و سپس روی آن‌ها زوم می‌كرده(و سر انجام به موقع آن‌ها را با یك لنز زاویه باز می گرفته است.) شرح این روش، شامل تغییر لنز دارای كیفیتی فیلم‌گونه است. این تصادفی نیست. در طی همین سفر به دور دنیا، فیلم كه تا آن موقع او به طور آزمایشی مورد استفاده قرار می‌داد به تدریج تبدیل به مدیوم ثانویه او شد. با یك فیلم برای انجمن كشتیرانی هلند او توانست مخارج سفر خود و گردا با قایق را تأمین نماید. منبع دوم پول به وسیله فیلم‌های مسافرتی تأمین شد كه او با گردا تولید ‌كرد: این فیلم‌ها به صورت ماهانه توسط تلویزیون هلند پخش شد.

وان در السكن به سختی توانست ناشری را برای اثر خود موسوم به «دنیای دیوانه» پیدا كند. این كتاب مربوط به سفر او به دور دنیا بود. تا حدی به دلیل استیصال، او در دهه ۱۹۶۰ شروع به فیلمبرداری با دفعات بیشتری كرد و فیلم‌های مستند و مصاحبه‌های تلویزیونی زیادی ساخت كه به دلیل تكنیك نسبتاً ساده و قابل مانور آن با سینما واریته شباهت زیادی داشت. مانند رابرت فرانك كه شروع به فیلم‌برداری در همان زمان كرد وان در السكن موضوعات خام و یا زندگی‌نامه خود را ترجیح می‌داد. برای هلند، رویكرد وان در السكن خروج كامل از تلویزیون فعلی را نشان داد، كه به صورت رسمی كارگردانی شد. در بسیاری از فیلم‌هایش او نقش یك شخص و یك عكاس و یك فیلم‌بردار را بازی می‌كرد. یكی از نمونه‌هادوربین محبوب ۱۹۷۱ است كه تصویر خود اوست كه تا حدی به وسیله گردا گرفته شده است و وان در السكن به خاطر آن جایزه سینماتو گرافی را دریافت نمود.


در ارتباط با انتشار «زندگی شیرین» در سال ۱۹۸۶ موزه استدلیك در آمستردام یك نمایشگاه از آثار قبلی او تحت عنوان «هی، اونو دیدی؟» ترتیب داد. این وداع وان در السكن با عكاسی بود. این آثار كه كاملاً با سبك دهه ۱۹۶۰ هماهنگ بود به عنوان یك رویداد بزرگ ظاهر شد. ورودی كه شامل یك راهروی كوچك بود كه دیوارهای آن با عكس‌ها پوشیده شده بود. در اولین اتاق صدای یك روزنامه‌نگار معروف كه از یك خیمه كاغذ طلایی می‌آمد شنیده می شد كه یك كتابچه كلاسیك را می‌خواند. این كتابچه مربوط به عكاسی با موضوع تجهیز یك تاریكخانه بود. در داخل خیمه مذكور تاریكخانه قرار داشت: یك هرج و مرج بی‌سابقه. این نمایشگاه مركب از تعداد زیادی عكس، صفحه‌های كنتاكت، اسلاید و اظهارات عكاس بود. كتاب همراه با آن كه در ۷ چاپ خارجی منتشر گردید به همان اندازه موفق بود و بدین ترتیب این نه تنها یك وداع نبود بلكه شروعی جدید بود.

به دنبال این رویداد، او با مجله با كیفیت «خیابان» قرارداد بست و تا سال ۱۹۷۹ با این مجله كار كرد و با نویسندگان مشهور در سفرها همراه شد. از روی این اثر كه اغلب به صورت اسلایدهای رنگی بود او گلچینی برداشت نمود و به صورت كتاب دوستت دارم ۱۹۷۷ درآورد. او گفت كه این كتاب مردم، كتاب زنان و مردان، لیبیدو، سكس، عشق و دوستی است. شرح شادی، غم، رنج، مرگ،جنگ، شجاعت و زندگی است. Joie de vivre و درگیری كه در این شرح ظاهر می شوند ویژگی وان در السكن هستند.

عكس‌ها از جمله دوستت دارم نه فقط از اشكال مختلف عشق و شهوت بلكه از نفرت، هماهنگی و ستایش شیوه ادامه راه توسط اشخاص تحت شرایط باورنكردنی بهره می‌برد. بنابراین كتاب فوق در یك مفهوم پاسخ دهه ۱۹۷۰ به خانواده نوع بشر است. تركیبی پویا از تحولات شدید اجتماعی و پدیده‌های آن سال‌ها، از فرهنگ آزادی جنسی گرفته تا عواقب سریع قحطی در بنگلادش. بر خلاف خانواده نوع بشر، این مبتنی بر ایدئولوژی برابری نیست بلكه بر اساس احترام به فردیت است. اد فردی خوش سلیقه بود اما همچنین فردی بود كه دارای وجدان اجتماعی نیرومندی بود. او كه یك فردگرا هرج و مرج طلب یا آنارشیست بود به هیچ دسته‌بندی و جناح سیاسی وابسته نبود، اگر چه دو برنامه تلویزیونی درباره جهان سوم تولید كرد كه منجر به جمع‌آوری پول به صورت گسترده شد. معروف‌ترین این‌ها یك برنامه درباره قحطی سال ۱۹۷۴ در بنگلادش بود. این اثر نتیجه مستقیم قرارداد عكاسی با یك هفته‌نامه بود. (دوستت دارم) نیز در موزه استدلیك به نمایش درآمد. در طی این دوره وان در السكن همچنان با این شكل از نمایش كار می‌كرد. یك اجبار مشابه در آزمایش در سال ۱۹۷۸ منجر به ایجاد كتاب بی‌تكلف و شاد به‌نام «سلام» شد كه در آن او تصاویری رنگی از زوج‌هایی كه در گذشته عكاسی كرده بود در كنار هم قرار داد. این سه مضمون به دهه‌های آخر زندگی اد شكل می دهند: خانه‌ای جدید و عشقی جدید در روستای آن سوی آمستردام، علاقه روبه رشد به ژاپن كه در خلال سفرها كتاب‌ها و نمایش‌ها نشان داده شده و سرانجام بیماری نهایی كه منجر به ایجاد شاهكار آخر او یعنی فیلم خداحافظی شد. ازدواج او با گردا كه از او دو بچه داشت در آغاز دهه ۱۹۷۰ متلاشی شد. وان در السكن كه ساكن شهر بود به یك مزرعه در ایسلمیر در نزدیكی ادام نقل مكان كرد و برای مدتی عكاسی و فیلمبرداری را كنار گذاشت. بعد از مدتی تنها زندگی كردن او شروع به برقراری ارتباط با زنی جوان‌تر به نام آنك هیل هورست نمود. الهام او بازگشت. آن‌ها صاحب یك پسر بچه شدند و در سال ۱۹۸۰ وی كتاب خود موسوم به ماجراهای ییلاق را منتشر كرد. این كتاب كه به صورت فیلم هم درآمد به تمجید از زندگی روستا می‌پردازد و زندگی خانوادگی در تصاویر شخصی و بسیار رمانتیك را تحسین می‌نماید.


