4) انتخاب یک طول کانونی
تمامی لنزهای دوربین با یک شکل و عملکرد ساخته نشده‎اند. انواع لنزها شامل لنزهای نرمال، زاویه باز و تله‎ فوتو می‎شوند. هرکدام از این لنزها یک طول کانونی متفاوت دارند. طول کانونی یک عامل مهم مورد نیاز برای قابلیت‎ها و عملکردهای زوم است. اگر قصد زوم بر روی سوژه‎ها و محصولات را دارید یک لنز تله فوتو را انتخاب کنید و در مقابل استفاده از لنزهای زاویه باز باید زمانی صورت گیرد که قصد دارید تا حد متوسطی به سوژه یا محصول خود برای عکاسی نزدیک شوید.
حال به نمونه‎ای از لنزهای مناسب برای اهداف مختلف اشاره می‎کنیم: آتلیه عکاسی کودک

اگر تازه‎کار هستید، یا تازه به این بخش عکاسی صنعتی وارد شده‎اید، شاید بهتر باشد با انتخاب یک دوربین نشانه بگیر و عکاسی کن (Point and Shoot) شروع کنید. این نوع دوربین بهترین نیازهای هر فرد را برآورده می‎سازد. در حقیقت نشان داده شده این دوربین‎ها نتایج عالی ثبت می‎کنند. آتلیه عکاسی نوزاد
در سوی دیگر ماجرا دوربین‎های حرفه‎ای با سنسورهای فول‎فریم قرار می‎گیرند. این دوربین‎ها برای شرایط کم‎نور مناسب‎تر هستند و به نسبت دوربین‎های دارای سنسورهای قطعه‎ای اختلاف اندک موجود در بین رنگ‎ها را بهتر ثبت می‎کنند. علاوه بر این، استفاده از آن‎ها در کنار لنزهای زاویه باز کارآیی بیشتری به همراه دارد.

انتخاب یک سرگرمی و تبدیل آن به یک حرفه، چیزی است که اکثر افراد رویای انجام آن را دارند، به خصوص برای افرادی که به عکاسی عشق می‎ورزند. سطح تقاضا برای عکاسی صنعتی روز به روز بیشتر می‎شود و این حوزه از عکاسی با سطح بالایی از رقابت تبدیل شده است و به همین جهت بسیاری از افراد به دنبال آگاهی از تجهیزات مورد نیاز برای انجام آن هستند.
ما در مقالات قبلی به طور کامل انواع عکاسی صنعتی و خود این حوزه را بررسی کردیم، در این مطلب قصد داریم لوازم مورد نیاز عکاسی صنعتی را معرفی کنیم تا علاقه‎مندان با آگاهی بیشتر وارد این حوزه شوند. با ما همراه شوید.عکاسی بارداری
لوازم مورد نیاز عکاسی صنعتی
استفاده از یک دوربین با کیفیت بالا بدون شک مهم‎ترین قطعه تجهیزاتی برای شروع در حوزه عکاسی صنعتی است، ولی موارد دیگری را نیز باید در نظر داشت. از جمله آن می‎توان به انواع لنزهای مختلف و هم‎چنین یک سه پایه، انواع فیلتر‎ها، پس‎زمینه‎ها، سی‎دی‎ها، نرم‎افزار کامپیوتر و تجهیزان نورپردازی اشاره کرد تا عکاس صنعتی مطمئن شود تصاویر نهایی از نظر کیفیت حرفه‎ای و استانداردها در بالاترین سطح ممکن قرار دارد.عکاسی نوزاد در بیمارستان

هنگامی که دکمه شاتر را فشردید (این کار را تا حد ممکن با ملایمت انجام دهید تا لرزش دوربین کاهش یابد)، به حرکت دادن دوربین همراه با سوژه ادامه دهید، حتی بعد از این که شنیدید عکس کامل شده است. این دنبال کردن آرام تضمین خواهد کرد که تاری حرکتی از ابتدا تا انتهای عکس شما نرم باشد. آتلیه نوزاد
اگر یک دوربین دیجیتال قدیمی تر یا دوربین (کامپکت) سطح مبتدی تر دارید، می توانید با مشکل «تاخیر شاتر – Shutter lag» نیز مقابله کنید. تاخیر شاتر زمانی اتفاق می افتد که از وقتی شما دکمه شاتر را فشار می دهید تا وقتی که تصویر به طور کامل گرفته می شود، کمی تاخیر وجود دارد. اگر شما تاخیر شاتر را تجربه کردید، باید یاد بگیرید که لحظه گرفتن عکس را پیش بینی کنید و قطعا باید بعد از گرفتن عکس هم به پنینگ ادامه دهید.آتلیه عکاسی کودک
تغییری در تکنیک پنینگ

