در عکاسی اشتباهات رایج زیادی وجود دارد، اما احتمالا شایع ترین آنها عکاسی در مُد اولویت دیافراگم است، زمانی که این بهترین انتخاب نیست.

موقعیت های زیادی وجود دارند که در آنها عکاسی در مُد اولویت دیافراگم ایده آل است، مثل زمانی که شما از سه پایه استفاده می کنید و سرعت شاتر اهمیتی ندارد، زمانی که در نور قوی خورشید قرار دارید، زمانی که با یک لنز واید از یک صحنه عکس می گیرید و هیچ چیز حرکت نمی کند، یا وقتی که برای اهداف زیبایی شناسی یک عمق میدان بسیار کم می خواهید.

با این حال، در بیشتر موارد دیگر، بهتر است که در مُد اولویت شاتر (یا مُد دستی) عکس بگیرید.

لامبورگینی، SoHo – اولویت سرعت شاتر می تواند برای عکاسی بارداری در آتلیه بارداری خیابانی، که در آن اغلب عکس های ناخودآگاه اتفاق می افتند، و متوقف کردن حرکت مهم است، بسیار موثرتر باشد.

من این مشکل را اغلب زمانی که افراد در حال سفر هستند، می بینم. آنها کل روز دوربین خود را بر روی مُد اولویت دیافراگم قرار می دهند، و فراموش می کنند که بعضی وقت ها نور به اندازه کافی قوی نخواهد بود تا یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع برای جبران لرزش دوربین یا متوقف کردن سوژه های در حال حرکت ارائه دهد، به خصوص اگر دیافراگم لنز آنها پایین تر از f/4 یا f/3.5 نرود.

نتیجه این است که آنها به خانه می آیند و می بینند که بسیاری از تصاویرشان تار شده اند، در حالیکه می توانست اینطور نباشد.

سرعت شاتر شما مهم ترین عامل برای ایجاد یک تصویر واضح و شارپ است. قاعده کلی این است که سرعت شاتر باید حداقل یک (واحد) بیشتر از فاصله کانونی لنز باشد تا لرزش دوربین دستی را جبران کند. من دوست دارم کمی سرعت بیشتر به آن اضافه کنم تا امن باشد، بنابراین اگر شما در ۵۰mm بر روی یک دوربین فول فریم عکس می گیرید، سرعت شاتر را حداقل بر روی ۱/۸۰ ثانیه قرار دهید. با این حال بر روی یک دوربین کراپ سنسور، مانند یک دوربین APS-C، ۵۰mm ممکن است معادل یک دید ۸۰mm باشد، بنابراین من حداقل در ۱/۱۰۰ ثانیه عکس می گیرم.

اگر از مُد اولویت دیافراگم استفاده کنید و در نور قوی و مستقیم قرار نداشته باشید، می توانید ببینید که سرعت شاتر شما چقدر سریع و راحت می تواند زیر این حد آستانه برود، به خصوص اگر از یک فاصله کانونی تله فوتو استفاده کنید.
[عکاسی در مد اولویت شاتر]

پرندگان و هتل پلازا. یک عکس ناخودآگاه در مُد اولویت شاتر در ۱/۵۰۰ ثانیه و ایزو ۸۰۰٫ در مُد اولویت دیافراگم احتمال بسیار بیشتری وجود دارد که بتوانم سرعت شاتر بسیار آهسته تری به دست آورم، به خصوص چون هوا ابری و هنگام غروب بود.

هنگامی که سوژه های در حال حرکت مانند اشخاص در یک صحنه وجود داشته باشند، ۱/۳۲۰ یا ۱/۲۵۰ ثانیه اغلب سرعت شاتر خوبی برای متوقف کردن حرکت آنهاست. بنابراین در هنگام سفر، من از ۱/۳۲۰ ثانیه به عنوان سرعت شاتر پایه ام استفاده می کنم، و برای موقعیت هایی که هیچ حرکتی وجود ندارد یا زمانی که نور بسیار کم است، آن را پایین تر می آورم. این کار تضمین می کند که صرف نظر از چیزی که ثبت می کنم، از جمله در لحظات ناخودآگاه، تصویر شارپ شود. اغلب، از آنجا که من به این طریق عکاسی می کنم و همچنین ترجیح می دهم با یک دیافراگم f/8 یا بالاتر عکس بگیرم، در مناطق دارای نور بسیار کم، ایزو را تا ۸۰۰، ۱۶۰۰ یا حتی ۳۲۰۰ بالا می برم. این کار زبری/ نویز بیشتری به تصویر اضافه می کند، اما به ویژه در دوربین های دیجیتال جدیدتر شما به سرعت متوجه خواهید شد که کیفیت تکنیکی و وضوح تصاویر شما با وجود این زبری، در واقع بهتر خواهد شد.

