لنز‌های پرایم و زوم ماهیت متفاوتی دارند و دلایل خوبی برای استفاده از هر یک وجود دارد.

چالش لنز زوم در برابر لنز پرایم یک بحث ناتمام در عکاسی و یکی از مسائلی است که تاکنون به‌طور قاطع حل نشده است. لزوما همه چیز به این سمت می‌رود که کیفیت مهم‌تر است یا تنوع. لاکلان تول عکاس حیات‌ وحش، مسابقات ورزشی و غذا است که در این مقاله به مقایسه لنز‌های پرایم و زوم می‌پردازد. این عکاس باسابقه به‌تازگی وب‌سایتی شخصی برای راهنمایی عکاسان آماتور و مؤلفه‌های افزایش خلاقیت در عکاسی راه‌اندازی کرده است. عکاسی کودک

اخیرا، کیفیت عکس در حال تبدیل شدن به پرطرفدارترین جنبه‌ی عکاسی است. هم‌زمان با رونمایی سیگما از لنزهای پرایم بسیار با‌کیفیت و خاص سری آرت (Art) و تولید دوربین‌های ۳۶، ۴۲ و حتی ۵۰ مگاپیکسلی توسط شرکت‌های تولید دوربین، دیگر انتخاب‌های بیشتری برای گرفتن عکس‌های دقیق و خاص وجود ندارد. البته اگر شما چنین دوربین با وضوح بالایی داشته باشید، انتظار دارید که بیشتر این امکانات را داشته باشد. به‌طور کلی این بدان معنا است که باید از لنز پرایم استفاده کنید. لنزهای پرایم فقط به بهینه‌سازی فاصله کانونی نیاز دارند و از نظر طراحی بسیار ساده‌تر هستند؛ بنابراین تقریبا همیشه بسیار باکیفیت‌ و شارپ‌تر از لنزهای زوم با قیمت مشابه هستند. عکاسی نوزاد

لنز پرایم تا زمانی مناسب است که بتوانید دقیقا سوژه را در قاب قرار دهید. به‌محض اینکه سوژه خیلی دور یا خیلی نزدیک شود، لنز پرایم دیگر کاربردی ندارد.

عکسی زیر را به‌عنوان نمونه مشاهده کنید:

لنز زوم

۵۰۰ میلی‌متر انتهای بازه‌ی لنز ۵۰۰-۲۰۰ میلی‌متری، یک دید بسیار خوب از منظره‌ی این گوزن می‌دهد. برای این عکس خاص، یک لنز پرایم ۵۰۰ میلی‌متری f/4، وضوح، سرعت، زیبایی و جلوه‌ی بهتر در کنار فوکوس خودکار سریع‌تری به ما می‌دهد. پس برای خلق چنین تصویری، لنز پرایم بهتر است.

سریع قضاوت نکنید! ببینید وقتی به یک شیء غیرمنتظره مانند گوزن دوم برخورد می‌کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟

لنز روم

به‌طور ناگهانی لنز ۵۰۰ میلی‌متری مناسب نخواهد بود و برای گرفتن عکس بهتر مجبور به کوچک کردن آن تا ۳۲۰ میلی‌متر می‌شویم. البته می‌توانید با گام برداشتن به عقب یا جلو، کادر خود را تنظیم کنید. اما در این سناریو من در یک پیاده‌رو بودم که جاده هم درست پشت سر من قرار داشت. این یک مسئله معمولی نیست. زوم کردن با پاها (حرکت برای تغییر کادر) در حالت تئوری بسیار خوب است؛ اما اغلب در ژانر‌های مختلف عکاسی، محیط ما از این امر جلوگیری می‌کند. از این‌رو به تعویض لنز‌ نیاز خواهید داشت و البته ریسک از دست دادن لحظات مهم همواره در کمین است.

احتمالا هیچ مثال کاربردی‌تر از عکاسی ورزشی وجود ندارد؛ هنگام عکاسی از مسابقه، هیچ زمانی برای تعویض لنز و هیچ راهی برای نزدیک‌تر یا دورتر شدن از سوژه ندارید.

بررسی عکاسی از چند بازی فوتبال با دوربین نیکون ۵۰۰-۲۰۰ نشان داد که بیشتر عکس‌های خود را در بازه‌ی ۴۰۰-۳۰۰ میلی‌متر، ۲۵ درصد در ۵۰۰ و ۱۰ درصد را در فاصله‌ی کانونی ۳۰۰-۲۰۰ میلی‌متری ثبت کرده بودیم. برای پوشش این محدوده با لنز پرایم به دو یا سه لنز احتیاج دارید و مجبور به برش بسیاری از عکس‌های خود خواهید شد. به‌علاوه، عملیات زوم همواره بسیار سریع‌تر از تعویض دوربین‌ها است (و اگر چندین دوربین نداشته باشید و مجبور به تعویض لنز باشید، حتی بدتر و زمان‌برتر است).

