دینا بلنکو یک عکاسخلاق اجسام بی جان اهل روسیه است. تصاویر هنری او داستان های جادویی پشت اشیاء روزمره بی جان را ثبت می کنند. در این آموزش، دینا به شما نشان می دهد که چگونه با ایجاد پاشیدن مایعات دیوانه وار که تنها با چند مرحله ساده نیروی جاذبه را به مبارزه می طلبند، به مایعات جان می بخشد. این مطلب لنزک را بخوانید، سپس تفنگ چسب حرارتی خود را برداشته، و این آموزش را در خانه امتحان کنید!
[ آموزش عکاسیاز پاشیدن مایعات]

از آنجا که من در یک شهر کوچک ایالتی در آخر دنیا زندگی می کنم، به هیچ نوع ماشین آلات فانتزی دسترسی ندارم تا به من کمک کنند از پاشیدن مایعات عکس بگیرم. من تنها می توانم آرزوی داشتن دستگاهی را داشته باشم که بتواند مایع را با زاویه دقیق و سرعت دقیق بریزد – قطعا چیزی نیست که من بتوانم به راحتی در یک فروشگاه محلی انتخاب کنم. اگر شما یک عکاس اجسام بی جان هستید که می خواهید تصاویر منحصر به فردی ثبت کنید، ممکن است همین مشکل را داشته باشید. این به این معنی نیست که ما باید تمام سرگرمی این کار را از دست بدهیم و به ثابت و بی حرکت نگه داشتن تصاویر اجسام بی جان خودمان متوسل شویم. من اینجا هستم تا به شما نشان دهم چطور می توانید تنها با استفاده از دو اسپیدلایت (فلاش) و یک چسب تفنگی، از یک تصویر پویا با افتادن فنجان ها و پاشیدن مایعات عکس بگیرید.

کلید ع کاسی نوزاددر آتلیه نوزاداز پاشیدن مایعات (splash photography) داشتن بیشترین کنترل ممکن است. رسیدن به کنترل دقیق ریختن مایعات بسیار دشوار است، اما ما می توانیم کنترل کنیم که چطور فنجان های «در حال سقوط» ما در هوا ثابت بمانند. برای این کار، از گیره های حرفه ای یا ابزار کمی تغییر یافته برای هدف شما مانند قلاب های بافندگی (یا هر میله باریک دیگر) و یک چسب تفنگی استفاده کنید. برای لوازم دوربین، شما به یک دوربین، سه پایه، و هر نوع منبع نور مناسب برای عکاسیبا سرعت بالا نیاز دارید. من از دو اسپیدلایت استفاده کردم – یکی در داخل یک سافت باکس کوچک و دیگری پشت یک دیفیوزر (پخش کننده نور) بزرگ. یک ریموت کنترل شاتر نیز کمک بزرگی خواهد بود، اما لزوما به آن نیازی نیست. بیایید این کار را انجام دهیم!
۱
لوازم صحنه را جمع آوری کنید

تمام چیزهایی که برای عکاسیاجسام بی جان (still-life photography) خود نیاز دارید را جمع آوری کنید. شما به چند فنجان قهوه، چند کوکی و چند حبه قند نیاز دارید – هر چیزی که مناسب می دانید. فراموش نکنید که به مقدار زیادی قهوه هم نیاز دارید. همچنین به چند پشتیبان برای فنجان های «در حال سقوط» و یک دستگاه چسب حرارتی تفنگی نیز نیاز دارید.
[ آموزش عکاسیاز پاشیدن مایعات]
۲
ترکیب بندی

یک ترکیب بندی ترتیب دهید و کمی فضا برای پاشیدن مایعات باقی بگذارید تا بعدا در عکس شما ظاهر شود. در مورد من، کل قسمت پایین یک تصویر تقریبا خالی است، بنابراین حرکت مایعات هیچ بخش مهمی از یک عکس اجسام بی جان را خراب نخواهد کرد.

[ آموزش عکاسیاز پاشیدن مایعات] [آموزش عکاسی از پاشیدن مایعات]

برای پشتیبان، فنجان هایی که قرار است با هم «سقوط کنند» را چسب زده، و آنها را محکم در محل خود ثابت کنید. من یک شیشه شیر را به یک قلاب بافندگی چسباندم.
[ آموزش عکاسیاز پاشیدن مایعات]

این قلاب را می توان به راحتی در مرحله پس پردازش حذف کرد. من همچنین یک فنجان قهوه را در موقعیت واژگون شدن به یک قفسه چسباندم.
۳
نورپردازی و تنظیمات دوربین

صحنه با دو اسپیدلایت نورپردازی شده است، که بر روی قدرت کم تنظیم شده اند (از قدرت ۱/۱۶ تا ۱/۱۲۸ پالس بسیار کوتاهی ارائه می دهد که حرکت مایع را ثابت یا فریز خواهد کرد). یکی از آنها به عنوان یک نور کلیدی از چپ و کمی پشت صحنه عمل می کند. دیگری به عنوان نور پُر کننده (نور تکمیلی) در سمت راست عمل می کند. از آنجا که ما با فلاش کار می کنیم، سرعت شاتر خود را بر روی سرعت همگام سازی فلاش تنظیم کنید – معمولا بین ۱/۱۶۰ ثانیه و ۱/۲۵۰ ثانیه. سپس، یک عکس آزمایشی بگیرید تا حداکثر دیافراگمی که می توانید بدون نوردهی ناکافی کردن تصویر به دست آورید را ایجاد کنید. دوربین خود را بر روی مُد پیوسته (continuous) قرار دهید تا چندین عکس در یک ردیف ایجاد کرده، و به صورت دستی بر روی سوژه اصلی فوکوس کنید.
[ آموزش عکاسیاز پاشیدن مایعات]
۴
عکاسی

این بهترین بخش کار است! کمی مایع را در یک فنجان بریزید و یک دنباله عکس بگیرید. از آنجا که فنجان ها در جای خود ثابت شده اند، می توانید چندین بار بدون خراب کردن صحنه عکس بگیرید. مقادیر مختلف مایع را امتحان کرده و با زوایای مختلف آزمایش کنید، قبل از این که عکس پاشیدن مایعاتی که از همه بیشتر به عکس ایده آل شما نزدیک است را ایجاد کنید. و از همه مهمتر – از این کار لذت ببرید!
[ آموزش عکاسیاز پاشیدن مایعات]
۵
پس پردازش

زیباترین عکس ها را انتخاب کنید، و سپس آنها را با هم ترکیب کنید. برای انجام این کار، هر کادر را در یک لایه جدید پیست کرده و از ماسک لایه ها (Layer Masks) و قلم مو برای نشان دادن جزئیاتی که می خواهید استفاده کنید. در مورد من، دو عکس اصلی وجود دارد – یکی با قهوه و دیگری با شیر – و قطراتی نیز از عکس های دیگر اضافه شده است. تمام پشتیبان های قابل مشاهده را روتوش کنید (مثل قلاب متصل به لیوان).
[ آموزش عکاسیاز پاشیدن مایعات] [آموزش عکاسی از پاشیدن مایعات]

من این کار را با استفاده از ابزار Clone Stamp انجام دادم. سپس، با حذف قطراتی که دوست ندارید، یا تنظیم رنگ ها و کنتراست، به تصویر کمی جلا بدهید.
[ آموزش عکاسیاز پاشیدن مایعات]

و کار تمام است – عکس شما آماده است! این عکس پویای نهایی است:


اکنون می توانید کل این فرآیند را دوباره با اشیاء مختلف امتحان کنید: کوکی و آرد، دونات و طعم دهنده ها، هر چیزی که دوست دارید! اینها تصاویر بیشتری از مجموعه ای به نام «از قفسه بالایی» هستند که دقیقا به همین روش ایجاد شدند.

منبع:

لنزک

داستان ها از فرهنگ انسانی جدایی ناپذیرند و داستان سرایی ماندگار است. در عکاسی، داستان سرایی تصویری اغلب یک «مقاله تصویری – photo essay» یا «داستان تصویری – photo story» نامیده می شود. این راهی برای عکاس است تا یک داستان را با مجموعه ای از عکس ها روایت کند – که ممکن است گنجاندن تمام داستان در قالب تک عکس ممکن نباشد. چیزی که عده کمی از مردم متوجه می شوند این است که بین عکاسی و داستان سرایی تصویری از طریق عکاسی تفاوت وجود دارد. در این مطلب لنزک به ۶ نکته برای داستان سرایی با عکس ها خواهیم پرداخت.

جمله «یک تصویر ارزش هزاران کلمه را دارد» خودش به تنهایی هنر داستان سرایی تصویری را توجیه می کند، با این حال این بدین معنی نیست که همه عکاسان داستان روایت می کنند.

کپشن یا عنوان ها نیز بخش جدایی ناپذیری از داستان یک عکس هستند که باید کمک کنند تا بیننده هر تصویر را درک کند. با این وجود، مهم است به یاد داشته باشید که اگرچه عنوان ها ممکن است درک شما از یک تصویر را گسترش دهند، اما این خود تصویر است که باید داستان را بگوید – روش های دیگر هرگز کامل نیستند.

اینها مهم ترین نکات من برای شروع داستان تصویری خودتان هستند:
[داستان تصویری]
۱
برنامه ریزی کنید، برنامه ریزی کنید و بیشتر برنامه ریزی کنید

برنامه ریزی یک بخش ضروری از روند داستان سرایی تصویری است. یکی از دوستان خوب من، که عکاس مستند است، یکبار می گفت: «چیزی را که ذهن شما نمی داند، چشم شما نمی تواند ببیند.» هنگام برنامه ریزی برای داستان تصویری تان، این احتمالا مناسب ترین چیزی است که باید بدانید. شما باید قبل از تجسم داستان به خوبی برنامه ریزی کنید. انجام این مراحل از قبل، ساختاری که برای روایت نیاز دارید را به شما خواهد داد.

برنامه شما باید شامل انتخاب موضوع، تحقیق در مورد موضوع، مشخص کردن موضوع خود، و در نهایت، برنامه ریزی عکس هایتان باشد. در مورد نوع تصاویری که می خواهید برای انتقال پیام خود ثبت کنید، فکر کنید. درست مثل یک فیلم، روایت تصویری شما باید آغاز، میانه و پایانی (نتیجه گیری) داشته باشد – یعنی دارای یک برنامه مشخص، چارچوب یا قالب باشد.