بعد از سفر به دور دنیا، ژاپن و ساكنان آن برای وان در السكن معنای خاصی پیدا كردند. تصاویر اولیه او از ژاپن نشانگر جامعه‌ای است كه هنوز سنتی و بومی خالص است. البته این موضوع به سرعت تغیر كرد و در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ دیگر ژاپن با گذشته فرق داشت. برای خود ژاپن، عكس‌های اد ارزش تاریخی زیادی داشتند، چون هیچ عكاس دیگری در
آن زمان با چنین شیوه‌ی مستندی كار نمی‌كرد. یك كتاب از این عكس‌های زیبا در سال ۱۹۸۷ در ژاپن چاپ شد. مثل همیسیشه، اشخاص غیر عادی بودند كه توجه او را به خود جلب می‌كردند: همراه با زندگی خیابانی، او بقدرت مردانگی یاكوزاها ـ جنایتكاران ژاپنی ـ و مناسك كشتی‌گیران سامو و گیشاها را به تصویر كشید.

به ویژه در دهه ۱۹۸۰، وان در السكن مكرراً به ژاپن سفر كرد و هدفش نگارش كتابی فراگیر بود كه سرانجام در سال ۱۹۸۸ تحت عنوان «كشف ژاپن» منتشر شد. در این اثر وان در السكن خود را مجذوب تمایز مشخص میان كهن و روش‌های فعالی زندگی كه متأثر از غرب است و در میان جوانان بیان می‌شود نشان می‌دهد، مضمونی كه او در دهه ۱۹۸۰ در آمستردام كشف نمود. تحسین خود ژاپنی‌ها نیز موجب ایجاد نمایشگاه‌هایی در این كشور شد و كارهای قبلی نیز به زبان ژاپنی مجدداً منتشر گردید و كار او بارها و بارها نمایش داده شد. نمایشگاه آثار قبلی او بلافاصله بعد از مرگ وی در سال ۱۹۹۳ در توكیو و اوزاكا برگزار گردید.
منبع:
Visser Hripsime _ Van Der Elsken. Phaidon.۲۰۰۲
منبع:
عکاسی

« عكاسآزادBelt Annie Griffiths ‎ در حال بازگشت از تدریس و آموزش در یك كارگاه عكاسی به من گفت ‏‏" باید یك نگاه اساسی به كارهای یكی از دانشجویان دختر به نام ‏Karen Ducey ‎بیندازم"‏
اما من قبلا كارهای او را دیده بودم.‏Ducey ‎ در عكس هایش از زندگی مردمان سخت كوشی كه بسیار متفاوت از ‏ما می زیستند، قدرت و توان آن انسان ها را در محیط و پیرامون خشن شان به تصویر كشیده بود ، تصاویری ‏كه قدرت واقعی داشتند و با نور ، تاریكی و رنگ دریا و محیط اطراف آن در هم آمیخته بودند.آنچه كه در این ‏میان مرا به طرز شگفتی تحت تاثیر قرار داده بود خستگی ناپذیری و رضایت ‏karee ‎دربرابر شرایط سخت و ‏مشقت بار محیطی و حضور در میان مردمانی با فرهنگ بیگانه و تهیه عكس در آن شرایط بود. جالب است كه یك ‏زن جوان برای بیان دیدگاه ها و رساندن صدای خود به دیگران، اینگونه عكاسی را انتخاب كرده است.»‏
‏ ‏
‏"تام كندی " دبیر عكس مجله نشنال جئوگرافیك در سال های ‏‎1987-1997‎

Karen ducey ‎در سال 1963 در ‏Long Island ‎ نیویورك متولد شد. در سال 1986 در رشته علوم سیاسی از ‏دانشگاه ‏Wisconsin-Madison ‎فارغ التحصیل شد. دو سال بعد در یك برنامه عكاسی به نام ‏MFA ‎در مدرسه ‏هنرهای تصویری نیویورك شركت كرد ، پس از آن به طور پاره وقت و بعنوان دستیار ‏Bruce Davidson ‎‏(عكاس) در آژانس مگنوم آغاز به كار كرد و به عنوان كارمند عكاس كانال 13 ‏WNET ‎استخدام شد.
مقالات تصویری او در ‏Seattle Times, GEO, National Fisherman, Alaska Fisherman’s ‎Journal ‎به چاپ می رسیدند.‏Ducey ‎در حال حاضر به عنوان عكاس آزاد برای ‏Seattle Times ‎كار می كند ‏و در كنار تدریس فوتوژورنالیسم و سخنرانی در دانشگاه ها به عكاسی تجاری از آلاسكا برای شیلات ادامه می ‏دهد.‏ آتلیه نوزاد

عكاسی را چطور شروع كردید ؟

اولین بار كه چیزی در مورد كلوپ " صیادان خرچنگ دریای ‏Bering‏" شنیدم زمانی بود كه تابستانها به ‏عنوان ماهیگیر در آلاسكا ماهی آزاد صید می كردم. بعد از گذراندن یك دوره دوساله عكاسی در مدرسه هنرهای ‏تصویری نیویورك و در حالیكه بی كار بودم تصمیم گرفتم در تهیه كتابی در باره صید خرچنگ همكاری كنم. ‏چون با موضوع كتاب آشنا بودم به این نتیجه رسیدم كه ضمن عكاسی از این پروژه به عنوان كارگر بر روی ‏عرشه كشتی هم كار كنم و پولی در بیاورم.‏
وقتیكه به عنوان پیشخدمت در رستورانی در كدیاك آلاسكا مشغول به كار بودم صیادان خرچنگ را از قاب پنچره ‏ای رو به لنگرگاه مشاهده می كردم كه خود را برای فصل صید شاه خرچنگ آماده می كردند.‏ عکاسی از کودک
آنها به بندرگاه ‏Dutch ‎، بزرگترین بندر صیادی در آلاسكا می رفتند، جایی كه صیادان و قایق های صید خرچنگ ‏از آنجا عازم دریای ‏Bering ‎می شدند.بدجوری دلم می خواست همراه آنها بروم البته من به خاطر پول می رفتم ‏و هیچ كس من را به عنوان یك كارگر عرشه یا دیده بان استخدام نمی كرد، تا اینكه یك روز یك آدم خوب و نیكو ‏كار پشت یكی از میزهای رستورانی كه من پیشخدمتش بودم نشست و به داستان اندوهبار پریشانی من گوش فرا ‏داد! نتیجه این شد كه او بلیت هواپیمایش را به مقصد بندرگاه ‏Dutch ‎به من داد و من در حالیكه حدود 30 دلار ‏پول ،ده حلقه فیلم عكاسی ،چند تایی دوربینمكانیكی ،لنز و لباس بارانی به همراه داشتم به بندرگاه رسیدم. ‏

پروژه عكاسی مورد علاقه تان كدام یك از كارهایی است كه تا به حال انجام داده اید؟

اولین پروژ ه ای كه انجام دادم پروژه مورد علاقه ام نیست اما مطمئنا به یاد ماندنی ترین آنها است؛
كشتی كه با آن عازم صید خرچنگ بودیم به یاد كشتی غرق شده "موبی دیك" نام گذاری شده بود .من به عنوان ‏كارگر عرشه و آشپز استخدام شده بودم و امیدوار بودم كه برای عكاسی وقت كافی داشته باشم .كشتی صیادی در ‏اكتبر آماده حركت و در طوفانی كه ده روز طول كشید گرفتار شد.
موتور و ژنراتورهای كشتی دائم دچار مشكل می شدند . آب از جاهای مختلف كشتی به داخل درز پیدا كرده بود و ‏امواج، كشتی را نابود كرده بودند.من در حالیكه دچاردریا زدگی شده بودم در اتاق گل آلود سكان كشتی می ‏خوابیدم.تنها كاری كه می توانستم انجام دهم تماشای رادار بود. ‏
یك بار كه بر اثر تكان های وحشتناك كشتی جلیقه های نجات كف آن ولو شدند من یكی از آنها را برداشتم و زیر ‏سرم گذاشتم فكر می كردم ممكن است به آن نیاز پیدا كنم. به طور معجزه آسایی به ساحل برگشتیم ، كاپیتان و ‏خدمه كشتی روی كشتی های دیگر مشغول به كار شدند .ده روز بعد من شاهد كشتی های زیادی بودم كه برای ‏صید خرچنگ عازم دریا بودند اما كشتی ما در میان آنها نبود چون برای تعمیر به سیاتل فرستاده شده بود .نمی ‏دانستم چكار كنم ، مطمئن نبودم كه مناسب عكاسی از داستان خرچنگ ها باشم .‏
دریازدگی ، سخت، مرا نا توان كرده بود و به دشواری عكس می گرفتم.‏
دو سال بعد همین كشتی با یك صاحب و نام جدید عازم صید خرچنگ در دریای ‏Bering ‎شد ، اما هرگز برنگشت ‏و هر شش خدمه آن همراه كشتی غرق شدند.‏