لنز زوم

به همین دلیل عموما لنزهایی مانند ۴۰۰-۲۰۰ میلی‌متری f/4 برای عکاسی ورزشی به کار می‌روند. باوجود اینکه لنزهای پرایم ۳۰۰ و ۴۰۰ میلی‌متری f/2.8 سریع‌تر، دقیق‌تر و معمولا ازهرجهت بهتر هستند، انعطاف لازم را برای پوشش کامل بازی‌های ورزشی فراهم نمی‌کنند.

همان‌طور که گفته شد، دستگاه‌های مخابره‌ی عکس از راه دور پرایم هنوز هم کاربردی هستند. می‌توانند در عکاسی ورزشی استفاده شوند و تصاویر رؤیایی‌ ثبت کنند. بنابراین گرفتن عکس با کیفیت متوسط با لنز پرایم از عکس متوسط با لنز زوم بهتر است؛ البته لحظاتی هستند که به دلیل محدودیت فاصله کانونی، قادر به ثبت دقیق آن‌ها نیستید.

برش عکس فقط دورنمای تصویر را به شما می‌دهد و دیگر هیچ راهی برای دستیابی به عکس عریض‌تر با لنز پرایم وجود ندارد. پس شما باید بین اینکه بهترین کیفیت ممکن را به بهای چند فرصت عکاسی می‌خواهید یا فرصت‌های بیشتری برای گرفتن عکس‌های بیشتر با کیفیت پایین‌تر، یکی را انتخاب کنید.

برخی لنز‌های بسیار خوب زوم نیکون ۵۰۰-۲۰۰ به دقت لنز‌های پرایم نیستند؛ اما خیلی خوب هستند. لنز‌های ۴۰۰-۲۰۰ میلی‌متری هم در بیشتر موارد خوب هستند. با لنز‌های این‌چنینی، گرفتن عکس‌های رضایت‌بخش کار دشواری نیست. اما برای لنز‌هایی که به این خوبی نیستند چطور؟

در طول سفر به مناطق کوهستانی اسکاتلند، با لنز سیگما که نسخه‌ی قبل از آرت است، عکس گرفتم. در ۱۲ میلی‌متری بسیار عالی بود؛ اما در ۲۴ میلی‌متری دقت آن بالا نیست. انواع مختلفی از لنز‌های دقیق‌تر پرایم نیز وجود دارند که قسمت‌هایی از فاصله‌ی کانونی را پوشش می‌دهند.

در زیر یک عکس در ۱۲ میلی‌متری مشاهده می‌کنید:

لنز زوم

در یک روز کاملا دلگیر در اسکاتلند و با‌ وجود باد و حرکت آب، گرفتن تصویر پانوراما کار دشواری بود؛ اما به لطف لنز ۱۲ میلی‌متری در دسترس، صحنه‌ی مورد نظر با یک اکسپوژر ثبت شد. ممکن است فکر کنید که با وجود مناظر پویای اسکاتلند، یک لنز پرایم ۱۲ میلی‌متری کافی است؛ اما در حقیقت، به‌دفعات مجبور به استفاده از لنز ۲۴ میلی‌متری شدم.

به‌عنوان مثال در این عکس از آیلین دونان، قلعه به‌طور محسوسی در لنز ۱۲ میلی‌متری کوچک شده است. بزرگ‌نمایی تا ۲۴ میلی‌متر تنها راه مؤثر برای گرفتن عکسی است که کاربردی باشد.

لنز زوم

با اینکه می‌توانید با تعدادی لنز پرایم عکس‌هایی بهتری ثبت کنید؛ اما فراموش نکنید که باید همه چیز را در توشه‌ی سفر خود همراه داشته باشید و با آن به کوهستان سفر کنید. من دو لنز دیگر با فاصله کانونی بیشتر برای عکاسی از شهر ادینبرو آورده بودم که طبعا دلیل سنگین‌تر شدن کوله‌بار من بودند.

شاید به همراه بردن تنها یک لنز زوم، احتمال گرفتن عکس باکیفیت را کاهش بدهد؛ اما هنگامی که برای عکاسی در سفر استفاده می‌شود، قطعا یک انتخاب کاربردی است.

در پایان به‌عنوان نتیجه‌گیری، لنزهای پرایم ابزاری رؤیایی هستند که می‌توانند در دست شگفتی بیافرینند؛ اما این بدان معنا نیست که برای هر موقعیتی بهترین وسیله هستند. در بسیاری از موارد یک لنز زوم با وجود کیفیت پایین اجازه ثبت لحظات جذاب بیشتری به ما می‌دهد. برای مواقعی که شما نیاز به عکس بسیار خاصی دارید، لنز پرایم را بردارید و قدرت نور خالص آن را رها کنید.

فقط عمومی‌تر بودن کاربرد لنزهای زوم را فراموش نکنید. این لنزها زمانی که همه چیز غیر قابل پیش‌بینی است، پشتیبان شما و آماده هستند که هر نوع تصویری را به ثبت برسانید.