شناخت ویژگی های هر رنگ، در کنار خاصیت همنشینی رنگ ها، از اصول مهم در عکاسیکودک می باشند. عکس های کودک و نوزاد نیاز به لطافت٬ پاکی و شیطنت دارند. وقتی این ها را بدانیم، راحت تر به سراغ تکنیک ها و رنگ ها می رویم. در این آموزش عکاسیاز کودکان، محمدرضا معصومی روی مبحث «رنگ» در عکاسیکودک تمرکز کرده و چند نکته و ترفند کاربردی برای انتخاب رنگ ها به اشتراک گذاشته است. آتلیه بارداری
[چرخه رنگ در عکاسی کودک]

اغلب آموزش های عکاسیاز کودکان و نوزادان روی نورپردازی، ژست دهی و تکنیک های عکاسی تمرکز می کنند. درحالیکه در عکاسی از کودک، خواه آتلیه ای و خواه در فضای باز، «رنگ» یکی از اصول مهمی است که نباید دست کم گرفته شود.

ما در این آموزش به دنبال انتخاب تعدادی رنگ برای استفاده در عکس های کودک و نوزاد به ویژه عکس های آتلیه ای هستیم (چراکه در آتلیه، عکاس کنترل بیشتری روی انتخاب رنگ ها دارد).
الف
پیش نیاز

برای اینکه از این آموزش بیشترین استفاده را داشته باشید، ابتدا به تعریف مفاهیم پیش نیاز یعنی «چرخه رنگ»، «روابط رنگ ها» و «پالت رنگ» می پردازیم. اگر با آن ها آشنا هستید، می توانید این قسمت را رد داده و کمی پایین تر به سراغ ترفند ها بروید.
[چرخه رنگ 12 تایی]

تصویر فوق یک چرخه رنگ ۱۲ تایی را نشان می دهد. سه رنگ اولیه: قرمز، آبی و زرد هستند (۱). هر دو رنگ اصلی با هم ترکیب می شوند و بین آن ها یک رنگ جدید به وجود می آید که رنگ های ثانویه نام دارند (۲). و در نهایت به همین ترتیب یک چرخه رنگ (color wheel) دوازده تایی ایجاد می شود (۳).
[روابط رنگ ها در چرخه رنگ ]

بین این رنگ ها در چرخه، روابطی بر قرار است که هنرمندان از آن ها برای انتخاب رنگ ها و تشکیل یک پالت (مجموعه ای از رنگ ها برای خلق آثارشان) بهره می جویند. در تصویر فوق روابط مهم را مشاهده می نمایید. رابطه Analogous یا همسان به رنگ های همجوار در چرخه اشاره دارد، Complementary یا مکمل به دو رنگ مقابل هم در چرخه و… هم اینکه با چرخه و این روابط آشنایی اولیه ای داشته باشید و بدانید به دنبال چه تعداد و چه نوع رنگ هایی هستید کافیست. چراکه ما رنگ اولیه را انتخاب می کنیم، و نرم افزار ها با توجه به رابطه ای که انتخاب می کنیم رنگ های بعدی را به ما معرفی خواهند کرد. در همین مطلب لنزک به یکی دو مورد از این ابزار ها اشاره خواهیم کرد.
[پالت های رنگ]

و اما پالت رنگ. در تصویر فوق شاهد پالت رنگ های به کار برده شده در دو عکس مختلف هستید که از سایت جالب colorpalettet برای شفاف سازی مفهوم پالت رنگ ها انتخاب کرده ایم.
ب
ترفند ها

و اما چند نکته و ترفند کاربردی برای انتخاب رنگ ها در عکاسیکودک و نوزاد:
۱
حذف تمام رنگ ها
[ عکاسیاز نوزاد]

اولین ترفند، حذف تمام رنگ هاست. نتیجه در عین سادگی چشم گیر است. با این کار شما توجه و تمرکز بسیار بالایی را بر سوژه اصلی، که نوزاد است، قرار خواهید داد.
۲
رنگ ‌های همسان یا هم جوار
[رنگ های هم جوار]

راه حل پیشنهادی دوم استفاده از رنگ های هم جوار یا همسان (Analogous) است. طیف های یکسان را در پس زمینه و پیش زمینه و خود سوژه به کار بگیرید. این روش احساس یکسانی و یکدستی ویژه ای می دهد و برای کسانی که در استفاده از رنگ ها محتاط هستند، انتخاب مناسبی است.
[رنگ در عکاسیکودک]

در عکس نمونه فوق، رنگ اصلی تن پوست نوزاد در نظر گرفته شده و رنگ های دیگر موجود در صحنه به صورت هم جوار (Analogous) از چرخه رنگ ها انتخاب شده اند. برای یافتن رنگ های همسان می توانید از اکستنشن Kuler فتوشاپ یا یک ابزار آنلاین مثل سایت پالتون کمک بگیرید. کافیست آن را بر روی Analogous تنظیم نمایید و رنگ اصلی تان را به آن بدهید.

از همین روش، برای تمام رنگ های تنُد هم می توانید استفاده کنید. معمولا رنگ هایی که با پوست صورت هم خانواده هستند، موثر تر اند. قرمز، صورتی، زرد، نارنجی و…

رنگ های خنثی (سفید – سیاه – خاکستری) مادامی که غالب نباشند را میتوان نادیده گرفت.
۳
استفاده از رنگ های مکمل
[روابط در چرخه رنگ ها - رنگ های مکمل]

راه سوم استفاده از رنگ های مکمل است. به رنگ هایی که در چرخه رنگ ها مقابل هم هستند (۱۸۰ درجه اختلاف دارند) رنگ های مکمل (Complementary) گفته می شود. سبز و قرمز / نارنجی و آبی / بنفش و زرد رنگ های مکمل هستند و در کنار هم تضاد زیبایی را به وجود خواهند آورد.
[رنگ در عکاسیکودک] [دو رنگ مکمل سبز و قرمز]
۴
اضافه کردن رنگ های بیشتر
[روابط در چرخه رنگ ها]

در این مطلب به حذف رنگ ها، رابطه رنگ های هم جوار و رنگ های مکمل اشاره کردیم. اگر مایل هستید به عکس هایتان تنوع رنگی بیشتری ببخشید، روابط دیگر مثل سه تایی یا Triad (برای انتخاب سه رنگ) و چهار تایی یا Tetrad(برای انتخاب چهار رنگ) را امتحان نمایید.
[رنگ در عکاسیکودک] [رنگ در عکاسی کودک]

یک ابزار آنلاین مثل سایت پالتون (تصویر فوق) یا افزونه Kuler فتوشاپ برای ساخت پالت رنگی تحت روابط یاد شده به شما کمک خواهد کرد.
ج
چند پالت رنگ پیشنهادی

از میان پالت های معروفی که میتوان برای عکاسیکودک (عکاسی نوزاد) استفاده کرد، گروه های زیر موفق ترین آن ها هستند:

رنگ های شیطون و بازیگوش
[پالت رنگ برای عکاسیاز کودکان]

رنگ های نرم یا ملو (mellow)
[پالت رنگ برای عکاسیاز کودکان]

رنگ های لطیف و پاکیزه
[پالت رنگ برای عکاسیاز کودکان]

رنگ های خیالی و رمانتیک
[پالت رنگ برای عکاسیاز کودکان]

رنگ های سرد
[پالت رنگ برای عکاسیاز کودکان]

رنگ های شیرین و خوشمزه
[پالت رنگ برای عکاسیاز کودکان]

رنگ های ظریف
[پالت رنگ برای عکاسیاز کودکان]

رنگ های معنوی
[پالت رنگ برای عکاسیاز کودکان]
د
نتیجه گیری

در نهایت باز هم به این نکته تاکید می کنم که هنر مرز نمی شناسد. ساختارشکن باشید، اما بدانید ساختارشکنی به معنی بی توجهی به اصول و قواعد نیست. به معنای استفاده وسیع تر از پتانسیل های بصری و روانی است. به عنوان مثال اگر تشخیص دادید که استفاده از پالت رنگ های سنتی و باستانی نتیجه چشمگیری به شما می دهد، حتما تجربه کنید. رنگ های تند و ادویه دار را تست کنید. به سراغ رنگ های تنومند بروید. اما این روش ها را درست انجام دهید. چشم و ذهن به صورت ناخودآگاه به زیبایی شناسی اعتنا می کند. بی هدف نباشید و از استادان خود در تجربه کردن پیشی بگیرید.