چه چیزی این مجموعه كار ها را برای شما خاص و ویژه كرده است ؟

این مجموعه كارها تلاشی برای رسیدن به فهم و درك عمیق تر از جاذبه ها و كشش دریا برای صیادانی است كه ‏صدها مایل دورتر از خشكی بر روی دریا كار می كنند ، در این راه شما احساسی میان آزادی كامل و محصور و ‏محدود شدن در یك كمپ كاری شناور كه با دیوار های بی پایان دریا و آسمان احاطه شده ، خواهید داشت.
دنیای جدید شما تشكیل می شود از كشتی و قایق ،همكاران و دریای بسیار سرد.
شما تا بازگشت كشتی به ساحل نمی توانید كار را رها كنید. ممكن است مریض شوید اما اجازه ندارید از كار دست ‏بكشید .در چنین شرایطی ،شما مدام در حال آزمایش جسمی و روحی مهارت ها و توانایی های خود برای بقا و ‏زنده ماندن هستید. خانواده جدید و غریبی پیدا می كنید و باید به آنها اعتماد كنید، در عین حال وقتی كه باز به ‏ساحل برمی گردید احساس می كنید قادر به انجام هر كاری هستید.‏
آزادی حضور در دریا یك اعتیاد توهم زا است كه افراد را به بازگشت برای مجازات و تنبیه بیشتر ترغیب می ‏كند. ‏‎ ‎
من به مدت هشت ماه در هر دوره و در سه زمستان بر روی این پروژه كار كردم.این بخشی از یك پروژه ‏بزرگتر در مورد كتابی در باره صیادی تجاری آلاسكا است كه خودم انجام داده ام .
برای تامین هزینه های آن گاهی اوقات به عنوان كارگر عرشه برای خودم كاری دست و پا می كردم تا در كنار آن ‏موقعیتی برای عكاسی پیدا كنم .سایر اوقات به عنوان عكاس، با آشپزی و نگه داشتن سكان ، راهی برای ادامه ‏مسیری كه انتخاب كرده ام می یابم .‏

چه توصیه ای برای علاقمندان و مبتدیان فوتو ژورنالیسم دارید؟

فكر نمی كنم در هیچ موقعیتی برای توصیه دادن به علاقمندان فوتو ژورنالیسم باشم .من هنوز در حال تلاش هستم ‏، فقط می توانم بگویم ، هر روزی كه می توانید عكس بگیرید .‏

منبع:

عکاسی

سایت فارنت - سلمان صحافی: یکی از بهترین سرگرمی‌های یک کودک که در آینده هم به کارش خواهد آمد عکاسیاست.

بیشتر کودکان به عکاسیعلاقه دارند و به محض اینکه دوربین را در اختیارشان می‌گذاریم، شروع به عکاسی از در و دیوار و … می‌کنند. با وجود انبوه عکس‌های ناشیانه، گاهاً به عکس‌هایی برمیخوریم که در نوع خود جذاب و زیبا هستند. پس چرا به کودکان خود عکاسی آموزش ندهیم؟

قطعاً اگر آنها را در مسیر درست عکاسی قرار داده و توصیه‌های لازم را به آنها بکنیم، آنها عکس‌های بهتر بیش‌تری خواهند گرفت و یادگیری عکاسی و تجربه کردن آن، در آینده به دردشان خواهد خورد. در این مقاله قصد داریم ۱۳ نکته‌آی را بگوییم که در آموزش عکاسیبه کودک خود باید مدنظر قرار دهید. البته می‌توانید وقت زیادی برای آموزش عکاسی به کودک خود بگذارید، اما به این نکته توجه کنید که نباید آموزش‌های شما به سمتی برود که خلاقیت‌ها و بازیگوشی‌های کودکانه فرزند شما از عکس‌هایش محو شود. آتلیه نوزاد

1 . «تجربه کن»

فرزند خود را از درجا زدن در کلیشه‌های عکاسیو قاب‌های بی خطر منع کنید. او را ترقیب کنید به تجربه شکل‌ها و دید‌های متفاوت تا به زیبایی‌شناسی شخصی خود برسد. در این زمینه می‌توانید توصیه‌های زیر را بکنید؛

. از پرسپکتیوهای متفاوت عکاسیکن؛ از زاویه بالا، از زاویه پایین، …

. از سوژه دور و یا به آن نزدیک شود تا قاب‌های متفاوت‌تری را تجربه کنی

. اطراف سوژه خود بچرخ و از زاویه‌های متفاوت آن عکاسیکن

. عکاسیدر تنظیمات متفاوت دوربین را تجربه کن (باید کار با تنظیمات دوربین را قبل‌تر به آموزش داده باشید)

2 . «حواست به پس زمینه باشه»

یکی از چیزهای ساده‌ای که اغلب کودکان هنگام عکاسیفراموش می‌کنند، توجه به پس زمینه و پیش زمینه عکس است.

به او آموزش دهید که قبل از گرفتن عکس پس زمینه و پیش زمینه را چک کند تا چیزی عکس را دچار مشکل نکند و در صورتی که چنین بود، با تغییر زاویه و قاب، این مشکل را برطرف کند.

3 . «دوربینو صاف بگیر»

مشکل ساده دیگیر که اغلب کودکان در هنگام عکاسیبا آن مواجه هستند، کج بودن قاب بندی‌های آنها است. البته صاف بودن قاب قاننی غیر قابل تخطی نیست و این کج بودن گاهی باعث می‌شود که عکس آنها جذاب‌تر و کودکانه‌تر باشد. اما ابتدا آنها باید گرفتن عکس با قاب صاف را یادبگیرند و بعد از آن تخطی کنند.

از کودک خود بخواهید که قبل از فشردن دکمه شاتر، از صاف بودن قاب خود مطمئن شود.

4 . چگونگی در دست گرفتن دوربین

واقعیت آن است که نه تنها کودکان، بلکه بسیاری از بزرگسالان نیز بلد نیستند چگونه دوربین را در دست بگیرند. درست در دست گرفتن دوربین باعث می‌شود لرزش کمتری وارد عکس‌ها شده و کنترل بیش‌تر و بهتری بر عکس‌ها داشته باشید.

به راحتی و با چند تذکر ساده می‌توانید نحوه درست دست گرفتن دوربین را به کودک خود آمزش دهید. شاید در ابتدای کار کمی برایش سخت باشد، اما به مرور و اندکی سخت‌گیری از سوی والدین، او به حالت درست گرفتن دوربین عادت خواهد کرد.

