این که بگوییم چشم ها پنجره روح هستند کلیشه ای است، اما آنها مطمئنا کلید یک عکاسیخیره کننده هستند. این مسئله هنگام عکاسیاز اشخاص و حیوانات خانگی قابل درک است، اما برای عکاسیاز پرندگان نیز صدق می کند. فقط عکاسیاز آن سوژه های کوچک و سریع به دقت و مهارت بیشتری نیاز دارد. در آتلیه نوزادو عکاسی نوزادنیز باید این توصیه ها رعایت شود.

همیشه هدفتان عکاسیاز یک چشم با یک پرنده متصل به آن باشد. هنگامی که چشم به درستی ثبت شود، بقیه اجزای پرنده نیز معمولا درست از کار درمی آیند. این آموزش ۵ نکته برای ثبت چشم یک پرنده، و در نتیجه یک عکسپرنده زیبا و جذاب را مطرح می کند.
۱
یکی از چشم ها باید قابل مشاهده و در شارپ ترین فوکوس تصویر باشد

در یک کار خلاقانه مانند عکاسی، عجیب به نظر می رسد که قوانینی وجود داشته باشد. آیا هدف نشان دادن چیزی منحصر به فرد نیست؟ خب، تعداد عکسهای پرنده جالبی که من دیده ام و در آن یکی از چشم های پرنده نشان داده نشده یا در فوکوس شارپ نبوده، انگشت شمار هستند. و من هم قطعا هیچ وقت چنین عکسی نگرفته ام.

یکی از دردناک ترین کارهایی که من مجبور شده ام انجام دهم، حذف عکسی از یک گونه نادر یا یک عکسعالی از یک پرنده در حال پرواز بوده، به این دلیل که چشم پرنده در عمق میدان درستی قرار نداشته است.
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

خوب: نقطه فوکوس بر روی چشم است
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

بد: نقطه فوکوس بر روی نوک است

هنگام عکاسیاز یک پرنده در حالت نشسته، معمولا بهتر است که از بازترین دیافراگم لنز خود با فوکوس تک نقطه ای قرار گرفته بر روی چشم استفاده کنید. این کار شارپ ترین چشم را با حداکثر ماتی یا بوکه پس زمینه به شما می دهد. هنگامی که سوژه سریع حرکت می کند یا در حال پرواز است، اغلب لازم است که از یک عمق میدان بازتر، مثل f/8 یا غیره استفاده کنید. این دیافراگم، همراه با فوکوس خودکار پیوسته، یک سرعت شاتر سریع تر (در محدوده ۱/۱۰۰۰ تا ۱/۲۰۰۰)، و چندین نقطه کانونی، شانس بیشتری به شما می دهد که چشم شارپ شود.
۲
جهت نوک یا منقار باید در حدود ۹۰ درجه (به چپ یا راست) نسبت به دوربین باشد.

به عبارت دیگر، پرنده باید به سمت دوربین نگاه کند یا در نیمرخ کامل باشد. برای عکاسان پرنده مبتدی، از جمله خودم، معمولا این مورد به اندازه نگه داشتن چشم در فوکوس شارپ قابل درک نیست. اما در شرایط عکاسیاز اشخاص به آن فکر کنید. ما به طور معمول از پشت سر اشخاص یا افرادی که به جایی دور از دوربین نگاه می کنند، عکسنمی گیریم.
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

خوب: سر در نیمرخ مستقیم است
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

بد: سر بیشتر از نیمرخ چرخیده است

برای به دست آوردن موقعیت مناسب سر و ژست کلی، تقریبا همیشه لازم است که در حالت عکاسیپشت سر هم عکس بگیرید (که تحت عنوان عکاسیمتوالی نیز شناخته شده است). پرنده ها اغلب سر خود را در تمام جهات حرکت می دهند، معمولا آنقدر سریع که ما نمی توانیم تنها با یک کلیک به ژست درست واکنش نشان دهیم. هنگامی که سوژه خود را پیدا کردید، بر روی سر آن فوکوس کرده و با پیش بینی حرکات آن شروع به عکاسی پشت سر هم کنید. بسیاری از گونه ها (به خصوص جانوران حشره خوار مانند مرغ مگس خوار) به سمت صدای جالب شاتر سریع نگاه می کنند.

وقتی نوردهی های متعدد را امتحان می کنید، به سرعت آنهایی که در آن منقار رو به سمت دوربین نیست را حذف کنید. در محدوده یک ژست نیمرخ، شکل بیضی کمی عمودی چشم، هنگامی که سر تنها کمی بیش از ۹۰ درجه دور از دوربین است، مشهود می باشد. ممکن است نامحسوس باشد، اما همان کمی دور شدن (چرخش) از دوربین می تواند به شدت جذابیت تصویر را کاهش دهد.
۳
ارتفاع دوربین از زمین باید با ارتفاع چشم یکی باشد

عدم عکاسیدر سطح چشم شایع ترین عاملی است که بین عکسهای پرنده آماتور و عکس های پرنده جذاب تفاوت ایجاد می کند. پرنده ها، با بال های مزاحم خود، اغلب بالای سر ما هستند. یا گاهی اوقات، به خصوص در مورد پرندگان آبزی، پایین تر از ما قرار دارند.