منبع:

لنزک

من عکاس منظره نیستم. اما وقتی خودم را در موقعیتی می بینم که با مناظر زیبا احاطه شده ام، دوست دارم بتوانم عکس خوبی بگیرم که آن صحنه را منصفانه نشان دهد. من می خواهم بتوانم چیزی بیش از یک عکس فوری ثبت کنم – من می خواهم عکسی بگیرم که به آویزان کردن آن بر روی دیوارم افتخار کنم. بنابراین در این مقاله ۸ نکته که برای گرفتن آن عکس های دیواری ارزشمند یاد گرفتم را با شما به اشتراک می گذارم. عکاسی نوزاد
[نکات عکاسیمنظره]
۱
نور کلید کار است

نور برای هر نوع عکاسیبسیار مهم است، اما به نظر من در عکاسی کودکمورد مناظر بسیار بیشتر اهمیت دارد. در یک جلسه پرتره به راحتی می توانید زیر چند درخت یا پشت یک دیوار بروید تا کمی سایه برای گرفتن عکس پیدا کنید. اما مطمئنا نمی توانید این کار را با یک کوه انجام دهید! شما باید صبر کنید تا یک نور عالی ظاهر شود، و سپس عکس بگیرید. و اگر این کار را نکنید، و تنها یک نور متوسط داشته باشید چه می شود؟ یک عکس متوسط به شما می دهد.

به عنوان مثال عکس زیر را در نظر بگیرید. این عکس در یکی از سفرهای جاده ای ما گرفته شده است، زمانی که در کنار یک دریاچه زیبا در جاسپر، آلبرتا، کانادا توقف کردیم.
[نکات عکاسیمنظره]

این عکس در هنگام ظهر گرفته شد – که به شرایط نوری بد شناخته شده است. در این زمان، خورشید مستقیم نور سختی دارد که از بالای سر می تابد. می توانید ببینید که کوه ها بسیار کسل کننده به نظر می رسند، چون نور هیچ کاری به نفع آنها نمی کند. اگر این عکس بیشتر حول ساعت طلایی گرفته می شد، خورشید در آسمان پایین تر بود و نور جانبی داشت. در این صورت عمق و بُعد بسیار بیشتری به کوه ها می بخشید.

یادداشت جانبی: با وجود این که این بهترین نور برای ثبت کوه ها نیست، اما من هنوز هم خوشحالم که ما در هر حال این عکس را گرفتیم! این یک خاطره خوب است، حتی در شرایط نوری بد. اجازه ندهید نور کمتر از ایده آل شما را از ثبت یک خاطره بازدارد!

عکاسان منظره حرفه ای اغلب عکس های خود را قبل از این که خورشید طلوع کند می گیرند، و منتظر آن نور خورشید طلایی عالی، و یا غروب خورشید می مانند. اغلب عکاسیهای آنها در طول این زمان ها اتفاق می افتد، چون نور در طول نیمروز اغلب چندان خوب نیست.

سعی کنید در طول ساعات طلایی زیاد عکس بگیرید، و آن وقت متوجه می شوید که نور عالی واقعا به ایجاد یک عکس منظره بهتر کمک می کند.
۲
از پیش زمینه استفاده کنید

این همیشه بزرگترین اشتباه من در مورد عکس های منظره بوده است. من یک چیز زیبا، مثل یک رشته کوه را می بینم، دوربینم را بالا می برم و عکس می گیرم. سپس با عکس چیزی که خیلی دور است مواجه می شوم.

اشتباه برداشت نکنید. این کار می تواند عکس های خوبی ایجاد کند. اما بدون المان هایی در پیش زمینه تصویر، شما واقعا نمود عمق را در عکس محدود می کنید. چیزهایی که در پیش زمینه قرار دارند، به جلب توجه بیننده کمک می کنند، و این احساس را می دهند که چیزها نزدیک، میانه، و دور هستند.

سعی کنید چیز جالبی برای قرار دادن در پیش زمینه خود پیدا کنید. شاید کمی گل بر روی زمین، اَشکال سنگی جالب، درختان، یا حتی اشخاص. از آن فواصل مختلف برای جذابیت و عمق بخشیدن به عکس استفاده کنید.
[نکات عکاسیمنظره]
۳
اشخاص را اضافه کنید

برخی از عکس های منظره مورد علاقه من فقط از منظره نیستند – یک شخص هم در آنها وجود دارد. این کار به چند دلیل مفید است.

اول این که وقتی یک شخص در عکس شما باشد، یک حس مقیاس به آن می دهد، به خصوص اگر از مناظر حماسی عکس می گیرید. آن شخص به بیننده کمک خواهد کرد تا درک کند که صحنه چقدر با شکوه بوده است.

همچنین راهی به بیننده می دهد تا خودش را در همان نقطه تصور کند – خیلی راحت تر است که ببینید یک شخص بر روی صخره ای ایستاده است، و به این فکر کنید که بودن بر روی آن صخره چه حسی دارد. بدون آن شخص، ممکن است تنها به آن منظره نگاه کنید بدون این که خودتان را در آن تصور کنید. این تصویر زیاد سه بُعدی نیست.

اضافه کردن اشخاص به عکس همچنین می تواند جذابیت بیشتری به آن ببخشد. یک نقطه رنگ، یک حس حرکت (البته اگر شخص در حال حرکت است) – اشخاص المان های ترکیبی هستند که چیزی به کادر اضافه می کنند.
[نکات عکاسیمنظره]
۴
به جزئیات توجه کنید

در مناظر به راحتی ممکن است غرق در صحنه بزرگ مقابل خود شوید و تمام جزئیات کوچک را نادیده بگیرید. هر زمان که یک مکان زیبا پیدا کردید، کمی وقت بگذارید و به پایین، بالا، و اطراف خود نگاه کنید. آن جزئیات کوچک چیزهایی هستند که اغلب توسط افراد معمولی نادیده گرفته می شوند، و توجه به آنها چیزی است که شما را به یک عکاس ماهر تبدیل می کند!
[نکات عکاسیمنظره]
۵
ترکیب بندی، ترکیب بندی، ترکیب بندی

در یک پرتره چیزی که توجه شما را جلب می کند اغلب حالت است. انسان ها با چهره ها مرتبط هستند، و ناخودآگاه اول به آنها نگاه می کنند.

بنابراین در یک منظره، به خصوص منظره ای که هیچ شخصی در آن نیست، شما باید راه های دیگری برای جلب توجه بیننده پیدا کنید. و اینجاست که ترکیب بندی مهم می شود. شما به یک ترکیب بندی بسیار قوی نیاز دارید تا واقعا توجه کسی را جلب کرده و آن را حفظ کنید!

من قبلا به ارزش قرار دادن چیزهایی در پیش زمینه اشاره کردم – تکنیکی به نام لایه بندی (layering). تکنیک های ترکیب بندی دیگری که در ارتباط با مناظر مفید هستند، خطوط هدایتگر برای جلب نگاه، پیدا کردن المان هایی برای ایجاد تعادل، گنجاندن فضای منفی در عکس و استفاده از کادرها برای برجسته کردن سوژه می باشند.

لنزک: همه این تکنیک های ترکیب بندی را می توانید با مطالعه مقالات ترکیب بندی لنزک بیاموزید.
[نکات عکاسیمنظره]
۶
آزمایش کنید!

یک سبک عکاسیمنظره وجود دارد که کاملا استاندارد است: کوه زیبا، نور زیبا، پیش زمینه زیبا… حتما متوجه ایده شدید. شما این مناظر را همه جا دیده اید، و پس از مدتی کمی سخت می توانید بگویید کدام یک از آنها خیره کننده تر است.

به همین دلیل ارزشش را دارد که تمام آن قوانین منظره را در نظر بگیرید و آنها را کاملا معکوس کنید تا چیز متفاوتی به دست آورید. بله، راحت باشید و هر چیزی را که من به شما گفتم نادیده بگیرید، تا زمانی که به طور عمدی آنها را نادیده بگیرید! عکس های خوبی می توان در نور ظهر، بدون هیچ پیش زمینه ای، و هیچ شخصی در آن گرفت!
[نکات عکاسیمنظره]
۷
پرسپکتیو خود را تغییر دهید

یک راه فوق العاده موثر برای گرفتن یک عکس منظره چشمگیر، تغییر پرسپکتیوتان است. اکثر افراد یک عکس را با ایستادن در یک مکان یکسان و قرار دادن دوربین در سطح چشم می گیرند. و این باعث می شود عکس های شما درست مثل عکس های هر کس دیگری به نظر برسند.