کنیک عکاسی پنینگ (panning)، سوژه واضح و شارپ و پس زمینه مات و کشیده در عکس هایی با سوژه های در حال حرکت، می تواند نتایج شگفت انگیزی ایجاد کند (اگر آن را به طور کامل و بی نقص به کار گیرید… یا اگر خوش شانس باشید)، اما همچنین تکنیکی است که به تمرین زیادی برای تسلط پیدا کردن نیاز دارد.
[عکاسی پنینگ] آتلیه کودک
عکاسی کودک
ایده اصلی پشت پنینگ به عنوان یک تکنیک عکاسی این است که شما دوربین خود را همزمان و همراستا با سوژه متحرک حرکت می دهید و یک سوژه نسبتا واضح یا شارپ با یک پس زمینه تار به دست می آورید.

این یک حس حرکت و سرعت به عکس می دهد. این تکنیک به خصوص برای ثبت سوژه های در حال حرکت مفید است، چه یک ماشین مسابقه باشد، یک حیوان خانگی در حال دویدن، یک دوچرخه سوار و غیره.

به نظر می رسد پنینگ با سوژه های در حال حرکتی که در یک مسیر نسبتا مستقیم قرار دارند بهتر جواب می دهد، چون به شما اجازه می دهد تا پیش بینی کنید که آنها به کجا خواهند رفت. سوژه هایی که در کنار یکدیگر حرکت می کنند چالش برانگیز هستند و می توانند به عکس های شلوغ و درهم و برهم منجر شوند، چون تاری حرکتی آن می تواند بسیار نامنظم باشد.
[عکاسی پنینگ]
چطور عکاسی پنینگ انجام دهید؟

آموزش گام به گام تکنیک عکاسی پنینگ

یک سرعت شاتر کمی آهسته تر از آنچه که معمولا استفاده می کنید، انتخاب کنید. با ۱/۳۰ ثانیه شروع کنید و سپس سرعت شاترهای آهسته تر را امتحان کنید. بسته به نور و سرعت سوژه خود، می توانید از هر چیزی بین ۱/۶۰ و ۱/۸ استفاده کنید – هرچند با سرعت شاتر آهسته تر (۱/۸) احتمالا با لرزش دوربین در بالای تاری حرکتی (motion blur) خود مواجه خواهید شد.
خودتان را در جایی قرار دهید که هیچ کس یا هیچ چیز دیگری مانع دید شما از سوژه نباشد. همچنین پس زمینه عکس خود را نیز در نظر بگیرید. هرچند اگر اَشکال یا رنگ های حواس پرت کننده در کادر وجود داشته باشد تار خواهند شد، اما باز هم می توانند حواس پرت کننده باشند. پس زمینه های تک رنگ یا ساده معمولا بهتر از کار در می آیند.
همانطور که سوژه نزدیک می شود، به آرامی آن را با دوربین خود دنبال کنید. برای پشتیبانی بیشتر دوربین خود اگر از یک لنز بلندتر استفاده می کنید یا کمی احساس اضطراب دارید، می توانید از یک مونوپاد یا سه پایه با یک سر چرخان استفاده کنید.
برای به دست آوردن بهترین نتایج، احتمالا متوجه خواهید شد که باید طوری قرار گیرید که موازی با مسیر سوژه خود باشید (این کار به فوکوس کردن کمک می کند).
اگر دوربینی با ردیابی فوکوس خودکار (auto focus tracking) دارید، می توانید با فشار دادن دکمه شاتر تا نیمه، به دوربین اجازه دهید تا کار فوکوس کردن را برای شما انجام دهد (بسته به سرعت آن و این که آیا می تواند سوژه را دنبال کند)
اگر دوربین شما فوکوس خودکار سریعی ندارد، باید دوربین را از قبل بر روی نقطه ای که در نهایت می خواهید روی دکمه شاتر کلیک کنید، فوکوس کنید. و سپس مُد فوکوس را به حالت دستی تغییر دهید. این تضمین می کند که شما بسیار سریعتر کلیک کنید، چون لنز شما به طور مداوم برای فوکوس سوژه تقلا نمی کند.
منبع:

