وب سایت فارنت - حسین سلطانلو: اصل و جوهره این سبک از عکاسی، یعنی عکاسی خیابانی، ثبت گذر زندگی روزمره انسان و جامعه در قاب تصویر است که هر تصویر می تواند مفاهیم خاص و زیادی را در خود بگنجاند. پیدا کردن سوژه هم البته برای این کار سخت نیست و اگر حوصله گشت و گذار در گوشه و کنار شهر را داشته باشید می توانید به نتایج خوبی برسید. عکاسی از نوزاد

ین ژانر از عکاسیمعمولاً داوطلبانه و بدون نیاز به مجوز خاصی انجام می گیرد. نکته مهم عکاسی خیابانی این است که سوژه نباید از تصویربرداری اطلاعی داشته باشد تا ثبت تصویر در طبیعی ترین حالت ممکن باشد. برای جذابیت بیش تر حتی عکاس می تواند از غریبه ها اجازه گرفته و از آن ها پرتره هم ثبت کند. آتلیه نوزاد

با همه این اوصاف، مهم ترین رکن در عکاسیخیابانی آن است که عکاس با عشق و علاقه دوربین خود را در دست بگیرد، به دل شهر بزند و پی شکار لحظه ها و احساسات مختلف برود. البته با رعایت ۱۰ نکته زیر، شما هم می توانید خلاقیت خود را شکوفا کنید و تصاویر ثبتی را به استانداردهای لازم برسانید.

۱- انتخاب بهترین لنز

یکی از فاکتورهای مهم در عکاسیخیابانی، انتخاب لنز مناسب است. بسیاری از افراد ممکن است در اولین انتخاب به دنبال لنز تله فتو بروند؛ اما غافل از این که توجه مردم با دیدن لنزی بزرگ جلب می شود و دیگر نمی توان نام عکاسی خیابانی را روی این کار نهاد. اگر می خواهید زیاد جلب توجه نکنید، باید یک لنز واید انتخاب کنید و به دل سوژه ها بزنید. این کار باعث می شود تا بتوانید تصاویری ثبت کنید که شلوغی و تلاطم زندگی شهری را به خوبی نشان دهد. بسیاری از عکاسان خیابانی حتی به جای دوربین های دی اس ال آر از دوربین های کامپکت استفاده می کنند که سبک و جمع و جور هستند و می توانند پاسخگوی بسیاری از نیازهای اولیه برای عکاسی خیابانی باشند.

۲– تنظیمات دوربین

آسان ترین و سریع ترین تنظیمات موجود برای عکاسیخیابانی را می توان در حالت AV یا همان اولویت گشادگی دیافراگم یافت. در این حالت خود کاربر به صورت دستی گشادگی دیافراگم و ISO را تعیین می کند و سرعت شاتر را هم خود دوربین به طور خودکار و متناسب با دیگر پارامترها تنظیم می کند. تنظیمات معمول برای یک روز آفتابی شامل f/16 و ISO بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ است. در این حالت اگر دوربین سرعت شاتری سریع تر از یک دویستم ثانیه را برگزیند، یعنی شرایط خوب است و می توانید عکاسی را شروع کنید.

در غیر این صورت، اگر سرعت شاتر دوربین کندتر از یک هشتادم ثانیه باشد، به احتمال زیاد با تصاویر ثبتی تار مواجه خواهید شد. برای غلبه بر این مشکل هم تنها چاره زیاد کردن ISO یا گشادگی دیافراگم است. اگر هم مبتدی هستید می توانید از همان ابتدا حالت خودکار یا برنامه ای دوربین را انتخاب کنید و با این تنظیمات درگیر نشوید. در این حالت هم می توانید با استفاده از پارامتر EV، نور را به دلخواه تنظیم کنید.

گرچه حالت خودکار دوربین می تواند در شرایطی که وقت تنظیم کردن به صورت دستی را ندارید، کمک حال شما باشد، اما استفاده از این حالت در نور کم پیشنهاد نمی شود؛ چراکه سرعت شاتر پایین می آید و نمی توان تصاویری ثبت کرد که به اصطلاح فریز شده باشند.

۳– به سوژه نزدیک شوید

درست برخلاف لنزهای تله، استفاده از یک لنز واید به شما این امکان را می دهد که به خوبی به سوژه ها نزدیک شوید و این احساس را تلقی می کند که عکاس در لحظه و در مکان بوده و توانسته حس موجود در فضا را به خوبی به تصویر بکشد. بهترین تصاویر خیابانی همیشه موقعی ثبت شده اند که عکاس به دل جمعیت و شلوغی زده و توانسته سوژه های نابی پیدا کند. به تعبیری دیگر در این تصاویر حتی در مواقعی عکاس به قدری به سوژه نزدیک می شود که تنها چند سانتی متر با آن فاصله دارد.

۴– دوربین را با خود به همه جا ببرید

در یک کلام باید بگوییم عکاسیخیابانی زمان و مکان نمی شناسد! در این سبک هیچ سوژه ای منتظر عکاس نیست تا از راه برسد و آن را به تصویر بکشد. می توان گفت عکاسی خیابانی، عکاسی لحظه هاست و فرصتی است برای به اشتراک گذاری چیزی که عکاس با چشمانش می بیند. دروازه ای است از چشمان عکاس به چشمان مخاطب و یک عکاس حرفه ای نمی تواند به سادگی از کنار سوژه های لحظه ای عبور کند؛ پس باید دوربینش را جزئی از خود بداند.

با این اوصاف می توان اصطلاح «لحظه طلایی» را به این مواقع اطلاق کرد که در آن لحظه، عکاس فقط چند صدم ثانیه فرصت ثبت سوژه را دارد.

۵– به ندای درونی تان اهمیت ندهید!

بعضی از عکاسان با پدیده ای به نام ترس از سوژه دست و پنجه نرم می کنند که آن ها را از وارد شدن به این سبک بازمی دارد. این ترس چیزی نیست جز این که هنگام عکاسی، سوژه خشمگین شود، عکاس را تهدید جانی کند و یا حتی با پلیس تماس بگیرد. این ها همه منطقی به نظر می رسند اما می توان با به کارگیری روش هایی بر این ترس غلبه کرد.

برای شروع می توانید به جای ایستادن در وسط خیابان با دوربینی در دست که سوژه ها را می ترساند، در پیاده روها و کافه ها جایی را برای نشستن انتخاب کنید و منتظر عبور سوژه ها باشید. با این کار کم تر موردتوجه مردم قرار خواهید گرفت و آسایش بیشتری برای عکاسیخواهید داشت.

راه دیگری که می توان پیشنهاد کرد این است که هنگام عکاسی، از هندزفری استفاده کنید و به موسیقی گوش فرا دهید. این کار باعث آرامش بیشتر می شود اما مبتدیان باید با مراقبت بیش تری به مکان های شلوغ و پرجمعیت بروند تا از گزند خطرات احتمالی در امان باشند.

منبع:

برترین ها

چهار وسیله ی ارزان قیمت که میتوانند تغییر زیاری در کار عکاسیدر آتلیه کودکشما ایجاد کنند:
Think Tank کیف حافظه ارزان قیمت برای عکاسی

Demb Flash Flip-It! ارزان قیمت برای عکاسی
این بازتاب دهنده ی ساده و ارزان قیمت نور فلاش شما را در آتلیه نوزادتا حد زیادی سافت میکند.

Accessory Power LightLINK Rechargeable LED Light ارزان قیمت برای عکاسی

اگر نمیتوانید پول فلاش های گرانقیمت را بدهد هیچ مشکلی نیست! تا حد زیادی میتوان جای خالی آنرا با نور های LED ارزانقیمت پر کنید.

قیمت هر کدام در آمازون برابر ۲۴$ می باشد.