پس پرسپکتیو خود را تغییر دهید. صاف روی زمین دراز بکشید. از یک تپه (یا کوه!) بالا بروید. یا عکاسیهوایی با دِرون را امتحان کنید.

تغییر پرسپکتیوتان به شما اجازه می دهد تا یک صحنه یکسان را از یک نقطه دید متفاوت ببینید، و این چیزی است که جلب توجه می کند!
[نکات عکاسیمنظره]
۸
وقت بگذارید

علت این که من یک عکاس منظره عالی نیستم این است که وقت کافی برای گرفتن یک عکس عالی نمی گذارم. به همین سادگی. بهترین عکاسان منظره اغلب یک آخر هفته کامل را به پیاده روی به یک محل دور که ماه ها وقت صرف جستجوی آن کرده اند می گذرانند، تنها برای این که یک عکس عالی در سپیده دم بگیرند. سپس آن فایل را به خانه می آورند، و اغلب کار زیادی برای پس پردازش آن انجام می دهند تا آن را کامل و بی نقص کنند. آنها وقت و تلاش زیادی را صرف یک تصویر می کنند، و اینگونه آن را به یک عکس عالی تبدیل می کنند.

من به این زودی قصد ندارم این کار را بکنم. اما می دانم که اگر هر بار که سعی می کنم یک عکس منظره خوب بگیرم کمی بیشتر تلاش کنم، چیزی بهتر از یک عکس فوری به دست خواهم آورد. با انجام تمام کارهای بالا – منتظر ماندن برای نور عالی، تغییر پرسپکتیو، اطمینان از این که یک پس زمینه قوی دارم – و وقت گذاشتن، بهترین شانس را برای گرفتن عکسی خواهم داشت که به گذاشتن آن بر روی دیوارم افتخار می کنم!

امیدوارم از این نکات سریعی که من در طول مسیر یاد گرفته ام لذت برده باشید. عکس های منظره ای که من گرفتم هیچ جایزه ای نبرده اند، اما یادگاری های زیبایی از برخی ماجراهای بزرگ زندگی من هستند – و این دقیقا همان چیزی است که من می خواهم. شما می توانید تنها با کمی تلاش بیشتر عکس های بهتری از سفرهای خود بگیرید، و یک عمر از نتایج کار خود لذت ببرید.
[نکات عکاسیمنظره]

نویسنده: لورن لیم (Lauren Lim)

منبع:

لنزک

بله در روز های ابری هم می توان عکس های خوبی گرفت. در نگاه اول، رنگ خاکستری یکنواخت و نبودن سایه می تواند ناخوشایند باشد، و حتی در خوشبین ترین عکاسان نیز یک حس افسردگی ایجاد کند. اما نگران نباشید، شما می توانید در هوای ابری عکاسیکنید و تصاویر عالی ایجاد کنید، فقط باید کمی متفاوت فکر کنید. در این مقاله نگاهی به چند گزینه برای https://www.digikala.com/Search/Category-digital-camera در این نوع آب و هوا می اندازیم.

از آسمان اجتناب کنید: گاهی اوقات شما هیچ کاری نمی توانید انجام دهید تا به آن رنگ خاکستری یکنواخت روح ببخشید. اگر در چنین شرایطی بودید، دوربین را کمی به سمت پایین بگیرید و سعی کنید از آن آسمان خاکستری اجتناب کنید. به دنبال عکس هایی باشید که در آن بتوانید از پایین عکس بگیرید و از خطوط هدایتگر و الگوها برای روح بخشیدن به سوژه استفاده کنید. از یک عمق میدان زیاد و کمی جذابیت پیش زمینه استفاده کنید تا یک حس عمق و کنتراست به عکس ببخشید. آتلیه عکاسی بارداری
آسمان را بهبود ببخشید: اگر کمی شفافیت در آسمان وجود دارد، سعی کنید با استفاده از یک فیلتر کاهنده نور (ND) آن را بهبود ببخشید. ممکن است لازم باشد از یک فیلتر قوی برای برجسته کردن جزئیات استفاده کنید، اما می توانید آن آسمان کسل کننده و بی روح را به یک چیز کاملا با احساس تبدیل کنید. این تکنیک به خصوص در حالت سیاه و سفید خوب جواب می دهد، اما به یاد داشته باشید که قبل از فشار دادن دکمه شاتر به صورت سیاه و سفید فکر کنید.
[ عکاسیدر شرایط ابری]

یک فیلتر ND تدریجی چرخیده برای پوشاندن سمت چپ بالا به آسمان کمی شفافیت بخشید

به خیابان ها بروید: روزهای ابری می تواند زمان واقعا خوبی برای گرفتن تصاویر کاندید و خیابانی باشد. شما مجبور نیستید با طیف وسیعی از کنتراست (اختلاف نوری زیاد بین نواحی تاریک و روشن تصویر) سر و کار داشته باشید، منتظر باشید تا سوژه از سایه به مکانی با نور نه چندان ایده آل اما بهتر بیرون آید. نور یکنواخت و ثابت به این معنی است که شما می توانید بهترین مکان ها و ترکیب بندی ها را برای به دست آوردن تصاویر خیابانی عالی پیدا کنید. باز هم عکس های خیابانی سوژه ای عالی برای تصاویر سیاه و سفید هستند.

رنگ های نرم و ملایم: اگرچه نور آفتاب به تمام رنگ ها وضوح و اشباع می بخشد، اما نور در هوای ابری به شیوه ای دلپذیر رنگ های ملایم و محو را برجسته می کند. به دنبال مکان هایی با رنگ های ظریف بگردید، به خصوص جایی که در آن چند رنگ متضاد در کنار هم وجود داشته باشد. این کار به خصوص اگر محدوده اطراف سوژه اصلی کسل کننده یا خاکستری باشد خوب جواب می دهد.

بیشتر بخوانید: تاثیر رنگ های متضاد در برجسته کردن عکس ها
[ عکاسیدر شرایط ابری]

رنگ های ملایم و نرم این خیابان در بروژ بلژیک، در نور هوای ابری به خوبی برجسته شده اند.

یک سوژه رنگی خیلی خوب در این نوع نور، گل ها هستند. نور نرم و یکنواخت به گل ها شفافیت و فرم می دهد و همچنین رنگ های طبیعی را ثبت می کند.

حیات وحش: علاوه بر گل ها، یک سوژه عالی دیگر در روزهای ابری خاکستری، حیات وحش است. در روزهای آفتابی، نور شدید می تواند سایه هایی در میان صورت و بدن سوژه شما ایجاد کند، نور نرم یک روز ابری به این معنی است که شما می توانید تمام جزئیات حیوان را به وضوح ببینید. این چیزی شبیه داشتن یک سافت باکس بسیار بزرگ است که سوژه شما را روشن می کند. در اینجا هم مشکلات به دلیل سطح نور کم هستند و ممکن است لازم باشد ایزوی خود را کمی افزایش دهید تا سرعت شاتر مناسب را حفظ کنید.

لنزک: در روز های ابری، ابر ها همچون یک سافت باکس طبیعی بزرگ عمل کرده و به شما نور نرم یکنواختی می دهند.
[ عکاسیدر شرایط ابری]

نور نرم به خزهای بدن پنگوئن ها و جزئیات قسمت های سیاه رنگ، شفافیت می بخشد.

پرتره: به شیوه ای مشابه با حیات وحش، پرتره های فضای باز نیز سوژه ای عالی برای عکاسیدر شرایط ابری هستند. در روزهای به شدت ابری شما می توانید به سراغ سبک پرتره سیاه و سفید مرموز (مبهم) بروید، که اغلب محیط اطراف شما را در برگرفته است. در روزهای کمتر ابری، پرتره های چهره نزدیک خوب از کار در می آیند، شاید با استفاده از یک فلاش خارج از دوربین برای اضافه کردن یک مدلسازی نور و نورهای کلیدی به صورت. این عکس ها در حالت رنگی خوب از کار در می آیند، نور نرم یک اثر نقاشی مانند به پوست مدل می دهد.