قبل از هرچیز ، درک مفهوم دراماتیک در کنار لفظ عکاسی ، از اولویت بالایی برخوردار است . از این ژانر پر طرفدار چقدر اطلاعات دارید ؟ معمولا در چه محیطی پیاده می شود ؟ اگر با علم عکاسی غریبه نباشید ، حتما میدانید که عکاسی در ژانر های مختلفی در حال پیاده سازی است . اینکه شما به عنوان عکاسی وارد چه ژانری می شوید ، صد در صد به علاقه و استعداد شما وابسته است . وقتی روی یک ژانر خاص متمرکز می شوید ، ایده های خلاقانه در انتظار شما خواهد بود . کافیست ژانر جذابی مثل عکاسی دراماتیک ، در فضای باز انجام شود ، یک شاخه متمایز تشکیل می دهد به نام عکاسی دراماتیک فضای باز یا dramatic outdoor photography
از این ژانر بی نظیر ، پرتره های محیطی که با سبک دراماتیک تلفیق شده اند ، حسابی بازار عکاسی را تحت الشعاع خود قرار داده و در آرشیو عکاسی عکاسان نامداری رخ نمایی می کنند .
این پرتره های محیطی با نمایش اکستریم لانگ شات ، عموما نمای گسترده تری از سوژه و صحنه اطرافش را به نمایش می گذارند . در این نوع عکس ها ، عموما روی سوژه و صحنه ، به صورت همزمان تمرکز می شود و کادربندی با دقت مضاعفی صورت میگیرد . عکاسی بارداری
هرچند این سبک عکاسی ، مورد استقبال عکاسان اروپایی و آمریکایی واقع شده ، اما عکاسان آسیا و خاورمیانه نیز چندان بی تمایل به این سبک عکاسی نیستند و میتوان ادعا کرد عکاسی دراماتیک در کل جهان در حال رشد و خودنمایی است. آتلیه عکاسی
اگر شما هم جزو افرادی هستید که این مقاله نقطه عطف آشنایی شما با این ژانر هیجان انگیز است و میخواهید به این ژانر وارد شوید ، دو راه پیش روی شماست :
مسیر اول : استفاده از نور مصنوعی

در این روش از نور مصنوعی شدید در فضای باز برای خنثی کردن نور آمبیانس سوژه کمک گرفته می شود . برای ورود به عکاسی دراماتیک در فضای باز ، باید نور مجموعه فلاش ها به گونه ای به سوژه تابیده شود که سوژه اصلی به عنوان روشن ترین و واضح ترین بخش تصویر باشد . با این ترفند ، توجه بیننده در ثانیه اول ، جلب سوژه اصلی می شود .
این مسیر ، مناسب عکاسانی است که در شرایط اضطرار قرار دارند و زمان کافی برای عکاسی دراماتیک ندارند اما اغلب در دمادم صبح ، عصر و نزدیک غروب خورشید انجام می شوند . عکاسی دراماتیک در این ساعات نشان می دهد که استفاده از نور مصنوعی ، رابطه تنگاتنگی با ساعات طلایی عکاسی برقرار کرده است .

مزیت استفاده از این روش ، اینجاست که زحمت سر و کله زدن با نرم افزار های ویرایشگر را از دوش عکاس برمیدارد . زیبایی تصاویر دراماتیک در این روش ، تا حد زیادی وابسته به تنالیته رنگی آسمان و‌ محیط است به طوری از برنامه فتوشاپ برای ایجاد سچوریشن بی نیاز می شوید .

البته استفاده از ویرایشگرها در این روش ، به طور کامل نقض نشده ؛ در واقع نظر عکاس است که حرف آخر را می زند .
مسیر دوم : استفاده از نور طبیعی

حتما حدس زده اید که در روش دوم ، احتمالا با اصول حرفه ای تری مواجه هستید ؛ حدستان تا حدودی درست است . در این روش ، به پردازش تصاویر در ویرایشگر ها نیاز پیدا خواهید کرد . در این روش ، نور طبیعی حرف اول را میزند . در واقع در این روش خبری از نور مصنوعی نیست و تمام سوژه و صحنه مورد نظر ، با نور سنجی نور طبیعی نوررسانی می شود .