SLR Lounge Workflow Battery Case ارزان قیمت برای عکاسی

داشتن باطری اضافه میتواند خیلی زمان ها نجات دهنده باشد. مخصوصا با این کیف باطری!

داشتن این کیف باعث میشود باطری های بدون شارژ از باطری های پر جدا شوند که در وقت شما صرفه جویی میکند.

Label Maker ارزان قیمت برای عکاسی
با استفاده از این وسیله اسم خود را روی وسایل خود بزنید تا مثلا در هنگام عکاسیعروس و داماد وسایلتان با همکارانتان جا به جا نشود.

منبع:

برترین ها

معمولاً می گوییم وسط روز در نور شدید خورشید عکاسینکنید، اما گاهی اوقات چاره دیگری ندارید و مجبور هستید که در چنین شرایطی عکاسیکنید. در این مطلب قصد داریم 3 راه برای عکاسیدر نور شدید را به شما آموزش دهیم.

1.از آن استفاده کنید

واضح ترین راه برای عکاسیدر نور شدید استفاده از آن است، تا اینکه سعی کنید با آن مقابله کنید.و این بدین معنی نیست که بدون در نظر گرفتن مسائل دیگر عکس بگیرید، بلکه باید نور شدید را ارزیابی کنید، تأثیر آن را بر روی سوژه خود ببینید و به شکلی مناسب از آن استفاده کنید.در وسط روز، خورشید در بالاترین حالت خود قرار دارد، در چنین حالتی با اینکه سایه ها خیلی تیره هستند اما می توانند بسیار کوتاه باشند. عکاسی کودک

اگر می خواهید وسط روز عکس پرتره بگیرید باید انتظار این را داشته باشید که در زیر ابرو ( روی چشم ) و زیر بینی سوژه خود سایه تیره ای بیفتد.که اگر سوژه شما صورت خود را کمی به عقب خم کند و به خورشید نگاه کند این سایه ها از بین می روند.
اما مشکل اساسی این کار این است که در این صورت اگر سوژه شما سعی کند چشمان خود را رو به آفتاب شدید خورشید باز نگه دارد، چشمان او مقاومت خواهند کرد و ظاهر زیبایی نخواهد داشت، اما در چنین شرایطی با چشمان بسته می توان بدون داشتن سایه عکس گرفت.
همه ما دوست داریم هر از گاهی رو به آسمان کنیم و چشمان خود را ببندیم!در چنین نوری می توانید به نزدیک ترین پارک بروید، تابش نور شدید پشت برگ ها و گل برگ ها بافت و رنگ آنها را خیلی زیبا نشان می دهد.
درون شهر هم سایه ها و روشنایی های شدیدی وجود دارد که می تواند در عکس های سیاه و سفید جلوه بسیار زیبایی داشته باشد.

2.از تلطیف کننده ( Diffuser ) استفاده کنید

قرار دادن یک Diffuser بین منبع نور و سوژه می تواند نور شدید را کمی نرم تر کند و کنتراست ( تضاد نوری ) را کمتر کند تا جزئیات موجود در نور شدید و سایه های تیره بهتر دیده شوند.
Diffuser های زیادی برای خرید وجود دارند که می توانید آن ها را تهیه کنید، معمولاً Diffuser ها کوچک و قابل حمل هستند.بعضی مدل های آن آنقدر کوچک می شوند که می توان آنها را در کیف دوربین جای داد، و بعد با باز کردن آنقدر بزرگ می شوند که می توان از آنها برای گرفتن عکس پرتره استفاده کرد.مشکل استفاده از Diffuser این است که باید به یک شکل این Diffuser را در جای مناسب نگه دارید، و همه ما امکان استفاده از یک فرد برای کمک را نداریم.
ساده ترین راه برای مقابله با این مشکل این است که دوربین را روی سه پایه بگذارید و خود Diffuser را نگه دارید.اما پایه ها و نگه دارنده هایی وجود دارند که می توان Diffuser را بر روی آنها نصب کرد، مانند Wimberley Plamp II که به شما اجازه می دهد Diffuser را به سه پایه وصل کنید.

3.از رفلکتور (Reflector) استفاده کنید
رفلکتور های موجود خیلی شبیه به Diffuser ها هستند، با این تفاوت که به جای اینکه نور را از خود عبور دهند، آن را بازتاب می دهند.رفلکتور را رو به منبع نوری می گیرند تا نور را به قسمت های سایه شده سوژه بازتاب دهند و از تیرگی سایه ها کم کنند.بعضی شرکت ها Diffuser هایی ساخته اند که با اضافه کردن لایه ای می توان آنها را به Reflector تبدیل کرد. عکاسی بارداری
اگر نمی خواهید هزینه کنید می توانید از یک کاغذ سفید به عنوان رفلکتور استفاده کنید، و یا برای تأثیر بیشتر می توانید از یک ورقه آلومینیوم استفاده کنید ( اگر این ورقه را به یک مقوا وصل کنید استفاده از آن ساده تر می شود ).
اگر به همراه خود رفلکتور نداشتید بسیاری وسائل هستند که می توانید از آنها برای بازتاب نور استفاده کنید. ( در مکان هایی که حمل رفلکتور دشوار است، پوشیدن یک تی شرت سفید به عنوان یک رفلکتور به شما کمک خواهد کرد. )
ساختمان های با رنگ روشن، آب و حتی شن همه نور را بازتاب می دهند، شما فقط باید بدانید سوژه خود را چطور قرار دهید که بازتاب نور آنطور که می خواهید روی سوژه بیفتد.

منبع:

برترین ها

یاد بگیرید که چگونه با استفاده از قابلیت عکاسیمتوالی دوربین احتمال داشتن یک عکس عالی در آتلیه کودکرا افزایش دهید.
فرقی ندارد که از چه چیزی عکس می گیرید، ماشین های سوپر اسپرت یا بچه های در حال بازی در باغ، ثبت یک لحظه خاص از حرکت سوژه نیازمند مهارت بالا و تمرکز است. عکاسی بارداری
حتی حرفه ای ترین عکاسهای ورزشی هم به عکاسیتک فریم فکر نمی کنند، آنها هم برای عکاسیاز سوژه های متحرک از عکاسیمتوالی استفاده می کنند.

حالت عکاسیمتوالی (Continuous) به این شکل است که تا زمانی که دکمه شاتر را پایین نگه می دارید دوربین به صورت پشت سر هم عکس می گیرد. با استفاده از این حالت احتمال اینکه بتوانید از یک لحظه خاص عکس بگیرید بالا می رود، پس هر وقت می خواهید از سوژه های متحرک عکس بگیرید از این حالت استفاده کنید.

اما چه سوژه هایی متحرک تلقی می شوند؟ خب، از حرکت سریع موتور سیکلت گرفته تا حرکات ورزشکاران همه سوژه های متحرک هستند.

اگرچه، برای عکاسیاز سوژه های با سرعت حرکت پایین استفاده از حالت عکاسی متوالی هم می تواند مناسب باشد، مثلاً وقتی می خواهید در خیابان از شخصی در حالتی خاص و بدون اینکه به او بگویید از او عکس بگیرید، عکاسی متوالی می تواند کمک خوبی باشد.

همچنین برای عکاسیدر شرایط کم نور استفاده از عکاسی متوالی مفید است، یا برای عکاسی با سرعت شاتر پایین وقتی دوربین را با دست گرفته اید. چرا که زمانی که شما انگشت خود را روی دکمه شاتر فشار می دهید دوربین حرکت کمتری دارد نسبت به زمانی که بخواهید برای گرفتن یک عکس دکمه شاتر را فشار دهید.