اکنون ممکن است بگویید که همیشه می توانید در مُد اولویت دیافراگم (یا مُد دستی) عکس بگیرید و به سرعت شاترهای مربوط به آن توجه کنید، به طوری که هیچ وقت مشکلی نداشته باشید. این عالی است، و در این صورت، لطفا به عکاسی در مُد اولویت دیافراگم ادامه دهید. من نمی خواهم شما را از عکاسی به شیوه ای که برای شما خوب جواب می دهد، بازدارم. اگر تنظیمات دوربین خود را خوب بدانید، می توانید در هر شرایطی با هر یک از این مُدها عکاسی کنید.
[عکاسی در مد اولویت شاتر]

با این حال، من به دانشجویان زیادی آموزش می دهم و حدس می زنم که حدود ۸۰ درصد از آنها در مُد اولویت دیافراگم عکاسی می کنند. بنابراین، وقتی به عکس های آنها نگاه می کنم، بخش زیادی از تصاویر آنها تار است، یا وضوح خوبی ندارد. آنها به دیافراگم توجه نشان می دهند اما برای یک عکس زوم می کنند و توجه نمی کنند که سرعت شاتر کمتر از فاصله کانونی آنهاست، یا متوجه نمی شوند که سرعت شاتر خیلی کمتر از آن است که حرکت سوژه را متوقف کند. من متوجه شده ام که اگر آنها در این شرایط به مُد اولویت شاتر تغییر حالت دهند، سرعت شاتر را در ذهن آنها اول قرار می دهد و آن وقت می توانند به دیافراگم مربوط به آن توجه کنند تا به حداکثر عمق میدان ممکن دست یابند (اگر شما عمدا به دنبال ایجاد عکسی با یک عمق میدان کم هستید، مُد اولویت دیافراگم ایده آل خواهد بود).

به خصوص برای عکاسی سفر در شهرها یا مناطق دارای جمعیت، اغلب وقتی من به دانشجویان توضیح می دهم که عکاسی در حدود ۱/۳۲۰ ثانیه و یک ایزوی بالاتر را امتحان کنند، آنها به سرعت در مورد این که تصاویرشان چقدر شارپ تر می شود، صحبت می کنند.

این کار را امتحان کنید و ببینید آیا تصاویر شما هم شارپ تر می شوند یا نه.

نویسنده: جیمز ماهر (James Maher)

در عکاسی افسانه هایی وجود دارند مثل اینکه هرگز نباید سوژه را در مرکز تصویر قرار دهید یا مد نوردهی دستی بهترین مد برای عکاسی کودک در آتلیه کودک است و شما باید همیشه از سه پایه استفاده کنید. در این مطلب خواهیم گفت چرا این ها افسانه هستند و خلاف آن ها را ثابت خواهیم کرد.


۱
دوربین های فول فریم بهتر هستند

یک دوربین فول فریم سنسور بزرگتری نسبت به یک دوربین کراپ سنسور دارد. این بدین معنی است که شما ممکن است مگاپیکسل های بیشتر، یا مگاپیکسل های بزرگتر، یا حتی هر دو را به دست آورید. اما هنگام انتخاب یک دوربین، عوامل مهم تر از مگاپیکسل نیز وجود دارد که باید در نظر بگیرید.

اول، دوربین های کراپ سنسور معمولا کوچکتر، سبک تر و بسیار ارزان تر هستند. دوم، اگر می خواهید از حیات وحش عکس بگیرید، با لنز تله فوتو بر روی یک دوربین کراپ سنسور دو برابر بُرد به دست خواهید آورد. یک لنز ۴۰۰mm بر روی یک دوربین فول فریم معادل با ۶۰۰mm بر روی یک دوربین کراپ سنسور است. همچنین، اگر می خواهید از حیات وحش عکس بگیرید، یک عامل مهمتر از مگاپیکسل که باید در نظر بگیرید، تعداد فریم ها در هر ثانیه است.