اغلب در طول یک جلسه عکاسیممکن است شما قادر به ثبت عکس ها با ترتیب ذکر شده در بالا نباشید. با این حال، حفظ این ترتیب در ذهن، به شما کمک خواهد کرد تا داستان را در زمان کمتری ویرایش کنید. ویرایش یک داستان تصویری اساسا به معنی انتخاب عکس هاست، نه پس پردازش در نرم افزار ویرایش عکس.

لنزک: هنگام عکاسیبرای تکمیل یک «داستان تصویری یا مقاله تصویری» داشتن یک قالب یا برنامه، یا به عبارتی ساده تر اینکه بدانید چه چیزی را قرار است به تصویر بکشید و داستان از چه قرار است (ابتدا و انتهایش چیست؟ چه عکس هایی در این بین به روایت هرچه بهتر داستان شما کمک می کنند؟) کار شما ساده تر و نتیجه بهتر خواهد شد.

تصاویر شما بدون درک نور، ترکیب بندی و انتخاب لوازم عکس برای سوژه انتخابی شما کامل نخواهند شد. جنبه مهم دیگر باید تصمیم گیری برای نشان دادن روایت به صورت رنگی یا تک رنگ باشد. هنگام پس پردازش یک مجموعه از تصاویر، خوب است که روش ویرایش خود را ثابت و یکپارچه نگه دارید – این به شما کمک خواهد کرد تا بین تصاویر یک جریان ایجاد کنید.
[داستان تصویری]
۲
تک عکس یا یک مجموعه؟

اغلب در فروم های عکاسیاین یک موضوع مورد بحث است که آیا با یک تصویر واحد بهتر می توان روایت کرد یا با مجموعه ای از تصاویر. در این راستا مهم است که به یاد داشته باشید که یک تصویر واحد تنها «نیمی از واقعیت» است، چون هرگز اساس یک داستان، یعنی «چرا؟» را به شما نمی گوید.

این به چه معناست؟ هنگامی که صحبت در مورد عکس باشد، یک تصویر ممکن است تا حدی درست باشد اما تنها بخشی از کل واقعیت بوده و یک عکس، لحظه ای از یک تصویر بزرگتر است. این امر بخشی از مغز ما را آزاد می گذارد تا خودش تصویر را تفسیر کند. همه تک عکس ها داستان نمی گویند. باید به خاطر داشت که یک «داستان تصویری» چیزی جز مجموعه ای از تصاویر واحد متعدد نیست – این تصاویر واحد های روایت تصویری هستند. هر تصویر تنها فصلی از داستان است، و هر فصل به سمت نقطه اوج گشوده خواهد شد.

از طرف دیگر، یک مجموعه عکس به مغز اجازه می دهد تا هر تصویر را به عنوان یک کل پردازش کند. یک مجموعه از تصاویر بر چندین ایده تاکید می کند، درحالیکه یک تصویر واحد معمولا تنها بر یک ایده متمرکز شده است. به یاد داشته باشید که اولین و آخرین تصویر در یک مجموعه از همه مهم تر هستند. اینها «تصاویر هدف» نامیده می شوند – این دو عکس مجموعه را باز و بسته می کنند (ابتدا و انتهای مجموعه هستند) تا توجه بیننده را جلب کنند. این هیچ فرقی با قضاوت در مورد یک کتاب از روی جلد آن ندارد – یک عکس ابتدای قوی افراد را متوقف کرده و آنها را از آغاز تا پایان در داستان نگه می دارد.
[داستان تصویری]
۳
تصاویر قوی تری بگیرید

شما ممکن است تصاویر درخشانی داشته باشید که از نظر تکنیکی کامل و عالی باشند؛ با این حال، دو مولفه خاص وجود دارد که یک تصویر قوی را برای یک داستان یا مقاله تصویری حتی قوی تر می کند.

در درجه اول، عکس باید احساسی باشد تا نوعی تاثیر عاطفی بر روی بیننده شما داشته باشد. همه تصاویر برای این که از نظر احساسی در حرکت باشند، لزوما نباید شامل یک عنصر انسانی باشند؛ در عوض می تواند هر چیزی از یک منظره گرفته تا اشیاء بی جان باشند. تصاویر باید یک احساس عاطفی قوی را در روح و روان بیننده بیدار کنند.

دوم اینکه تصاویر باید به صورت متفکرانه با معنا لایه بندی شوند. اینگونه می توانید توجه بیننده خود را برای یک مدت زمان طولانی تر درگیر کنید. این معمولا سخت ترین روند داستان سرایی با عکسهاست.

شما ممکن است به صورت خودآگاه قادر به گرفتن تصاویر با چندین لایه معنا نباشید، اما همیشه در هنگام عکاسی کودکدر آتلیه کودک، انتخاب و مرتب سازی تصاویر، حواستان به این تصاویر لایه بندی شده برای داستان باشد.
[داستان تصویری]
۴
به غرایز خود اعتماد کنید

خودتان را در حال راه رفتن در میان یک شهر شلوغ با دوربینکه دور گردنتان است، برای پروژه داستان سرایی در مورد «پیدا کردن آرامش در هرج و مرج» تصور کنید. همانطور که سعی دارید راه خود را از میان ترافیک باز کنید، یک صدای ثابت بوق می شنوید. ذهن شما مانند قلبتان در حال تپیدن و در تلاطم است؛

شما یک شخصیت جالب را در کنار خیابان می بینید، که نشسته است و بی سر و صدا در میان هرج و مرج روزنامه می خواند. شما در تلاش برای پیدا کردن آرامش خود در میان این شلوغی و هرج و مرج بوده اید و با خودتان فکر می کنید «این همان عکسی است که می خواستم»، بنابراین به آرامی نزدیک می شوید، دوربین را مقابل چشم های خود می گیرید و دکمه شاتر را فشار می دهید.

یک دقیقه بعد صدای ناهنجار یک اتوبوس را هنگام توقف می شنوید، که باعث می شود سر خود را سریع برگردانید و از سر راه کنار بروید، اما همانطور که می چرخید متوجه می شوید که اتوبوس ایستاده و مردم دارند از آن پیاده می شوند. یک مرد در پشت پنجره اتوبوس هست که با آرامش نشسته و سیگارش را می کشد. در عرض چند ثانیه شما دوربین را مقابل چشم خود گرفته و عکس دیگری می گیرید، با کادری که در آن مسافران در حال پیاد شدن از درب ها هستند و مرد پشت پنجره نشسته، و همه اینها در یک کادر است.

اینها دو مثال از دفعاتی بود که من به غرایزم اعتماد کردم. اعتماد به غرایزتان برای گرفتن یک عکس مهم است. در این مورد، پیدا کردن آرامش در میان هرج و مرج و عکاسیاز آن بود، با وجود جمعیتی که می توانست آدم را مجبور به حرکت کند و یک عکس هم نگرفت.

عکاسیتوانایی ثبت و توقف لحظات است، در زمانی که ممکن است تا قبل از برداشتن دوربین هرگز در مورد آن فکر نکرده باشیم. اینها لحظاتی هستند که الهام بخش ما به عنوان عکاس بوده، و می توانند به ما کمک کنند تا چشم انداز منحصر به فرد خود را ایجاد کنیم. اگر شما به طور خاص به چیزی توجه کردید و فکر کردید این ممکن است فرصت عکاسی خوبی باشد، سعی نکنید موقعیت را بیش از حد ارزیابی کنید، در عوض به غرایز خود اعتماد کرده و ببینید چطور آشکار می شوند. اما، در این روند مراقب باشید – هنوز هم باید عقل سلیم و احترام را مد نظر داشته باشید.
[داستان تصویری]
۵
اصیل باشید

به نظر می رسد که اصالت در عکاسیبرای برخی از عکاسان به درجه دوم اهمیت تبدیل شده است. ایجاد یک چیز منحصر به فرد با تعداد تصاویر بسیار زیادی که این روزها ایجاد می شوند، همیشه آسان نیست. با این حال، خوب است که برای اصالت تلاش کنید. چرا؟ خب، واقعا هیچ رضایتی در کپی کردن کارهای یک نفر دیگر وجود ندارد. همه ما ایده های فرد دیگری را کپی کرده ایم، یا تصویری که به صورت آنلاین یا در یک مجله پیدا کرده ایم الهام بخش ما بوده است – این یک ویژگی انسانی است، اما هنگام عکاسی برای برجسته بودن نسبت به بقیه باید عنصر اصالت را در ذهن داشت – به خصوص اگر می خواهید مجموعه عکس های شما برجسته باشد.

۶
از شکست نترسید

ترس از شکست به ترس از طرد شدن و انتقاد از طرف دیگران، و همچنین به تعویق افتادن مرتبط است. دست از اینگونه فکر کردن بردارید و خودتان را از آن افکار منفی رها کنید. شکست خوردن کاملا طبیعی و سالم است. تمام افراد موفق شکست خورده اند؛ این بخشی از بهتر شدن و دروازه ای به سمت موفقیت است. همین اصل در مورد عکاسینیز صادق است. شکست به شما کمک خواهد کرد تا فرمولی را که برای شما بهتر عمل می کند پیدا کنید و در نهایت با کمی پشتکار و تعهد به موفق شدن در کار شما منجر می شود. بروید، عکس بگیرید، شکست بخورید و رشد کنید!

منبع:

لنزک

لذت دو چندان یا دردسر دو برابر؟ جیمز پترسون در این مقاله عکاسی از نوزادان تازه متولد شده را با نور طبیعی در خانه به شما عزیزان آموزش می دهد.
آماده کردن دوربین

اگر از شما خواسته شود تا از نوزادان تازه متولد شده عکس بگیرید، با یک چالش روبرو خواهید شد. عکاسی بارداریدر آتلیه بارداریفرصت عکس گرفتن از نوزادان در کوچکترین، خواب آلودترین، و جوان ترین حالت آنها را به شما می دهد، و نتایج می توانند به طور تاثیرگذاری خوب باشند. اما صبر زیاد، تکنیک درست و کمی شانس لازم است – به خصوص هنگام عکاسی از دوقلوها. در ادامه با ارائه توصیه هایی در مورد تنظیمات صحیح دوربین، انتخاب بهترین لنز و نحوه چیدمان استودیوی موقتی خودتان با نور طبیعی در خانه، توضیح خواهیم داد که چطور عکس بگیرید.