حالت عکاسیرا تنظیم کنید

اغلب دوربین های عکاسیدکمه ای خاص برای تنظیم حالت عکاسی در پشت بدنه خود دارند. اگر دوربین شما چنین دکمه ای ندارد، حالت عکاسی متوالی جایی در Menu دوربین قرار گرفته. یاد بگیرید که کجاست و چطور باید آن را فعال کنید تا در زمانی که به آن احتیاج داشتید به راحتی بتوانید به آن دسترسی پیدا کنید .

Fps (تعداد عکسی که دوربین در ثانیه می گیرد) را مطابق با سوژه انتخاب کنید

بعضی از دوربین های DSLR در حالت متوالی قابلیت انتخاب تعداد عکس ها را در یک ثانیه دارند. برای عکس گرفتن از سوژه های با سرعت بالا در این قسمت بالاترین گزینه را انتخاب کنید، اما اگر از سوژه ای با سرعت معمولی عکس می گیرید بهتر است برای اشغال نشدن بیهوده حافظه دوربین از تعداد عکس پایین تری در ثانیه استفاده کنید.

از سرعت شاتر بالا استفاده کنید

برای داشتن بهترین نتیجه از حالت S (اولویت با سرعت شاتر) استفاده کنید و حواستان باشد که سرعت شاتر آنقدر پایین نباشد که سوژه تار ثبت شود. برای عکاسیمعمولی حداقل از سرعت ۱/۶۰ ثانیه و برای عکاسی از سوژه های با سرعت بالا حداقل از سرعت ۱/۵۰۰ ثانیه استفاده کنید.

منبع:

برترین ها

رفتن یک عکسخوب بدون اینکه از ISO، کار با آن و تاثیراتش بدانید، خیلی سخت و چالش‌برانگیز خواهد بود. در واقع ISO یکی از سه ستون عکاسی(دو تای دیگر اپرچر و سرعت شاتر هستند) است. هر عکاسی باید کار با آتلیه بارداریاین ویژگی مهم را بداند تا بتواند از تجهیزاتی که در اختیار دارد حداکثر بهره را ببرد. با ادامه مقاله همراه باشید تا از ISO در عکاسی نوزادبیشتر بدانید.

چه زمانی مقدار ISO را افزایش دهیم؟

مقدار ایزو را باید زمانی افزایش داد که نور به اندازه کافی وجود ندارد. مثلا زمانی که عکاسیدر محیط‌های داخلی انجام می‌شود و فلش مورد استفاده قرار نمی‌گیرد بهتر است ایزو افزایش یابد تا از هر گونه تاری اجتناب شود. در مواقع دیگری هم می‌توان ایزو را افزایش داد، مثل وقتی که می‌خواهید عکسی با سرعت بسیار بالا بگیرید. البته باید بدانید که در این مدل عکاسی حضور نویزها تقریبا صد در صد است.

در بسیاری از DSLRهای جدید گزینه‌ای تحت عنوان Auto ISO وجود دارد که در نور بسیار کم بهترین عملکرد را خواهد داشت. خوبی این تنظیمات جدید این است که می‌توانید حداکثر مقدار ایزو را تعیین کنید و در این حالت دوربین در حالت خودکار از مقدار تعیین شده شما تجاوز نخواهد کرد.

منبع:

برترین ها

کی از اولین قوانین عکاسیاین است که سوژه باید واضح و شارپ باشد. اغلب دوربین های مدرن عکاسی چندین راه برای گرفتن عکس های شارپ پیشنهاد می کنند. در این مقاله قصد داریم تا به مهمترین تکنیک های فوکوس دوربینها نگاهی بیندازیم و بهترین تنظیمات برای استفاده ی آن ها را بررسی کنیم. همچنین به چگونگی انتخاب نقطه فوکوس خودکار (AF point) و استفاده از حالت های فوکوس نگاهی خواهیم انداخت. عکاسی کودک

فوکوس دستی

اگرچه تقریبا همه ی دوربین های عکاسیجدید در آتلیه نوزادمی توانند به صورت خودکار فوکوس کنند (دوربین های Leica M9، Leica M9-P و Leica Monochrom استثنا هستند) اما آنها اغلب امکان فوکوس دستی را نیز به شما می دهند. فوکوس دستی قطعا برای عکاسیماکرو یک انتخاب خوب است چون اغلب دوربین ها برای قفل شدن روی سوژه های بسیار نزدیک مشکل دارند. لنزوقتی دکمه شاتر فشرده می شود دچار این مشکل شده و دائم فوکوس عقب و جلو می شود. در این حالت تغییر حالت دوربین به فوکوس دستی و انجام کار به دست خودتان می تواند کمتر خسته کننده باشد. به علاوه تکنولوژی نمایشگر زنده (Live View: نمایش منظره از نمایشگر دوربین به جای نمایاب، حین عکاسی) فوکوس دستی را بسیار آسان کرده است زیرا معمولا این امکان وجود دارد که عکس را بزرگنمایی کنید تا نقطه مورد نظرتان را بهتر ببینید و سپس فوکوس را روی آن تنظیم کنید تا به طور کامل شارپ شود.

فوکوس تک عکس – Single shot autofocus

فوکوس تک عکس معمولا با single autofocus یا به طور خلاصه single AF معرفی می شود. این تنظیم دوربین را در حالتی قرار می دهد که وقتی دکمه شاتر تا نیمه فشرده می شود روی سوژه فوکوس شده و این فوکوس ثابت مانده تا عکس گرفته شود و دکمه شاتر رها گردد. اگر شما به فوکوس مجدد نیاز داشته باشید لازم است تا انگشت خود را از روی دکمه شاتر رها کنید و دوباره فشار دهید تا فوکوس مجدد انجام شود. حالت فوکوس تک عکس (single AF) برای سوژه های ثابت مانند منظره ها و اشیای بی جان مناسب است.

فوکوس متوالی – Continuous autofocus

وقتی این حالت از فوکوس را انتخاب می کنید، دوربین تا وقتی که دکمه شاتر تا نیمه فشرده است به فوکوس کردن خود ادامه می دهد. این ویژگی باعث می شود این حالت از فوکوس انتخاب مناسبی برای عکاسیاز سوژه های متحرک باشد چرا که دوربین فاصله فوکوس را متناسب با جا به جایی سوژه تنظیم می کند. دوربین های حرفه ای مانند Canon EOS 7D و Nikon D7000 قابلیتی دارند که به شما امکان می دهد نقطه ی فوکوس خودکار درون فریم عکس را مشخص کنید که دوربین سوژه را در آن نقطه دنبال و مرتبا فوکوس کند. برخی از دوربین ها حتی به شما اجازه می دهند که مشخص کنید دوربین با چه سرعتی باید به تغییرات سوژه واکنش نشان دهد تا از خارج شدن سوژه از فوکوس حین تغییرات سریع جلوگیری شود. حین استفاده از فوکوس متوالی معمولا پیشنهاد می شود که نقطه شروع فوکوس (AF point) را به صورت دستی تنظیم کنید تا دوربین بداند که سوژه ی هدف چیست تا بتواند آنرا دنبال کند. اگر شما به عکاسی ورزشی یا عکاسی از حرکات سریع علاقه دارید مطمئن شوید که گزینه عکاسی متوالی را در دوربین خود انتخاب کرده اید.

انتخاب نقطه فوکوس – AF point

حین عکاسیبا فوکوس اتوماتیک یکی از نقاط فوکوس فعال باید روی سوژه باشد تا به صورت واضح درون عکس ثبت شود. به طور کلی، دو راه برای انتخاب نقطه فوکوس درون دوربین وجود دارد. راحت ترین راه این است که به دوربین اجازه دهید به جای شما تصمیم بگیرد و از انتخاب خودکار نقطه فوکوس استفاده کنید. در بسیاری از موقعیت ها دوربین، خود این کار را به خوبی انجام می دهد و برای موقعیت هایی که وقت زیادی برای عکاسی ندارید مناسب است. اگر چه، در اکثر مواقع دوربین شما سعی بر فوکوس کردن روی نزدیک ترین سوژه به مرکز فریم را دارد و برای فوکوس کردن روی سوژه های کوچکتر یا با جزئیات ریز خوب عمل نمی کند. به این دلایل بهتر است اغلب خودتان درباره نقطه فوکوس تصمیم بگیرید و آن را تنظیم کنید.