چند سال پیش من به آفریقا رفتم تا از حیات وحش عکاسی کنم و دو دوربین با خودم بردم: یک دوربین فول فریم Canon 6D و یک دوربین کراپ سنسور Canon 7D. من متوجه شدم که ۷D به دلیل میزان فریم هایی که در هر ثانیه قادر به ثبت بود، برای اهداف من بسیار بهتر بود. تعداد فریم بر ثانیه ۶D (در آن زمان) ۴٫۵ fps و ۷D، ۸ fps بود. این تفاوت در عمل بسیار زیاد بود.
[افسانه عکاسی]
۲
همیشه از سه پایه استفاده کنید

سه پایه یک قطعه تجهیزات ضروری برای هر عکاس است و معمولا وقتی شروع به استفاده از آن می کنید، متوجه یک بهبود بزرگ در کیفیت تصویر خواهید شد. با این حال، «همیشه» یکی از آن کلیاتی است که همیشه مصداق ندارد. من اغلب متوجه می شوم که عکاسان به یک صحنه می رسند، سه پایه خود را برپا می کنند، و سپس سعی می کنند ترکیب بندی ای که دوست دارند را پیدا کنند. این کار معمولا فرصت ها را محدود می کند، چون آنها قبلا روی سه پایه گیر کرده اند.

یک رویکرد بهتر این است که دست های خود را آزاد بگذارید تا وقتی که ترکیب بندی مورد نظر خود را پیدا کنید. سپس، وقتی آن را پیدا کردید، سعی کنید سه پایه خود را در موقعیت دقیق لازم جای دهید. گاهی اوقات متوجه خواهید شد که نمی توانید آن را در جای مورد نظر قرار دهید. یا زاویه پایین تر از سه پایه شماست، یا سه پایه به اندازه کافی بلند نیست، یا آن موقعیت ثابت نیست. در این صورت، سه پایه را به نفع به دست آوردن ترکیب بندی مورد نظرتان کنار بگذارید.

بیشتر بخوانید: بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی مناظر بدون سه پایه
[افسانه عکاسی]
۳
برای ایجاد عکس های بهتر، به تجهیزات بهتر نیاز دارید

متاسفانه، شما زمانی به جایی خواهید رسید که به تجهیزات بهتری برای انتقال دیدگاه خود با آنچه که سعی دارید با عکاسی خود به دست آورید، نیاز دارید. اما مهم ترین چیز داشتن آن دیدگاه است. قبل از گرفتن تجهیزات جدید، مطمئن شوید که از تجهیزات فعلی خود خسته شده اید. قبل از هر کاری، از تمام عملکرد و ویژگی هایی که تجهیزات فعلی شما دارند استفاده کرده و دقیقا بفهمید به چه چیزی نیاز دارید که آنها ندارند. سرزنش کردن لوازم قدیمی و ارزان تنها یک بهانه است. یک عکاس واقعا خوب می تواند تقریبا با هر دوربینی تصاویر عالی بگیرد.
۴
هیچ وقت سوژه خود را در وسط قرار ندهید

آه، قانون یک سوم. نسبت طلایی. مارپیچ فیبوناچی. تمام ابزارهای خوب وقتی بحث ترکیب بندی مطرح باشد. اما فراموش نکنید که زیبایی را در تقارن ساده پیدا کنید.

هنگامی که شما در مورد چهره یک شخص فکر می کنید، زیباترین چهره متقارن ترین چهره است. همه چیز به تعادل، برابری نسبت، و هماهنگی بستگی دارد. کلید ایجاد یک ترکیب بندی متقارن مطلوب در بی نقص بودن تقارن است. پس شما می توانید با ایجاد یک تقارن بی نقص با ترکیب بندی مرکزی سوژه خود را به زیبایی ترکیب بندی کرده و به تصویر بکشید.

