۴. همیشه به دانشجویانم می‌گویم که برای هر کسی مخاطبی وجود دارد، چه آثارش بر دیوار موزه، در رسانه‌ای دیجیتال و یا نمایشگاهی هنری باشد. برای نمایش آثار اکثر مردم، مکانی وجود دارد. وظیفه‌ی هر کسی است که مخاطبش را پیدا کند و من آن را پیدا می‌کنم. باور دارم که بسیاری از مردم آن مخاطب را از طریق اینستاگرام پیدا کرده‌اند و آثار بسیار جالبی را خلق کرده‌اند که اگر به خاطر این اپلیکیشن نبود، چیزی از آن آثار نمی‌شنیدیم.

استفن شور

حساب کاربری: stephen.shore

تعداد دنبال‌کننده در اینستاگرام: ۱۵۳ هزار نفر

میانگین حدودی تعداد لایک در هر پست: ۳۰۰۰ لایک

پاسخ (بدون شماره‌گذاری و به صورت کلی):

در حالی که گستره‌ی وسیعی از کاربرد‌های صحیح برای اینستاگرام وجود دارد، من به ویژه به افرادی علاقه‌مندم که از اینستاگرام به عنوان رسانه‌‌ای برای بیان خلاق استفاده می‌کنند. اغلب افرادی که در اینستاگرام آن‌ها را دنبال می‌کنم، تصاویری را به اشتراک می‌گذارند که با موبایل‌شان و با در نظر داشتن اینستاگرام گرفته‌اند. بنابراین آن‌ها اندازه‎ی تصویر، روشنایی نمایشگری که منبع نورِ آن در پشت تصویر است و انتشارِ جهانیِ تصویر را در نظر دارند. همراه با این مسائل، جنبه‌ی دیگری از اینستاگرام که به نظرم مهم و مؤثر است، کمک برای ایجاد گروه‌هایی با افراد هم نظر است؛ زیرا بعضی مواقع احساس می‌شود ارتباطاتِ تصویریِ نزدیکی بین افراد وجود دارد. من از طریق اینستاگرام دوستانی صمیمی‌ پیدا کرد‌ه‌ام. گفتن این که هنر یک زبان جهانی است شاید کلیشه‌ای باشد، اما واقعا چنین است.عکاسی نوزاد

نوع عکاسی‌ای که اینستاگرام به آن گرایش دارد، دارای خصلتی یادداشت‌گونه است. این خصلت یادآور آثار تولید‌شده با دوربین پولاروید اس-ایکس ۷۰ [۲] در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی است‌. عکس‌های این دوربین مربع بودند و اندازه‌ای مشابه تصاویر در گوشی‌های همراه (آیفون‌های بزرگ) داشتند. با آن دوربین، مردم لحظات گذرایآتلیه کودک رویداد‌ها را عکاسی می‌کردند. واکر اوانز از آن برای عکاسی از علائم موجود در جاده استفاده می‌کرد. او هیچ‌وقت چنین تصاویری را با دوربین قطع بزرگ ۸ در ۱۰ اینچ خود نمی‌گرفت. از اوایل دهه‌ی هفتاد میلادی شیفته‌ی این نوع عکاسی بودم؛ یعنی زمانی که مشغول عکاسی برای مجموعه‌ی «میک-اُ-متیک» و «ظواهرآمریکایی» بودم.

معتقدم که اینستاگرام تأثیر جالبی گذاشت بر کسانی که عکاس نبودند. دوستانی دارم که شاهد بودم ارتباط تصویریِ به مراتب بیشتری با جهان برقرار می‌کنند؛ زیرا در حالی که روز خود را می‌گذارنند به این فکر می‌کنند که چه تصویری را در اینستاگرام به اشتراک گذارند. من شاهد استفاده‌ی رو به رشد از تصاویر خودآگاه بودم. منظورم تصاویری است که آگاهی‌ از تصویر بودنِ‌ خود را انتقال می‌دهند، در واقع اینکه عکس هستند و نه بازنمودی از جهان. برای مثال منظورم عکس‌هایی هستند که در آن مردم اجسامی را به قصد عکاسی‌شدن نگه داشته‌اند یا عکسی از زمین که در آن پای عکاس نیز پیداست.