انتخاب دستی نقطه فوکوس

تنظیم دستی نقطه فوکوس به شما بیشترین حد کنترل بر روی جایی که دوربین فوکوس خواهد کرد را می دهد. این قابلیت برای عکاسیمنظره، اشیا بی جان و پرتره (وقتی که شما زمان کافی برای انجام تنظیمات لازم را داشته باشید) مناسب است. برای انجام این تنظیم، دکمه انتخاب نقطه فوکوس (AF point selection) را بزنید و حین نگاه کردن درون نمایاب از کلید های جهت نما استفاده کنید تا نقطه مورد نظرتان انتخاب شود. وقتی شما به نقطه ی فوکوسی رسیدید که روی سوژه ی شما قرار دارد می توانید فوکوس کرده و عکس بگیرید.

منبع:

برترین ها

برای این که مسافرت ها خاطرات خوبی را به جای بگذارند باید با قوانین هر کشوری تا حدودی آشنایی داشته باشیم. هر کشوری قانون های مخصوص خودش را دارد که توریست های آن کشور مجبور به رعایت کردن آن هستند. در بعضی از کشورها عکاسیبا دوربین دیجیتالدر برخی مناطق ممنوع است و جریمه خواهید شد.

کره جنوبی: جریمه عکاسیبدون اجازه ۵ سال زندان

ایالات متحده آمریکا: عکاسیاز ملک های خصوصی ممنوع

امارات متحده عربی: عکاسیاز قصرها ممنوع

در امارات جریمه عکاسیاز مکان های ممنوعه یک تا ۳ ماه زندان و یا پرداخت ۱٫۳۶۱ دلار جریمه است. در بسیاری از مناطق این کشور به دلیل خرافه های بومی عکاسی ممنوع است. پس عکاسی از ساختمان های دولتی، پل ها و قصرها ممنوع است.

کره شمالی: اقدام به هر کاری بدون اجازه ممنوع

اگر تصمیم دارید از این کشور دیدن کنید باید خودتان را برای محدودیت های شدید در حرکات و رفتارهای تان آماده کنید. در کره شمالی هرگز نباید هتل را بدون راهنما ترک کنید و بدون اجازه راهنما هم نمی توانید عکاسیکنید. اگر چنین اشتباهاتی را مرتکب شوید باید جریمه سنگینی را بابت آن بپردازید.

انگلیس: عکس های تبلیغاتی ممنوع

توریست ها در هر نقطه از این کشور اجازه گرفتن عکس های مبتدی و غیر حرفه ای دارند اما اجازه گرفتن عکس های تبلیغاتی ممنوع است. به عنوان مثال عکاسیدر میدان ترافالگار و میدان پارلمان لندن فقط با اجازه شهردار لندن امکان پذیر است.

ژاپن: عکاسیاز مجسمه ها و معبدهای بودا ممنوع

در ژاپن عکاسیاز بعضی معبدها و مجسمه های خاص ممنوع است و به اعتقاد آن ها عکاسی ارواح را آزار می دهد. قبل از رفتن به این کشور لیست مکان هایی که عکاسی در آن ها ممنوع است را پیدا کنید. البته در زمان های خاصی از سال این ممنوعیت وجود ندارد
منبع:
وب سایت بدونیم

مثل همه هنرها، عکاسیهم انواع مختلف دارد چرا که این نوع از هنر چه به عنوان یک سرگرمی و چه در جایگاه یک شغل و حرفه بسیار مورد علاقه و توجه قرار گرفته است. در این مقاله سعی داریم شما را با برخی از سبک‌های عکاسی که از جایگاه بالایی در هنرهای خلاق برخوردارند آشنا کنیم.

نمی‌توان عکس را فقط نمایشی از واقعیت دانست، بلکه اغلب قادر به نمایش چیزی است که توسط یک ناظر معمولی دیده نمی‌شود. یک عکس قطعا ارزشی برابر با هزاران کلمه و قدرتی برای انتقال مفهومی متفاوت از وضعیتی خاص دارد.

عکاسیهمان طور که ارائه دهنده‌ی راه‌های مختلفی به مشتاقان این شکل از هنر است، برای عده‌ای سرگرمی و برای قشری دیگر حرفه‌ای کامل محسوب می‌شود. جذاب‌ترین و دیدنی‌ترین عکس‌های جهان نیازی به تجهیزات گران قیمت نداشته‌اند.

نیاز واقعی برای یک عکس خیره‌کننده، تخصص ماهرانه چشمی است که یاد گرفته، لحظات را در بهترین زمان ممکن ثبت کند.

اگرچه عکاسیرنگی به مرور زمان محبوبیت بیشتری به دست آورده اما عکاسان از پتانسیل موجود در تصاویر سیاه و سفید نیز کاملا آگاه هستند.

اگر عکاسیبرایتان جالب است ادامه مطلب را از دست ندهید تا با انواع عکاسی که برخی از آنها، حتی موقعیت‌های شغلی فوق‌العاده‌ای نیز هستند آشنا شوید.

۱ - عکاسیمد

عکاسیمد یکی از پر سودترین انواع آن است. عکس‌ها یکی از مؤثرترین راه‌های ارتباطی در جهان مد هستند. در اینجا برای جلب توجه بیشتر به لباس‌ها و لوازم تزئینی از عکاسی استفاده می‌شود. مدل‌ها منحصرا برای به نمایش گذاشتن محصولات در بهترین حالت ممکن انتخاب می‌شوند. رسالت عکاسان مد روز ایجاد نگاهی خاص به محصولات است؛ فارغ از اینکه عکس‌ها در محیطی طبیعی یا در استدیو گرفته شوند. معمولا این عکس‌ها، راه خود را به مجلات پیشرو در حوزه مد باز می‌کنند. این مجلات نیاز مردمی که علاقه‌مند به آخرین تغییرات روز درباره لباس‌ها و لوازم تزئیناتی هستند را تامین می‌کنند. آتلیه کودک

۲ - عکاسیتبلیغاتی

این سبک درباره بهترین راه ایجاد فضای مناسب برای برجسته کردن محصولی است که تبلیغ می‌شود. عکاسان این رشته به طور کلی ذهنی پر از تصاویر و ایده‌های متفاوت دارند. برخی اوقات شرکت‌های طراحی نیز به منظور رسیدن به نتایجی مشخص‌تر، عکاسان را راهنمایی می‌کنند که این عکس‌ها همواره با هماهنگی شرکت تبلیغاتی برنامه‌ریزی می‌شوند.

۳ - عکاسیاشیاء

عکاسیاشیاء درباره ثبت اشیایی است که برای ایجاد یک ترکیب خاص، به عمد در کنار یکدیگر قرار داده شده‌اند. این شکل از هنر عکاسینیازمند توانایی و درک بالای عکاس از ترکیب‌بندی و نورپردازی است. عکاسان این سبک توانایی ایجاد بافت‌های متفاوت و همچنین اضافه کردن اشیاء مختلف برای جذابیت بخشیدن به یک ترکیب غیرطبیعی را دارند. عکاسی کودک

۴ - عکاسیعروسی

عکاسیعروسی رشته‌ای ویژه در این هنر است که مختص ثبت لحظات خاطره‌انگیز عروسی به انواع و اقسام روش‌های خلاقانه است. یک عکاس می‌تواند رویکردی متفاوت در قبال هر کدام از عروس یا داماد در این مقوله داشته باشد. در حالی که برخی ترجیح می‌دهند از فیگور‌های سنتی استفاده کنند، بعضی‌ها هم مبنای عکس خود را صرفا معطوف به لحظه و اتفاقات آنی آن می‌کنند.