اگر می خواهید نوزادان واقعا تازه متولد شده به نظر برسند، بهتر است که جلسه عکاسی را در دو هفته اول بعد از تولد آنها برنامه ریزی کنید. با این حال، نوزادان دوقلو ممکن است فرق داشته باشند، چون آنها اغلب باید در بیمارستان بمانند. در حالت ایده آل، جلسه عکاسی را قبل از این که به سن ۴۰ هفتگی برسند، برنامه ریزی کنید.

اگر تصاویری با ظاهر مدرن از نوزاد می خواهید که در حال حاضر بسیار محبوب است، در نظر داشته باشید که تعدادی پتوی بافت دار و شال رنگی، مانند آنهایی که ما در اینجا استفاده می کنیم، با خود به همراه داشته باشید. آنها نه تنها یک پس زمینه صاف و تمیز برای پرتره های شما فراهم می کنند، بلکه می توانند به نگه داشتن دست و پاهای پر حرکت نوزاد در موقعیت مناسب نیز کمک کنند!
ماموریت

برای انجام یک جلسه عکاسی از نوزاد در خانه

زمان مورد نیاز: دو ساعت

سطح مهارت: متوسط

کیت (تجهیزات) مورد نیاز: دوربین DSLR یا بدون آینه، رفلکتور، پتو، بالشت
اول ایمنی

اگر عکسی از یک نوزاد در بالای یک گیتار، یک صندوقچه یا هر چیز غیر معمول دیگری دیده باشید، احتمالا یک عکس کامپوزیت (ترکیبی در فتوشاپ) است. ایمنی کودک بسیار مهم است، بنابراین به هیچ وجه آنها را طوری ژست دهی نکنید یا در جایی قرار ندهید که منجر به افتادن آنها یا حتی بدتر شود. اگر می خواهید به صورت ژست دهی شده در بالای یک وسیله غیر معمول از آنها عکس بگیرید، دوربین را بر روی یک سه پایه نصب کنید. می توانید یک عکس از بچه و پدر یا مادرش بگیرید (مطمئن شوید که دست یا سایه پدر یا مادرش، نوزاد را تاریک نکند)، سپس عکس دیگری از آن وسیله به تنهایی در همان موقعیت بگیرید.
الف
راهنمای گام به گام: آماده سازی
[عکاسی از نوزاد]
۱
پتوها و تجهیزات صحنه

ما یک ظاهر مدرن برای عکس هایمان می خواهیم، و بحش بزرگی از این کار انتخاب رنگ ها و بافت های مناسب برای پس زمینه است. یک شال یا کلاه می تواند راه خوبی برای اضافه کردن رنگ و بافت به عکس های شما باشد.
[عکاسی از نوزاد]
۲
چک کردن تنظیمات

زمان محدود است؛ نوزادان نیاز به تغذیه دارند و پوشک های آنها باید عوض شود. بنابراین، قبل از آوردن نوزاد چیدمان خود را تنظیم کنید. از یک اسباب بازی تقریبا هم اندازه نوزاد برای چک کردن نورپردازی، پس زمینه و تنظیمات دوربین استفاده کنید.

ویدیو: آموزش عکاسی از نوزاد در منزل با تجهیزات محدود
[عکاسی از نوزاد]
۳
جهت نور

در اینجا نور پنجره ایده آل است – این نور نرم و ملایم است و به آرامی می تابد. جهت نور بسیار مهم است؛ یک موقعیت کمی کج نسبت به پنجره مقدار زیادی هایلایت و سایه ایجاد می کند تا به ویژگی های سوژه شما عمق ببخشد.
[عکاسی از نوزاد]
۴
بازتاب نور

یک رفلکتور ساده که در مقابل پنجره نگه داشته شود، به ما اجازه می دهد تا نور را به قسمت های سایه دار بازتاب کنیم، که کنتراست را متعادل (نرم) کرده و یک نور نرم دوست داشتنی ایجاد می کند. اگر رفلکتور شما سطوح طلایی/ نقره ای/ سفید دارد، سفید یا نقره ای در اینجا بهتر است.
[عکاسی از نوزاد]
۵
تنظیمات دوربین

مُد دستی را با سرعت شاتر ۱/۲۰۰ ثانیه برای به دست آوردن عکس های شارپ تنظیم کرده، و یک دیافراگم باز حدود f/3.5 تنظیم کنید (هر مقداری بازتر از این ممکن است بیش از حد کم عمق باشد). از ایزوی خودکار استفاده کنید، ایزو خودش را طوری تطبیق می دهد که یک نوردهی صحیح بدهد.
[عکاسی از نوزاد]
۶
بهترین لنزها

لنزی با یک حداکثر دیافراگم باز برای فوکوس کم عمق، و ظاهری با پس زمینه نرم، بسیار مهم است. لنزهای پرایم خوب هستند، چون دیافراگم های باز و اپتیک های عالی دارند. ما از یک ۵۰mm f/1.4 و یک لنز ماکروی ۱۰۰mm f/2.8 استفاده می کنیم.
آیا فلاش برای نوزادان خطرناک است؟
[عکاسی از نوزاد]

چند سال پیش، چند وب سایت داستان مشکوکی را با عنوان: «یک چشم نوزاد سه ماهه پس از آن که دوست خانوادگی آنها فراموش کرد فلاش دوربین را در حین گرفتن یک عکس کلوزآپ از او خاموش کند، کور شد» منتشر کردند. واضح است که این مسئله باعث شد بسیاری از والدین در مورد استفاده از فلاش در عکاسی از نوزاد نگران شوند. با این حال، متخصصین اپتومتری و سلامت این داستان را به کل رد کرده اند. مطمئن باشید که فلاش هیچ اثر مضری بر روی نوزاد نخواهد داشت – بد نیست بدانید که فلاش چندان قوی تر از نور روز روشن نیست. به علاوه، اگر این قضیه درست بود، ما باید هر روز مواردی از این قبیل را می شنیدیم.
ب
آماده شدن برای عکاسی و نکات مهم
[عکاسی از نوزاد]
۱
در خانه

یک جلسه عکاسی مانند این به راحتی در خانه نوزاد انجام می شود، چون ما به فضای بسیار بزرگی نیاز نداریم و احتمال بیشتری دارد که نوزادان و والدین در خانه خود آرام و راحت باشند. همانطور که تمام والدین جدید می دانند، بیرون بردن نوزادان همراه با تمام چیزهایی که نیاز دارید، می تواند سخت باشد!
[عکاسی از نوزاد]
۲
نور پنجره بهترین گزینه است

ما باید فضایی با پنجره های بزرگ پیدا کنیم، بنابراین اتاق نشیمن ایده آل است. در صورت لزوم، وسایل منزل را جابجا کنید تا فضایی در کنار پنجره ایجاد شود. در اینجا پنجره در سمت چپ دوربین است. ما نمی خواهیم نور مستقیم خورشید از میان پنجره بتابد، بنابراین بهترین کار این است که رو به شمال قرار گیریم.
[عکاسی از نوزاد]
۳
بالشت بزرگ

نوزادان نمی توانند بدن خود را بالا نگه دارند، بنابراین پایه و اساس صحنه ما بسیار مهم است. برخی از عکاسان از بالشت مخصوص یا حتی تخت های مخصوص سگ استفاده می کنند. این پایه باید به اندازه کافی نرم باشد تا نوزادان راحت باشند، اما به اندازه کافی محکم باشد تا آنها را در جای خود نگه دارد.
[عکاسی از نوزاد]
۴
درست کردن صحنه

هنگامی که پایه ها گذاشته شدند، می توانیم پتوها را روی آنها قرار دهیم تا یک استودیوی کوچک بسازیم. یک پتوی بافت دار کشی مانند این پتوهای مخصوص کودک، ایده آل است. پتوها را بکشید تا چین و چروک آنها به حداقل برسد، چون این کار در وقت شما برای تمیز کردن عکس در فتوشاپ صرفه جویی خواهد کرد.
ج
نکات مهم برای عکاسی از نوزادان
[عکاسی از نوزاد]
۱
ژست دهی به دوقلوها

ژست دهی اغلب بزرگترین چالش است، چون نوزادان فاقد قدرت لازم برای نگه داشتن خود می باشند. برای ژست دهی های خود برنامه ریزی کنید، اما برای بداهه کار کردن نیز آماده باشید. در صورت لزوم، از یکی از والدین بخواهید نوزادان را در جای خود نگه دارد، همان کاری که ما کردیم. سعی کنید دست های او را در کادر پنهان کنید، یا بعدا آن را کلون (clone) کنید.
[عکاسی از نوزاد]
۲
سر به سمت نور

سوژه ها اگر کمی از بالا نورپردازی شوند طبیعی تر به نظر می رسند، چون ما معمولا عادت داشتیم ببینیم که نور از آسمان به آنها می تابد. این موضوع حتی اگر سوژه دراز کشیده باشد نیز صادق است، بنابراین سر را به سمت پنجره و پاها را کمی دور از آن قرار دهید، تا نور از بالا به سر بتابد.
[عکاسی از نوزاد]
۳
جزئیات و مقیاس

عکس های دارای جزئیات می توانند به داستان سرایی کمک کنند، و در مقایسه با پرتره های وایدتر آسان هستند. به خصوص اگر بتوانید با مقایسه دست های پدر و مادر با انگشتان کوچک دست یا پای نوزاد، یک حس مقیاس را در تصویر بگنجانید، خیلی خوب است. تبدیل عکس به سیاه و سفید در اینجا انتخاب خوبی است.
[عکاسی از نوزاد]
۴
چشمان واضح و شارپ

