تراز کردن خط افق ممکن است یکی از ساده ترین قسمت های عکاسیبه نظر برسد. مسلم است که اکثر عکاسان می خواهند خط افق در عکس هایشان صاف باشد، اما این حوزه ای از عکاسینیست که توجه زیادی به آن شده باشد. چرا اینطور است؟ تراز کردن خط افق کار بسیار آسانی است – درست است؟ با این حال در عمل، به دقت بیشتری نسبت به آنچه که بسیاری از مردم فکر می کنند، نیاز دارد. آتلیه نوزاد

شما نمی توانید بر «افق مجازی (virtual horizon)» دوربین خود، یا ابزار «صاف کردن خودکار (auto straighten)» نرم افزار پس پردازش خود متکی باشید. درک ما از یک خط افق هم تراز و صاف پیچیده تر از این هاست. عکاسی کودک

موارد آسان

گاهی اوقات، هم تراز کردن خط افق اصلا سخت نیست.

در شرایطی که در آن خط افق کاملا صاف و مسطح است، و هیچ حواس پرتی واضحی در اطراف آن وجود ندارد – به عنوان مثال، مناظر دریایی، یا دشت های بزرگ – تراز کردن خط افق به طور دقیق واقعا سخت نیست.

البته هنوز هم یک افق هم تراز و صاف در این موارد مهم است. فقط به دست آوردن آن بسیار آسان تر است، و به جز تنظیمات جزئی در پس پردازش (از جمله اصلاح اعوجاج احتمالی)، هیچ کار دیگری لازم نیست.

NIKON D800E + 24mm f/1.4 @ 24mm, ISO 100, 20 seconds, f/11.0

هرچند، موارد آسان کمتر از آنچه که ممکن است فکر کنید هستند. در اغلب موارد، چیزی در صحنه شما باعث می شود خط افق ناهموار یا منحنی به نظر برسد. در موارد دیگر، ممکن است حتی یک خط افق مشخص در ابتدا وجود نداشته باشد. این شرایط مسئله را به طور قابل توجهی پیچیده تر می کنند.

افق ادراکی

هر عکس یک افق ادراکی دارد – زاویه ای که در آن عکس شما هم تراز و صاف به نظر می رسد.

افق ادراکی همیشه با افق واقعی در یک صحنه مطابقت ندارد. به عبارت دیگر، شاید شما از یک تراز کننده حبابی (bubble level) در بالای دوربین خود استفاده کنید، که به شما می گوید تصویر کاملا هم تراز است، اما با این حال عکس هایتان بسیار کج به نظر برسند. همین مسئله در مورد «افق مجازی» داخل دوربین شما نیز صدق می کند، که می تواند باعث ایجاد تصاویر بسیار نامتعادل شود (حتی اگر بسیار خوب عمل کند).

علت چیست؟ اگر اجسام دور در عکس شما کج هستند، مانند یک شیب طولانی در سرتاسر کادر، آن شیء باید به عنوان افق جدید شما عمل کند. اگر آن شیء صاف نباشد، عکس شما هم تراز به نظر نخواهد رسید، مهم نیست چقدر خوب افق «واقعی» صحنه را هماهنگ کرده باشید.

NIKON D800E + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 100, 1/10, f/16.0

امیدوارم این عکس برای شما صاف به نظر برسد. با این حال، «افق» در دوردست یک شیب تدریجی داشت، و من در واقع مجبور شدم تصویر نهایی را تا حد زیادی صاف کنم تا هم تراز و صاف به نظر برسد. (به عبارت دیگر، افق ادراکی در اینجا با افق «صحیح از لحاظ تکنیکی» منطبق نیست.)

چه کاری می توانید انجام دهید؟

چند مورد، ثبت یک عکس کاملا صاف را دشوار می کنند:

• یک شیب ناهموار در صحنه
• اعوجاج لنز قابل ملاحظه
• فقدان یک خط افق در برخی تصاویر
• دیگر نشانه های ادراکی فریبنده

در مواردی مثل این – یعنی اکثر موارد – چه کاری می توانید انجام دهید؟

توصیه من این است که افق ادراکی را به جای هر چیز دیگری هدف خود قرار دهید. اغلب اوقات، شما می خواهید عکس هایتان صاف به نظر برسد، حتی اگر از لحاظ تکنیکی اینطور نباشند.