5 . «از نزدیک عکس بگیر»

مسئله‌ای که اغلب عکاسی از کودکان از آن درک درستی ندارند این است که نمی‌دانند چقدر باید به سوژه خود نزدیک شوند. اغلب از یک فاصله ثابت معمولاً دور از سوژه‌های خود عکاسیمی‌کند.
باید این مفهوم را به آنها آموزش دهید که برای بهتر دیده شدن جزئیات سوژه خود در عکس، باید به آن نزدیک شوند. یکی از مسائل فنی‌ای که باید در این زمینه یاد بگیرند استفاده از قابلیت زوم لنزاست.

منبع:

برترین ها

همانطور که می‌دانید قابلیت Live View (نمای زنده) دوربین‌های DSLR عکس را پیش از گرفته شدن به شما نشان می‌دهد. با روشن کردن این قابلیت، آیینه‌ای که عکسرا بر منظره یاب (visor) انعکاس می‌داد از کار می‌افتد و در عوض عکس بر LCD دوربین شما نمایش می‌یابد. در ادامه این مطلب به باید ها و نباید های استفاده از نمای زنده (Live view) می پردازیم. عکاسی بارداری

مزیت اصلی نمای زنده (Live View) این است که شما هر آنچه می‌بینید را ثبت می‌کنید. همچنین این قابلیت، نمای ۱۰۰ درصد به شما می‌دهد و این به کادربندی صحنه شما به ویژه در عکاسیمنظره کمک شایانی می‌کند در صورتی که در بسیاری از دوربین‌ها منظره یاب یا ویزور تنها قادر به نمایش ۹۵% صحنه می‌باشد. آتلیه عکاسی نوزاد

نمای زنده شبیه سازی دقیقی از نوردهی دارد. به عبارت دیگر تصویری که در نمای زنده می‌بینید نوردهی نزدیکی به نوردهی اصلی شما دارد که برای عکاسیدر نور کم بسیار کاربردی است.

با آگاهی در مورد زمان استفاده از Live View و زمانی که باید از آن اجتناب کنید به نتایج بهتری دست خواهید یافت و در این مطلب لنزک ما قصد داریم ۱۰ نکته‌ی مهم در مورد این قابلیت را با شما به اشتراک بگذاریم.

کاربردهای نمای زنده در عکاسی:

در عکاسیاز اشیای بی جان

برای عکاسیاز اشیای بی جان قابلیت Live View دوربین خود را روشن کنید. اگر زمان کافی برای عکاسی دارید، دوربین را بر سه پایه‌ای سوار کنید و از قابلیت نمای زنده برای کادربندی سوژه‌تان استفاده نمایید. اگر دوربین را در دست دارید بهتر است با منظره یاب اپتیکال کار کنید.

در فیلمبرداری
برای فیلمبرداری حتما Live View را روشن کنید، البته شما حق انتخاب دیگری ندارید چون به محض انتخاب حالت فیلمبرداری دوربین به طور خودکار نمای زنده را فعال و منظره یاب را غیرفعال می‌کند. البته دیدن صفحه‌ی نمایش در تابش مستقیم نور خورشید سخت است بنابراین در منوی تنظیمات دوربینتان روشنایی صفحه نمایش را تغییر دهید.

نمای شبکه‌ای – Grid Display

قابلیت نمای زنده کاربرد بسیار خوبی برای کادربندی صحنه دارد. شما در آن نمایی ۱۰۰ درصدی از صحنه دارید و همچنین با فعال کردن Grid با سهولت بیشتری می‌توانید از قانون یک‌سوم پیروی کنید و کادربندی را انجام دهید. به منوی اصلی رفته و به دنبال گزینه‌ی Grid Display بگردید و از بین گزینه‌ها Grid 1 را انتخاب نمایید.

بررسی نوردهی

برای بررسی دقیق‌تر نوردهی از Live View استفاده نمایید. برخلاف ویزور قابلیت نمای زنده می‌تواند برای نمایش نوردهی تصویر، روشنایی و تاریکی صحنه را تنظیم نماید. شما همچنین می‌توانید برای بررسی هر چه دقیقتر به هیستوگرام (histogram) مراجعه کنید.

عکس گرفتن در شرایط سخت

برای عکس گرفتن از پایین به بالا یا از بالا به پایین یا در زوایایی که نگاه کردن از طریق منظره یاب ممکن نیست Live View کاربرد بسیار خوبی دارد، به ویژه اگر DSLR شما از LCD چرخان برخودار باشد و یا بتواند تصویر Live View را توسط امواج وای-فای بر تبلت یا گوشی هوشمندتان نشان دهد.

فوکوس دستی

علی رغم دقت بالای اتوفوکوس Live View، شما با فوکوس دستی می‌توانید بخش‌های مهم تصویرتان را به واضحترین شکل ممکن ثبت نمایید. لنز را بر تنظیمات فوکوس دستی (Manual Focus یا MF) قرار دهید، مربع فوکوس را بر المان مورد نظرتان ببرید، کلید بزرگنمایی را برای نمایشی ۵برابری یا ۱۰برابری از صحنه فشار دهید و سپس برای رسیدن به عکسی شارپ حلقه‌ی فوکوس را بچرخانید.

در وضعیت‌های کم نور

دیدن صحنه توسط منظره یاب در شب یا در زمان تاریک بودن هوا خیلی دشوار است بنابراین قابلیت نمای زنده در چنین مواقعی بسیار کاربردی بوده و شما می‌توانید پیش از فشردن کلید شاتر نمایی از عکستان داشته باشید.

و حال مواقعی که نباید از نمای زنده استفاده کنید :

در عکاسیپرتره

در عکاسیپرتره اگر منظره یاب را بر چشمتان قرار دهید کنترل بیشتری بر دوربین خواهید داشت و از این رو بهتر می‌توانید نسبت به وضعیت سوژه‌تان واکنش نشان دهید. ثابت نگه داشتن دوربین در هنگام استفاده از Live View دشوارتر است.

منبع:

برترین ها

راز کلیدیhttps://www.digikala.com/Search/Category-digital-camer پرتره، بیش از اینکه به تنظیمات دوربین بستگی داشته باشد، ارتباط برقرار کردن و سازگاری با مدل است. اما در هنگام عکاسی کودک، زمانی که در حال نورپردازی هستید و روی به تصویر کشیدن حالات چهره مدل تمرکز دارید، ممکن است برخی از تنظیمات را نادیده بگیرید و در نتیجه نتوانید عکسی رضایت بخش بگیرید. در این مطلب قصد داریم تنظیمات دوربینی که عکاسان آتلیه کودکپرتره گاها می توانند آن ها را اشتباه اعمال کنند، بررسی کنیم و چگونگی تصحیح آنها را نشانتان دهیم.

1. استفاده از نقطه اتوفوکوس اشتباه

همیشه در هنگام عکاسیپرتره کنترل انتخاب نقطه اتوفوکوس (نقطه فوکوس خودکار – AF point ) را به دست بگیرید. اگر انتخاب آن را به دوربین بسپارید، ممکن است در نقطه‌ای که می‌خواهید واضح و شارپ باشد قرار نگیرد، که در عکاسی پرتره این نقطه معمولا چشم‌های مدل است.

دو راه حل در اینجا وجود دارد: استفاده از نقطه اتوفوکوس مرکزی برای قفل کردن فوکوس بر روی چشم‌ها (یا نزدیک‌ترین چشم به دوربین)، سپس ترکیب بندی مجدد و عکاسییا انتخاب نقطه فوکوسی که روی چشم مدل قرار بگیرد.

راه اول معمولا سریعتر است و اکثر عکاسان پرتره آن را ترجیح می‌دهند، چراکه نقطه اتوفوکوس مرکزی از بیشترین حساسیت برخوردار است.