هنگامی که سطح فوکوس بسیار کم است، ما باید دقیقا بر روی نزدیک ترین چشم فوکوس کنیم، بنابراین نقطه فوکوس خود را جابجا کنید. سعی کنید چشم های دوقلوها را بر روی یک سطح فوکوس یکسان قرار دهید. اگر هم خط نشدند، می توانیم دو فریم (عکس) بگیریم تا مطمئن شویم که هر دو جفت چشم شارپ هستند، و بعد آنها را در فتوشاپ با هم ترکیب کنیم.
[عکاسی از نوزاد]
۵
روتوش لکه ها

یک کار روتوش مختصر به عکس جلوه می دهد و حواس پرتی ها را پنهان می کند. از ابزار Spot Healing فتوشاپ برای حذف نقاط (لکه ها) و علامت های کوچک استفاده کنید.
[عکاسی از نوزاد]
۶
نویز سفید

نوزادان زمان زیادی می خوابند، که معمولا همان چیزی است که ما برای جلسه عکاسی خود می خواهیم. اما آن همه هیاهو ممکن است آرامش آنها را بر هم بزند. یک دستگاه نویز سفید ایده آل است، چون صدای رحم را بازسازی می کند. شما می توانید یک آهنگ نویز سفید را بر روی گوشی تلفن یا تبلت خود پخش کنید.
[عکاسی از نوزاد]
۷
کنترل دما

اگر قصد دارید لباس آنها را درآورید یا پتویشان را بردارید، فضایی که در آن عکس می گیرید باید به خوبی گرم شده باشد – آنقدر گرم که فقط به یک پیراهن نازک نیاز داشته باشید. یک بخاری قابل حمل با خود به همراه داشته باشید، و در صورت لزوم آن را نزدیک چیدمان موقت خود قرار دهید.
ترکیب تصاویر

گاهی اوقات ممکن است بخواهید ترکیبی از دو یا چند عکسایجاد کنید. شاید یک عکس دارید که در آن صورت نوزاد عالی است اما پس زمینه چین و چروک دارد، در حالیکه در یک عکس دیگر پس زمینه تمیز است. تا زمانی که هر دو عکس با هم هم تراز باشند، ترکیب کردن آنها با هم نباید زیاد سخت باشد. هر دو تصویر را در فتوشاپ باز کنید و قسمت تمیز را با ابزار Lasso انتخاب کنید. بر روی آن راست کلیک کرده و آن را با ۲۰ پیکسل Feather کنید، سپس کپی (Cmd/Ctrl+C) کرده و در جای خود بر روی تصویر دیگر پیست (Cmd/Ctrl+V) کنید. برای تنظیم ابعاد Cmd/Ctrl+T را فشار دهید، سپس از کادر (باکس) برای تنظیم موقعیت آن استفاده کنید. در صورت لزوم، یک ماسک لایه اضافه کرده و با سیاه رنگ کنید تا قسمت های لایه تازه اضافه شده را پنهان کنید.

منبع:

لنزک

عکاسیرنگی یا سیاه و سفید، مسئله این است. عکاسیدیجیتال، تبدیل عکسهای رنگی به سیاه و سفید را بسیار آسان کرده است. بنابراین مسئولیت این تصمیم گیری، عکاسیسیاه و سفید یا رنگی، بر عهده عکاس است. گاهی این انتخاب می تواند دشوار باشد. از این رو ما در این مطلب قصد داریم بگوییم که چه موقع عکس های رنگی و چه موقع عکس های سیاه و سفید بهتر جواب می دهند.
عکاسی نوزاددر آتلیه نوزاد
در سال ۱۸۸۶، فیزیکدان و مخترع گابریل لیپمن (Gabriel Lippmann) اولین عکس رنگی را بدون کمک از هیچ گونه ماده رنگی یا رنگ کردن ایجاد کرد. در سال ۱۹۰۶، لیپمن روند کار خود را همراه با تصاویر رنگی از یک طوطی، یک کاسه پرتقال، یک دسته پرچم، و یک پنجره شیشه ای رنگ آمیزی شده به نمایش گذاشت. او با این کشف، جایزه نوبل فیزیک را به دست آورد.


اما لیپمن در آزمایشات خود ایده دیگری در سر داشت. انتخاب سوژه هایی برای عکس هایش که نه تنها ذاتا رنگی هستند، بلکه در مغز انسان به شدت با رنگ همراه اند. شاید لیپمن بدون این که خودش متوجه شود، یکی از اولین عکاسانی بود که خطی بین عکاسیرنگی و سیاه و سفید کشید.

امروزه، عکاسیدیجیتال هم نعمت و هم مسئولیت انتخاب بین حالت رنگی و سیاه و سفید در پس پردازش را به ما اعطا کرده است. تصمیم گیری برای انتخاب بین این دو اغلب می تواند فرآیند پر دردسری باشد. اگرچه تصمیم گیری آگاهانه بین یک تصویر رنگی و یک تصویر سیاه و سفید مهارتی است که نیازمند تمرین و آزمون و خطاست، در نهایت انتخاب به شخص خود شما بستگی دارد.
[ عکاسیسیاه و سفید]

با این حال، چند نکته وجود دارد که اگر بین این دو گزینه گیر کردید می توانید در نظر داشته باشید. در ادامه این مطلب لنزک با ما همراه شوید تا شش نکته مهم برای تصمیم گیری در مورد این که عکس رنگی بگیرید یا سیاه و سفید مطرح کنیم.
۱
روابط رنگ ها

اولین چیزی که هنگام انتخاب بین عکس رنگی یا سیاه و سفید باید در نظر بگیرید، در واقع خود رنگ است! از خودتان بپرسید؛ چه چیزی است که شما را به سمت یک تصویر می کشد؟ اگر متوجه شدید که رابطه بین رنگ های متمایز در تصویر شما مهم هست، رنگ بهترین گزینه شماست. عکس های رنگی همیشه به طور موفقیت آمیز به سیاه و سفید تبدیل نمی شوند. تصویری با رنگ های متضاد مانند قرمز و سبز اغلب وقتی به سیاه و سفید تبدیل می شود، تُن های آن مشابه به نظر می رسند، و تصویری کمتر گیرا و تیره ایجاد می کند.

بیشتر بخوانید: دنیای ما یک دنیای سیاه و سفید نیست، چگونه تصاویر را به صورت تک رنگ تجسم کنیم
[ عکاسیسیاه و سفید] [عکاسی سیاه و سفید]
۲
احساس

درست همانطور که هنرمندان قرن ها از رنگ در نقاشی استفاده کرده اند تا احساس را نشان دهند، رنگ ها در عکس نیز می توانند فضای احساسی یک تصویر را شکل دهند. رنگ پیام آور قدرتمندی است که می تواند احساسات بیننده را تحت تاثیر قرار داده، بین ایده ها ارتباط برقرار کرده، و چشم ها را به طرف یک تصویر هدایت کند.

در حالیکه تصاویر سیاه و سفید به دلیل ارتباط آن با عکاسیمستند به طور کلی یک حس نفسانیت یا جدیت را در بیننده ایجاد می کنند، رنگ بسته به رنگ بندی، می تواند بر یک احساس شادی یا غم تاکید کند. درست همانطور که ما رنگ های گرم مثل قرمز و نارنجی را به راحتی و گرما ربط می دهیم، به همین شکل رنگ های موجود در یک عکس را هم به هم ارتباط داده، و یک سرنخ در مورد تصویر به بیننده می دهیم و یک تجربه همه جانبه ایجاد می کنیم.

تُن یا تعادل رنگی یک عکس می تواند به زمانی از روز یا فصل اشاره کند که یک احساس یا تجربه خاص را در تصویر انتقال می دهد. به نظر می رسد که زمان در عکس های سیاه و سفید کمتر از تصاویر رنگی محسوس است، چون آنها بدون رنگ بندی (color schemes) مربوط به نوع خاصی از فیلم، فرآیند، یا روندی در پردازش دیجیتال هستند. اغلب تشخیص زمان عکس های خبری سیاه و سفید با یک نگاه گذرا سخت است، بنابراین سوژه با زمان حاضر مرتبط می ماند.
[ عکاسیسیاه و سفید] [عکاسی سیاه و سفید]

می بینید که چطور نسخه رنگی، احساس کاملا متفاوتی دارد؟
۳
توجه

ما رنگ را همه جا در اطراف خود در بازاریابی، معماری، و چاپ می بینیم. از رنگ برای جلب توجه بیننده و کشیدن آنها به سمت عکس استفاده می شود. اما حفظ تعادل در این کار خوب است و اگر در استفاده از آن زیاده روی شود، اغلب می تواند باعث پیچیده شدن تصویر شود. به دنبال یک رنگ غالب یا ترکیب رنگ در کار خود باشید. بصری ترین تاثیر اغلب یا با ایزوله کردن یک رنگ خاص یا با داشتن دو رنگ مکمل در تصویر ایجاد می شود. رنگ های مکملی مانند آبی و زرد، یا سبز و سرخابی وقتی به چشم انسان می رسند یکدیگر را کامل می کنند و یک حس جنبش (حرکت) و عمل ایجاد می کنند.

اگر تصویر شما این ترکیبات را دارد، ممکن است بهتر باشد به صورت رنگی عکس بگیرید و به جای تبدیل عکس به سیاه و سفید، وقت خود را صرف تاکید بر مولفه های رنگی تصویر کنید. فقدان رنگ به جای ترکیبات رنگی چشم نواز، بر نور و سایه ها تاکید می کند.

منبع:

لنزک

حیات وحش اغلب در طول طلوع یا غروب خورشید در جریان است، و عکاسیزمانی که نور کم است می تواند چالش برانگیز باشد. حتی اگر با آخرین و بهترین دوربینDSLR موجود هم عکس بگیرید، باز هم به جایی می رسید که نور برای استفاده از تنظیمات ایده آل خیلی کم است. در این جاست که باید شروع به تکیه بر مهارت و تکنیک خود کنید تا میزان موفقیت خود را بهبود بخشید. در این مطلب لنزک چند ترفند برای عکاسیحیات وحش به شما عزیزان آموزش می دهیم که به شما کمک می کنند تا تصاویر بهتر و قابل استفاده تری در نور کم بگیرم. نکات این مطلب شما را برای عکاسی در شرایط کم نور راهنمایی می کنند، بنابراین مطالعه آن را به همه توصیه می کنیم. عکاسی کودکدر آتلیه کودک

۱
دیافراگمو سرعت شاتر

بدیهی است که شما باید از بازترین دیافراگمی که می توانید (کوچک ترین ضریب اف یا f-stop) استفاده کنید تا اجازه دهید بیشترین میزان نور ممکن وارد شود. اگر از لنزهای تله فوتوی واقعا گران قیمت استفاده می کنید، احتمالا حداکثر گشودگی دیافراگم f/4 یا حتی f/2.8 دارید. با این حال، اکثر لنزهای تله فوتوی رده متوسط یا ارزان قیمت حداکثر دیافراگم حدود f/5.6 یا f/6.3 دارند. اما باز هم، آن را تا جایی که می توانید باز کنید.