برای انجام این کار، از هر گونه نشانه ادراکی که در عکس شما رخ می دهد آگاه باشید. آیا یک درخت در ترکیب بندی شما وجود دارد که به نظر می رسد کج باشد؟ یا خطوطی در پیش زمینه وجود دارد که بر صاف بودن ظاهری یک تصویر تاثیر می گذارند؟

کورکورانه از گزینه «صاف کردن خودکار» در نرم افزار پس پردازش خود پیروی نکنید. همین مسئله در مورد تراز کننده حبابی یا افق مجازی داخل دوربین شما نیز صدق می کند. حتی کشیدن یک خط صاف در سرتاسر خط افق برای هم تراز کردن تصویر نیز چندان مطمئن نیست. اگرچه این تکنیک ها در شرایط خاصی جواب می دهند، اما قطعا همیشه با افق ادراکی مطابقت ندارند.

یک نکته دیگر هست که می خواهم به آن اشاره کنم: تصویر خود را در پس پردازش به صورت افقی بچرخانید. با نگاه کردن به نسخه چرخیده شده، تصویر را به گونه ای دیگر خواهید دید – از جمله مشکلات احتمالی خط افق که در ابتدا متوجه آنها نشده بودید.

عکس خود را به صورت افقی بچرخانید.

از این گذشته، توصیه می کنم که هر از گاهی عکس های قدیمی خود را دوباره نگاه کرده و مطمئن شوید که هنوز هم خط افق آنها صاف است. به این ترتیب، کار خود را با یک نگاه تازه می بینید، به جای این که آنقدر به ظاهر یک تصویر عادت کنید که دیگر از نقاط ضعف آن غافل شوید.

نتیجه گیری

آیا این نکات برای اطمینان از این که عکس های شما هم تراز به نظر می رسند، کافی هستند؟ به احتمال زیاد، نه – هم تراز کردن عکستان با افق ادراکی به کمی وقت و تمرین نیاز دارد تا بر آن مسلط شوید. در واقع، من اینطور استدلال می کنم که هیچ کس نمی تواند به طور کامل بر آن مسلط شود، چون هر کس جهان را به طور متفاوت می بیند. (چیزی که برای من کاملا صاف به نظر می رسد، ممکن است برای شخص دیگری کج به نظر برسد).

با این حال، ارزش تلاش کردن را دارد. یک خط افق ناصاف، در بسیاری از موارد ظاهر یک عکسغیر حرفه ای، یا ترکیب بندی عجله ای و ناشیانه را دارد. گاهی اوقات، این مسئله عمدی است – که در این صورت، این مقاله را نادیده بگیرید! اما، برای بسیاری از عکاسان، یک خط افق صاف چیزی است که به دنبالش هستند. اگر هدف شما این است، امیدوارم که نکات این مقاله برای شما مفید بوده باشد.

نویسنده: اسپنسر کاکس (Spencer Cox)

منبع:

لنزک

وقتی رستوران می روید از دیدن منوی غذا آب دهانتان راه می فتد و فقط دوست دارید هرچه سریع تر آن را سفارش دهید و میل کنید؟ آیا تاکنون به این فکر کرده اید از ظرف خوراک خوشمزه خود عکسبگیرید؟ در ادامه این مطلب ترفندهایی برای عکاسیاز غذا را برایتان نام برده ایم. آتلیه نوزاد
تقریبا همه ما در هر کجا که هستیم گوشی ها ی موبایل خود را به همراه داریم و می توانیم از صحنه های زیبای اطراف عکاسیکنیم. یکی از روش های بسیار جالب برای عکاسی نوزادبا موبایل را می توان عکاسیاز غذاهای خود دانست.
1. استفاده از اپلیکیشن های موبایل
نرم افزارهایی که در اینجا برایتان نام برده ایم، دو تا از بهترین نرم افزرهای دوربین برای عکاسیاز غذا هستند. درست است که از هر برنامه و دوربینی می توان برای عکاسیاز خوراکی ها استفاده کرد اما این اپلیکیشن ها به طور اختصاصی برای غذا و خوراکی طراحی شده اند و فیلترها تنظیمات متناسب با آن را دارند.

• Hipstamatic (آی‌فون)
این نرم افزار مشهور برای عکاسیاز غذا قابلیتی به نام Foodie SnapPak دارد که ترکیبی از فلاش، لنز و فیلترهای تصویری است که نمای زیبا و جالبی به عکس های غذا می بخشد.