حتما برایتان جالب خواهد بود اگر بدانید اکثر عکاسان مدلینگ و فشن که اقدام به عکاسی در فضای باز میکنند، اغلب به سراغ روش دوم نمیروند چراکه این گروه از عکاسان ، علاقه ای به ترکیب بندی محیط در کادر تصویر ندارند و معمولا با Overpowered کردن سوژه ، آنرا به مرکز توجه تصویر نزدیک می کنند . اما در مقابل ، تا دلتان بخواهد عکاسان فضای باز به این روش علاقه دارند .
به طور کلی برای هر ژانری از جمله ژانر دراماتیک ، سه اولویت مهم وجود دارد :

شناخت ابزار اولیه
نورپردازی صحیح
اصول ترکیب بندی

فقط ژانر دراماتیک ، یک نکته ظریف و اساسی اضافه بر دیگر ژانر ها دارد آنهم خلاقیت است . حتما میگویید خلاقیت در تمام سبک های عکاسی حائز اهمیت است اما این را بدانید که در دراماتیک ، اولویت نخست را به خود اختصاص داده است . اگر میخواهید خالق آثار بکر دراماتیک باشید ، ایده های جدید و خلاقانه را فراموش نکنید.
منبع:

انباشت فوکوس
با این حال، گاهی اوقات لازم است مطمئن شوید که همه چیز – از آنچه که درست در مقابل شماست تا بی نهایت – در فوکوس دوربین قرار دارد. برای انجام این کار، از تکنیکی به نام انباشت فوکوس (focus stacking) استفاده کنید.

برای انباشت فوکوس کاری که باید انجام دهید این است که چند عکس از یک چیز یکسان با شارپ ترین تنظیمات دیافراگم لنز خود بگیرید. باز هم، باید لنزهای خود را آزمایش کنید تا ببینید شارپ ترین تنظیمات برای هر لنز چیست، اما اگر نمی دانید معمولا در محدوده f/5.6 – f/8.0 است. لنز خود را بر روی فوکوس دستی تنظیم کنید، و نقطه فوکوس را بر روی نزدیک ترین قسمت تصویر (نزدیک ترین قسمتی که می خواهید در فوکوس شارپ باشد) قرار دهید. اولین عکس را بگیرید، سپس این روند را تکرار کنید. با هر عکس به تدریج نقطه فوکوس را دورتر و دورتر کنید، تا وقتی که در بی نهایت فوکوس کنید. معمولا ۵-۳ عکس کل محدوده صحنه را پوشش خواهد داد. آتلیه نوزاد
آتلیه کودک
هنگامی که عکس ها را به کامپیوتر خود انتقال دادید، آنها را در فتوشاپ با هم ترکیب کنید تا با استفاده از شارپ ترین قسمت های هر تصویر، یک فایل ایجاد کنید. چند روش مختلف برای انجام این کار وجود دارد:

خودکار: از عملکرد Photomerger برای بارگذاری عکس های خود در فتوشاپ استفاده کنید (File > Photomerger) و تصاویر را با هم ترکیب کنید، مطمئن شوید تیک «blend images together» را بزنید. فتوشاپ تصاویر را در یک فایل با هم ادغام کرده و (معمولا) از شارپ ترین قسمت های هر تصویر استفاده می کند.
جزئی: همچنین می توانید تصاویر را به صورت لایه های جداگانه در یک فایل در فتوشاپ بارگذاری کنید، لایه های خود را هم تراز کنید (Edit > Auto-Align Layers)، و سپس فتوشاپ به طور خودکار لایه ها را با هم ترکیب می کند (Edit > Auto-Blend).
به صورت دستی: در نهایت، می توانید این روند را به صورت دستی انجام دهید اگر می خواهید کنترل کامل بر آن داشته باشید. تصاویر را به صورت چند لایه در یک فایل بارگذاری کنید، لایه ها را هم تراز کنید. برای ترکیب عکس ها، یک ماسک لایه به لایه بالایی اضافه کنید (Layer > Layer Mask > Reveal All) و از یک قلم موی سیاه برای ماسک کردن همه چیز به جز شارپ ترین نقطه آن تصویر استفاده کنید. سپس آن لایه را ادغام کرده (Layer > Merge Down) و این روند را برای تمام لایه ها تکرار کنید. واضح است که این روش نسبت به دو گزینه اول در بالا وقت بیشتری می گیرد.
در پایان این روند، لایه ها با هم ترکیب خواهند شد به طوری که شارپ ترین قسمت های هر یک از آنها نشان داده می شود. عکس بدون هیچ گونه اثری از پراش نور، از جلو تا عقب ۱۰۰% شارپ خواهد شد.
کاربرد در عکاسی شما