البته زمانی که با لنز واید تری (عریض تری) به فرد نزدیک می‌شوید، حرکت صفحه فوکوس (بُرشی از صحنه که در فوکوس است) به دلیل حرکت دوربین موجب می‌شود که چشم‌ها واضح و شارپ به تصویر کشیده نشوند. به ویژه در عکاسیپرتره که از دیافراگمباز استفاده می‌شود این موضوع کاملا قابل مشاهده است.

به همین علت استفاده از نقطه اتوفوکوس خارج از مرکز روند کار شما را در طولانی مدت آسانتر می‌سازد.

2. استفاده از سرعت شاتر پایین

معمولا افراد زیادی در مورد سرعت شاتر به خطا می‌افتند. مُد تقدم دیافراگم (Aperture Priority) یکی از رایجترین مد‌ها برای عکاسیپرتره می‌باشد، چون این مد کنترل بیشتری بر دیافراگم و متعاقبا عمق میدان (DOF) در اختیار عکاس می‌گذارد.

عمق میدان کمتر، به معنای این است که مقدار کمتری از عکس شارپ می‌شود و به این صورت شما قادر خواهید بود پس زمینه را محو کرده و سوژه یا سوژه‌هایتان را در عکس متمایز نمایید.

دوربین می‌تواند سرعت شاتر را در مد تقدم دیافراگم کنترل نماید به همین علت ممکن است آن را فراموش کنید. بنابراین اگر نور محیط کاهش یابد و یا اینکه دوربین را بر دیافراگم بسته‌تری تنظیم نمایید ممکن است سرعت شاتر برای ثبت عکسی شارپ کافی نباشد (دوربین سرعت شاتر پایینی را انتخاب کند).

کلید تنظیم سرعت شاتر هنگامی که دوربین به دست (بدون سه پایه) عکاسیمی کنید به این صورت است که باید سرعت شاتری را انتخاب کنید که آهسته تر از معکوس فاصله کانونی‌تان نباشد. برای نمونه برای لنزی ۸۰میلیمتری باید از سرعت شاتری معادل با ۸۰/۱ثانیه یا سریعتر استفاده نمایید. ما توصیه می‌کنیم از سرعتی دو برابر حداقل سرعت شاتر مجاز استفاده نمایید. پس برای لنز ۸۰میلیمتری بهتر است از سرعت شاتری برابر با ۱۶۰/۱ثانیه استفاده نمایید.

یک راه برای جلوگیری از کاهش سرعت شاتر، عکاسیدر مد تقدم سرعت شاتر(Shutter Priority) می‌باشد. اینکار شما را قادر می‌سازد تا سرعت شاتر را تنظیم کنید و دوربین نیز دیافراگم را برای شما تنظیم می‌کند. در اینجا ممکن است DOF بیش از اندازه افزایش یابد و پس زمینه ای حواس پرت کن داشته باشید (پس زمینه به اندازه کافی تار یا مات نشود).

راه دیگر استفاده از قابلیت ایزو خودکار (Auto ISO) دوربین است که سرعت شاتر مناسب برای عکاسیبدون سه پایه را برایتان فراهم می‌آورد.

در واقع استفاده از ایزو خودکار همراه با مد دستی (Manual mode) بیشترین انعطاف را در اختیارتان قرار می‌دهد. با این تنظیم می‌توانید دیافراگم یا سرعت شاتری که می‌خواهید را انتخاب نمایید و در عین حال دوربین به طور خودکار ایزو را تنظیم می کند تا نوردهی ثابتی برای تنظیمات مورد نظرتان داشته باشید.

3. عکاسیبا مد تک عکس – Single shot drive mode

با اینکه مد عکاسیمتوالی (پیوسته یا continuos) در عکاسی ورزشی و حیات وحش مناسب تر است، ولی اگر می‌خواهید تغییرات ظریف حالات چهره افراد را ثبت کنید این مد می‌تواند در عکاسی پرتره نیز به همان اندازه مفید باشد.

در مد عکاسیتک عکس (single shot) شما باید دائما انگشتتان را از روی دکمه شاتر بردارید تا بتوانید عکس بعدی را ثبت نمایید.

اگر دوربینتان را شخصی سازی نکرده‌اید که اتوفوکوس (فوکوس خودکار) با دکمه شاتر فعال نشود، هر بار که می‌خواهید عکس جدیدی بگیرید، دوربین مجددا سعی بر انجام فوکوس می‌کند.

زیبایی استفاده از مد عکاسیمتوالی (continuous drive mode) این است که شما می‌توانید تعدادی عکس را پشت سر هم و با فوکوس قفل شده بگیرید. اگر هر بار سه یا چهار عکس پی در پی ثبت نمایید بعدا می‌توانید بهترین عکس را از هر حالت انتخاب کنید.

همچنین اینکار موجب می‌شود تا شانس شما برای ثبت عکسی شارپ افزایش یابد. البته از اینکه مثل رگبار دستتان را روی دکمه شاتر نگه دارید اجتناب کنید، چون اینکار باعث می‌شود عکس‌های مشابه بسیاری داشته باشید که عملیات ویرایش را برایتان دشوارتر می‌سازد.

منبع:

برترین ها

مشکلات و اشتباهات مشخصی در عکاسیوجود دارند که معمولا نه تنها برای عکاسان تازه کار، بلکه گاهی برای عکاسهای باتجربه نیز رخ می دهند. خبر خوب این است که می توانید با اندکی بیشتر دانستن در موردشان از آن ها جلوگیری کنید.

۱ عکس های مات

رایج‌ترین گلایه عکاسان آماتور، تار شدن عکس آنها است. پاسخ ساده‌ای به این مشکل وجود دارد: معمولا نور کافی به حسگر دوربین نمی‌رسد در نتیجه دوربین برای ثبت یک تصویر واضح یا شارپ به زحمت می‌افتد. راه‌های مختلفی برای حل این مشکل وجود دارد، مثل استفاده از سه پایه یا تک پایه (داشتنش در شرایط کم نور ضروری است)، انتخاب تنظیمات ISO بالاتر برای سرعت بیشتر شاتر یا استفاده از فلاش برای ثابت کردن هرگونه حرکت در عکس.

---

۲ تضاد زیاد

تصویری که تضاد یا کنتراست زیادی دارد یعنی عکسی که بین نواحی روشن (پرنور) و تاریک آن (مثل سایه) تمایز زیادی وجود دارد. این مشکل در روزهای آفتابی به وفور دیده می‌‌شود. برای حذف نواحی سایه‌دار از فلاش استفاده کنید و یک یا دو پله نوردهی را کمتر کنید و ببینید در نتیجه کار شما چه تغییری در مقایسه با حالت قبل کرده است. اگر نمی دانید نوردهی چیست یا می خواهید در مورد آن بیشتر بدانید این مطلب که به تعریف نوردهی می پردازد را مطالعه نمایید. درک نوردهی – همراه با توضیح ISO، دریچه دیافراگم و سرعت شاتر

---

۳ چشم قرمز
علیرغم این که چشم قرمز را می‌توان به سادگی و با استفاده از یک نرم افزار ویرایش عکس مثل فتوشاپ اصلاح کرد، اما پیشگیری از رخ دادن آن در همان ابتدای عکس گرفتن بهتر است. چشم قرمز زمانی رخ می‌دهد که افراد با چشم روشن جلوی فلاش دوربین قرار می‌گیرند و شبکیه چشم نور فلاش را بازمی‌گرداند. می‌توانید با استفاده نکردن از فلاش درونی دوربین تا جای ممکن، از بروز این پدیده جلوگیری کنید. بسیاری از دوربین‌ها نیز حالت حذف قرمزی چشم خودکار دارند؛ از آن استفاده کنید. تکنیک دیگر قابل استفاده این است که به سوژه بگویید به جایی غیر از لنز دوربین نگاه کند تا بازتاب نور در چشمش در لنز نیافتد. آخرین روش هم این است که اگر بتوان اتاق را کمی روشن‌تر کرد، مردمک چشم به دلیل وجود نور بیشتر در محیط تنگ تر خواهد شد. اگر چه این روش در بیشتر مواقع عملی نیست.