• دوربین SnapDish Food (اندروید)
SnapDish نرم افزار اندرویدی است که برای عکاسیاز غذا و خوراکی طراحی شده است. هنگام عکاسی از یک ظرف غذای بسیار اشتهاآور با تزئینات عالی، SnapDish به گونه ای عمل می کند که تصاویر فوق العاده دیده شوند. با این نرم افزارمی توانید عکس های حاصله را به طور همزمان در چندین سایت به اشتراک بذارید.
2. سرعت عمل داشته باشید
غذاها همیشه به همان تازگی ابتدای سرو به نظر نمی رسند. به طور مثال، نان ها بیات دیده می شوند. به همین دلیل، باید سرعت عمل بالایی داشته باشید و همه چیز برای عکاسیاز غذا آماده باشد و بلافاصله تا غذا داغ است، عکس های داغ و خلاقانه از بشقاب غذای ثبت کنید. 3. از زوایای مختلف و تنظیمات متفاوت نوردهی کمک بگیرید هنگام عکاسیاز غذا بهتر است عکس های متعددی از آن بگیرید اما نه از یک زاویه، بلکه از زوایای مختلف این کار را انجام دهید. لازم نیست همیشه از بالای بشقاب یا از کنار صندلی خود عکس‌برداری کنید. ببینید از کدام زاویه منظره بهتر و نمای مناسب تری دارد. خلاق باشید. هر چه عکس های بیشتری بگیرید، حق انتخاب بیشتری هم خواهید داشت.
4. نورپردازی
هرگز از فلاش روی دوربین استفاده نکنید. اگر از نرم افزارهای استاندارد عکاسییا دوربین عکاسی با فلاش استفاده می کنید، تا حد امکان سعی کنید از نوردهی هایی بیرونی و اکسترنال استفاده کنید. فلاش دوربین ها یا موبایل ها بسیار مستقیم می تابند و باعث رنگ و رو رفته دیده شدن عکس می شوند. اگر منبع نور طبیعی همچون پنجره دارید، معطل نکنید. به کنار پنجره بروید و از نور طبیعی بهره بگیرید.
5. برای سوژه خود پس زمینه تعیین کنید

با قرار دادن وسایل و دکوری های مختلف در پس زمینه عکس، سوژه موردنظر بیشتر به چشم می آید. به طور مثال، می توانید در کنار ظرف غذا از قاشق و چنگال، یا دستمال، پارچه، بشقاب های دیگر و ... استفاده کنید. البته منظور از این کار این نیست که فضا را شلوغ کنید، فقط کافیست آن را از خالی بودن رها کنید.

منبع:

برترین ها

روح الله خزائی: در این مطلب نگاهی داریم به قدیمی ترین دوربین عکاسیجهان. دوربین عکاسی کودکیکی از هیجان انگیزترین اختراعات بشری است که از قرن 19 تا به امروز دستخوش تغییرات زیادی شده و همچنان طرفداران خود را دارد. آتلیه نوزاد

با وجود گذشت نزدیک به 2 قرن از تاریخ شروع به کار قدیمی ترین دوربین عکاسیجهان، این محصول هنوز طرفداران خود را دارد. فیزیک دان و هنرمند معروف فرانسوی ژاک لوئی داگر، با ابداع روش داگرئوتیپ (نخستین روش موفق در ثبت عکس که در سال 1837 میلادی اختراع شد) و ساخت دوربین خود توانست برای اولین بار عکاسی کند.

داگر برای ساخت دوربین عکاسیخود از یک جعبه چوبی استفاده کرد و در سال 1839 میلادی اولین دوربین عکاسی جهان را به نام خود ثبت کرد. این دوربین در سال 2007 بعد از گذشت حدود 170 سال با قیمت 775هزار دلار به حراج گذاشته شد.

یک عکس داگرئوتیپ که در سال 1837 توسط داگر ثبت شده

تصویر متعلق به بلور تمپل پاریس، عکاس لوئی داگر بهار سال 1838

منبع:

برترین ها

عکاسی، حرفه ای مادام العمر است. پیشرفت و ترقی در آن معمولا سال ها به طول می انجامد – اگر دهه ها طول نکشد! و این چیز خوبی است! شما هرگز چیزهای شگفت انگیز برای یادگیری را تمام نخواهید کرد!
اما همه ی ما میدانیم که این همه زمان صبر کردن برای بهتر شدن چه قدر سخت است. فرآیند های سریع می تواند روحیه ی شما را بهتر کند، و شما را برای حرکت با انگیزه نگه دارد. بنابراین بیایید تا نکته هایی را یاد بگیریم که عکاسیشما را به سرعت بهبود می بخشد.
۱ در ساعت طلایی عکاسیکن
عکاسیدر ارتباط با نور است، پس بهترین نور روز را برای عکاسیانتخاب کنید تا لایه ای ضخیم از جادو به عکاسی کودکشما اضافه کند. ساعت طلایی به یک ساعت قبل از غروب خورشید و یک ساعت بعد از طلوع آن گفته می شود. همین امروز در یکی از این ساعات بیرون بروید و عکس بگیرید و بگیرید و بگیرید. شما از اینکه چه طور نور عکس شما را زنده می کند شگفت زده خواهید شد.

۲ از تکنیک ترکیب بندی چهارگوشه استفاده کن
شما به راحتی می توانید با استفاده از فن ترکیب بندی چهار گوشه، چیزها را جور دیگری ببینید و ایده های ترکیب بندی جدیدی را کشف کنید. این به راحتی آب خوردن است. همینطور که دوربین جلو چشم شما قرار دارد، سوژه را در چهار گوشه کادر قرار دهید و یکی یکی عکاسیکنید (همچنین اگر به نظرتان جذاب می آید می توانید سوژه را دقیقا در وسط کادر قرار دهید). این روش به شما کمک می کند تا هر عادتی دارید را بشکنید و در پیدا کردن کادر بندی های خلاقانه جدید موثر خواهد بود.
۳ یک حلقه فیلم عکاسیکن
یکی از ارزشمند ترین نکته ها در مورد عکاسیآنالوگ این است که شما محدودیت دارید. شما فقط می توانید ۲۴ یا ۳۶ عکس بگیرید، همین. این شما را مجبور می کند تا در مورد تک تک عکس ها با دقت فکر کنید و بعد عکس بگیرید. پس یک دوربین آنالوگ تهیه کنید و بروید قدم بزنید تا ببینید که چه خلق خواهید کرد! اگر دوربین آنالوگ ندارید، از دوربین دیجیتال استفاده کنید، اما خودتان را محدود کنید تا بیشتر از ۲۴ عکس نگیرید. شما حتی می توانید LCD را بپوشانید که نتیجه عکس هایتان را تا قبل از رسیدن به خانه نبینید.

۴ به یک نفر عکاسییاد بده
تقریبا باور نکردنی است که چه طور فرآیند آموزش یک مفهوم به دیگری می تواند آنرا فورا در ذهن خود شما ساده سازی و روشن کند. علاوه بر این، به اشتراک گذاشتن علاقه شما در عکاسی، دوز زیادی از رضایت و انرژی را به شما تزریق خواهد کرد! یک دوست یا یکی از اعضای خانواده که به عکاسی علاقه مند است را پیدا کنید، بنشانید و به او درس بدهید! آنها احتمالا از شما سوالاتی میپرسند که ذهنتان را به کار خواهد گرفت!

۵ دفترچه راهنمای دوربین را بخواندر رابطه با هر عکس دو تصویر وجود دارد: تصویری که شما در ذهنتان می بینید، و تصویری که دوربین خلق می کند. یاد گرفتن اینکه دوربینتان چگونه کار می کند و چگونه باید آنرا کنترل کنید، چیزی است که به شما امکان می دهد به آن تصویر ذهنی جان ببخشید! پس بنشینید و کتاب راهنمای دوربینتان را از اول تا آخر بخوانید. این بخش ضروری یادگیری این است که گجت دوست داشتنیتان چگونه کار می کند. شما حتی ممکن است خودتان را در حالی که دارید می گویید "خدای من، اصلا فکرش را نمی کردم این گونه کار کند” پیدا کنید. پس برای خود یک نوشیدنی بریزید و بنشینید و کتابچه ی راهنما را بخوانید. آتلیه کودک

منبع:

برترین ها

به جرات می‌توان گفت که مهم‌ترین مسئله در عکاسی«ترکیب بندی» است. از ابتدای تاریخ عکاسی بارداریتا کنون، پیشرفت‌های تکنولوژیک فراوانی بوجود آمده است، اما هیچ کدام نتوانسته‌اند جای قدرت ترکیب بندی در عکس را بگیرند. هر قدر هم که دوربین‌های پیشرفته و امکانات فراوانی در اختیار داشته باشید، تا زمانی که ترکیب بندی را بلد نباشید، از گرفتن عکس‌های خوب از عکاسی کودکعاجز خواهید بود.