در مورد سرعت شاتر، قانونی که باید یاد بگیرید، این است که از سرعت شاتر حداقل ۱ بر روی فاصله کانونی لنز خود استفاده کنید. به عنوان مثال، یک لنز ۴۰۰mm به یک سرعت شاتر حداقل ۱/۴۰۰ ثانیه نیاز دارد تا لرزش دوربین را به طور موثر از بین ببرد. با این حال، این کار احتمالا در شرایط نور کم امکان پذیر نیست. بنابراین، شما باید قانون را بشکنید! سرعت شاتر خود را تا جایی که می توانید کم کنید، ضمن این که هنوز هم در مورد عکاسیاحساس راحتی می کنید. شما می توانید خیلی آهسته تر از آنچه فکر می کنید پیش بروید. ۱/۱۰۰ ثانیه کاملا قابل قبول است. برای حذف لرزش، هر سیستم کاهنده لرزشی که ممکن است بر روی لنز خود داشته باشید را فعال کنید. به علاوه باید از یک سه پایه هم استفاده کنید، چون همه چیز را ثابت نگه می دارد.

لنزک: برای کاهش سرعت شاتر، افزایش زمان نوردهی و مقابله با شرایط کم نور، دوربین را روی سه پایه قرار دهید تا لرزش های احتمالی موجب تار شدن عکس نشوند.
[ عکاسیحیات وحش در نور کم]

۱/۳۰ ثانیه، f/4، ایزو ۸۰۰۰
پنینگ را امتحان کنید

هنگامی که سرعت شاتر شما شروع به خیلی کند شدن کند، آن وقت تقریبا به طور حتم ماتی حرکت (motion blur) از سوژه در حال حرکت ایجاد می شود. اگر سوژه در حال دویدن یا راه رفتن است، شما می توانید دوربین خود را همراه با حیوان مورد نظر پنینگ کنید. با تمرین، شما می توانید دوربین خود را با همان سرعت حیوان حرکت دهید و حتی با یک سرعت شاتر آهسته هم سوژه را فریز یا ثابت کنید. در عکس بالا برای عکاسیاز خرس، تکنیک پنینگ به کار گرفته شده است در نتیجه پس زمینه مات و سوژه واضح و شارپ به تصویر کشیده شده است.

لنزک: در تکنیک پنینگ (panning) عکاس یک سرعت شاتر آهسته انتخاب می کند، سپس همزمان با فشردن دکمه شاتر، سوژه را با دوربین تعقیب کرده و فوکوس را روی آن حفظ می کند. برای کسب آموزش کامل، کتابچه آموزشی «ماتی حرکت» را به رایگان از فروشگاه لنزک دانلود نمایید.
۲
ایزو برای نور کم

این ممکن است ترسناک ترین تنظیمات شما باشد، اما ایزو (iso – حساسیت سنسور به نور) نباید چیزی باشد که شما را به لرزه بیاندازد. من عکاسان زیادی را دیده ام که ایزو را بالاتر از حدود ۴۰۰ نمی برند، با وجود این که دوربین های آنها قابلیت انجام این کار را دارند. مطمئنا، ایزوهای بالاتر در عکس شما نویز ایجاد می کنند، اما یک تصویر نویزدار بهتر از یک تصویر تار است.

دوربین خود را آزمایش کنید و ببینید قبل از این که عکس ها غیر قابل استفاده شوند، عملا چقدر می توانید ایزو را افزایش دهید. شما می توانید نویز را در پس پردازش نیز حذف کنید، بنابراین هنوز امیدی برای کاهش نویز هست. عکس زیر با ایزو ۵۰۰۰ گرفته شد، اما حق دارید اگر فکر کنید مقدار آن بسیار بسیار کمتر بوده است. دوربین مورد نظر نیکون D4 بود، که دارای قابلیت های ایزوی بسیار خوبی است. دوربین های DSLR سطح پایین تر را نیز می توان حتی تا حدود ۱۶۰۰ تنظیم کرد، و با این حال باز هم تصاویری با کیفیت نسبتا خوب به دست آورد.


شجاع باشید و زمانی که به یک سرعت شاتر سریع تر نیاز دارید، ایزو را افزایش دهید. این کار به شما کمک خواهد کرد تا وقتی که نور کمتر می شود، به عکاسیادامه دهید، به این معنی که شما زمان بیشتری برای نشستن در انتظار حیات وحش دارید!

منبع:

لنزک

کاسی با سه پایه به عکاس ثبات لازم برای ثبت عکسهای بدون لرزش و شارپ حتی طی نوردهی های طولانی را می دهد. اما گاهی امکان حمل سه پایه برای عکاسیوجود ندارد و یا شما به سه پایه دسترسی ندارید. در این صورت چه بکنید که لرزش دوربینرا به حداقل برسانید و عکس های واضح و شارپی ثبت کنید؟ در این ویدیو چند نکته برای عکاسی بارداریدر آتلیه بارداریو فیلم برداری دوربین در دست با ثبات بیشتر آموزش داده می شود که امیدواریم برایتان مفید واقع شوند.

منبع:

لنزک

در عرض یک ثانیه با گزینه های تراز سفیدی دوربینبه عکسهای خود جلوه های خلاقانه بدهید. ما اغلب تراز سفیدی را به عنوان ابزاری برای اصلاح ته رنگ ها و حفظ رنگ طبیعی اجسام همانطور که با چشم دیده می شوند در نظر می گیریم، چون در اکثر مواقع، این دقیقا همان چیزی است که به آن نیاز داریم. اما آیا تا به حال به استفاده از این تنظیمات به طور خلاقانه فکر کرده اید؟

کنار گذاشتن مُد خودکار پیش فرض و آزمایش با تنظیمات تراز سفیدی مختلف می تواند تاثیر زیادی بر روی تصاویر شما داشته باشد. شما می توانید از این کار برای تقویت حالت و احساس یک صحنه یا برای تغییر آن به طور کامل و ایجاد نتایج انتزاعی غیر معمول تر استفاده کنید – و بهترین چیز در مورد این کار این است که نیازی نیست به جایی که کامپیوتر باشد بروید.

اگر قبلا این کار را امتحان نکرده اید، این خلاصه ای است از کارهایی که می توانید در داخل دوربین انجام دهید، سوژه ها و تصاویری که بهتر جواب می دهند و نحوه تنظیم تصاویرتان برای این که به بهترین نتایج دست یابید.
چه گزینه هایی در دسترس هستند؟
[ عکاسی نوزاددر آتلیه نوزادبا تراز سفید خلاقانه]

دوربین شما ممکن است یک کنترل فیزیکی داشته باشد که به گزینه های تراز سفیدی دسترسی دارد، یا یک کنترل قابل تنظیم که می تواند این گزینه ها را نشان دهد. در غیر این صورت، باید از طریق یکی از منوهای دوربین به آن دسترسی پیدا کنید.

اکثر سیستم های تراز سفیدی شامل تنظیمات خودکار، چند پیش تنظیمات مانند ابری (Cloudy)، سایه (Shade) و تنگستن (Tungsten) و گزینه ای برای ثبت یک تنظیمات تراز سفیدی سفارشی با عکاسیاز یک هدف خنثی می باشند.

معمولا یک مقیاس دمای رنگ وجود دارد که از حدود ۲۵۰۰-۱۰,۰۰۰K است و گزینه ای برای تغییر اندک پیش تنظیمات و/یا تنظیمات خودکار برای ثبت تصاویری با یک ته رنگ بسیار کم، مانند کهربایی یا قرمز (سرخابی) می باشد.

دوربین های مدرن معمولا به شما اجازه می دهند تا با یک تنظیمات خودکار با تمرکز بیشتر بر حفظ هرگونه تُن گرمتر در صحنه عکس بگیرید.
پیش تنظیمات
[تنظیم تراز سفیدی]

پیش تنظیمات جای خوبی برای شروع هستند، به خصوص اگر دوربینتان به شما اجازه می دهد همانطور که گزینه های مختلف را امتحان می کنید، پیش نمایش نتایج را بر روی صفحه نمایش ببینید. این یک ایده فوری از این که در یک وضعیت خاص چه چیزی کارساز است و چه چیزی نیست، به شما خواهد داد.

به عنوان مثال، هنگام عکاسیدر نور روز احتمالا متوجه خواهید شد که تنظیمات آفتابی (Sunny) و ابری (Cloudy) شبیه خوانش خودکار هستند، اگرچه گزینه سایه (Shade) باید گرمای واضح تری به شما بدهد، در حالیکه تغییر به گزینه فلورسنت (Fluorescent) یک ته رنگ آبی به تصاویر می دهد.
[تنظیم تراز سفیدی]

همانطور که در تصویر فوق مشاهده می نمایید، هرچقدر عدد مربوطه کمتر باشد، رنگ گرم تر می شود. گزینه های بالا مثل تنگستن (۳۲۰۰K) و فلورسنت (۴۰۰۰K) گرمای بیشتری دارند و تنظیم این عدد یا پریست (پیش تنظیم) معادل آن به شما تُن رنگ های آبی تری خواهد داد. در عوض گزینه هایی چون ابری (۶۰۰۰K) و سایه (۷۰۰۰K) به رنگ های گرم تر چون زرد و نارنجی منتج خواهند شد.
مقیاس دمای رنگ

برای به دست آوردن کنترل کامل بر تغییرات و بهترین نتایج، از کنترل دمای رنگ دوربینتان به جای پیش تنظیمات استفاده کنید.

