اگر همیشه می خواستید مانند یک عکاس حرفه ای عکس پرتره بگیرید، خوش شانس هستید – تنها چند کار هست که باید انجام دهید تا عکس هایتان بلافاصله بهبود یابند. در ادامه این آموزش عکاسی پرتره جذاب با ما همراه شوید.

عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد در واقع بسیار آسان است. این حرف جسورانه ای است، اما تا زمانی که شما یک دوربین، یک سوژه و یک محل مناسب داشته باشید، ۷۵% از راه را طی کرده اید.

سخت ترین قسمت عکاسی پرتره – ۲۵% نهایی – نکات ظریفی است که به راحتی ممکن است آنها را نادیده بگیرید، یا از آنها آگاه نباشید. ما در این مقاله قصد داریم مسائل تکنیکی را رد کرده و مستقیما به سراغ آنچه که لازم است بدانید برویم.

بنابراین، اگر فکر می کنید که پرتره هایتان در یک الگوی تکراری گیر افتاده اند، یا می خواهید عکس های خود را بهبود ببخشید، این مطلب مناسب شماست.
۱
برای عکاسی خود برنامه ریزی کنید
[عکاسی پرتره]

هنگام فکر کردن در مورد یک جلسه عکاسی پرتره، ممکن است به راحتی به امید به دست آوردن بهترین نتایج به سراغ مدل بروید. اگرچه این کار ممکن است جواب دهد، اما هیچ چیزی بهتر از داشتن یک لیست از ایده هایی در مورد محل عکاسی که می دانید در زمان های مختلف روز و در شرایط آب و هوایی مختلف مناسب خواهد بود، نیست.

ساده ترین شرایط برای عکاسی، روزهای ابری هستند؛ علت آن این است که ابر مانند یک سافت باکس غول پیکر عمل می کند، که نور نسبتا یکنواختی در طول روز به شما می دهد. در روزهای روشن تر، حول و حوش طلوع یا غروب آفتاب که خورشید پایین است عکس بگیرید، و مدل خود را طوری قرار دهید که خورشید پشت سر او باشد. چه در محل عکاسی عکس می گیرید و چه در استودیو، تکنیک های مورد استفاده را با یک دوست تمرین کنید تا بتوانید در روز عکاسی همه چیز را عالی و بی نقص انجام دهید.
۲
با یک لنز پرایم به صورت واید عکس بگیرید
[عکاسی پرتره]

لنز پرایم لنزی است که یک فاصله کانونی ثابت مانند ۵۰mm، ۸۵mm یا ۱۳۵mm دارد – که همه آنها فواصل کانونی پرتره کلاسیک هستند. مزیت لنزهای پرایم این است که اغلب حداکثر گشودگی دیافراگم بزرگتری نسبت به لنزهای زوم دارند، که به این معنی است که راحت تر می توانید یک عمق میدان کم برای جدا کردن سوژه خود ایجاد کنید.

یک مشکل که ممکن است هنگام عکاسی در فضای باز، و در استودیو با فلاش، با آن مواجه شوید این است که با دیافراگم تنظیم شده بر روی f/1.4 یا f/1.8 نمی توانید به یک نوردهی درست دست یابید. راه چاره استفاده از یک فیلتر کاهنده نور (ND) است. این فیلترها میزان نور ورودی به لنز را بدون هیچ گونه تاثیر بر روی رنگ کاهش می دهند، که به این معنی است که می توانید با یک دیافراگم بازتر در شرایط نور روشن عکس بگیرید. فیلترهای ND دو استاپ (stop – پله) و متغیر بهترین گزینه ها برای عکاسان پرتره هستند.
۳
فوکوس عالی و بی نقص را هدف خود قرار دهید
[عکاسی پرتره]

فوکوس کردن صرف نظر از سوژه ای که از آن عکس می گیرید، یک مهارت بسیار مهم است، اما اگر از یک دیافراگم باز مانند f/1.8 استفاده کنید، درست به دست آوردن آن بسیار سخت تر می شود. در یک دیافراگم باز مانند این عمق میدان فوق العاده کم است، بنابراین فوکوس باید کاملا بی نقص و بر روی قسمت درستی از سوژه باشد.

هنگام عکاسی با دیافراگم کاملا باز (ضریب اف های کوچک مثل f/1.4 و f/1.8)، بر روی آن چشم سوژه که به دوربین نزدیک تر است فوکوس کنید. این برای اطمینان از این مسئله است که بخشی از تصویر که با بیننده ارتباط برقرار می کند – یعنی چشم ها – کاملا شارپ باشد. هنگام ترکیب بندی عکس از طریق منظره یاب، دوربین را بر روی AF تک نقطه ای تنظیم کرده و نقطه فوکوسی که به چشم سوژه نزدیک تر است را انتخاب کنید.

یکی از مشکلات بالقوه در اینجا این است که مژه ها می توانند با نقطه AF انتخاب شوند، و این هنگام عکاسی از عکس های سر و شانه (هدشات) فشرده تر بیشتر مشکل ساز است. برای کراپ های سطح کمر و تمام قد، فوکوس کردن بر روی ناحیه چشم هنوز هم توصیه می شود، اما کم اهمیت تر است.