HDR: در حالیکه عکاسیدر محدوده دینامیکی بالا اغلب برای گسترش محدوه دینامیکی در یک روز آفتابی روشن استفاده می شود، اما می تواند به همان اندازه برای اضافه کردن کنتراست و اشباع به تصاویر گرفته شده در روزهای ابری کسل کننده نیز خوب باشد. رمز کار، همانند تمام تصاویر HDR، ظریف بودن است. ما به دنبال یک تصویر طبیعی هستیم که کنتراست آن توسط HDR افزایش یافته است.
[ عکاسیدر شرایط ابری]

استفاده ظریف از HDR شفافیت بیشتری به یک تصویر می بخشد آتلیه کودک

دلایل زیادی وجود دارد که در روزهای ابری افسرده نشویم، ما برخی از آنها را در بالا ذکر کردیم اما این لیست منحصر به فرد نیست. گاهی اوقات بهترین راه برای غلبه بر روزهای خاکستری این است که تنها دوربین خود را بردارید و بیرون بروید و ببینید چه اتفاقی می افتد.

نویسنده: جیسون راو (Jason Row)

منبع:

لنزک

به طور معمول چیزی که در یک عکس خوب توجه ما را به خود جلب می کند، چیزی است که در فوکوس قرار دارد. اما آیا تا به حال شده که به یک عکس نگاه کنید و متوجه شوید که قسمت های خارج از فوکوس چقدر زیبا هستند؟ گاهی اوقات قسمت های خارج از فوکوس ممکن است مانند یک توده نرم زیبا از تاری به نظر برسند. مواقع دیگر ممکن است به صورت ردیف خیره کننده بی پایانی از جرقه های درخشانی به نظر برسند که صحنه را پر می کنند. در این مطلب لنزک به آموزش ۶ نکته برای دست یافتن به بوکه های بهتر خواهیم پرداخت.
[ عکاسیبوکه]

ISO 125, 70mm, f/2.8, 1/800s

«بوکه ویژگی زیبایی شناختی ماتی ایجاد شده در بخش های خارج از فوکوس تصویر است» (از ویکی پدیا).

در این مقاله ما نگاهی به چند تکنیک مختلف برای به دست آوردن بوکه های بهتر در عکس ها می اندازیم. یک نکته که باید در ذهن داشته باشید این است که اغلب بهترین بوکه ها از ترکیب تکنیک ها به دست می آیند!
[ عکاسیبوکه]

ISO 160, 35mm, f/1.6, 1/800s
1
از فاصله نزدیک تر از سوژه خود عکس بگیرید

هرچه به سوژه خود نزدیک تر باشید، پس زمینه بیشتر خارج از فوکوس خواهد بود.

اکنون مشکل این است که لنز دوربین معمولا دارای حداقل فاصله فوکوس است (نقطه ای که در آن لنز دیگر نمی تواند فوکوس کند، چون شما بیش از حد به سوژه خود نزدیک هستید). شما می توانید با عکاسیاز سوژه از نزدیک ترین فاصله ای که می توانید، بدون نزدیک تر رفتن از حداقل فاصله فوکوس، میزان تاری پس زمینه خود را به حداکثر برسانید.
[ عکاسیبوکه]

ISO 100, 50mm, f/1.6, 1/500s
2
فاصله سوژه تا پس زمینه را زیاد کنید

اولین غریزه شما هنگام عکاسیاز اشخاص ممکن است این باشد که آنها را مستقیما در مقابل یک پس زمینه قرار دهید (مانند ایستادن در مقابل یک دیوار). گرفتن چنین عکس هایی خوب است، اما در این صورت بوکه زیادی به دست نخواهید آورد (اگر اصلا وجود داشته باشد)، و سوژه های شما قطعا زیاد در برابر پس زمینه برجسته نخواهند شد.

شما می توانید میزان تاری پس زمینه را با دورتر کردن سوژه خود از پس زمینه، افزایش دهید. هرچه فاصله بین سوژه و پس زمینه را بیشتر کنید، پس زمینه بیشتر مات می شود.
[ عکاسیبوکه]

ISO 800, 200mm, f/5.6, 1/800s
3
با فواصل کانونی طولانی تر عکس بگیرید

لنزهای دارای فواصل کانونی طولانی تر (مانند ۲۰۰mm) نسبت به لنزهای دارای فواصل کانونی کوتاه تر (مانند ۲۴mm)، سوژه را بیشتر از پس زمینه جدا می کنند – با کاهش عمق میدان پس زمینه مات تری به شما می دهند. این می تواند به تاکید بر ظاهر بوکه در یک عکس کمک کند.

بنابراین، اگر از یک لنز زوم مانند ۱۸-۵۵mm استفاده کنید، آن وقت عکاسیدر ۵۵mm بوکه را به حداکثر خواهد رساند!
[ عکاسیبوکه]

ISO 200, 35mm, f/1.6, 1/2500s
4
با یک دیافراگم سریع عکس بگیرید

عکاسیبا دیافراگم های سریع تر (f/1.4، f/1.8، f/2.8) می تواند به ایجاد عمق میدان کمتر کمک کند. هرچه دیافراگم شما بازتر باشد (اعداد f کوچک)، عمق میدان شما کمتر خواهد بود. ایجاد یک عمق میدان کم اجازه خواهد داد تا میزان بیشتری از تصویر شما خارج از فوکوس باشد – که پتانسیل ایجاد بوکه را افزایش می دهد.

این می تواند کمی گمراه کننده باشد، چون تنها عکاسیدر f/1.4 تضمین نمی کند که شما در عکس های خود بوکه داشته باشید. به عنوان مثال، اگر از سوژه ای عکس می گیرید که خیلی دور است (مانند یک کوه)، آن وقت حتی اگر با یک دیافراگم سریع هم عکس بگیرید، هیچ بوکه ای به دست نمی آورید. چرا اینطور است؟ چون وقتی سوژه شما دور است، لنز دوربین بر روی بینهایت فوکوس خواهد کرد، و همه چیز در عکس در فوکوس خواهد بود. اگر همه چیز در عکس در فوکوس قرار داشته باشد، هیچ بوکه ای وجود نخواهد داشت.

بعضی از لنزها مانند لنزهای کیت، دیافراگم های بسیار سریع ندارند. به عنوان مثال یک لنز ۱۸-۵۵m ممکن است دیافراگم f/3.5-f/5.6 داشته باشد. این بدین معنی است که وقتی لنز در ۱۸mm است، بزرگترین دیافراگم f/3.5 است، اما وقتی که شما تا ۵۵mm زوم می کنید، بیشترین مقداری که دیافراگم اجازه دارد باز شود f/5.6 است. در این وضعیت، بهترین کاری که باید برای به دست آوردن بهترین بوکه انجام دهید این است که در ۵۵mm در f/5.6 عکس بگیرید. فاصله کانونی طولانی تر ۵۵mm (حتی در f/5.6) نسبت به تنظیم لنز بر روی f/3.5 در ۱۸mm، کار بهتری برای ثبت بوکه خواهد بود.

لنزک: به یک دیافراگم باز مثل f/1.4 سریع گفته می شود چراکه امکان انتخاب یک سرعت شاتر سریع را می دهد.
[ عکاسیبوکه]

ISO 50, 55mm, f/1.8, 1/320s
5
یک چیز درخشان در پس زمینه/ پیش زمینه خود قرار دهید

زمانی که شما ترکیبی از هایلایت ها و سایه ها را داشته باشید (به عنوان مثال، فیلتر نور خورشید از میان یک درخت)، بوکه دراماتیک تر به نظر می رسد. هایلایت های (قسمت های روشن) خارج از فوکوس بوکه ای ایجاد می کنند که درخشان به نظر می رسد. داشتن ترکیبی از سایه ها کمک می کند تا آن هایلایت های درخشان برجسته شوند. اگر شما مجموعه ای از چراغ های ال ای دی داشته باشید که در اطراف آویزان شده اند، به راحتی می توانید ایجاد بوکه را تجربه کنید. نور میان درختان و آب اسپری شده نیز سوژه های جالبی هستند.