همچنین عکاسان می‌توانند در صورت موافقت مشتری تصاویری بسیار شیک (شبیه عکاسیمد) با تم‌های خاص بگیرند. موارد بسیاری مانند عروسی‌های پر زرق و برق وجود دارند که عکس‌ها به طور اختصاصی در استدیوها گرفته می‌شوند. امروزه، بسیاری از مردم که به دنبال کشف ایده‌های جدید هستند؛ راه را برای عکاسان حرفه‌ای این رشته به منظور خلاقیت بیشتر باز کرده‌اند.

منبع:

کجارو

عکاسیمینیمالیسم :

عکاسیمینیمالیستی یک هنر کمتر شناخته شده است. بهره گیری از تصاویر آرام ، متمرکز ساختن کادر در عناصر اصلی برای خلق ترکیبی بی نقص، صراحت بیان و سادگی از ویژگیهای این سبک از عکاسی بارداریاست.

این سبک از عکاسیبا طرح یک چالش با تنطیم یک یا دو عنصر و حذف تمام اضافات در کادر به بیان یک موضوع و پیام می پرداد.

در تعاریف آمده است که اساس هنر مینیمال خلاصه گرایی در فرم و تاکید بر محتوا ی اثر است و پیش از آنکه به احساسات شخصی و بیان آنها علاقه مند باشد،سعی دارد از قوانین فیزیک و ریاضی و استعاره و نشانه در خلق آثار استفاده کند. آتلیه کودک

بنابراین می توان عنوان کرد که یک مکتب هنری است، مکتبی که اساس آثار و بیان خود را بر پایه سادگی بیان روش‌های ساده و خالی از پیچیدگی معمول فلسفی و یا شبه فلسفی بنیان گذاشته‌است.

ویژگیهای یک عکس مینیمال:

1- توجه بیننده را به شدت جلب می‌کند: برای تاکید بر روی یک سوژه یا قسمت کوچکی از عکس، راه‌های مختلفی وجود دارد از جمله کم کردن عمق میدان. اما هیچ کدام مثل از کادر حذف کردن نقاط دیگری که توجه بیننده را از سوژه‌ی اصلی پرت می‌کنند جواب نمی‌دهد.

2- این عکس‌ها از نظر تجاری حکم طلا را دارند: اگر اهل فروش عکس‌هایتان هستید بدانید که عکس‌های مینی‌مالیستی خیلی خریدار دارند. یکی از مهم‌ترین دلایلش این است که عکس‌های مینی‌مال فضای کافی برای افزودن متن تبلیغاتی را دارند.

3- عکاسیمینیمالیستی چالش‌برانگیز است: هر کسی می‌تواند یک دوربین بردارد و برای خودش فرت و فرت از این طرف و آن طرف عکس بگیرد. اما برخورد با یک منظره به نیت گرفتن یک عکس مینی‌مالیستی سخت‌تر است. باید محل درست را پیدا کنید، نقشه بکشید و درست زمان‌بندی کنید تا سوژه‌ی اصلی‌تان در جای مناسب قرار بگیرد. این چیزها حتی برای عکاسان باتجربه هم چالش‌برانگیزند.

– سادگی و ایجاز.

– تکرار و سریال گونه بودن.

– کاهش شی به اشکال اصلی هندسی، دقیق، خشک وبا کناره های تیز و استفاده از فرمهای واحد.

– استفاده از رنگهای عموماَسرد و صنعتی.

– نفی مفاهیم عمیق فلسفی، سیاسی و اجتماعی .

– نفی هر گونه تاریخ گرایی و تاکید بر ادراک مستقيم، یکباره و کلی، مواجهه بیننده با شی.

از نکات قابل توجه ی این سبک از عکاسیاست.

منبع:

آرتی

نویسنده : وان در السكن
مترجم : ثمره هدایت
اولین چیزی كه در عكس‌های وان در السكن به بیننده ضربه وارد می‌كند موضوع عكس‌های اوست در كارهای اولیه وی، اغلب موضوع‌ها از دوربینروبرگردانده، غمگین و اندیشناك‌اند و یا به جای دیگری خیره شده‌اند. عکاسی نوزاد
عكاسجوان، مردان، زنان و كودكانی را مشاهده می‌كند كه عمیقاً در دنیای خودشان غوطه‌ورند، در تنهایی و رویایشان. آتلیه بارداری

در كارهای متأخر آن‌ها به طور گمراه‌كننده، سرسخت و با اعتماد به نفس به عقب نگاه می‌كنند. آن‌ها به بازیگری تبدیل شده‌اند تحت (زیر) فرمان كارگران ماهری كه تنها آرمان (شعار) دارد. نشان بده چه كسی هستی؟ (یا خودت را نشان بده) ـ با این جملات او كارهای خودش را تمام می‌كند. فیلم تأثیر گذار او Bye كه در آن او پیشرفت بیماری خودش را به سادگی ضبط كرده است؛ به صورت متوالی و زنجیروار و تهی از شرم بی‌جا.

چیزی كه چشمان مدل‌ها باید بگیرند در زبان‌ اندامشان منعكس شده. عكاس زیبایی و هاله‌ی اروتیك بدن‌های آن‌ها را دوست دارد. ضعف و آسیب‌پذیری و در عین حال توانایی و قدرت آن‌ها را. او بازی وسوسه و ژست را می‌بیند. كشف پیوسته (ثابت) شكل دیگری از افسون زنانه، از سختی (یا شدت) مردانه یا آرزوی كودكانه.


همانند مجسمه‌ای كه او می‌خواست تبدیل به آن شود. او با حجم و توده سرو كار دارد. با تاریكی و روشنی با فرم و تأثیر آن‌ در فضا.

او به طور پیاپی عكس‌های رنگی می‌گرفت ولی ابزار صحیح او چاپ سیاه و سفید است یا (in Colour).

قدرت (یا نبرد، یا پتانسیل) پر معنی و بیانگر، هر سایه (تفاوت ظریف) از سیاهی ملایم (تیرگی ملایم) تا سفید (روشنی) بی‌رنگ از دگرگونی (تغییر) ظریف تنها تا كنتراست (تفاوت) چشمگیر آن‌ها را به طور كامل مورد استفاده قرار داد.

او بر حرف خودش اصرار داشت، مردی با چشمان خدمتگزار به دنبال كسی كه به آن كمك كند. با این وجود (ولی) اصلی‌ترین دلیل برای او در به وجود آوردن عكس‌هایش بازشناسی (شناخت) خودش است.

فضاهای منحصر به فرد (ویژه) و موقعیت‌ها در عكس‌های او (تصاویر او)همیشه چیزی از احساسات را منعكس می‌كند. این خودشیفتگی نیست و به طور آشكار (واضح) مخالف افاده و تكبر است. وان در السكن اصالت را جستجو می‌كرد و برای او معنای «خالص و دست‌نخورده» ضروری نیست. ولی بیشتر تسلیم شدن كامل شخصی با بی‌میلی در نقش یك زن و یا مرد در زندگی است. تفاوتی ندارد چه اندازه رقت‌انگیز (اسفناك) یا چشم‌نواز باشد.


این همان دلیلی است كه به موجب آن او اغلب از مردم در گوشه هایی از جامعه عكاسی كرد كه برای آن‌ها نفعی در تظاهر در موقعیت‌شان وجود ندارد.