---

۴ مغایرت رنگی

مغایرت رنگی یا بهم ریختگی رنگ‌ها نیز مشکل رایج و معروفی در عکاسی بارداریدر آتلیه بارداریدیجیتال است. در عکاسیدیجیتال می‌توانیم از تنظیمات تعادل رنگ سفید (WB – White balance) برای مقابله با این مشکل استفاده کنیم. حالت خودکار یا تنظیمات WB بهینه را برای این حالات انتخاب کنید. به عنوان مثال تصاویر داخل خانه معمولا به نارنجی می‌گرایند چراکه لامپ حبابی تنگستن گرما یا نور نارجی رنگ ساتع می کند. تنظیم تنگستن (tungsten) در این مثال با اضافه کردن نور آبی باعث توازن رنگ ها در عکس می شود.

---

۵ کمتر، بهتر است
هنگام کادربندی و ترکیب چینی عکس، می‌خواهیم چیز جالبی را ایجاد کنیم که به چشم خوش‌آیند باشد اما در عین حال چیز هایی که حواس مخاطب را پرت می‌کنند، در عکس قرار نگیرند. در حالت عادی یک نقطه کانونی کافی است. اگر نقطه کانونی را در زمینه داشته باشید و در جلوی تصویر مثلا یک صخره موجب پرت شدن حواس بیننده شود، بهتر است با زوم کردن عکس را کراپ کنید که این شی ناخواسته از عکس خارج شود. نکته اصلی داشتن عکسی است که چشم در آن به خودی خود به سمت سوژه اصلی برود.

---

۶ سوژه دور است

در تمام عکس هایی که می‌گیریم، می‌خواهیم چیزی جذاب را در کادر قرار دهیم. اگر سوژه بیش از حد دور باشد، اثر خاصی روی بیننده نخواهد گذاشت. می‌توانید با استفاده از یک لنز تله فوتو (telephoto ) با کیفیت زوم کنید یا می‌توانید عکس را بعدا کراپ کنید. به خاطر داشته باشید که تصویر را همواره در بالاترین رزولوشن بگیرید وگرنه کراپ کردن عکس موجب کاهش کیفیت آن خواهد شد.

---

۷ رزولوشن یا وضوح پایین

عکاسیبا رزولوشن پایین شما را قادر به ذخیره سازی تعداد بیشتری تصویر روی حافظه جانبی دوربین خواهد کرد اما این اصلا فکر خوبی نیست. استفاده از تنظیمات وضوح پایین به معنی از دست دادن کیفیت عکس است و شما قادر به چاپ تصاویر در ابعاد بزرگ نخواهید بود. علاوه بر این هر بار که شما یک تصویر را به صورت JPEG ذخیره می‌کند اندکی کیفیت آن کاهش می‌یابد. اگر از ابتدا با فایلی کوچک آغاز کنید، قدرت مانور شما در ویرایش بسیار محدود می شود. به جای این کار کارت حافظه جانبی بیشتری خریداری کنید و تصاویر خود را با رزولوشن بالا بگیرید و از عکس‌های با کیفیت پایین، دوری بجویید!

---

۸ نویز زیاد

نویز دیجیتال مثل دانه هایی است که روی نگاتیو یا فیلم تشکیل می شوند. هر چه ISO استفاده شده در عکاسیبالاتر باشد، میزان این نویز نیز بیشتر خواهد بود و در نتیجه هر چه تصویر را بزرگتر کنید نویز بیشتری مشاهده خواهید کرد. عکس هایی که در شب گرفته می‌شوند معمولا در معرض نویز هستند چرا که دوربین تلاش می‌کند که جزییات عکس را ثبت کند. به منظور کاهش نویز از بالاترین کیفیت عکس موجود استفاده کنید، از سه پایه برای عکاسی استفاده کنید و پایین‌ترین میزان ISO را بدون تار شدن عکس مورد استفاده قرار دهید.

---

۹ عکس های کم نور

یک عکس کم نور، تاریک است چرا که نور کافی در هنگام گرفتن عکس به حسگر دوربین نرسیده است. اگر در LCD دوربین دیدید که یک تصویر پر از سایه و با نوردهی کم است، سعی کنید دریچه دیافراگم را کمی باز تر کنید تا نور بیشتری به داخل آن برسد. همچنین می‌توانید نوردهی (EV – Exposure value) دوربین‌های DSLR را تنظیم و با انتخاب علامت + نور بیشتری اضافه کنید (افزایش های نیم درجه ای را امتحان کنید).

---

۱۰ نوردهی زیادی

اگر عکس شما بسیار نورانی است و در عوض جزئیات روی آن کمتر نمایش داده شده است، نوردهی زیادی روی آن رخ داده است؛ یعنی نور بیشتر از حد نیاز به حسگر دوربین رسیده است. نوردهی زیادی را می‌توان در نور زیاد روز یا در سوژه‌های رنگ روشن دید. به منظور اصلاح این مورد سعی کنید نوردهی (EV) را نیم یا یک پله پایین بیاورید و ببینید که آیا جزئیات بیشتری مشاهده می‌شود یا خیر. برای نتایج دقیق تر از نورسنجی نقطه‌ای استفاده کنید – یک ناحیه خاکستری متوسط را راهنمای کار آن قرار دهید.

منبع:

برترین ها

منبع:

برترین ها

با خواندن این نکات یاد بگیرید چگونه عکس های پرتره حرفه ای بگیرید. در این مطلب به شما آموزش می دهیم برای عکاسی کودکدر آتلیه کودکاز سر و شانه ها چگونه دوربین را تنظیم کنید، عکسبگیرید و عکس را روتوش کنید.

عکاسیاز صورت نسبت به سایر شاخه های پرتره می تواند به نظر کمی ملاحظه کارانه و حتی شاید گاهی بی روح به نظر بیاید. اما عکس گرفتن از صورت به شکلی صحیح یک هنر است، و در هر عکس پرتره ای یکی از مهمترین قسمت های عکس چهره مدل است.

عکس های حرفه ای از صورت و شانه ها همیشه لازم هستند، چه برای سایت شرکت، چه برای عکس های مدرسه، عکس های چهره از هنر پیشگان و چه عکس های پاسپورت و کارت های شناسایی.

وقتی می خواهید برای یک مشتری عکس بگیرید قوانین جدید روی میز می آید که تفاوت بسیار زیادی با زمانی دارد که برای خودتان عکس می گیرید. این وظیفه شماست که مشتری خود را در عکس خوب نشان دهید، بنابراین هیچ راهی برای عکس آزمایشی و معمولی وجود ندارد (مگر اینکه مشتری این را از شما بخواهد).

هدف از گرفتن چنین پرتره هایی، ثبت عکسی حرفه ای و تر و تمیز از صورت و شانه های اوست. برای گرفتن چنین عکسی شما به یک نور لطیف و زیبا احتیاج دارید، پس زمینه ای ساده و تمیز و یک ژست که هم جذاب باشد و هم نشان دهنده شخصیت سوژه، و ما بدست آوردن هر سه مورد ذکر شده را در این مطلب به شما یاد خواهیم داد.