همچنین اغلب می توانید بافت ها و الگوهای جالبی بر روی زمین پیدا کنید که بوکه های جالبی ایجاد می کنند. این در واقع برای عکاسیپرتره مفید است – که بتوانید به سرعت در هر جایی که ایستاده اید یک پس زمینه جالب ایجاد کنید. نور روی چمن ها، صخره ها، یا شن و ماسه در هنگام غروب آفتاب نیز بوکه های واقعا زیبایی ایجاد می کند!
[ عکاسیبوکه]

ISO 1600, 35mm, f/1.6, 1/125s
6
تعادل را پیدا کنید

آیا چیزی تحت عنوان بوکه بسیار زیاد وجود دارد؟ بله!

ببینید، اگر شما تمام تکنیک های بالا را با هم ترکیب کنید، می توانید بوکه ای ایجاد کنید که ذهن مردم را تحت تاثیر قرار خواهد داد! بوم!

اما چیزی که باید در مورد آن فکر کنید این است که بوکه در واقع چطور عکس شما را ارتقاء می دهد. آیا توجه بیننده را از سوژه شما منحرف کرده و کاملا نمایش را می دزدد؟ ثبت بوکه در تصاویرتان خوب است، اما اگر بوکه قرار است یک المان پشتیبان در ترکیب بندی شما باشد، آن وقت این وظیفه شماست که تعادل را پیدا کنید.

هنگامی که آن تعادل را پیدا کنید، بوکه قطعا کمی جادو به عکس شما اضافه می کند!
لنزهای توصیه شده برای بوکه

اگرچه شما می توانید با هر لنزی عکس های دارای بوکه بگیرید، اما داشتن لنزی با حداکثر دیافراگم سریع (بیشینه گشودگی دیافراگم زیاد) قطعا یک مزیت است. لنزهای دارای دیافراگم سریع معمولا لنزهای پرایم هستند (با یک فاصله کانونی ثابت، بدون زوم).

یک توصیه کلی برای به دست آوردن بوکه خوب این است که با یک لنز ۵۰mm f/1.8 عکس بگیرید.

هنگام استفاده از یک لنز ۵۰mm بر روی یک دوربین فول فریم، متوجه خواهید شد که این یک فاصله کانونی کاملا متنوع است که می تواند در بسیاری از شرایط مختلف مورد استفاده قرار گیرد. برای دوربین های APS-C یا کراپ سنسور، ۵۰mm هنوز هم یک فاصله کانونی فوق العاده است، به خصوص برای پرتره، اما ممکن است برای

عکاسیبا هدف کلی کمی بیش از حد بلند باشد و خیلی نزدیک به نظر برسد (در این صورت اگر یک دوربین کراپ سنسور دارید، یک لنز ۳۵mm را چک کنید که فاصله کانونی معادل با یک لنز ۵۰mm بر روی یک دوربین فول فریم را به شما خواهد داد). آتلیه نوزاد

امیدوارم این آموزش مورد توجه شما قرار گرفته باشد. حالا بروید بیرون و شروع به آزمایش ایجاد بوکه کنید! موفق باشید!
آتلیه عکاسی بارداری
پ.ن: یک نکته نهایی: شما در واقع می توانید با ایجاد فیلترهایی که به جلوی دوربین خود وصل می کنید، شکل بوکه را تغییر دهید (شکل قلب، شکل ستاره، و غیره).

نویسنده: راب لیم (ROB LIM)

منبع:

لنزک

ترسناک ترین چیزی که تا به حال در طول یک جلسه عکاسیبرای من اتفاق افتاده، در رفتن زانویم نبوده است. شکستن دوربینم بود، درست زمانی که زوج مشتری من داشتند با خوشحالی در لباس عروسی خود وارد آب اقیانوس می شدند. من بلافاصله احساس معده درد کردم، قلبم درون قفسه سینه ام افتاد، و عرقی که از صورتم روانه شد، هیچ ارتباطی با خورشید داغ مکزیک نداشت. اما به جای متوقف کردن جلسه، من به سمت کیف دوربینم رفتم، دوربین پشتیبانم را بیرون آوردم، و به عکاسی ادامه دادم، بدون این که آنها حتی متوجه این موضوع شوند. آتلیه نوزاد

(خب، اگر بخواهم کاملا صادقانه بگویم، فکر می کنم که رفتم دوربین همسرم را گرفتم و او را مجبور کردم به سمت کیف دوربین برود، چون من گاهی اوقات تنبل می شوم. اما اگر فقط خودم آنجا بودم، این کاری بود که انجام می دادم!)

با این حال، درسی که از این اتفاق می توان گرفت ساده است: اگر دارید عکاسی حرفه ای انجام می دهید (از جمله عکس هایی که فقط برای کسب درآمد نیستند، بلکه برای مجموعه نمونه کار یا تجارت خدمات شما نیز هستند)، به پشتیبان نیاز دارید.

اینها سه چیزی هستند که شما قبل از انجام عکاسیحرفه ای نیاز دارید:
۱
تجهیزات پشتیبان
[ عکاسیحرفه ای]

تصور کنید که دارید عکس می گیرید، و دوربینتان می شکند یا خراب می شود. به هر حال ممکن است اتفاق بیفتد، همیشه. اگر تجهیزات پشتیبان نداشته باشید، باید به مشتریان خود بگویید که عکاسیکنسل است. اکنون این سناریو را از دید مشتریان خود تصور کنید. آنها وقت و انرژی زیادی را صرف آماده شدن برای آن جلسه کرده اند. عصبی هستند و امیدوارند که تصاویر خوب از کار دربیایند. آنها پولی را که به سختی به دست آورده اند روی این کار سرمایه گذاری کرده اند. و آن وقت دوربین عکاس می شکند و آنها مجبورند همه این کارها را دوباره انجام دهند؟ قطعا اعتماد به نفسشان تقویت نمی شود!

تجهیزات پشتیبان ضروری است. اینها چیزهایی هستند که شما نیاز دارید:
دوربین پشتیبان:

این مورد خیلی مهم است. برای هر جلسه عکاسیحرفه ای شما به یک دوربین پشتیبان نیاز دارید. اگر دو عکاس هستید، باید یک دوربین پشتیبان برای هر عکاس داشته باشید (به خصوص در یک مراسم عروسی که وجود دو عکاس بسیار ضروری است). برای یک جلسه پرتره، احتمالا فقط یک دوربین پشتیبان کافی است.

دوربین پشتیبان لازم نیست درست همانند دوربین اصلی شما باشد. در مراسم های عروسی ما با دوربین های فول فریم عکس می گرفتیم و پشتیبان ها دوربین های کراپ سنسور قدیمی تر ما بودند. آنها هنوز کار می کنند و تصاویری با کیفیت خوب به ما می دهند، و این همان چیزی بود که اهمیت داشت.

وقتی شما تازه کار را شروع می کنید، به سختی می توانید از عهده خرید یک دوربین حرفه ای بربیایید، چه برسد به دو تا. بنابراین برای چند جلسه عکاسیاول خود می توانید یک دوربین از یک دوست قرض کنید، یا یکی کرایه کنید. در هر صورت، کاملا مطمئن شوید که آن دوربین را محض احتیاط به همراه داشته باشید. ما فقط همان یک بار که به خاطر می آوریم مجبور شدیم از دوربین پشتیبان استفاده کنیم، اما مطمئن باشید از این که آنها را به خاطر آن یک لحظه، در تمام جلسات عکاسی به دنبال خود کشیده بودیم خوشحال بودیم.

آخرین نکته در این مورد: اگر از یک مراسم عروسی عکاسیمی کنید، نمی توانید آن دوربین پشتیبان را در ماشین خود بگذارید. اگر در وسط مراسم دوربین اصلی شما شکست یا دچار مشکل شد، قطعا وقت ندارید که بروید آن را بردارید. آن دوربین باید دقیقا کنار شما باشد تا بتوانید آن را راحت عوض کنید و اولین بوسه را از دست ندهید.
کارت ها و باتری های پشتیبان:

شکستن دوربین شما اتفاق بدی است، اما احتمالا تقصیر شما نیست. اما اگر کارت های حافظه و باتری شما در طول یک جلسه عکاسیتمام شوند چطور؟ این باعث می شود شما کاملا غیر حرفه ای به نظر برسید، اینطور فکر نمی کنید؟ (البته من خیلی مودبانه گفتم). کارت های حافظه بیشتری از آنچه که احتمالا می توانید پر کنید، و باتری های اضافه کاملا شارژ شده برای هر دوربین، و فلاش هایتان اگر از آنها استفاده می کنید، به همراه داشته باشید. اینجا جای مضایقه و صرفه جویی نیست. شارژ باتری ها ممکن است به راحتی درست در زمانی که به آنها نیاز دارید خالی شوند، و کارت های حافظه می توانند خیلی سریع پر شوند.