در این یادداشت می‌خواهیم ده نکته برای رسیدن به ترکیب بندی‌های بهتر را با هم مرور کنیم. ( در این مقاله به جای واژه Balance از کلمه توازن استفاده شده است. امیدوارم جایگزین مناسبی انتخاب کرده باشم)

۱ . نگاه بیننده در عکس چگونه هدایت می‌شود؟

پیشنهاد می‌کنم به ترکیب‌بندی، به عنوان مقوله‌ای که قرار است طرز نگاه مخاطب به عکس را تعیین کند توجه کنید. وقتی عکسی را ترکیب بندی می‌کنید، نگاه مخاطب به دو شیوه کلی در عکس هدایت می‌شود؛ شیوه سیال و شیوه ابداعی.

شیوه سیال : در این روش،‌ نگاه مخاطب به وسیله خطوط هدایت شونده در عکس به گردش در‌ می‌آیند. این خطوط می‌توانند خطوط جاده یا رودخانه باشند. همچنین در این روش به وسیله ساختن پیش‌زمینه، میان زمینه و پس زمینه، نگاه مخاطب بین این سطوح به گردش درمی‌آید.

شیوه ابداعی : در این شیوه، بدون استفاده از روش‌های ترکیب بندی رایج، با قرار دادن سوژه‌های اصلی در نقاط مناسب و بدون استفاده از خطوط هدایت شونده، نگاه مخاطب بین این سوژ‌ه‌ها به گردش درمی‌آید. مهم‌ترین مسئله در این روش، قرارگیری مناسب سوژ‌ه‌های مورد نظر در کادر است، به شیوه‌ای که ارتباطی بین آنها به وجود بیاید.

اگر عکس بالا را نگاه کنید، چشمان شما خودبخود به سمت ساختمانی که در یک سوم بالایی سمت چپ کادر قرار دارد هدایت می‌شود. دلیل آن هم این است که اکثر انسان‌ها از سمت چپ و بالای کادر شروع به دیدن عکس می‌کنند. سپس نگاه به سمت پایین ساختمان و از آنجا به روی پل هدایت می‌شود. این عناصر، تشکیل یک مثلث می‌دهند، که پل نقش بسیار مهمی در آن دارد. پل نگاه را از سمت ساختمان به بیرون کادر برده و دوباره به سمت ساختمان و مردم ایستاده در پایین ساختمان هدایت می‌کند.

۲ . حاشیه‌های کادر خود را ببینید!

برای اینکه در یک عکس به توازن برسیم، باید حاشیه های کادر ما توازن داشته باشند. به صورت طبیعی نگاه انسان از مرکز کادر به سمت حاشیه‌های آن متمایل می‌شود. برای اینکه بتوانید نگاه مخاطبتان را بر روی عکس خود متمرکز نگه دارید، باید با قرار دادن عناصر مناسب در حاشیه‌های کادر، نگاه او را به سمت سوژه مورد نظر خود بازگردانید. یکی از دلایلی که در اغلب عکس‌های منظره، در گوشه‌های کادر شاخ و برگ درختان را قرار می‌دهند همین مساله است. تکنیک دیگری که برای این کار استفاده می‌شود، تیره‌ کردن حاشیه‌های کادر یا همان استفاده از وینت (Vignette) است.

به شاخه‌های قرار گرفته در گوشه‌های این عکسدقت کنید. این شاخه‌ها بخوبی نگاه مخاطب را در کادر نگه می‌دارند. عملکرد بهتر اشیاء به این منظور، برای قرار گرفتن در حاشیه کادر، منوط به استفاده از تنها قسمتی از آنها در کادر است.

۳ . قانون یک سوم‌ها؛ بایدها و نبایدها!
قان یک‌سوم، تنها یک پیشنهاد برای ترکیب بندی است و به هیچ‌وجه نباید به آن نگاه مطلق داشت. اکنون بسیاری از عکاسان تازه‌کار، به صورت بی‌رویه و بسیار دقیقی در ترکیب‌بندی‌های خود از قانون یک‌سوم‌ها استفاده می‌کنند، در حالی که در بسیاری از عکس‌هایشان، با ترکیب‌بندی مرکزگرا یا انواع دیگر ترکیب بندی، به نتیجه بهتری دست میافتند.
قانون یک‌سوم‌ها یعنی قراردادن سوژه یا سوژه‌های اصلی در یکی از چهار محدوده‌ای که محل تلاقی خطوطی هستند که کادر را از جهت افقی و عمودی به سه قسمت مساوی تقسیم می‌کند. این شیوه باعث می‌شود که عکس چشم‌نوازتر به نظر آمده و تمرکز چشم بر روی سوژه‌هایی که روی این نقاط قرار دارند بیشتر شود. همچنین استفاده از این روش، باعث سهل شدن ایجاد توازن در عکس می‌شود.