بیشتر بخوانید: عکاسی با ترکیب بندی مرکزی و شکستن قوانین
[افسانه عکاسی]
۵
مُد دستی بهترین مُد عکاسی است

خوب است که همه عکاسان مشتاق، عکاسی در مُد دستی را یاد بگیرند، تا بر هر عامل در ایجاد نوردهی خود از جمله دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو به طور جداگانه کنترل داشته باشید. بدون شک این یکی از بهترین راه های یادگیری نحوه کار دوربین شماست. با این حال، هنگامی که یاد گرفتید چگونه از مُد دستی استفاده کنید، چرا اجازه نمی دهید دوربینتان کاری را که در آن خوب است، انجام دهد؟ دوربین های این روزها هوشمند هستند و شما کارهای کمتری را باید به صورت دستی انجام دهید، و در پاسخ به یک صحنه در حال تغییر سریع تر خواهید بود.

هنگامی که شما در یک صحنه هستید، قبل از این که مُد عکاسی خود را انتخاب کنید، تصمیم بگیرید که کدام عوامل برای شما مهم هستند. به عنوان مثال، اگر سعی دارید عمدا یک سوژه را تار کنید، سرعت شاتر مهم است. می توانید از مُد اولویت شاتر استفاده کرده و اجازه دهید دوربین دیافراگم و ایزو را انتخاب کند. به این ترتیب وقتی می خواهید سرعت شاتر را کوتاه تر یا طولانی تر کنید، تنها باید یک چیز را تغییر دهید و دوربین خودش بقیه را تشخیص خواهد داد. به طور مشابه، ممکن است تصمیم بگیرید که عمق میدان از همه مهمتر است، و اگر از یک سه پایه استفاده می کنید، سرعت شاتر ممکن است اصلا اهمیت نداشته باشد. در این صورت، مُد اولویت دیافراگم از همه راحت تر است.
[افسانه عکاسی]
۶
فرمت RAW بهتر از JPEG است

این به کیفیت تصویری که شما در تنظیمات دوربین خود انتخاب می کنید، اشاره دارد. شما می توانید انتخاب کنید که تصاویرتان به صورت فایل های RAW، JPEG، یا هر دو ذخیره شوند.

RAW بهتر از JPEG است، تنها اگر قصد داشته باشید عکس های خود را پس پردازش کنید، که اکثر افراد این کار را انجام می دهند. یک فایل RAW حاوی داده های بیشتری است و در نتیجه شما آزادی بیشتری در پس پردازش خود دارید. با این حال، اگر تازه شروع کرده اید و هنوز به نقطه ای نرسیده اید که عکس های خود را پس پردازش کنید، احتمالا بهتر است با فرمت JPEG عکس بگیرید.

در مُد JPEG، دوربین شما تصمیماتی در مورد رنگ و کنتراست برای شما خواهد گرفت و عکس ها وقتی مستقیما از دوربین بیرون می آیند، بهتر به نظر می رسند. در نهایت، احتمالا به نقطه ای خواهید رسید که می خواهید آن تصمیمات را خودتان بگیرید. این زمانی است که باید فرمت خود را به RAW تغییر دهید.
۷
عکاسی خوب به نور خوب نیاز دارد

همه نورها خوب هستند. نکته اینجاست که بدانیم چه نوع تصاویری را باید تحت شرایط نوری موجود ایجاد کنیم. آیا نور خشن (سخت) دارید؟ به دنبال سایه های جالب بگردید یا در سایه عکس بگیرید. نور نرم دارید؟ این نور برای عکس های ماکرو ایده آل است. در مقابل خورشید قرار دارید؟ سوژه هایی با اَشکال جالب برای سیلوئت پیدا کنید.
[افسانه عکاسی]
ن
نتیجه گیری

به عنوان یک هنرمند به یاد داشته باشید که شما آزاد هستید که هنر خود را هر طور دوست دارید ایجاد کنید. می توانید از ابزارهای خود هر طور که مناسب می دانید استفاده کنید. مهم ترین چیز این است که یک دیدگاه (چشم انداز) داشته باشید و سپس از ابزارها و تکنیک های خود استفاده کنید تا به شما کمک کنند به آن دیدگاه دست یابید.

شما افسانه های عکاسی دیگری می دانید که بخواهید در اینجا به اشتراک بگذارید؟ لطفا آنها را در قسمت نظرات مطرح کنید.