وی غرور و مقاومت آن‌ها را برای زنده ماندن تشخیص داد. خصیصه‌ای كه خودش آن را دارا بود. وان در السكن شخصیتی فروتن (بی تكلف) نبود. او جذابیتی خاص داشت اثری كه از او به‌جا می‌ماند. مستقیماً با خود او و شرایط محیط اطراف او ارتباط مستقیم داشت. این خصیصه غیرقابل انعطاف درباره‌ی او است. به نظر او این تكلیف و قضاوتی كه دیگران در مورد او ابراز می كردند اغلب سخت (مشكل) می‌آمد.

او تصویری قابل توجه از عكاسی قرن بیستم آلمان از خودش به جا گذاشت و تأثیری قابل توجه بر عكاسان نسل بعد به جای گذاشت.

خصوصیت كار او خیلی زود به وسیله مردم درك و شناخته شد. او برای دو سال عكاسی كرد و آثارش را در طول سفرش به پاریس در سال ۱۹۴۹ به عنوان عضوی از GKF (اتحادیه عكاسان معتبر هلند) عرضه كرد. انتخابات اتحادیه به طور سرسختانه ای انجام شد. السكن در این انتخابات پیروز نشد ولی بدون بحث و مجادله یك سال دیگر در آن‌جا با عكاسان Adwinding آمستردام كه گروهی چپ‌گرا و آوانگارد بودند و بیشتر افراد اتحادیه GKF را تشكیل می‌دادند و به صورت مخفیانه در سال‌های آخر جنگ جهانی دوم بر علیه آلمان‌ها صحنه هایی را ضبط می‌كردند فعالیت كرد. در طول جنگ در آكادمی هنر آمستردام شركت كرد زیرا می‌خواست از فشار گروه كارگری آلمان فرار كند. بعد از جنگ به عنوان فردی كه جنگ را نفی می‌كند برای زمانی در معدن كار می‌كرد.


از لحاظ عاطفی و روانی بازگشت به مطالعه و درس خواندن دراین شرایط برای او غیرممكن می‌نمود و بدین دلیل واحدهای درسی خود را به صورت نیمه‌تمام رها كرد.

هیچ‌كس درباره‌ی این سردر گمی و گیجی بعد از جنگ نمی‌توانست اظها نظر كند. سؤالاتی كه برای نسل وان در السكن نسلی كه در طول سال‌های افسردگی و ناامیدی جنگ جهانی رشد كرده و به بلوغ رسیده بودند بی‌جواب ماند.

حقیقت داستان جنگ كه شامل اخراج یهودیان بی‌گناه هلند شد در این وضعیت پاریس را كه همچنان مركز فرهنگی اروپا بود و در طول جنگ نسبتاً ویران شده بود ترك كردند.

وان در السكن نیز در تابستان ۱۹۵۰ ـ شهر نورانی ـ پاریس را ترك كرد.

Kryntaconis عكاس مگنوم و عضوی از GKF در ابتدا طی نامه‌ای از Pictorial Service او را به انجمن عكاسان مگنوم در پاریس معرفی كردند. این‌جا او برای نام‌های مشهوری همچون: هنری كارتیه برسون، رابرت كاپا، دیوید سیمور، جرج راجرساند، ارنست هاوس كسانی كه او كار آنان را صمیمانه می‌ستود به چاپ عكس می‌پرداخت و از این جا بود كه رابطه‌ی خود را با آتاكاندو پناهنده‌ی زیبا و مستعد مجاری آغاز كرد كسی كه سه فرزندش را در خودش جستجو می‌كرد.

او كارش را در Pictorial Service تنها برای شش ماه ادامه داد. در آن زمان در سورس زندگی می كرد و هرزگاهی كارهایی در زمینه عكاسی انجام می‌داد ولی اغلب اوقات را به پرسه زدن و نگاه كردن در خیابان‌ها سپری می كرد.

سوای از هنرمندان كشورش كه در میان آن‌ها نقاشانی چون كارل ایل و نویسندگانی نظیر سیمون و نیكنوگ وجود داشت او با كسی آشنایی نداشت.


ملاقات او در یك كافه با شخصی روسی باعث ورود او به بوهیا از سنت ـ جرمین ـ دس ـ پرس ـ گروهی كه شامل مردم جوانی از ملیت‌های مختلف بود گردید. همه‌ی آن ها نشانی از جنگ داشتند. افراد بی هدفی بودند كه روزهای خود را دربارها و كافه‌ها و رستوران‌های كوچك با الكل و مواد مخدر سپری می كردند. السكن شروع به عكاسی از آن‌ها نمود. آن چه برای او جذاب می‌نمود نگرش آن ها به زندگی بود كه اغلب مخالف آرزوهای‌شان بود.

او روش خود را با استفاده از نور مصنوعی، دود و عكس‌العمل‌هایی كه باعث كشف محیط اطرافش می‌گردید آغاز نمود.

از مشاجرات، وعده‌های غذا و همچنین از بدن‌های آن‌ها كه در خواب آرامش یافته، گم شدن در آغوش غرور و ناامیدی‌ها عكاسی كرد.

یكی از آن‌ها «ولی مایرس» هنرمند جذاب استرالیایی بود كه السكن پرتره‌ای خارق‌العاده از او گرفت كه تصوراتی از زیبایی، خیال و تنهایی در پی داشت.

زمانی كه السكن با مدید مسئول بخش عكاسی موزه‌ی هنر مدرن نیویورك در سال ۱۹۵۳ ملاقات كرد استایكن بسیار تحت تأثیر او قرار گرفت و كیفیتی داستان‌گونه در كارهای السكن یافت و از او خواست تا كتابی سوای این عكس‌ها منتشر سازد.

استایكن نمایشگاه «خانواده بشر» را در سال ۱۹۵۵ ترتیب داد. این نمابشگاه به لحاظ نمایش ایدئولوژی بعد از جنگ مورد توجه و تشویق قرار گرفت و شامل یكی از تصورات السكن بود و كار او را به طور گسترده از عكاسی اروپاییان بعد از جنگ نشان می‌داد.



موفقیت این نمایشگاه موفقیت‌های دیگری را در مؤسسه هنر شیكاگو و مركز هنری واكر در میناپولیس در پی داشت. در ضمن، وان در السكن عكس‌هایی پیرامون یك داستان عشقی خیالی كه توسط خود او نگاشته شده بود چیدمان كرد.

در سال ۱۹۵۶ كتابی موسوم به( عشق در كرانه چپ) به طور هم‌زمان در هلند، آلمان و انگلستان بعد از هیاهوی فراوان منتشر گردید. این كتاب واكنش‌های متفاوتی را در پی داشت. صحت مستند گونه‌ی این كتاب به ویژه طبقه‌ی متوسط هلند را شوكه كرده بود.

مانند بقیه‌ی عمر خود، این بار نیز وان در السكن در برابر سانسور بی‌پرده و علنی ایستادگی كرد.

در بررسی‌های مربوط به نمایشگاه موزه‌ی هنرهای مدرن او، وان در السكن با ویگی مقایسه شد. اثر ویگی موسوم به شهر عیان ۱۹۴۵ یه شكلی حیرت‌آور اولین كتابی است كه وان در السكن از آن به عنوان منبع الهام مستقیم خود نام می‌برد.

اما تصاویر ویگی از زندگی در عمق جامعه‌ی شهری تصاویر یك گزارشگر نگران هستند همان افراد همچنان در عكس‌های وان در السكن ظاهر می‌شوند و این نشان از یك داستان جاری دارد. در این مفهوم وان در السكن جایی بین «ویگی» و
«نان‌گلدین» قرار دارد. عكاس اثر موسوم به ترانه وابستگی جنسی نان گلوین خود نیز یكی از طرفداران وان در السكن است.هر دوی آن‌ها اعضای نسلی هستند كه به تصویر می‌كشند. اگر چه درگیری و ایفای نقش نان در آن شخصی‌تر است. یك دلیل دیگر ربط دادن كار وان در السكن با كار نان گولوین وجود دارد: آرایش كتاب او دارای كیفیات یك فیلم است. در كار هر دو عكاس ایده اكتشاف و تحقیق در مورد حدود و پتانسیل عكاسی، فیلم و نمایش اسلاید نقشی مهم ایفاء می‌كند.