اگرچه این گزینه بر اساس همان اصل پیش تنظیمات کار می کند – هر پیش تنظیمات مانند ابری یا سایه چیزی جز یک تنظیمات بر روی این مقیاس نیست – شما اغلب می توانید برای به دست آوردن تاثیرات برجسته تر، آن را فراتر ببرید. بنابراین، می توانید با انتخاب یک عدد پایین مانند ۲۵۰۰K یک ته رنگ آبی قوی، یا یک نور نارنجی/زرد در ۱۰,۰۰۰K به تصاویر بدهید.
تنظیمات سفارشی

تنظیمات سفارسی می تواند در هنگام عکاسیاز یک سوژه در شرایط نور آزمایشی بسیار مفید باشد، هرچند چون تنها یک نتیجه برای کار کردن به شما می دهد، احتمالا بهترین گزینه در اینجا نیست. در واقع شما می خواهید با نتایج متفاوت آزمایش کنید تا ببینید چه چیزی کارساز است و چه چیزی نیست، و به همین دلیل باید بر روی پیش تنظیمات یا تنظیمات دمای رنگ تمرکز کنید.
[ عکاسیبا تراز سفید خلاقانه]

حتی گوشی های هوشمند امروزی هم طیف وسیعی از گزینه های تراز سفیدی مختلف دارند (در اینجا با آیکون های ردیف بالا نشان داده شده است).
چه نوع تصاویری مناسب تر هستند؟

تصاویری که برای این کار مناسب هستند، به تاثیری که می خواهید به دست آورید بستگی دارد، اما به طور کلی می توانید یکی از این دو کار را انجام دهید. یا باید گرمی، سردی یا هر ته رنگ خاص دیگری که در حال حاضر در صحنه وجود دارد را افزایش دهید، یا در عوض، به دنبال اصلاح عکس ها با یک چیز کاملا متفاوت باشید تا حالت آنها را به طور کامل تغییر دهید.

اگر به دنبال افزایش گرما در یک صحنه هستید، باید از تصاویری استفاده کنید که در حال حاضر به این سمت متمایل باشند، اما تنها کمی می توانید آن را افزایش دهید. بنابراین، به عنوان مثال طلوع یا غروب خورشید را در نظر بگیرید، استفاده از تنظیمات تراز سفیدی ابری (Cloudy) (یا نقطه ای بر روی مقیاس دمای رنگ که تقریبا به آن نزدیک باشد) یک راه عالی است برای این که تُن های گرم طبیعی که در حال حاضر وجود دارند را به سطح دیگری ببرید. اگر بیش از حد آن را افزایش دهید غیر واقعی به نظر می رسد، اما تنها کمی افزایش می تواند باعث شود که یک تصویر خوب کمی بهتر به نظر برسد.

صحنه هایی که رنگ غالب آنها رنگ های گرمتر مانند قرمز یا قهوه ای است، مثل برگ های پاییزی، و همچنین سوژه های طلایی مانند جزئیات معماری نیز برای برجستگی حتی بیشتر با تنظیمات ابری، یا فلورسنت خوب جواب می دهند.

به همین ترتیب، استفاده از یک تنظیمات گرم، که یک مایه رنگ گرم ایجاد می کند، زمانی که می خواهید بر سردی یک صحنه تاکید کنید، عالی است. به عنوان مثال، تصاویر اوایل صبح از یک دریاچه یا صحنه های دیگری که در آن آب وجود دارد، ممکن است با کمی ته رنگ آبی بهتر به نظر برسند، بنابراین می توانید از تنظیمات فلورسنت برای تشدید آن استفاده کنید.
[ عکاسیبا تراز سفید خلاقانه]

تنظیمات تراز سفیدی خودکار (بالا) برای ثبت دقیق تُن های طلایی خوب عمل کرده است، اما استفاده از تنظیمات فلورسنت (پایین) کمی برجستگی بیشتر به آن داده است، در حالیکه هنوز هم واقعی به نظر می رسد. شما می توانید از تنظیمات ابری برای ایجاد تغییرات متعادل تر استفاده کنید.
[ عکاسیبا تراز سفید خلاقانه]

برای به دست آوردن نتایج انتزاعی تر، اگر صحنه رنگ نسبتا خنثی داشته باشد یا اگر در حال حاضر به سمت مایه رنگ مورد نظر شما متمایل باشد خوب است، چون این موارد نسبت به تغییرات متفاوت انعطاف پذیرتر هستند.

این مسئله برای سوژه نیز صدق می کند؛ هرچه چیزی در شروع کار کمتر قابل شناسایی باشد، بیشتر نسبت به پردازش شدید مقاومت خواهد کرد، چون بیننده ایده کمتری در مورد این که باید چه طور به نظر برسد، خواهد داشت.
[ عکاسیبا تراز سفید خلاقانه]

تصویر گرفته شده با استفاده از تراز سفیدی خودکار (بالا) کاملا غیر قابل تشخیص است، اما تُن های خنثی یک پایه عالی برای پردازش ارائه می دهند. استفاده از تنظیمات تنگستن (پایین) یک مایه رنگ آبی قوی ایجاد کرده است که با تنظیم اشباع بیشتر شدت یافت، هرچند شما می توانید برعکسش را هم انجام دهید و یک مایه رنگ گرم به آن بدهید.
[ عکاسیبا تراز سفید خلاقانه]

تصاویر گرفته شده با عمق میدان بسیار کم و مقدار زیادی جزئیات مات شده به خصوص با این روش خوب جواب می دهند. این تصاویر می توانند با وینیت اضافی (حاشیه های سیاه دور عکس)، یا حداقل وینیت در حال حاضر اصلاح نشده هم خوب به نظر برسند، بنابراین اگر می خواهید این افکت را اعمال کنید، بررسی کنید که اصلاح وینیت (vignetting correction) خاموش نباشد.
روتوش نهایی تصاویر
[ عکاسیبا تراز سفید خلاقانه]

اگر با فرمت RAW عکس می گیرید، ممکن است بتوانید به محض اینکه تصاویر را ثبت کردید، آنها را در داخل دوربین خود پردازش کنید. تراز سفیدی نیز یک گزینه در هنگام پردازش فایل های Raw در داخل دوربین است.

نکات بالا باید یک نقطه شروع برای ثبت تصاویری با تُن های مختلف به شما بدهد، اما به یاد داشته باشید که یک دوربین متوسط به طور معمول کنترل تعدادی از پارامترهای اضافی را به شما می دهد تا تصاویر خود را حتی برجسته تر کنید.

بسته به دوربینتان، ممکن است بتوانید این موارد را با استفاده از پردازش فایل Raw در داخل دوربین پس از ثبت تصویرتان تنظیم کنید، به جای این که مجبور باشید تمام این تنظیمات را قبل از گرفتن عکس ایجاد کنید. این عالی است زیرا می توانید چندین نسخه از یک تصویر را با اصلاحات (تغییرات) مختلف ایجاد کنید. در هر صورت، عکاسیدر فرمت Raw بهترین روش است چون می توانید تصاویر را بدون خراب شدن پردازش کنید.

برای به دست آوردن نتایج انتزاعی یا تصاویر شامل جزئیات ظریف، کنتراست را در داخل دوربین افزایش دهید تا واقعا آن را بهبود بخشید. برخی از دوربین ها یک اسلایدر وضوح (clarity) دارند، که بهتر می تواند جزئیات را بدون ایجاد تاثیر کلی بر کنتراست که اسلایدر کنتراست ایجاد می کند نشان دهد، اما به جای آن می توانید از اسلایدر شارپ کردن (sharpening) برای به دست آوردن یک اثر ظریف تر استفاده کنید.
[ عکاسیبا تراز سفید خلاقانه]

این گل ها که در یک روز نسبتا ابری و تاریک گرفته شدند، با تنظیمات استاندارد (بالا) فاقد برجستگی هستند. استفاده از تنظیمات تراز سفیدی فلورسنت همراه با تنظیمات مربوط به کنتراست و وینیت (پایین) کمی حالت خیالی و فریبنده به آن داده است.
[ عکاسیبا تراز سفید خلاقانه]

اگر ته رنگ شما آنقدر که دوست دارید قوی نیست، به دنبال افزایش اشباع در تنظیمات رنگ باشید. ممکن است متوجه شوید که قوی ترین تنظیمات، جزئیات دیگر را در صحنه می پوشانند، بنابراین با یک افزایش متعادل تر آزمایش کنید.

نویسنده: مت گلوچینسکی (Matt Golowczynski)

منبع:

لنزک

ترکیب بندی یکی از مهم ترین مهارت هایی است که هر عکاس باید یاد بگیرد. صادقانه می گویم. شوخی نمی کنم. ترکیب بندی چیزی نیست جز تصمیم گیری در مورد این که چه چیزی را در عکس خود بگنجانید یا از آن حذف کنید، و چگونه همه چیز را برای ایجاد قوی ترین تصویر ممکن مرتب کنید.

اما اعتراف می کنم، که من سالها از مطالعه در مورد ترکیب بندی غفلت کردم. من فکر می کردم خسته کننده به نظر می رسد. قانون یک سوم را می دانستم، بنابراین فکر می کردم ترکیب بندی را بلدم.

من احمق بودم. یک احمق واقعی!

هنگامی که برای یادگیری ترکیب بندی وقت گذاشتم، منظورم مطالعه جدی در زمینه آن است، از نظریه های ادراک بصری گرفته، تا تکنیک های ترکیب بندی ترتیب دادن المان ها در یک عکس، متوجه شدم که مرتکب چه اشتباه بزرگی شده بودم. معلوم شد که ترکیب بندی مهم ترین موضوع عکاسیبود که تا آن زمان درباره آن مطالعه کرده بودم.

چرا ترکیب بندی اینقدر مهم است؟ اجازه دهید یک، یا دو، یا ده دلیل به شما بدهم.

اگر هم اکنون قانع هستید که ترکیب بندی بسیار مهم است، «۱۰ مطلب برتر ترکیب بندی لنزک» را مطالعه نمایید.
۱
کاری کنید که عکس هایتان برجسته شوند

در مورد این فکر کنید که هر روز چند عکس جدید به صورت آنلاین پست می شوند. تقریبا یک گازیلیون (یک عدد بسیار بزرگ فرضی). عکس های شما چطور قرار است در بین آنها برجسته باشند؟
[ترکیب بندی عکاسی]

نمی خواهم لفاظی کنم. این سوالی است که شما واقعا باید از خودتان بپرسید.