کمی چرخاندن دوربین رو به بالا یا پایین آسان است، بنابراین بسیاری از افراد همین کار را می کنند. آنها با این کار یک نمای آشنا را ثبت می کنند – همانطور که ما هر روز پرنده ها را می بینیم.

هدف یک عکاس برجسته کردن سوژه اش در یک نور غیر معمول است – تا به بینندگانش راهی جدید برای دیدن جهان نشان دهد. یک راه عالی برای انجام این کار این است که با عکاسیدر سطح چشم، بیننده را در پرسپکتیو پرنده قرار دهد.
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

خوب: از سطح انگشت پا از طریق منظره یاب چرخیده (رو به بالا)
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

بد: از سطح سر در حالت ایستاده

البته، قرار دادن دوربین در سطح چشم پرنده به زبان ساده تر از عمل است. هیچ راه حل ساده ای برای آن وجود ندارد. تنها به خلاقیت، صبر، و شانس نیاز دارد. اینها چند ترفند هستند که به نظر من می توانند کارساز باشند.

برای پرنده های در حال پرواز یا آنهایی که در ارتفاع بالا روی درختان قرار دارند، سعی کنید به جایی با یک تپه شیب دار بروید. شیب اغلب به نفع شما عمل می کند.
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

از بالای یک تپه

شکارگاه های بعضی از پرندگان برج های دیده بانی دارند که برای این کار مناسب هستند، اما در نظر داشته باشید که یک پنجره از طبقه دوم رو به یک باغ نیز در واقع همان است.
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

از یک پنجره در طبقه دوم

وقتی هیچ کدام از این موارد امکان پذیر نبود، رو به بالا برگردید. زاویه ای که نسبت به پرنده دارید، به جای تفاوت ارتفاع مطلق، اهمیت دارد. بنابراین استفاده از یک لنز تله فوتوی بلند که به شما اجازه دهد کمی دور شوید، می تواند مقداری از شیب دوربین را جبران کند.

برای پرنده هایی که روی زمین، و به خصوص روی آب شناور هستند، تا آنجا که می توانید دوربین را پایین بر روی زمین قرار دهید. حتی چمباتمه زدن نیز اغلب کافی نیست. یک سطح دید شیب دار می تواند به شما اجازه دهد تا دوربین را تقریبا هم سطح با آب قرار دهید، اگر اینطور نشد، ممکن است لازم باشد بر روی شکم دراز بکشید.
۴
چشم باید برق بزند

آن انعکاس کوچک (به نام برق چشم یا کچ لایت) یک درخشش واقعی به چشم ها می دهد که آنها را برجسته می کند. به عنوان یک مزیت خوب، اگر نور درست در چشم برق ایجاد کند، معمولا آن طرف پرنده که به طرف دوربین است نیز به خوبی روشن می شود.
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

خوب: سر به طرف نور خورشید است
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

بد: سر از نور خورشید دور است

ثبت آن برق چشم عالی معمولا مستلزم این است که در وقت مناسب بیرون بروید و خورشید در پشت سر شما باشد. بهترین نور برای عکاسیاز پرندگان نور کم و مستقیم است. این به معنی سایه های بسیار بلند و شارپی است که معمولا در طول اولین و آخرین ساعات روز وجود دارند. مقاومت در برابر وسوسه بیرون رفتن و عکاسیدر طول ساعات دیگر به اضطراب کمتر برای حذف برخی عکس های خوب اما با روشنایی ضعیف منجر می شود.

هنگام کمین کردن و نزدیک شدن به پرندگان، از موقعیت خورشید آگاه باشید و سعی کنید خودتان را بین خورشید و پرنده قرار دهید. این کار می تواند سخت باشد چون به معنای نادیده گرفتن نیمی از میدان دید شماست، حتی اگر پرندگان بسیار خوبی آنجا وجود داشته باشند. خبر خوب این است که پرندگان زیاد به این طرف و آن طرف می روند، بنابراین گاهی اوقات تنها لازم است یک جای مناسب با نور خوب پیدا کنید و صبر کنید تا پرندگان به آنجا بیایند.
۵
چشم باید به درستی نوردهی شود

پرندگان انواع مختلفی از رنگ چشم ها را دارند، که برخی از آنها بسیار زیبا هستند. من عاشق عکسهایی هستم که زیبایی چشم پرنده را به طور برجسته نشان می دهند. هیچ چیزی بدتر از یک گردی (دایره) سیاه و بی جان که یک مردمک و عنبیه در آن قرار دارد نیست.

اگرچه به وضوح بهتر است که نوردهی درست را در هنگام عکاسیبه دست آورید، اما من متوجه شده ام که اکثر عکاسان از افزایش نوردهی چشم (و گاهی اوقات اشباع) در پس پردازش نفع می برند. قلم مو یا ابزار ویرایش انتخابی موجود در اکثر ویرایشگرهای عکسعالی عمل می کند. اغلب تنها +۰٫۳ یا +۰٫۷ پله تفاوت بسیار زیادی ایجاد می کند.
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

خوب: نوردهی چشم افزایش یافته در پس پردازش
[چشم ها در عکاسیاز پرندگان]

بد: چشم کم نوردهی شده و بی جان

همانطور که من به مرور زمان عکسهای پرنده ام را بهبود بخشیدم، اینها مهم ترین نکاتی بودند که به آنها پی بردم.

نویسنده: تونی گنتیلکور (TONY GENTILCORE)

منبع:

لنزک