تا هنگامی كه عشق در كرانه چپ سر از كتاب‌فروشی‌ها درآورد، او بار دیگر در آمستردام زندگی می كرد. در این هنگام او با آتاكاندو بود. در سال ۱۹۵۴ با او ازدواج كرد. در پاریس او عكس‌های زیادی از كاندو و بچه هایش گرفته بود و می‌خواست كتابی از زندگی خانوادگی آن‌ها بسازد.

در این میان عكس‌های زیبایی از بچه‌های او نیز در فیلم‌های وان در السكن مانند: به زندگی خوش آمدی كوچولو ۱۹۶۳ این شكل از صمیمیت، سحر روزمره‌ زندگی، همچنان به شیوه‌ای مشابه بیان می شود.

آمستردام از زمان سفر او به پاریس تغییر زیادی كرده بود. دوران سركوبگر بازسازی بعد از جنگ دیگر به سر رسیده و بی بندباری جنسی و مصرف الكل رایج شده بود. بعد از طلاق، او مدتی با یكی از دوستان ژورنالیست خود به نام وان و ریجمان كار مشتركی را تجربه می‌نمود.

در حالی كه جاز كرانه شرقی آمریكا با شدت هر چه تمام‌تر و فزاینده‌ای شنیده می‌شد.


به لطف یان و ریجمان وان در السكن به اولین كنسرت جاز خود رفت. این كنسرت در محل اجرای كنسرت‌ها در تاریخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۵۵ برگزار می شد. او كه از همان ابتدا طرفدار این موسیقی بود تا سال ۱۹۵۹ به كنسرت‌های بی‌شماری در آمستردام و لاهه رفت و در این كنسرت‌ها از همه نوازندگان بزرگ عكس گرفت، از مایلز دیویس گرفته تا فیتز جرالد. در سال ۱۹۵۹ این عكس‌ها در كتاب كوچكی تحت عنوان جاز چاپ شد: چاپ‌های دانه‌های پر از كنتراست، تصاویر موزییسن‌ها و تمركز شدید با ریتمی دینامیك و قدری فیلم‌گونه.

با وریجمن، وان در السكن در طی این سال‌هامشغول به انجام كارهای مربوط به روزنامه‌نكاری شد كه یكی از آن‌ها مربوط به اوباش بود كه در مجله وریج ندرلند در سال ۱۹۵۵ چاپ شد. عكس های او در روزنامه‌های عمده‌ هلند به چاپ می‌رسیدند، مانند دی ولكسكرانت و هت پارول. دوربین رولیكورد او كم كم جای خود را به دوربین ایكا با لنزهای تله فوتو داد و این منجر به تغییر در سبك‌ و دینامیك تصاویر او شد تا عكس‌هایش ژورنالیستی‌تر شود. بعد از یك دوره سر در گمی‌ در روابط، او عاشق گردا وان در وین شد كه در آن هنگام دانشجوی مجسمه‌سازی شد و در سال ۱۹۵۷ با او ازدواج كرد.

در همان سال به دعوت برادر همسرش كه یك مردم‌شناس بود عازم آفریقا شد. این شخص برای موسسه‌ای كار می‌كرد كه اولین بار دو كتاب او را منتشر كرد و پول بلیط هواپیمای او را داد و قصد داشت تا سفر او را در قالب یك كتاب منتشر سازد: كتاب‌ها همواره دارای چارچوب معروف وان در السكن بودند و او بیش از ۲۰ عدد از این كتاب‌ها را منتشر ساخت. همه این كتاب‌ها دارای نشان او هستند. وی با طراحان برجسته هلندی كار كرد اما اثر كار خود او همیشه نمایان بود. كولاژهای چاپ شده او همواره از دیوارهای خانه‌اش آویزان بودند. او دائماً روش‌های تقویت تصاویر به وسیله خود آن ها و نیز كنتراست آن‌ها با یكدیگر یا نمایش یك خط فكری را آزمایش می‌كرد.

باگارا كه روایت سفر وان در السكن به افریقاست در سال ۱۹۵۸ چاپ شد. این كتاب زیبا واكنش كتبی را ایجاد نمود. همان‌طور كه انتظار می‌رود،این كتاب فاقد آثار انسان‌شناسی است. او از پستی بلندی‌های دراماتیك روستای باندا با شور و شعری عكس گرفته كه مختص خود اوست.


كتاب بعدی او به نام «زندگی شیرین» سند مهارت او است. عكس‌ها و نیز روایت با زیبایی و پویایی خود اثرگذار می‌نمایند. این كتاب در سال ۱۹۶۶ تقریباً شش سال بعد از سفر ۱۴ ماهه او با گردا به آفریقای غربی و جنوبی، مالزی، سنگاپور، هنگ كنگ، ژاپن، مكزیك و امریكای شمالی منتشر شد. در طی این سفرها، به ویژه در ژاپن، او روش مشاهده‌ خود را كامل كرد. در این جا او صرفاً مشاهده گر نیست بلكه كارگردان نیز هست. تفاوت كاملی میان عكس‌های گرفته شده در دوربان و اوزاكا مشاهده می‌شود.

اولی تصویری روشن از تبعیض نژادی در افریقای جنوبی است و نقطه‌ اوج آن كلك چاپی است كه به عابر سفیدپوست هاله‌ای نور می‌دهد. این نوع چاپ در هلند رایج بود. به ویژه در دهه ۱۹۷۰. تصویر دوم رویارویی مستقیمی را نشان می دهد كه تقریباً نمایشی تهدیدآمیز از جذابیت ژاپنی است، گروهی از تصاویر كه می‌تواند برای عكاس مرگ‌آفرین باشد: تصویری مبتنی بر تقابل.

سال‌ها بعد در یك مصاحبه رادیویی در سال ۱۹۸۷، وان در السكن كه روشش شبیه به شكاری بوده كه طی آن او از دور دست طعمه خود را كه زوج‌های زیبا، شگفت‌انگیز و پر رمز و راز بودند می‌دیده و سپس روی آن‌ها زوم می‌كرده(و سر انجام به موقع آن‌ها را با یك لنز زاویه باز می گرفته است.) شرح این روش، شامل تغییر لنز دارای كیفیتی فیلم‌گونه است. این تصادفی نیست. در طی همین سفر به دور دنیا، فیلم كه تا آن موقع او به طور آزمایشی مورد استفاده قرار می‌داد به تدریج تبدیل به مدیوم ثانویه او شد. با یك فیلم برای انجمن كشتیرانی هلند او توانست مخارج سفر خود و گردا با قایق را تأمین نماید. منبع دوم پول به وسیله فیلم‌های مسافرتی تأمین شد كه او با گردا تولید ‌كرد: این فیلم‌ها به صورت ماهانه توسط تلویزیون هلند پخش شد.

وان در السكن به سختی توانست ناشری را برای اثر خود موسوم به «دنیای دیوانه» پیدا كند. این كتاب مربوط به سفر او به دور دنیا بود. تا حدی به دلیل استیصال، او در دهه ۱۹۶۰ شروع به فیلمبرداری با دفعات بیشتری كرد و فیلم‌های مستند و مصاحبه‌های تلویزیونی زیادی ساخت كه به دلیل تكنیك نسبتاً ساده و قابل مانور آن با سینما واریته شباهت زیادی داشت. مانند رابرت فرانك كه شروع به فیلم‌برداری در همان زمان كرد وان در السكن موضوعات خام و یا زندگی‌نامه خود را ترجیح می‌داد. برای هلند، رویكرد وان در السكن خروج كامل از تلویزیون فعلی را نشان داد، كه به صورت رسمی كارگردانی شد. در بسیاری از فیلم‌هایش او نقش یك شخص و یك عكاس و یك فیلم‌بردار را بازی می‌كرد. یكی از نمونه‌هادوربین محبوب ۱۹۷۱ است كه تصویر خود اوست كه تا حدی به وسیله گردا گرفته شده است و وان در السكن به خاطر آن جایزه سینماتو گرافی را دریافت نمود.