در طول این مسیر شما چندین مهارت کاربردی فتوشاپ را هم یاد خواهید گرفت، مانند اعمال کردن یک سری تغییرات در چندین عکس به صورت یکجا، و همچنین راه هایی برای روتوش سریع یاد خواهید گرفت (به همراه کمی دندانپزشکی دیجیتالی!).

پس ادامه مطلب را بخوانید تا تمام مراحل گرفتن یک عکس حرفه از چهره را یاد بگیرید، از نورپردازی و عکاسیگرفته تا ویرایش و بهبود عکس.

برای گرفتن عکس پرتره حرفه ای دوربین را چگونه تنظیم کنیم

1- تجهیزات نورپردازی خانگی

اگر شخصی از شما خواست تا در محیط کارش از او عکس بگیرید، باید بتوانید سریع تجهیزات خود را در محل مربوطه قرار دهید و با کمترین شلوغی و سر و صدای ممکن این کار را انجام دهید. استفاده از تجهیزات نورپردازی خانگی، شامل چند شاخه فلاش با یک چتر یا سافت باکس می تواند برای گرفتن این عکس مناسب باشد.

برای یک چیدمان ساده، یک منبع نوری را رو به پس زمینه قرار دهید، و نور اصلی خود را رو به روی مدل بگذارید، کمی بالا تر از ارتفاع صورت او و کمی هم با زاویه.

یک رفلکتور را هم در رو به روی نور اصلی و در سمت مخالف سوژه قرار دهید، این رفلکتور تقریباً مانند یک منبع نور سوم عمل می کند، سایه ها را می پوشاند و از کنتراست نور کم می کند و نور را نرم تر می کند، و در نتیجه عکس جالب تری به شما می دهد.

2- نور را نرم کنید

نوری که مستقیماً از یک منبع نوری کوچک تابیده می شود مانند Speedlite یا فلاش های دیگر خیلی خشن است که زیاد نور جذابی نیست.

برای نرم کردن نور، باید از یک تلطیف کننده استفاده کنیم به صورتی که منبع نوری را بزرگتر نشان دهیم.

برای این کار می توانید نور را به دیوار بتابانید و از بازتاب آن در عکس استفاده کنید، یا می توانید از چتر یا سافت باکس استفاده کنید. یکی از این وسیله ها را به نور اصلی اضافه کنید، و نور را طوری قرار دهید که تقریباً در رو به روی سوژه شما بتابد، و نه مستقیماً رو به صورت او، با این کار نور در صورت او پخش می شود.

3- مثال هایی به مشتری خود نشان دهید

قبل از اینکه عکاسیرا شروع کنید، ببینید مشتری شما دقیقاً چه عکسی از شما می خواهد. ممکن است یک عکس رسمی بخواهد، یا عکسی کمی به روز تر، و معمولاً با نشان دادن چند نمونه از عکس های مختلف مشتری بهتر می تواند تصمیم بگیرد که چه عکسی می خواهد.

پس قبل از عکاسی، نمونه ای از عکس های پرتره از چهره را چاپ کنید و به مشتری خود نشان دهید، و حالت های ممکن برای عکاسی را برای او شرح دهید. آنها باید بخندند یا جدی باشند؟ یقه پیراهنشان باز باشد یا باید کاملاً رسمی لباس بپوشند؟ اینها همه باید قبل از عکاسی مشخص شود.

4- پس زمینه ای تمیز

خیلی مهم است که پس زمینه عکس ساده و تمیز باشد. از دیواری سفید، کاغذی رنگی و روشن، و یا رفلکتور سفید و بزرگ استفاده کنید، مانند کاری که ما در این عکس انجام دادیم.

یکی از منابع نوری را رو به پس زمینه قرار دهید، و قدرت آن را نسبت به عکسی که می خواهید تغییر دهید. فلاش با قدرت کامل می تواند پس زمینه را کاملاً سفید کند، در حالی که اگر قدرت فلاش را کم کنید پس زمینه به رنگ خاکستری در می آید. اگر در محیط باز عکس پرتره می گیرید، از دیافراگمی باز استفاده کنید تا پس زمینه را کاملاً محو کنید.

5- تنظیمات دوربین

وقتی از فلاشی استفاده می کنید که روی دوربین نصب نشده است (فلاش اکسترنال)، دوربین را روی مد Manual قرار دهید، ISO را روی ۱۰۰ بگذارید، و سرعت شاتر را بین ۱/۲۰۰ تا ۱/۲۵۰ ثانیه بگذارید، سرعت شاتر بستگی به سرعت سینک (Sync Speed) دوربین شما دارد.

دیافراگم را روی f/11 تنظیم کنید، و چند عکس آزمایشی بگیرید. اگر عکس شما بیش از حد روشن شد، یا دیافراگم را کمی ببندید و یا از قدرت نور ها بکاهید، این کار را می توانید با کم کردن قدرت فلاش یا دور کردن آن از سوژه انجام دهید.

فاصله کانونی بیشتر برای عکس های پرتره مناسب تر است (البته تا یک حدی! این طور نیست که هر چه فاصله کانونی بیشتر باشد بهتر است!)، پس کمی عقب بروید و از زوم لنز استفاده کنید.

6- ژست و حالت چهره

مانند هر عکس پرتره دیگری، خیلی مهم است که سوژه شما راحت باشد، پس همین طور که عکس می گیرید با او صحبت کنید، می توانید آهنگی هم بگذارید تا فضای راحتی داشته باشید، به او دلگرمی بدهید و او را تشویق کنید.

از او بخواهید بخندد، لبخند بزند و ظاهر جدی بگیرد، و زاویه ها و ژست های مختلفی را امتحان کنید.

سریع کار کنید اما مطمئن شوید که چندین عکس خوب گرفته اید که می توانید برای انتخاب به مشتری نشان دهید.

منبع:

برترین ها

در این مطلب به شما نکات و تنظیمات کلیدی عکاسیدر شب را آموزش خواهیم داد تا بتوانید عکسهای فوق العاده ای بگیرید. ما نه تنها تنظیمات مناسب برای عکاسیدر شب را به شما خواهیم گفت، بلکه نکاتی راجع به کنترل کردن رنگها، برنامه ریزی برای عکاسی و… را هم بررسی می کنیم.

بیرون رفتن در شب و عکاسیدر هوای تاریک یکی از هیجان ترین راه ها برای پیشرفتتان در شاخه های مختلف عکاسی است.

با عکاسیدر شب می توانید دنیای دیگری را به نمایش بگذارید، و به عکس رضایت بخش تری دست پیدا کنید تا اینکه در طلوع و یا غروب عکاسی کنید و به نتیجه ای قابل پیش بینی برسید.

خبر خوب این شاخه از عکاسیاین است که به وسایل گران قیمتی نیاز ندارید. دوربین های حرفه ای DSRL قابلیت کاملی برای گرفتن این عکسها دارند، حتی ارزانترین و ابتدایی ترین آنها. حتی به لنز گران قیمتی هم احتیاج ندارید، تمامی لنزها و دوربین های DSLR برای گرفتن عکسهایی روشن و رویایی مناسب هستند.

عکاسی نوزاددر شب در آتلیه نوزاد، عکاسیاز پشت دوربین با دیدن صفحه ای تاریک و حدس زدن کادر نیست. برای شروع از ماه کامل استفاده کنید تا فضای نسبتاً روشنی داشته باشید و بتوانید کادر بندی کنید.

نور ماه، نوری طبیعی، سفید و بزرگ است که قسمت بزرگی از زمین را روشن میکند. برای شروع مکان مورد علاقه تان را انتخاب کنید که با ماشین بتوانید به راحتی به آنجا بروید و پیاده روی زیادی لازم نداشته باشد.