شما باید از تفرق یا پراش نور (diffraction) آگاه باشید، اما اجازه ندهید شما را از استفاده از دیافراگمی که نیاز دارید بترساند. به خصوص، هنوز هم جایی برای عکاسی با دیافراگم های بسیار کوچک وجود دارد. اثرات پراش نور – اگرچه واقعی هستند – چندان زیاد نیستند، و به یاد داشته باشید که نمونه های بالا اثرات پراش نور را به صورت بزرگنمایی شده نشان می دهند. اگر به تصاویر اصلی نگاه کنیم، آیا می توانید بگویید کدام یک از آنها با دیافراگم کوچکتر (بسته تر) گرفته شده است؟
[دیافراگم عکاسی]

آیا می توانید هیچ تفرق یا پراش نوری ای در اینجا ببینید؟ در ردیف بالا، تصویر سمت چپ در f/22 و تصویر سمت راست در f/8 گرفته شده است. در ردیف پایین، تصویر سمت چپ در f/8 و تصویر سمت راست در f/32 گرفته شده است.

آیا می توانید در تصاویر بالا پراش نور ببینید؟ من که نمی توانم.

نگرانی در مورد تفرق یا پراش نور را باید برای آن مواقعی نگه داشت که شما مطلقا حداکثر کیفیت تصویر را می خواهید، یا می دانید که می خواهید یک نسخه بزرگ از تصویر را نمایش دهید. در غیر این صورت، هنوز هم می توانید با دیافراگم های کوچک عکس بگیرید و به احتمال زیاد متوجه تفاوت آنها نخواهید شد. به عبارت دیگر، هنوز هم جایی برای f/22 در این دنیا وجود دارد.

با این حال، در آن مواقعی که این مسئله مهم است، از یک دیافراگم کمی بزرگتر استفاده کنید. نقطه مطلوب لنز یا دیافراگم بهینه (sweet spot) لنز خود را بشناسید و از آن تنظیمات استفاده کنید. با فاصله ابرکانونی یا هایپرفوکال آشنا شوید و ببینید آیا می تواند در دیافراگم های بزرگتر کل تصویر را شارپ نگه دارد. در صورتی که نتوانستید این کار را انجام دهید، از انباشت فوکوس استفاده کنید، این تکنیک شارپ ترین تصاویر ممکن را تضمین خواهد کرد.

نویسنده: جیم همل (Jim Hamel)
منبع:

نمونه بالا بر روی یک دوربین فول فریم با یک لنز ۲۴-۱۰۵mm f/4 (لنز مورد علاقه من) با حداقل دیافراگم f/22 گرفته شده است. یک نمونه دیگر را در زیر می بینید، که این بار با یک لنز ۷۰-۲۰۰mm f/2.8 با حداقل دیافراگم f/32 گرفته شده است.آتلیه بارداری
[دیافراگم عکاسی]سالن تولد کودک

باز هم، جزئیات f/8 شارپ تر از عکسی است که با کوچکترین (بسته ترین) دیافراگم گرفته شده است.

با نگاه کردن به این نمونه ها، می توانید ببینید که تفرق یا پراش نور (diffraction) فقط یک نظریه نیست، بلکه بر روی عکس های شما اثر واقعی دارد.
استفاده از شارپ ترین دیافراگم

خب، پس حالا می دانید که پراش نور یک پدیده واقعی است، و باید از آن اجتناب کنید. کوچکترین دیافراگمی که باید استفاده کنید چیست؟ و بهترین تنظیمات دیافراگم چیست؟ متاسفانه، هیچ پاسخ قطعی برای این پرسش ها وجود ندارد. این به اندازه سنسور و لنز شما بستگی دارد.