ما برای باتری های پشتیبان خود باتری های مارک Watson را از B&H می خریم. آنها به اندازه مارک Canon شارژ نگه نمی دارند، اما بسیار ارزان ترند و به مرور زمان من فکر می کنم که معامله بهتری هستند.

اما برای کارت های حافظه کارت غیر مارک نخرید. باتری ای که خیلی زود خراب می شود اعصاب خردکن است. اما کارت حافظه ای که خراب می شود می تواند به این معنی باشد که شما عکس های مشتری ها را از دست می دهید. برای کارت های حافظه از مارک Sandisk یا Lexar استفاده کنید.
لنزهای پشتیبان:

در مورد لنزها وضعیت کمی متفاوت است. شما نمی توانید از هر لنزی دو تا با خود به این طرف و آن طرف بکشانید، اما باید مطمئن شوید که بیش از یک لنز با خود به همراه داشته باشید که بتوانید جلسه عکاسیرا با آن انجام دهید. بنابراین فقط با یک لنز ۵۰mm و یک لنز فیش آی به آنجا نروید. یک لنز رده متوسط را برای وقتی که کسی لنز ۵۰mm عزیز شما را روی آسفالت انداخت در ماشین خود داشته باشید.
۲
برنامه پشتیبان
[ عکاسیحرفه ای]

برای تمام مراسم های عروسی ما یک برنامه پشتیبان برای احتمال بارش باران داریم. من فکر می کنم ما شاید فقط دو یا سه بار از آن برنامه ها استفاده کردیم. و همین کافی بود تا بفهمیم باید برای هر مراسم عروسی یک برنامه پشتیبان داشته باشیم. اما شما قطعا نمی خواهید در بزرگترین روز زندگی کسی به این موضوع پی ببرید.

برای مراسم های عروسی، برنامه پشتیبان باید خیلی قوی باشد. شما به برنامه ای نیاز دارید که اگر بیرون باران می بارید بتوانید کار گرفتن پرتره ها را انجام دهید. چتر یک برنامه پشتیبان به حساب نمی آید.

برای پرتره ها، کارهای تجاری، و امثال آن، انعطاف بیشتری دارید. اگر باران می بارد، معمولا می توانید دوباره برنامه ریزی کنید. اما در طول عکاسیخود به مکان های پشتیبان و ایده های پشتیبان نیاز دارید، در صورتی که بعضی از آنها آنطور که شما انتظار داشتید پیش نرفتند. در حین انجام برنامه ریزی و پیدا کردن محل، مطمئن شوید که نقاط و ایده های بیشتری از آنچه که واقعا استفاده خواهید کرد، داشته باشید!
۳
سیستم پشتیبان
[ عکاسیحرفه ای]

و مهم ترین پشتیبان، و موردی که اغلب نادیده گرفته می شود: وقتی که آن عکس ها را به خانه آوردید، مطمئن شوید که یک سیستم پشتیبان آماده داشته باشید تا بلافاصله آنها را در یک جای امن قرار دهید. شما به سه کپی از فایل ها، بر روی سه درایو مختلف نیاز دارید که یکی از آن ها باید در اسرع وقت به جای دیگری منتقل شود.

بله، این کار هزینه بیشتری از لحاظ خرید هارد درایوهای بیشتر برای شما خواهد داشت. و هر چند سال یک بار هم باید آنها را عوض کنید. اما اگر می خواهید یک عکاس حرفه ای باشید، در اینجا نمی توانید مضایقه کنید. نمی توانید از میانبر بروید. مشتریان شما برای این کار به شما اعتماد کرده اند، بنابراین باید این کار را انجام دهید، و درست هم انجام دهید.

همانطور که می بینید، یک عکاس حرفه ای مسئولیت پذیر بودن به معنی داشتن پشتیبان است: تجهیزات، برنامه ها و سیستم ها. علت آن این است که یک عکاس حرفه ای کسی است که برای هر نتیجه ای برنامه ریزی می کند تا مطمئن شود که عکاسیتا حد امکان بدون هیچ مشکلی پیش می رود. در یک دنیای کامل و بی نقص شما هیچ وقت مجبور نیستید از تجهیزات پشتیبان خود استفاده کنید، برنامه های شما بدون مشکل پیش می روند و هوا عالی خواهد بود، و هارد درایوهای شما هیچ وقت مشکلی پیدا نمی کنند. عکاسی کودک
اما ما در چنین دنیایی زندگی نمی کنیم: عکاسان حرفه ای این را می دانند، و برای آن برنامه ریزی می کنند. سپس وقتی چیزی خوب پیش نرفت، می توانند آن را با لبخند بر روی صورتشان کنترل کنند، و باز هم کار را انجام دهند.

نویسنده: لورن لیم (LAUREN LIM)

منبع:

لنزک

فرق بین یک عکس خوب و یک عکاس خوب چیست؟ تفاوت در ثبات و پایداری است. برای همه ما پیش آمده که به طور شانسی یک عکس خوب گرفته باشیم. شما کاملا مطمئن نیستید که چطور موفق به گرفتن آن شدید، اما همه چیز به طرز جادویی در جای خود قرار گرفت و شما تصویری را ثبت کردید که باعث می شود احساس کنید یک ستاره به تمام معنا هستید. اما مهم این است که بتوانید آن هیبت و شکوه را دوباره تکرار کنید… بارها و بارها. این کاری است که عکاسان عالی می توانند انجام دهند.

پس عامل موفقیت چیست؟ خوش شانسی؟ گرفتن یک تریلیون عکس به طوری که چند تا از آن عکس های خوب اتفاقی در بین آنها باشد؟

نه. همه چیز به لیست کوتاهی از اصول و قواعد برمی گردد. اینها چیزهایی هستند که عکاسان می دانند، به طوری که وقتی زمان آن فرا رسد، می توانند این اطلاعات را وارد عمل کنند تا به آنها کمک کند آن تصاویر برنده را بگیرند.

پس می خواهید عکس های عالی بگیرید؟ می خواهید به عنوان یک عکاس پیشرفت کنید؟ این جایی است که باید از آن شروع کنید.
۱
دوربین خود را بشناسید
[نکات ضروری عکاسی]

آیا فکر می کنید برخی عکاسان حرفه ای وجود دارند که به طور کامل نمی دانند چطور دوربین خود را کنترل کنند؟ درست است. من از کجا می دانم؟

قبلا خودم یکی از آنها بودم.

بله، این یک اعتراف زشت بزرگ است، اما حقیقت دارد. ما با عکاسیدر مُد اولویت دیافراگم شروع کردیم، و اجازه دادیم دوربین به جای ما فکر کند.

ما فکر می کردیم این کار آسان تر و سریع تر از یادگیری تمام آن مسائل تکنیکی ترسناک است.

و شما می توانید برای مدتی به این شیوه ادامه دهید. دوربین ها از همیشه هوشمندتر شده اند، و می توانند برای شما خیلی دقیق عمل کنند. اما ندانستن این مسائل تکنیکی شما را عقب نگه می دارد، و در رده « عکاسیشانسی» قرار می دهد.

چیزی که من اینجا دارم در مورد آن صحبت می کنم، نیاز به درک ویژگی های ضروری دوربین و لنزتان است، و دانستن این که چطور این امر بر روی ظاهر تصاویر شما تاثیر می گذارد.

شما باید بدانید چطور تغییر دیافراگم بر ظاهر عکس شما تاثیر می گذارد.

شما باید بدانید چطور سرعت شاتر خود را تنظیم کنید تا نتایجی که می خواهید را به دست آورید.

شما باید بتوانید ایزویی را انتخاب کنید که مناسب شرایط شما باشد.

و آن وقت، بر اساس ویژگی های دوربین خود، باید در مورد مُدهای درایو، تراز سفیدی، فوکوس، مُدهای تثبیت کننده و غیره بدانید.