دوربین را روی سه پایه بگذارید، و آن را در حالت دستی تنظیم کنید تا بتوانید کنترل بیشتری روی تنظمیات دوربین داشته باشید، و مقدار دیافراگم را باز انتخاب کنید (برای مثال f/4).

همچنین برای روشن شدن عکس باید ایزوی بالایی انتخاب کنید (مانند ISO 800) و سرعت شاتر هم باید چیزی نزدیک به ۳۰ ثانیه باشد تا عکستان نور لازم را داشته باشد. شاتر را با استفاده از یک کنترل از راه دور فشار دهید تا از داشتن عکسی با جزئیات و روشنایی بسیار بالا شگفت زده شوید.

اگر به دنبال یک عکس کیهانی واقعی هستید، در شب های تاریک از آسمان عکس بگیرید. در شبهایی که ماه خیلی در آسمان پیدا نیست نور بسیار کمتری خواهید داشت اما می توانید با بالا بردن مقدار ایزو این تاریکی را جبران کنید.

مقدار ایزو ۳۲۰۰ را انتخاب کنید. با این کار در عکستان می توانید هزاران ستاره را ثبت کنید، اما از دوربین انتظار نداشته باشید تا تمامی جزئیات را نشان دهد!

وقتی می خواهید عکسهایتان را با استفاده از کامپیوتر ویرایش کنید بیم استفاده از نرم افزار های کاهش دهنده نویز را نداشته باشید و از آنها استفاده کنید. اکثر نرم افزارهای تبدیل فرمت RAW مثل Adobe Camera Raw قدرت قابل ملاحظه ای در زمینه کاهش نویز عکس دارند. با استفاده از Luminance در Adobe Camera Raw می توانید به راحتی و با خیال راحت نویز را کاهش دهید بدون اینکه از جزئیات عکستان چیزی کم شود.

کم کردن نویز را در دو مرحله امتحان کنید: یک بار روی فایل با فرمت Raw و یک بار دیگر در Photoshop CS با استفاده از ابزار Noise Reduction، که به شما این امکان را می دهد که در کانال های رنگی مجزا مقدار نویز را کنترل کنید. گاهی متوجه می شوید که یک کانال رنگی خاص نویز بیشتری تولید کرده است.

اگر Noise Reduction در Photoshop هم شما را راضی نکرد، می توانید دفعه بعد که خواستید عکس بگیرید یک عکس تاریک بگیرید و آن را از عکسهای بعدی کم کنید.

فایل عکس تاریک و عکسی که می خواهید آن را ویرایش کنید را در Photoshop اجرا کنید. عکس تاریک را در لایه ای بالای لایه ای که می خواهید ویرایش کنید کپی کنید و نوع لایه را به Difference تغییر دهید.

ممکن است در تجربه اول عکاسیدر شب موفق نباشید، اما بعد از کسب کمی تجربه و درک بیشتر از عکاسی در شب، این سبک عکاسی می تواند برایتان بسیار پربار باشد. با تکنیک های خوب و مهارت خوب در ویرایش عکس می توانید عکسهای خارق العاده ای خلق کنید.

تنظیماتی که در عکاسیشب باید آنها را رعایت کنید

در ادامه به تنظیماتی اشاره می کنیم، که در عکاسیشب به شما کمک خواهند کرد.

عریض عکاسیکنید

تا جای ممکن دیافراگم را باز بگذارید. اگر لنزهای Prime با دیافراگم باز ندارید ( مانند ۲۴mm یا ۳۶mm با f/1.4 ) می توانید از f/4 هم نتیجه خوبی بگیرید. در طول روز با لنزتان عکس بگیرید تا ببینید با دیافراگم باز چقدر عکستان واضح خواهد بود.

ISO بالا

حساسیت دوربین به نور را با بالا بردن مقدار ISO بیشتر کنید. اگر نور مهتاب باشد، نیاز ندارید از ۱۶۰۰بالاتر بروید. اما اگر در شرایطی کاملاً تاریک عکاسیمی کنید می توانید تا ISO 3200 هم انتخاب کنید، تا ستاره هایی درخشان با کمی روشنایی در آسمان داشته باشید.

سرعت شاتر را تعیین کنید

مطمئن شوید که سرعت شاتر بالا تر از ۳۰ ثانیه نباشد، اگر سرعت شاتر بالا تر از ۳۰ ثانیه باشد ممکن است کمی از حرکت ستاره ها در عکس ثبت شود و از شفافیت آنها کم شود. با استفاده از Self Timer (تایمر خودکار) و یا شاتر سیمی/بیسیم از کوچکترین لرزش دوربین هنگام فشردن دکمه شاتر جلوگیری کنید.

رنگها را کنترل کنید
اگر تعادل رنگ سفید (White Balance) دوربین را در حالت خودکار قرار دهید، عکسهای شب شما به رنگ آبی خواهند زد.

دلیل آن این است که بر خلاف چشم شما که شب را سیاه و تا حدی تک رنگ می بیند، دوربین آسمان را همچنان آبی می بیند.

با عکاسیدر فرمت Raw می توانید در مرحله ویرایش عکس این مشکل را برطرف کنید. همچنین می توانید برای بهبود رنگها در عکس مقدار تعادل رنگ سفید را به صورت دستی کمی گرم تر کنید (مقداری نزدیک به ۵۰۰۰K می تواند مناسب باشد) که در این صورت عکستان رنگهای طبیعی تری خواهد داشت.

در عین حال حواستان باشد تا زیاد مقدار تعادل رنگ سفید را افزایش ندهید. اگر اینکار را بکنید زمین به شکل غیر طبیعی ای به سمت زرد و قهوه ای تغییر رنگ خواهد داد، که از آن رنگ آبی که صحبت شد هم بدتر است.
آخرین نکات برای عکاسیدر شب

در ادامه به نکات تکمیلی عکاسیشب اشاره خواهیم کرد.

برای عکستان برنامه ریزی کنید

اگر در شهر زندگی می کنید، بهتر است تا حد ممکن از چراغهای خیابان دور شوید. اگر نتوانید از این چراغ ها دوری کنید خواهید دید که این چراغ ها در عکس به شکل نور های زرد پر نور و نامطلوبی ثبت خواهند شد. برای نتیجه بهتر در حد امکان از فضای خیابانی دوری کنید.

قبل از عکس گرفتن فوکوس کنید

دوربین را از حالت فوکوس خودکار بردارید و روی بینهایت فوکوس کنید. کوچکترین لغزشی در این زمنیه می تواند فوکوس عکستان را با مشکل مواجه کند. بعد از گرفتن اولین عکس از طریق LCD دوربین فوکوس عکستان را بررسی کنید.

از محکم بودن پایه دوربین اطمینان حاصل کنید
از سوار شدن محکم سه پایه دوربین در مکانی ثابت اطمینان حاصل کنید، ترجیحاً سه پایه را بر روی زمین سنگی قرار دهید. این امر باعث می شود کوچکترین لرزش و تکانی به دوربین وارد نشود. اگر سه پایه محکمی ندارید کیف دوربینتان را از قسمت وسط سه پایه آویزان کنید تا به سنگین شدن آن کمک کند.

از کاهش دهنده نویز خود دوربین استفاده نکنید

کاهش دهنده نویز دوربین نورهای سفیدی ایجاد می کند، که باعث می شود سرعت شاتر شما دو برابر شود تا باز هم مقداری از نویز را کم کنید و نه همه آن را. این می تواند تأثیر مخربی روی زیبایی عکستان بگذارد. برای از بین بردن نویز ها از نرم افزارهای قدرتمند کامپیوتر مانند فوتوشاپ استفاده کنید.

منبع:

برترین ها