برای این که ببینید این پدیده روی لنز و دوربین شما چگونه عمل می کند، یک تصویر دقیقا یکسان را با تنظیمات دیافراگم مختلف بگیرید (در هر مرحله آن را یک استاپ افزایش دهید). مطمئن شوید که از یک سه پایه استفاده کنید، تا تصاویر شما دقیقا یکسان شوند. علاوه بر این، مطمئن شوید که هر بار دیافراگم را تغییر می دهید، سرعت شاتر را نیز به همان میزان افزایش دهید (طولانی تر کنید)، تا نوردهی یکسان باقی بماند. بعد از این که عکس ها را گرفتید، آنها را به کامپیوتر منتقل کنید، بر روی هر یک از آنها زوم کرده، و آنها را با هم مقایسه کنید.

اگر نمی خواهید آزمایش کنید و فقط یک قاعده سریع برای جلوگیری از اثرات پراش نور می خواهید، از استفاده از دیافراگم های کوچکتر از f/11 یا f/16 بر روی یک دوربین فول فریم اجتناب کنید (اگر دوربین شما سنسور کوچکتری دارد، پراش نور حتی در دیافراگم های بزرگتر نیز به وجود می آید). اکثر متخصصان این محدوده را تقریبا حداکثر در نظر می گیرند. علاوه بر این، شارپ ترین دیافراگم برای اکثر افراد حدود f/5.6 – f/8، یا حدود ۲-۱ استاپ کوچکتر از تنظیمات دیافراگم کاملا باز است. در صورت امکان، به طور پیش فرض از یک دیافراگم در این محدوده استفاده کنید.

: شارپ ترین دیافراگم لنز شما، که به عنوان نقطه مطلوب (sweet spot) شناخته می شود، در فاصله دو یا سه f/stop از بازترین دیافراگم قرار دارد. بنابراین، شارپ ترین دیافراگم بر روی لنزی مثل ۳۵-۱۶ میلیمتر f/4 بین f/8 و f/11 قرار دارد. یک لنز سریعتر، مانند ۱۴-۲۴ میلیمتر f/2.8 دارای یک نقطه مطلوب بین f/5.6 و f/8 است.
به حداکثر رساندن عمق میدان با دیافراگم های بزرگتر

ممکن است برایتان سوال شود که چطور می توانید بدون استفاده از یک دیافراگم خیلی کوچک به یک عمق میدان بزرگ دست یابید. به یاد داشته باشید که همیشه لازم نیست از کوچکترین دیافراگمی که لنز شما ارائه می دهد استفاده کنید، تا عمق میدان کافی به دست آورید. اگر در فضای باز عکس می گیرید، که معمولا جایی است که یک دیافراگم کوچک و حداکثر عمق میدان را می خواهید، باید با مفهوم فاصله ابرکانونی (hyperfocal distance) آشنا شوید.

فاصله ابرکانونی، علیرغم نام پیچیده آن، فقط یک اندازه است که نشان می دهد شما چقدر نزدیک می توانید فوکوس کنید و همچنان پس زمینه تصویر خود را به میزان قابل قبولی شارپ نگه دارید. لزوما نیازی نیست از کوچکترین دیافراگم ممکن استفاده کنید، به خصوص زمانی که با زاویه باز (واید) عکس می گیرید. به عنوان مثال، اگر از یک دوربین فول فریم با یک لنز ۲۰mm استفاده می کنید، حتی استفاده از دیافراگم f/8 نیز همه چیز را از فاصله ۵٫۵ فوت (۱٫۵ متر) در مقابل شما تا بی نهایت، شارپ نگه خواهد داشت.

این نشان می دهد که همیشه لازم نیست از دیافراگمی مانند f/22 استفاده کنید. با فاصله ابرکانونی آشنا شوید (یا یک جدول فاصله ابرکانونی را دم دست خود نگه دارید / یا از یک اپلیکیشن مخصوص استفاده کنید) تا ببینید دیافراگم خود را چقدر می توانید بزرگ کنید، و در عین حال عمق میدان را به حداکثر برسانید.
منبع:

شما بیرون در حال عکاسی هستید و می خواهید کل صحنه مقابل خود را واضح و شارپ ثبت کنید – از آنچه که مستقیما در مقابل شماست گرفته تا پس زمینه دوردست. شما می دانید که به یک عمق میدان بسیار بزرگ نیاز دارید، و می دانید که برای به دست آوردن آن باید از دیافراگمی کوچک (بسته) استفاده نمایید که این می تواند منجر به پدیده ای به نام تفرق نور یا پَراش نور (diffraction) گردد. در این مقاله به شما آموزش می دهیم که پراش نور چیست؟ و چگونه می توانید از تفرق نور یا پراش نور جلوگیری کنید. بدین منظور نحوه یافتن شارپ ترین دیافراگم یا دیافراگم بهینه (sweet spot) لنز، فاصله ابرکانونی و تکنیک انباشت فوکوس برای رسیدن به حداکثر عمق میدان و شارپنس یا وضوح در عکس به شما آموزش داده می شود. مطالعه این آموزش را حتما به شما عزیزان توصیه می کنیم.