خوشبختانه این مسائل آنقدر که به نظر می رسد دشوار نیستند. در واقع شما می توانید تمام آنها را تنها در چند ساعت یاد بگیرید. وقتی این کار را انجام دادید، آماده اید تا به مرحله بعدی بروید.
۲
درک نوردهی
[نکات ضروری عکاسی]

زمانی که شما درک دقیقی در مورد دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو، و این که چطور بر ظاهر عکس های شما تاثیر می گذارند پیدا کردید، باید همه آنها را در کنار هم قرار دهید و یاد بگیرید که آنها چطور با هم تعادل پیدا می کنند تا بتوانید یک نوردهی خوب ایجاد کنید.

یکی از سخت ترین چیزها این است که بفهمید منظور افراد از یک «نوردهی خوب» چیست. برخی از افراد فکر می کنند که تنها یک نوردهی درست و یک نوردهی اشتباه وجود دارد و اگر آن را اشتباه به دست آورید یک احمق هستید.

این طرز فکر احمقانه است.

و اگر به اینترنت مراجعه کنید و سعی کنید تعریف روشنی به دست آورید؟ ها، موفق باشید! همه آن تعریف ها فوق العاده گیج کننده هستند، و واقعا به اصل نحوه ایجاد یک نوردهی خوب نمی پردازند.

(نوردهی مورد علاقه من «شدت نوری که بر روی یک فیلم عکاسیمی افتد ضرب در زمانی که نوردهی می شود است»… اوه… پس من به یک ماشین حساب نیاز دارم؟)

بنابراین ما تعریف خودمان را از نوردهی ارائه دادیم:

یک نوردهی خوب، میزان روشنایی است که می خواهید تصویر داشته باشد.

اگر از چیزی که شما می خواهید روشن تر باشد، زیاد نوردهی شده است. اگر تاریک تر از چیزی که شما می خواهید باشد، ناکافی نوردهی شده است.

ساده است.

در نهایت، همه چیز به تصمیم خلاقانه شما بستگی دارد. شما عکاس هستید. اما باید بدانید چطور همه چیز را تنظیم کنید تا به نوردهی مورد نظر خود دست یابید، و چطور از دوربین خود برای کمک به فهمیدن آن استفاده کنید.
۳
تسلط بر نور
[نکات ضروری عکاسی]

اجازه دهید با گفتن این جمله شروع کنم که من فکر نمی کنم هیچ کس واقعا بتواند کاملا بر نور مسلط شود (شاید به استثنای خدای یونانی آپولو). ما عکاسان برده های خوشحال و مشتاق نور هستیم. بدون آن ما نمی توانیم کارمان را انجام دهیم. و نور می تواند یک ارباب بی ثبات و بی دوام باشد (به خصوص اگر از نور طبیعی استفاده کنید).

اما یادگیری در مورد نور، درک جنبه ها و ظرافت های مختلف آن، دانستن نحوه کار با آن در هر شرایطی، ایجاد آن، دنبال کردن آن… خب، اینها واقعا پیگیری های مادام العمر عکاس هستند. ما هیچ وقت واقعا تسلط کامل پیدا نمی کنیم، اما ممکن است با سالها تمرین، به آن نزدیک شویم.

از کجا شروع کنیم؟ ساده است. از بیرون. زمانی که قدم به بیرون می گذارید، فرصت های نورپردازی بی شماری در انتظار شما هستند. آیا می توانید در نور شدید هنگام ظهر عکس بگیرید؟ در نور ساعت طلایی؟ پس از غروب خورشید؟ زمانی که ستاره ها ظاهر می شوند؟

سپس به داخل خانه برگردید. از نور پنجره ها استفاده کنید. تنوع نامحدودی آنجا وجود دارد، و در چنین سناریوی ساده (اما پیچیده) ای شما کم کم می توانید نکات ظریف تری را یاد بگیرید.

برای ادامه یادگیری آماده اید؟ ایجاد نور مورد نظر خودتان را امتحان کنید (مثل یک جادوگر!) یاد بگیرید که چطور از یک فلاش اکسترنال استفاده کنید. چند لامپ استودیویی کرایه کنید، قرض بگیرید یا بخرید، و شروع به ایجاد تنظیمات نورپردازی خودتان بکنید.

به جستجوی نور ادامه دهید، به یادگیری در مورد آن ادامه دهید، و به قرار گرفتن در شرایط نوری جدید ادامه دهید. این کار یک عمر ماجراهای عکاسی، و بیش از چند تصویر عالی برای شما به ارمغان خواهد آورد.
۴
کاوش عمق میدان
[نکات ضروری عکاسی]

خیلی خب، خیال بافی در مورد نور کافی است. بیایید وارد عمل شویم.

عمق میدان بخش بزرگی از عکاسیشماست که احتمالا تا حد زیادی آن را دست کم می گیرید.

من می دانم، چون خودم آن را دست کم گرفته ام. و می دانم که هنوز هم این کار را می کنم. شما چطور؟

عمق میدان یکی از آن چیزهایی است که در ابتدا ساده به نظر می رسد، و هرچه بیشتر یاد می گیرید پیچیده تر می شود. اما یادگیری در مورد آن، حتی در سطح پایه، تغییر زیادی در کار شما ایجاد خواهد کرد.

به عنوان مثال، شما بدون این که اول در مورد عمق میدان یاد بگیرید، ممکن است فکر کنید که برای به دست آوردن کمی تاری در پس زمینه تصویرتان، فقط باید مقدار دیافراگم خود را کم کنید.

اما فاصله کانونی، فاصله سوژه تا پس زمینه، و فاصله دوربین تا سوژه را در نظر نگرفتید. و با ترکیب عوامل خاص، دیافراگم شما ممکن است در واقع تاثیر بسیار کمی بر عمق میدان داشته باشد یا اصلا تاثیری نداشته باشد. این کاملا درست است. گاهی اوقات هیچ تفاوت عمق میدان قابل توجهی بین f/1.4 و f/11 وجود ندارد.

هنگامی که شما کم کم می فهمید که همه اینها چطور با هم ارتباط دارند، می توانید تاری پس زمینه چشمگیری به دست آورید، حتی با یک دوربین کامپکت در یک دیافراگم زیاد، تنها با دانستن این که دقیقا چطور باید تمام متغیرها را کنترل کنید.

یک تصور غلط دیگر در مورد عمق میدان این ایده است که «عمق میدان کم همیشه بهتر است». هنگامی که تازه شروع به کار می کنید، عمق میدان کم یک تکنیک جدید و هیجان انگیز است. اما در استفاده از آن زیاده روی نکنید. تا به حال دیده اید که یک عکس سر و شانه (هدشات) گرفته شده در ۸۵mm و f/1.2 چطور به نظر می رسد؟ یک بوکه زیبا به راحتی می تواند حواسمان را پرت کند، و فراموش کنیم که حتی یکی از آن گردی های چشم هم در فوکوس نیست. امم، خب این کاملا درست نیست.

از دیافراگم های زیاد نترسید. یا دیافراگم های کم. در واقع، اصلا از دیافراگم نترسید. یاد بگیرید که عمق میدان چطور کار می کند، و سپس از آن به عنوان یک تصمیم خلاقانه برای درست از کار درآوردن تمام تصاویر استفاده کنید. این کاری است که یک عکاس عالی انجام می دهد. آنها گزینه های خود را می دانند، و از تمام آنها استفاده می کنند. مطلب پیشنهاد شده در پایین شما را با تمام عوامل تاثیرگذار بر عمق میدان آشنا می کند.

بیشتر بخوانید: عمق میدان را عمقی یاد بگیرید
۵
شناخت پرسپکتیو

این شاید یکی از تحسین شده ترین موضوعات در عکاسیاست. به بیان ساده، پرسکتیو مربوط به روابط فضایی بین اجسام در کادر شماست – اندازه های آنها، قرارگیری آنها، و فضای بین آنها. تمام این تعیین موقعیت ها شیوه ای که بیننده شما صحنه را تفسیر می کند را تغییر می دهند. این ممکن است باعث شود همه چیز سه بُعدی تر به نظر برسد، و یک حس عمق به عکس بدهد، یا ممکن است همه چیز را تخت و مسطح کند.

بنابراین چرا این موضوع به وضوح مهم به طور گسترده مورد بحث قرار نگرفته است؟ چون پیچیده است! یا حداقل در نگاه اول می تواند پیچیده باشد.

بیایید ساده شروع کنیم. زمانی که شما عکس می گیرید، جایی که در آن قرار می گیرید یک تصمیم بسیار مهم است. این چیزی است که پرسکتیو شما را تعیین می کند. و تغییر پرسپکتیو می تواند عکس شما را از یک تصویر معمولی به یک تصویر کاملا جذاب تبدیل کند.