آخرین عکسی که واقعا چشمتان را گرفت چه بود؟ چه چیزی آن را برجسته کرده بود؟ مطمئنا گاهی اوقات سوژه آنقدر مسحورکننده است که شما چاره ای جز نگاه کردن به آن ندارید.

اما اغلب اوقات، چیزی که باعث می شود یک عکس توجه شما را جلب کند ترکیب بندی آن است. به همین دلیل است که ترکیب بندی قوی از تکنیک هایی استفاده می کند که نظرتان را جلب کرده و شما را مجذوب می کند. یک ترکیب بندی ضعیف می تواند به تصویر گیج کننده ای منجر شود که یک بیننده سریع از آن می گذرد، با بدتر، کاملا آن را نادیده می گیرد.

هیچ کس نمی خواهد تصاویرش نادیده گرفته شوند. یادگیری استفاده از قدرت ترکیب بندی می تواند به برجسته شدن تصاویر شما در میان تصاویر دیگر کمک کند. این به نظر خوب است، نه؟
۲
پیام خود را تقویت کنید

ترکیب بندی تنها ایجاد عکس هایی که زیبا به نظر برسند نیست. بلکه باید به شما کمک کند تا با بیننده خود نیز ارتباط برقرار کنید.
[ترکیب بندی عکاسی]

ببینید، ما عکاسان می توانیم فرض خطرناکی بکنیم – که مخاطب ما عکس هایمان را همانطور می بینید که ما می بینیم.

این اصلا درست نیست.

بینندگان شما درک مشابهی با طرز نگاه شما ندارند. شما یک ارتباط احساسی با تصویر دارید، چون آنجا بودید. شما زمینه را می دانید، چون آن را تجربه کردید. شما مفهوم آن را درک می کنید، چون خود شما تصمیم گرفتید آن عکس را بگیرید. شما چیزهای زیادی در مورد آن عکس می دانید.

مخاطب شما تصویر شما را بدون هیچ کدام از آن اطلاعات پیش زمینه می بینید. بله! این وظیفه شما به عنوان یک عکاس – یک ارتباط دهنده – است که هر کاری می توانید برای انتقال پیام یا احساسی که می خواهید به بیننده خود برسانید، انجام دهید.

اما… چطور؟

ترکیب بندی! ترکیب بندی ابزار مورد نیاز برای ایجاد عکسی که پیام شما را منتقل کند، به شما می دهد. از ترکیب بندی می توان برای جلب توجه بیننده استفاده کرد، و به او نشان داد که باید به کجا نگاه کند، و یک حالت یا احساس خاص به صحنه بخشید. عکاسی کودکدر آتلیه کودک
۳
پتانسیل هر صحنه را ببینید

هنگامی که شما در مورد ترکیب بندی یاد می گیرید، می فهمید که چطور مانند یک هنرمند نگاه کنید. شما قادر خواهید بود پتانسیل عکاسیرا در هر صحنه ای در اطراف خود تشخیص دهید، و از آن به نفع خود برای ایجاد یک تصویر عالی استفاده کنید. برای چشم آموزش ندیده (عادی)، محیط اطراف ممکن است خسته کننده، یا معمولی به نظر برسد. برای شما، آن صحنه ها هنر هستند.


اینها همه به این بستگی دارد که یاد بگیرید چه نوع المان های بصری (و چه نوع ترتیباتی) عکسهای عالی می سازند، و چگونه باید آنها را در صحنه قرار دهید. این واقعا ساده است، اما نگاه شما نسبت به جهان را کاملا تغییر می دهد!

منبع:

لنزک

شما چطور کاری می کنید که تصویر یک کوه برای بیننده همانقدر بزرگ به نظر برسد که شما می بینید؟ چطور از شر نویز در تصاویر منظره شب خود خلاص می شوید؟ چطور می توانید همه چیز را در فوکوس عالی و بی نقص از جلو به عقب به دست آورید؟ عنوان این مطلب را می توان ۵ کاری که شما نمی توانید در یک عکسانجام دهید نیز نامید، چون هر کدام از تکنیک های زیر به شدت به لایه بندی نوردهی های چندگانه بستگی دارد. اما اینها تکنیکی هایی هستند که من اغلب برای تبدیل دیدگاهم و سوالاتی مانند موارد فوق به واقعیت از آنها استفاده می کنم. بیایید شروع کنیم!

تکنیک های ترکیب نوردهی مطرح شده در این آموزش، به صورت کلی توضیح داده شده اند. برای اینکه بتوانید آموزش بیشتری با جزئیات بیشتر کسب نمایید، نام هر تکنیک به انگلیسی آورده شده که بتوانید در Youtube جستجو نمایید.
۱
فوکوس کامل از طریق انباشت فوکوس

نام انگلیسی: focus stacking

با تکنیکی که ریشه در عکاسیماکرو دارد شروع می کنیم، که سوژه را شارپ ثبت کرده و پس زمینه مات را حفظ می کند. اما اگر بخواهید پس زمینه نیز شارپ باشد چه طور؟ اینجاست که به سراغ عکاسی منظره می رویم. با انباشت فوکوس، می توانید همه چیز را با نوردهی های چندگانه فورا اصلاح کنید.

استفاده از یک سه پایه محکم و عکاسی بارداریدر آتلیه بارداریبا یک ریموت کنترل تضمین می کند که دوربینحرکت نکند. برای به دست آوردن بهترین نتایج، تمام تنظیمات روی دوربین نیز بین عکس ها باید دقیقا یکسان باشد: تراز سفیدی (قابل اصلاح در پس پردازش هنگام عکاسیبا فرمت RAW)، سرعت شاتر، ایزو و دیافراگم.

تنها تفاوت عکس ها، فاصله فوکوس است. با تنظیم فوکوس بر روی نزدیک ترین شیء در صحنه شروع کرده و منتظر بمانید تا باد فروکش کند (در صورت امکان). ریموت کنترل را فشار دهید و فوکوس را کمی دورتر بر روی صحنه تنظیم کنید. این روند را تکرار کنید تا زمانی که به فاصله فوکوس بی نهایت برسید.
[ترکیب نوردهی]

خرابه های Eastwatch، اثر دنیل لان

آیا می توانیم بدون این تکنیک این کار را انجام دهیم؟

البته. لنز واید خود را بر روی f/22 قرار دهید، آن را بر روی فاصله ابر کانونی اش تنظیم کنید و آن وقت همه چیز باید شارپ شود. درست است؟

خب، به این سادگی نیست. بستن دیافراگم اثرات جانبی نامطلوبی دارد. اول از همه، شما اجازه ورود نور کمتری را به داخل دوربین خواهید داد. در همان ایزو، این امر زمان نوردهی (سرعت شاتر) را طولانی خواهد کرد. حتی با کوچکترین نسیمی، المان های ظریف پیش زمینه مانند گل ها، علف ها و سرخس ها مطمئنا تکان می خورند و در واقع باعث می شوند که پیش زمینه کمتر از مثلا f/7.1 شارپ به نظر برسد.

آیا تا به حال عبارت نقطه بهینه لنز (sweet spot) را شنیده اید؟ این دیافراگمی است که در آن لنز شما کمترین میزان ابیراهی را ایجاد می کند، در حالیکه انکسار (شکست) را حداقل نگه می دارد؛ معمولا یک تا دو استاپ کمتر از دیافراگم کاملا باز. هرچند، در f/22 انکسار (diffraction) نقش تعیین کننده ای در شارپ بودن تصویر شما دارد.
[ترکیب نوردهی]

دریچه، اثر دنیل لان

چرا این تکنیک مفید است؟

از آنجا که انباشت فوکوس در نقطه مطلوب لنز شما بسیار مفید خواهد بود، حتی ارزان ترین لنز هم به نظر می رسد که تصاویر بسیار شارپی می گیرد، و در دیافراگم های کوچکتر با عکس های تکی رقبای گران قیمت خود رقابت می کند. اما از آنجا که انکسار یک ویژگی فیزیکی مربوط به نحوه برخورد نور به سنسور است، حتی شارپ ترین لنزهای موجود هم نمی توانند در حداقل دیافراگم خود اینقدر شارپ باشند.
۲
نوردهی آنطور که در HDR با چشم انسان دیده می شود

نام انگلیسی: HDR

البته یک تکنیک ترکیب نوردهی آشناتر، عکاسیبا محدوده دینامیکی بالاست. شما چه Photomatix یا HDR Expose را اجرا می کنید و چه از لایت روم برای ترکیب تصاویر خود با هم استفاده می کنید، من مطمئنم که در مورد گسترش محدوده دینامیکی تصاویر خود شنیده اید.

اغلب اوقات، ایده این است که شما مجموعه ای از نوردهی ها را ثبت می کنید که در آن تمام تنظیمات بر روی دوربین یکسان است، به جز سرعت شاتر. این به لحاظ نظری نوردهی درست هایلایت ها و همچنین سایه ها را در شدیدترین کنتراست ها ممکن می سازد. نام عکاسیدر محدوده دینامیکی بالا از اینجا نشأت می گیرد: اگر یک عکس شامل تمام اطلاعات سایه ها یا هایلایت ها نباشد، محدوده دینامیکی برای صحنه ای که می خواهید از آن عکس بگیرید کافی نیست.
[ترکیب نوردهی]

درخشش نور، اثر دنیل لان

در عمل، هر عکاس روش خاص خود را برای گسترش محدوده دینامیکی یک دوربین مشخص دارد. یک نرم افزار اختصاصی وجود دارد که قبلا اشاره کردم، اما عکاسانی از جمله خودم هستند که این کار را به طور کامل با دست انجام می دهند. ترفند این است که انتخاب نوردهی را بر اساس درخشش آن نوردهی انجام دهید. سپس قسمت های زیاد و کم نوردهی شده را پوشش دهید تا نوردهی های بهتر برای آن قسمت ها مشخص شود.