برای رسیدن به وضوح یا شارپنس از پیش زمینه تا پس زمینه عکس، شما کنترل دیافراگم دوربین را به دست می گیرید و آن را تا f/22 می بندید (یا f/32 اگر لنزتان اجازه بدهد). این کار عمق میدان شما را به حداکثر می رساند و باعث می شود تصویر شما از جلو تا عقب شارپ به نظر برسد.
برگزاری مراسم جشن تولد
درست است؟ عکاسی بارداری
پیش نیاز این آموزش عکاسی

ل: آشنایی با دیافراگم و ضریب اف (f/number) و اینکه ضریب اف های کوچک (مثل f/2.8) باز تر هستند و اجازه نور بیشتری را می دهند، و اینکه ضریب اف های بزرگ تر (مثل f/22) بسته تر هستند و اجازه ورود نور کم تری را می دهند، پیش نیاز این آموزش است.

آنچه در این مقاله می آموزید:

تعریف تفرق یا پراش نور (diffraction)
نقطه مطلوب یا دیافراگم بهینه لنز (sweet spot) – شارپ ترین دیافراگم چیست
محاسبه فاصله ابر کانونی (hyperfocal distance)
انباشت فوکوس (focus stacking)

پراش نور یا تفرق نور چیست؟

پدیده ای در عکاسی به نام تفرق نور یا پراش نور (Diffraction) وجود دارد که بر تصاویر شما اثر منفی می گذارد، و زمانی به وجود می آید که از دیافراگم های کوچکتر استفاده می کنید. پراش نور چیست؟ بگذارید توضیح دهم.

همانطور که احتمالا می دانید، دیافراگم میزان گشایش دهانه لنز است که به نور اجازه می دهد وارد دوربین شود. زمانی که دیافراگم بزرگ (باز) است، نور آزادانه از میان دیافراگم به سنسور دیجیتال می رسد. اما هنگامی که دیافراگم خیلی کوچک (بسته) است، اشعه های نور از دیافراگم کوچک بر روی سنسور دیجیتال پخش می شوند. این «پخش شدن» می تواند باعث شود که اشعه های نور به پیکسل های رنگی مجاور برخورد کنند. در واقع، پخش شدن باعث می شود که نور به پیکسل های اشتباه برخورد کند و موجب تاری شود. این اثر در سنسورهای دیجیتالی که تراکم مگاپیکسل بیشتری دارند برجسته تر است، چون آنها پیکسل های کوچکتری دارند. شکل زیر نحوه کار این پدیده را نشان می دهد:
[دیافراگم عکاسی]

نتیجه اثر تفرق یا پراش نور در عکاسی شما چیست؟ در یک کلمه: نرمی.

یک عکس گرفته شده در f/22 به اندازه تصویری که با یک دیافراگم کمی باز تر گرفته شده است، شارپ نخواهد بود. این نمونه ای از جزئیات دو عکس است که یکسان هستند، تنها با این تفاوت که یکی از آنها در f/8 و دیگری در f/22 گرفته شده است.
[دیافراگم عکاسی]

احتمالا می توانید ببینید که جزئیات f/8 واضح تر یا شارپ تر از جزئیات f/22 است.
منبع:

13) شکوفه‎های بهاری
اگر در فصل بهار قرار دارید بدون شک شکوفه‎های درختان ظاهری زیبا به عکس‎ها می‎بخشد. شما می‎توانید گلبرگ‎ها و شکوفه‎های مختلف را بر سر کودک خود بریزید و سرعا عکس‎های جالبی بگیرید. اگر او را در بین شکوفه‎ درختان می‎خواهید قرار دهید، حواستان به زنبورها باشد.
14) استفاده از حباب