شناخت پرسکتیو به تمرین و آزمایش زیادی نیاز دارد. و کمی تکان دادن پاهایتان، اینکه دولا شوید، دراز بکشید، روی یک نردبان بایستید، روی یک ساختمان بایستید، یک قدم به جلو بردارید، یک قدم به چپ بردارید. این چیزها پرسپکتیو شما را تغییر می دهند و تاثیرات عمده ای بر ظاهر و احساس عکس های شما ایجاد می کنند. آزمایش کنید. هر بار که پرسپکتیو خود را تغییر می دهید عکس بگیرید، و بعدا آنها را با هم مقایسه کنید. این کار چطور تصویر را تغییر می دهد؟

حالا فاصله کانونی چطور؟ آیا پرسپکتیو را تغییر می دهد؟ به لحاظ تکنیکی نه. این زاویه دید را تغییر می دهد (به عبارت دیگر، زاویه صحنه ای که دوربین شما ثبت می کند). لنزهای واید مقدار وسیع تری از یک صحنه را ثبت می کنند. تنها تغییر لنز پرسپکتیو را تغییر نمی دهد (هرچند ممکن است اینطور به نظر برسد). زمانی که شما تغییر لنز را با تغییر موقعیت ترکیب می کنید، پرسپکتیو تغییر می کند.
۶
غلبه بر ترکیب بندی

اکنون کمی فراتر می رویم، و وارد بحث ترکیب بندی می شویم. این یک موضوع مهم است که مربوط به نحوه سازماندهی المان های بصری کوچک مختلف در صحنه می باشد. این بحث گسترده تر از پرسپکتیو است، و شامل چیزهایی مانند نور، خطوط، اَشکال، فرم ها، رنگ ها، کادرها، بافت ها، الگوها، حرکت، بازتاب ها و غیره می باشد.

شما ممکن است «قوانین» ترکیب بندی را شنیده باشید: قانون یک سوم، فضای منفی، تعادل بصری. قوانین ترسناک، و کسل کننده به نظر می رسند، و این ایده که شما قبل از این که مجاز به عکاس بودن باشید باید بنشینید و آنها را حفظ کنید، احتمالا بسیاری از عکاسان را از غوطه ور شدن در دنیای شگفت انگیز ترکیب بندی باز می دارد.

اما من اینجا هستم تا به شما بگویم که «قوانین» در واقع قانون نیستند. آنها بیشتر شبیه دستورالعمل هستند. اینها راه هایی برای سازماندهی المان ها در کادر شما هستند که به گفتن یک داستان، انتقال یک احساس، یا جلب توجه بینندگان کمک می کنند. همه آنها چیزهای جالب و سرگرم کننده ای هستند، و چیزهای بسیار ضروری اگر بخواهید یک عکاس عالی باشید.

به عنوان مثال، آن «قانون یک سوم» که همیشه در مورد آن می شنوید. خب، این نشان می دهد که با قرار دادن سوژه در امتداد یکی از این خطوط یک سوم جادویی، یا در تقاطع خطوط (چیزی که من دوست دارم آن را یک نقطه عالی بنامم)، ناخودآگاه اهمیت آن المان را در کادر خود افزایش می دهید. و دانستن این موضوع مهم است، چون می تواند به شما کمک کند تا نگاه بیننده خود را به جایی که می خواهید هدایت کنید!

اما اگر احساس می کنید این قانون را دوست ندارید، می توانید آن را عمدا بشکنید، و سوژه خود را کاملا در مرکز کادر قرار دهید. شاید بخواهید تقارن سوژه خود را برجسته کنید. شاید یک سوژه بسیار جدی است، و قرار دادن آن در مرکز آن احساس را تقویت می کند.

این به شما، استاد عکاسیبستگی دارد. زمانی که شما در مورد ترکیب بندی بدانید، برای هر عکسی که می گیرید، انواع گزینه های جالب و سرگرم کننده مانند این را در نظر می گیرید.

۷
پس پردازش خود را عالی و بی نقص کنید

بیایید این مطلب را با موضوعی که کمی بحث برانگیز است به پایان برسانیم.

ببینید، در دنیای عکاسیدو دسته از افراد وجود دارند. کسانی که معتقدند پس پردازش (استفاده از نرم افزار برای ویرایش تصاویرتان پس از این که گرفته شدند) در بهترین حالت اتلاف وقت، و در بدترین حالت انحراف واقعیت است.

دسته دیگر معتقدند که پس پردازش ابزاری است که یک عکاس می تواند از آن استفاده کند تا با کمک آن تصاویرش بیشتر شبیه به آنچه که چشم آنها در هنگام گرفتن عکس شاهد آن بود شود، یا حالت عکس را بهبود بخشد یا یک داستان بگوید. این یک تکنیک خلاقانه است که قدمت آن به اندازه خود عکاسیاست.

پس پردازش یک مهارت ضروری برای یک عکاس دیجیتال است. (حتی عکاسان فیلم هم پس پردازش انجام می دهند!)

این یک واقعیت ساده است که تصاویری که مستقیما از دوربین بیرون می آیند، چیزی جز صحنه اصلی که از آن عکس گرفته شده به نظر نمی رسند. آنها کسل کننده، تخت و بی روح هستند.

پس پردازش با تنظیم چیزهایی مانند کنتراست، روشنایی، وضوح، و اشباع، به بازگرداندن آن زیبایی کمک می کند.

سپس شما می توانید حتی از این هم فراتر بروید.

با برنامه هایی مانند لایت روم می توانید کارهایی مانند dodging و burning انجام دهید، که به معنی روشن یا تاریک کردن انتخابی بخش هایی از یک تصویر به منظور هدایت توجه بینندگان شما به جایی است که می خواهید.

اینها تکنیک های جدیدی نیستند. dodging و burning به آغاز عکاسیبرمی گردند، اما در ابتدا به سختی با نوردهی بخش های مختلف چاپ برای مدت زمان های مختلف انجام می شدند.

خیلی دشوار بود، و اگر اشتباهی می کردید مجبور بودید دوباره از اول شروع کنید. dodge و burn این تصویر از اوگن اسمیت (W. Eugene Smith) ظاهرا ۵ روز طول کشیده است!

امروزه، با لایت روم، می توانید این کار را در عرض چند ثانیه انجام دهید، و هر چقدر می خواهید آن را تنظیم کنید تا وقتی که همه چیز عالی و بی نقص شود. احساس نمی کنید خوش شانس هستید؟ می دانم که چنین احساسی دارید!
ن
نتیجه گیری

پس اینها ۷ جنبه اصلی عکاسیهستند که هر عکاس باید آنها را مطالعه کند و انجام دهد. بعضی از آنها را می توان در یک دوره زمانی کوتاه فهمید، و برخی دیگر به یک عمر نیاز دارند تا بر آنها تسلط پیدا کنید. اما این خبر خوبی است. شما چیزهای هیجان انگیز زیادی برای یادگیری پیش رو دارید!

اما آیا چیزهای دیگری هم برای یادگیری هست؟ موضوعات دیگری وجود دارند که به عکاسیشما کمک کنند؟ البته که وجود دارد! اینها فقط یک نقطه شروع هستند.

شاید بخواهید پرتره بگیرید، و آن وقت چیزهای زیادی در مورد تعامل با سوژه و روانشناسی وجود دارد که می توانید یاد بگیرید. یا شاید بخواهید به عکاسیسفر بپردازید. در این صورت انواع مختلف ژانرها، از عکاسیخبری گرفته تا عکاسی منظره دارید، و آن وقت کنجکاوی انسان شناسان برای فرهنگ و علاقه مورخان به گذشته، در گفتن داستان هایی از مکان هایی که بازدید می کنید به شما کمک خواهد کرد. عکاسی کودک

هیچ پایانی برای چیزهایی که می توانید به عنوان یک عکاس یاد بگیرید وجود ندارد، اما این ۷ موضوع برای شروع خیلی خوب هستند. پس منتظر چه هستید؟ یکی از آنها را انتخاب کنید و به سراغ آن بروید. آتلیه عکاسی بارداری
نوبت شماست
نویسنده: لورن لیم (LAUREN LIM)

منبع:

لنزک