همانطور که در عکس بالا مشاهده می‌کنید، با وجود اینکه عکس کاملاً مطابق با قانون یک‌سوم‌ها ترکیب بندی نشده، به دلیل وجود درخت، که دقیقاَ بر روی یکی از خطوط یک‌سوم قرار دارد، عکس به توازن رسیده است. هردو ساختمانی که در سمت چپ و راست کادر قرار گرفته‌اند، بازهم درحالی که چندان با یک سوم‌ها مطابق نیستند، نقش خطوط راهنما را ایفا کرده و باعث ایجاد تمرکز بر روی سوژه اصلی، یعنی ساختمان وسط کادر می‌شوند. این دو ساختمان همچنین با قرارگرفتن در حاشیه‌های کادر، بخوبی نگاه مخاطب را در عکس حفظ می‌کنند.

با این حال باید گفت که نباید از قرار دادن سوژه اصلی خود در مرکز کادر هراس داشته باشید. سوژه قرار گرفته در مرکز کادر، باعث می‌شود که تمرکز از هر آنچه غیر از سوژه اصلی است برداشته شده و نگاه مخاطب مستقیم به مرکز کادر دوخته شود. این شیوه ترکیب بندی، در صورتی که یک چهره ویژه یا یک نگاه خیره به دوربین در مرکز عکس قرار گیرد، به بهترین شکل موثر خواهد بود. علاوه بر این، توازن ایجاد شده در ترکیب بندی مرکزگرا، بسیار قدرتمندتر از باقی روش‌های ترکیب بندی است.

منبع:

برترین ها

منبع:

برترین ها

آدامز شاون روش جالبی برای عکاسیاز مراسم عروسی پیدا کرده، او از انعکاس تصاویر در حلقه ازدواج استفاده می کند. به گفته او این کار بسیار مشکل است و از سال 2012 به تجربه و تمرین این نوع عکاسی کودکپرداخته است. او قبلا از انعکاس چشم افراد برای عکاسیعروسی استفاده می کرد. گفته می شود که برنامه بعدی او عکاسیبا استفاده از انعکاس حباب صابون است!

منبع:

برترین ها

وب سایت نیوز آی آر: عکاسیهنری است که برای حرفه‌ای شدن در آن به تجربه نیاز دارید و تجربه در عکاسی از کودکبا تمرین زیاد و تجربه کردن حالت‌های مختلف عکاسیبه دست می‌آید. قصد داریم در نیوزآی تی با کارلو دِ لئون (Karlo de Leon) همراه شویم تا با هم 3 مدل عکسی را که از نظر او در عکاسی مهم‌ترین هستند، مرور کنیم. آتلیه کودک

آیا می‌دانستید پنج نوع عکس پایه وجود دارد که هر عکاسیباید تکنیک ایجاد آن‌ها را فرا بگیرد؟ تمام تکنیک‌های دیگر عکاسی و استفاده از دوربین بر پایه همین پنج نوع عکس استوار است و اگر عکاس هستید یا حتی عکاسی جز علاقه‌مندی‌های شما است، باید در گرفتن این نوع عکس‌ها حرفه‌ای باشید. اگر شما می‌توانید در شرایط نوری متفاوت (چه با نور مصنوعی و چه بدون کمک نور مصنوعی) به راحتی این پنج نوع عکس را ایجاد کنید به این معنی است که شما استفاده از دوربین را به خوبی بلد هستید. البته این نکته را در نظر داشته باشید که منظور من از ایجاد کردن عکس‌ها تکیه بر بخت و اقبال نیست، شما باید دقیقاً همان نتیجه‌ای را بگیرید که پیش از فشردن شاتر دوربین تصور آن را داشته‌اید و برای به دست آوردن آن از تکنیک خاصی استفاده کنید.