در ارتباط با انتشار «زندگی شیرین» در سال ۱۹۸۶ موزه استدلیك در آمستردام یك نمایشگاه از آثار قبلی او تحت عنوان «هی، اونو دیدی؟» ترتیب داد. این وداع وان در السكن با عكاسی بود. این آثار كه كاملاً با سبك دهه ۱۹۶۰ هماهنگ بود به عنوان یك رویداد بزرگ ظاهر شد. ورودی كه شامل یك راهروی كوچك بود كه دیوارهای آن با عكس‌ها پوشیده شده بود. در اولین اتاق صدای یك روزنامه‌نگار معروف كه از یك خیمه كاغذ طلایی می‌آمد شنیده می شد كه یك كتابچه كلاسیك را می‌خواند. این كتابچه مربوط به عكاسی با موضوع تجهیز یك تاریكخانه بود. در داخل خیمه مذكور تاریكخانه قرار داشت: یك هرج و مرج بی‌سابقه. این نمایشگاه مركب از تعداد زیادی عكس، صفحه‌های كنتاكت، اسلاید و اظهارات عكاس بود. كتاب همراه با آن كه در ۷ چاپ خارجی منتشر گردید به همان اندازه موفق بود و بدین ترتیب این نه تنها یك وداع نبود بلكه شروعی جدید بود.

به دنبال این رویداد، او با مجله با كیفیت «خیابان» قرارداد بست و تا سال ۱۹۷۹ با این مجله كار كرد و با نویسندگان مشهور در سفرها همراه شد. از روی این اثر كه اغلب به صورت اسلایدهای رنگی بود او گلچینی برداشت نمود و به صورت كتاب دوستت دارم ۱۹۷۷ درآورد. او گفت كه این كتاب مردم، كتاب زنان و مردان، لیبیدو، سكس، عشق و دوستی است. شرح شادی، غم، رنج، مرگ،جنگ، شجاعت و زندگی است. Joie de vivre و درگیری كه در این شرح ظاهر می شوند ویژگی وان در السكن هستند.

عكس‌ها از جمله دوستت دارم نه فقط از اشكال مختلف عشق و شهوت بلكه از نفرت، هماهنگی و ستایش شیوه ادامه راه توسط اشخاص تحت شرایط باورنكردنی بهره می‌برد. بنابراین كتاب فوق در یك مفهوم پاسخ دهه ۱۹۷۰ به خانواده نوع بشر است. تركیبی پویا از تحولات شدید اجتماعی و پدیده‌های آن سال‌ها، از فرهنگ آزادی جنسی گرفته تا عواقب سریع قحطی در بنگلادش. بر خلاف خانواده نوع بشر، این مبتنی بر ایدئولوژی برابری نیست بلكه بر اساس احترام به فردیت است. اد فردی خوش سلیقه بود اما همچنین فردی بود كه دارای وجدان اجتماعی نیرومندی بود. او كه یك فردگرا هرج و مرج طلب یا آنارشیست بود به هیچ دسته‌بندی و جناح سیاسی وابسته نبود، اگر چه دو برنامه تلویزیونی درباره جهان سوم تولید كرد كه منجر به جمع‌آوری پول به صورت گسترده شد. معروف‌ترین این‌ها یك برنامه درباره قحطی سال ۱۹۷۴ در بنگلادش بود. این اثر نتیجه مستقیم قرارداد عكاسی با یك هفته‌نامه بود. (دوستت دارم) نیز در موزه استدلیك به نمایش درآمد. در طی این دوره وان در السكن همچنان با این شكل از نمایش كار می‌كرد. یك اجبار مشابه در آزمایش در سال ۱۹۷۸ منجر به ایجاد كتاب بی‌تكلف و شاد به‌نام «سلام» شد كه در آن او تصاویری رنگی از زوج‌هایی كه در گذشته عكاسی كرده بود در كنار هم قرار داد. این سه مضمون به دهه‌های آخر زندگی اد شكل می دهند: خانه‌ای جدید و عشقی جدید در روستای آن سوی آمستردام، علاقه روبه رشد به ژاپن كه در خلال سفرها كتاب‌ها و نمایش‌ها نشان داده شده و سرانجام بیماری نهایی كه منجر به ایجاد شاهكار آخر او یعنی فیلم خداحافظی شد. ازدواج او با گردا كه از او دو بچه داشت در آغاز دهه ۱۹۷۰ متلاشی شد. وان در السكن كه ساكن شهر بود به یك مزرعه در ایسلمیر در نزدیكی ادام نقل مكان كرد و برای مدتی عكاسی و فیلمبرداری را كنار گذاشت. بعد از مدتی تنها زندگی كردن او شروع به برقراری ارتباط با زنی جوان‌تر به نام آنك هیل هورست نمود. الهام او بازگشت. آن‌ها صاحب یك پسر بچه شدند و در سال ۱۹۸۰ وی كتاب خود موسوم به ماجراهای ییلاق را منتشر كرد. این كتاب كه به صورت فیلم هم درآمد به تمجید از زندگی روستا می‌پردازد و زندگی خانوادگی در تصاویر شخصی و بسیار رمانتیك را تحسین می‌نماید.


بعد از سفر به دور دنیا، ژاپن و ساكنان آن برای وان در السكن معنای خاصی پیدا كردند. تصاویر اولیه او از ژاپن نشانگر جامعه‌ای است كه هنوز سنتی و بومی خالص است. البته این موضوع به سرعت تغیر كرد و در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ دیگر ژاپن با گذشته فرق داشت. برای خود ژاپن، عكس‌های اد ارزش تاریخی زیادی داشتند، چون هیچ عكاس دیگری در
آن زمان با چنین شیوه‌ی مستندی كار نمی‌كرد. یك كتاب از این عكس‌های زیبا در سال ۱۹۸۷ در ژاپن چاپ شد. مثل همیسیشه، اشخاص غیر عادی بودند كه توجه او را به خود جلب می‌كردند: همراه با زندگی خیابانی، او بقدرت مردانگی یاكوزاها ـ جنایتكاران ژاپنی ـ و مناسك كشتی‌گیران سامو و گیشاها را به تصویر كشید.

به ویژه در دهه ۱۹۸۰، وان در السكن مكرراً به ژاپن سفر كرد و هدفش نگارش كتابی فراگیر بود كه سرانجام در سال ۱۹۸۸ تحت عنوان «كشف ژاپن» منتشر شد. در این اثر وان در السكن خود را مجذوب تمایز مشخص میان كهن و روش‌های فعالی زندگی كه متأثر از غرب است و در میان جوانان بیان می‌شود نشان می‌دهد، مضمونی كه او در دهه ۱۹۸۰ در آمستردام كشف نمود. تحسین خود ژاپنی‌ها نیز موجب ایجاد نمایشگاه‌هایی در این كشور شد و كارهای قبلی نیز به زبان ژاپنی مجدداً منتشر گردید و كار او بارها و بارها نمایش داده شد. نمایشگاه آثار قبلی او بلافاصله بعد از مرگ وی در سال ۱۹۹۳ در توكیو و اوزاكا برگزار گردید.
منبع:
Visser Hripsime _ Van Der Elsken. Phaidon.۲۰۰۲
منبع:
عکاسی