این یک فرآیند وقت گیر است، اما با تمرین کافی، تصاویر شما کم کم طبیعی تر از وقتی که کامپیوتر تصمیم می گیرد ترکیب در نهایت چطور به نظر برسد، احساس خواهند شد. و همه بدون آن هاله های ناخوشایند نگاشت تُن خودکار (automated tone mapping) خواهند بود.
[ترکیب نوردهی]

Rainsience، اثر دنیل لان

آیا می توانیم بدون این تکنیک این کار را انجام دهیم؟

زمانی در اواخر دهه ۲۰۰۰ بود که عکس های HDR بسیار جنجالی بودند. همه آن تصاویر بیش از حد پردازش شده را می خواستند و این تصاویر در رقابت محبوبیت برنده شدند. با این حال، شما می توانید با همان تکنیک نتایج طبیعی تری ایجاد کنید، یا تصاویری با همان کیفیت را با یک عکس به دست آورید. در اغلب موارد، دوربین های مدرن (به خصوص آنهایی که سنسور فول فریم دارند)، حتی به محدوده گسترده نوردهی های چندگانه نیازی ندارند – یک عکس برای ثبت محدوده دینامیکی بالا کفایت می کند.

همچنین می توانیم تصاویر سیلوئت بگیریم. به خصوص در مقابل یک خورشید در حال غروب قرمز روشن، رنگ های سیاه خالص در هر عکسی می تواند مناسب باشد. در نتیجه تصاویر دارای محدوده دینامیکی کمتر در واقع می توانند گرافیکی تر و تاثیرگذارتر به نظر برسند.

خلاصه: پس دوربین های مدرن تر برای ثبت محدوده دینامیکی بالاتر به تکنیک HDR نیاز ندارند و همینطور می توانیم عکس های سیلوئت بگیریم که مجدوده دینامیکی کمتری دارند که باز هم به HDR نیازی نیست.

نکته حرفه ای: خورشید را روشن ترین بخش تصویر و بازتاب ها را تاریک تر از آنچه که بازتاب می کنند، نگه دارید.
[ترکیب نوردهی]

صومعه زمینی (خاکی)، اثر دنیل لان

چرا این تکنیک مفید است؟

من شخصا تنها زمانی از سرعت شاتر چندگانه استفاده می کنم که خورشید در آسمان است و بخش بزرگی از آسمان را بیش از حد نوردهی (overexpose) می کند. هرچند در این مثال، خورشید تنها از میان روزنه کوچکی در میان ابرهای سنگین در فاصله دور نمایان شده است، و به طور مستقیم بر روی یک کوه پوشیده از برف می تابد. اگر من برای آن هایلایت ها نوردهی کرده بودم، پیش زمینه ام خیلی تاریک میشد. روشن کردن آن پیش زمینه در قسمت سایه ها نویز ایجاد می کرد، و این چیزی است که من نمی خواهم.
۳
عدم وجود نویز در مناظر شبانه با انباشت کردن

نام انگلیسی: stacking noise reduction

نه، ما نمی خواهیم دوباره در مورد انباشت کردن فوکوس بحث کنیم. این کاملا متفاوت است. این تکنیک تنها زمانی جواب می دهد که تمام پارامترها یکسان باشند: تنظیمات دوربین، فاصله کانونی؛ همه چیز. حتی دمای دوربین هم برای به دست آوردن بهترین نتایج باید یکسان باشد. انباشت کردن (Stacking) با محاسبه تفاوت بین دو یا چند تصویر عمل می کند و به طور مستقیم از حوزه عکاسیاز ستارگان می آید. البته تنها یک روش وجود ندارد – در این صورت همه چیز آسان میشد!
[ترکیب نوردهی]

درخت هستی، اثر دنیل لان

ساده ترین روش میانگین گیری (averaging) است. بعد از هم تراز کردن ستارگان یا پیش زمینه، بسته به این که می خواهید نویز در کجا کاهش یابد، می توانید لایه پایینی را بر روی Opacity یا شفافیت ۱۰۰% تنظیم کنید. بعدی بر روی ۵۰%، سومی بر روی ۳۳% و چهارمی بر روی ۲۵% تنظیم می شود. بنابراین ۱۰۰ تقسیم بر شماره لایه های شما شده، و به عدد صحیح گرد می شود.

همچنین روش Kappa-Sigma Clipping، روش میانه (Median)، و چند روش دیگر وجود دارد که از الگوریتم های پیچیده تر استفاده می کنند، اما همه اینها برای به دست آوردن بهترین نتیجه از یک مجموعه تصویر خاص عمل می کنند.
[ترکیب نوردهی]

سرنوشت، اثر دنیل لان

آیا می توانیم بدون این تکنیک این کار را انجام دهیم؟

در طول روز، بله. اما اگر یک عکاس شبانه مشتاق و پرشور باشید، هیچ جایگزینی برای نتایج انباشت وجود ندارد. همانطور که نسبت سیگنال به نویز را در هر تصویر بعدی که به انباشت اضافه می کنید افزایش می دهید، می توانید جزئیات بیشتری از قسمت های بسیار پراکنده یک تصویر استخراج کنید. به عنوان مثال، راه شیری یا کهکشان آندرومدای همسایه ما را در نظر بگیرید. این با روش کاهش نویز در لایت روم یا نویز نینجا متفاوت است، چون آنها از شر کوچک ترین پیکسل ها بر اساس آنچه که در اطراف آنها قرار دارد، خلاص می شوند.

آیا ما نمی توانیم به جای این کار تنها سرعت شاتر را به چند دقیقه افزایش دهیم؟ خب، زمین در حال چرخش است، بنابراین ستاره های شما به صورت دنباله دار ظاهر خواهند شد. همچنین، یک سرعت شاتر طولانی تر بخش های الکترونیکی دوربین شما را بیشتر گرم خواهد کرد. این به نوعی نویز متفاوت تحت عنوان نویز حرارتی منجر می شود، که اصلاح آن حتی دشوارتر است.
[ترکیب نوردهی]

سیگنال، اثر دنیل لان

چرا این تکنیک مفید است؟

تصاویر کمتر نویزدار می توانند داستان های مسحورکننده تری بگویند. و نویز کمتر همچنین بدین معنی است که شما می توانید تصویر را در اندازه بزرگتری چاپ کنید، قبل از این که نویز تصادفی به چشم بیاید.

منبع:

لنزک

من طرفدار پر و پا قرص تایپوگرافی چند بُعدی هستم، یعنی متن های ساخته شده از گل ها، شکلات، سیم یا موارد دیگری که می توانید به یک روش خاص آنها را شکل دهید. شروع کار ممکن است دشوار به نظر برسد، اما در واقع خیلی ساده تر از چیزی است که به نظر می رسد. بیایید با یک امضای بهاری ساخته شده با خاک گیاهان در باغچه شروع کنیم.
[ عکاسیاز اجسام بی جان]
۱
لوازم و تجهیزات

شما به این موارد نیاز دارید:
کاغذ، مداد، و یک چاقوی طراحی برای قالب؛
خاک برای متن؛
اقلامی برای عکس اجسام بی جان (مانند ابزار باغبانی، گلدان، چند برگ سبز)؛
دوربین؛
هر گونه منبع نور؛
سه پایه

[ عکاسیاز اجسام بی جان]
۲
قالب

اول، شما به یک قالب نیاز دارید. من نمی توانم طراحی کنم و حروف را زیاد تمیز بنویسم، بنابراین چند حرف تایپ شده را ترسیم کردم. سعی کنید تمام (یا بیشتر) حروف شما به هم متصل باشند، بنابراین برداشتن قالب پس از شکل دادن به متن آسان تر خواهد بود.

متنی را که می خواهید استفاده کنید روی کاغذ بکشید و آن را با استفاده از چاقوی طراحی ببرید. صبور باشید: این کار ممکن است کمی زمان ببرد، اما تصویر نهایی ارزشش را دارد.
[لوگو لنزک]

لنزک: برای عکس بهاری فوق قالب از لوگوی لنزک ساخته شده است.
[ عکاسیاز اجسام بی جان]
۳
ترکیب بندی

من ترجیح می دهم قبل از پر کردن قالب، ترکیب بندی را تنظیم کنم. به این ترتیب، حرکت دادن اشیاء بدون ترس از خراب شدن متن، راحت است. قالب خود را در مرکز ترکیب بندی نگه دارید و اشیاء دیگر را در اطراف آن قرار دهید، با بزرگترین آنها (مانند یک بیلچه و شن کش) شروع کنید و به ترتیب به سراغ جزئیات کوچکتر (مانند برگ ها و بطری های کوچک) بروید.

همه چیز را در جای خودش قرار دادید؟ عالی است! بعد، قالب را با خاک پر کنید و به آرامی (خیلی خیلی آرام) کاغذ را بردارید.

تادا! متن بهاری شما آماده است.
[ عکاسیاز اجسام بی جان]
۴
نورپردازی

شما تقریبا می توانید از هر چیدمان نورپردازی که دوست دارید استفاده کنید. من می خواستم بطری های شیشه ای ام کمی بدرخشند، بنابراین از یک نور بسیار شدید در سمت راست استفاده کردم. من از یک اسپیدلایت در یک استریپ باکس قرار گرفته در ارتفاع خیلی پایین، هم سطح با پس زمینه (عملا در فاصله ۳۰ سانتیمتری از کف زمین) استفاده کردم. برای شدیدتر کردن این نور کلیدی، پارچه پخش کننده را از روی استریپ باکسم برداشتم.

برای متعادل کردن آن نور و از بین بردن سایه ها، از یک اسپیدلایت دیگر در پشت یک دیفیوزر بزرگ (پخش کننده نور) در سمت چپ استفاده کردم. آخرین مورد یک رفلکتور در پایین است.


عکاسی نوزاددر آتلیه نوزادو پس پردازش

مطمئن شوید که ترکیب بندی و نورپردازی خود را دوست دارید – از کمی زیاد نوردهی کردن درخشش نور (بر روی بطری ها) نترسید و یک عکسبگیرید! این آموزش تقریبا به هیچ پس پردازشی نیاز ندارد، فقط تنظیم سریع رنگ و کنتراست لازم است. بفرمایید!

منبع:

لنزک