اگر عکاسیتازه کار هستید و دوست دارید بدانید برای رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب باید از چه تنظیماتی (سرعت شاتر، دیافراگم یا حساسیت ایزو) استفاده کنید، ادامه‌ی این مقاله می‌تواند به شما کمک کند.بیایید با هم نگاهی اجمالی به این پنج نوع عکس بیندازیم.

۱. عکس با پس زمینه‌ی تار

افراد زیادی به این قبیل عکس‌ها علاقه‌مند هستند، این نوع عکس به «عمق میدان کم» معروف است. اگر شما بتوانید با استفاده از عمق میدان کم (نه تنها با استفاده از دوربین حرفه‌ای، بلکه با استفاده از هر دوربینی مثل دوربین موبایل یا دوربین‌های کامپکت) به تاری مورد نظر خود برسید، نشان می‌دهد که شما رابطه‌ی میان وضوح و تار بودن را کاملاً درک کرده‌اید و دقیقاً می‌دانید که این رابطه در یک عکس چگونه عمل می‌کند. بنابراین شما به راحتی می‌توانید در عکس خود وضوح یا تاری ایجاد کنید. برای این کار اصولاً باید سوژه‌ی مورد نظر را در عمق میدان یا همان ناحیه وضوحی که در نظر گرفته‌اید، قرار دهید و و زاویه را به گونه ای تنظیم کنید که یا پس‌زمینه پشت سوژه واقع شود یا این که پیش زمینه‌‌ای که قبل از سوژه وجود دارد، در ناحیه تار عکس قرار بگیرد. حالا فقط کافی است شاتر را بفشارید تا یک بوکه‌‌ی زیبا تولید کنید.

برای اینکه بتوانید تشخیص دهید چه مقدار تاری لازم است تا آثاری حرفه‌ای و خارق‌العاده تولید کنید، باید درک خود را از عمق میدان و عوامل مؤثر بر آن (اندازه دیافراگم، فاصله و فاصله کانونی) بالا ببرید.

۲. عکس کاملاً واضح (شارپ)

اگر می‌توانید بدون استفاده از فلش عکس‌هایی کاملاً واضح بگیرید، به موفقیت بزرگی دست پیدا کرده‌اید. عکاسان منظره زمان زیادی صرف می‌کنند تا زیبایی عمق میدان گسترده را به عکس‌های منظره‌ی خود اضافه کنند.

استفاده از عمق میدان گسترده باعث می‌شود همه چیز در نهایت وضوح ثبت شود. از آنجایی که عمق میدان بسیار گسترده است، هیچ جایی برای تار شدن وجود ندارد و شما در موقعیتی عکاسیمی‌کنید که همه چیز کاملاً واضح به نظر می‌رسد. البته در این نوع عکاسی سوژه‌های متحرک استثنا هستند و اگر در عکس سوژه‌ای متحرک وجود داشته باشد، مقداری تاری به وجود می‌آید. البته هنگام عکاسی به این شیوه باید به مسئله فاصله‌ی ابر کانونی هم توجه ویژه‌ای داشته باشید.

به نظر می‌رسد اکثر مردم، خصوصاً هنگام استفاده از دوربین‌های کامپکت، به راحتی از پس این قضیه بر می‌آیند.

۳. تاری متحرک (Motion blur)

تاری متحرک نوعی از عکاسیاست که در آن سوژه‌های متحرک به گونه‌ای ثبت می‌شوند که در صحنه عکاسی تار به نظر می‌رسند. این نوع عکاسی تا حد زیادی مورد توجه عکاسان جدید قرار گرفته است. این مدل عکس با استفاده از سرعت شاتر پایین برای سوژه‌های متحرک به دست می‌آید. خود من هم در آغاز راه عکاسی علاقه زیادی به یاد گرفتن این تکنیک داشتم.

از آنجایی که در این روش وضوح تصویر از اهمیت خاصی برخوردار است، بنابراین برای یاد گرفتن عکاسیبه روش تاری متحرک باید علاوه بر یادگیری تکنیک‌های استفاده از شاتر در سرعت پایین، مهارت‌های اساسی فوکوس کردن و میدان دید را هم فرا بگیرید. همچنین برای اینکه مفاهیم اصلی عکاسیبه روش تاری متحرک را کاملاً درک کنید، نیاز است با مفاهیم روشنایی و نوردهی هم آشنایی داشته باشید.

منبع:

برترین ها

منبع:

برترین ها

منبع:

برترین ها