نویسنده: آن مک کینل (Anne McKinnell)

اغلب برای عکاسان دشوار است که در نور کم نتایج سازگار به دست آورند. مشکلاتی که با آنها مواجه می شوند ممکن است شامل لرزش دوربین، عکس های خارج از فوکوس، و تصاویر نویزدار باشند. سه دلیل اصلی وجود دارد که این موارد اتفاق می افتند که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد. همچنین نکاتی برای عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد در نور کم و به دست آوردن نتایج سازگار مطرح خواهیم کرد.
[عکاسی در نور کم]

۱- ممکن است از سرعت شاترهای به اندازه کافی سریع برای نگه داشتن دوربین در دست بدون لرزش دوربین استفاده نمی کنید.

۲- ممکن است دوربین شما تلاش کند تا در نور کم به درستی فوکوس کند.

۳- ممکن است عکس های شما به دلیل تنظیمات ایزوی بالا، نوردهی کم، یا ترکیبی از هر دو، نویزدار باشند.

با توجه به این مسئله، بیایید نگاهی به مراحل لازم برای به دست آوردن نتایج سازگار در هنگام عکاسی در شرایط کم نور بیاندازیم.
۱
دوربین خود را از روی حالت تمام خودکار بردارید

اگر از دوربین خود در مُد نوردهی کاملا خودکار، مانند پرتره یا صحنه شب استفاده می کنید، وقت آن است که دست نگه دارید. شما با استفاده از این مُدها کنترل کمی بر تنظیمات دوربین خود دارید یا اصلا کنترلی بر آن ندارید. این امر شما را از به دست آوردن بهترین نتایج در نور کم بازمی دارد.

تنها مُدهایی که من توصیه می کنم همیشه از آنها استفاده کنید اولویت دیافراگم، اولویت شاتر، برنامه یا دستی هستند (مورد آخر فقط در صورتی که واقعا بدانید دارید چه کاری انجام می دهید).
[عکاسی در نور کم]

برای به دست آوردن بهترین نتایج در نور کم از مُدهای نوردهی تمام خودکار دوربین خود اجتناب کنید!
۲
از استفاده از فلاش توکار خودداری کنید

مُدهای نوردهی تمام خودکار ممکن است در نور کم فلاش توکار دوربین را نیز به کار گیرند. مشکل این است که فلاش توکار نور با کیفیتی ارائه نمی دهد.

اشتباه برداشت نکنید. همیشه شرایطی وجود خواهد داشت که در آن گرفتن عکس مهم تر از نگرانی در مورد ویژگی های زیبایی شناسی آن است. اگر شما در حال عکاسی از دوست یا عزیزی در تاریکی هستید، حتی اگر نور زشت باشد، باز هم بهتر است که از فلاش استفاده کرده و آن لحظه را ثبت کنید، تا این که اصلا آن را ثبت نکنید. اما اگر می خواهید عکس های زیبا ایجاد کنید، باید یاد بگیرید که از فلاش جدا از دوربین (اکسترنال) استفاده کنید یا از نور موجود بیشترین بهره ممکن را ببرید.
۳
از تثبیت کننده تصویر استفاده کنید

تثبیت کننده تصویر به شما اجازه می دهد تا با استفاده از سرعت شاترهای طولانی تر از آنچه که می توانید با یک لنز تثبیت نشده انتخاب کنید، عکس های شارپ تری بگیرید. خوب است که بدانید آیا عکس های شما در نور کم از لرزش دوربین رنج می برند یا نه.

دو نوع تثبیت کننده تصویر وجود دارد. کانن و نیکون آن را در داخل لنزهای خود می سازند. این بدین معنی است که این تکنولوژی تنها در صورتی کار می کند که شما لنز مناسب داشته باشید.

سازندگان دیگر، مانند Olympus و Panasonic، مکانیزم تثبیت کننده تصویر را در بدنه دوربین قرار می دهند. مزیت این سیستم این است که با هر لنزی کار می کند. اگر مطمئن نیستید تثبیت کننده تصویر چگونه با دوربین شما کار می کند، برای جزئیات بیشتر دفترچه راهنمای دوربین خود را چک کنید.

اکثر سیستم های تثبیت کننده تصویر یک مزیت چهار پله ای به شما می دهند. بیایید ببینیم این مسئله در عمل به چه معناست.

بگذارید بگوییم که شما از یک لنز کیت ۱۸-۵۵mm بر روی یک دوربین APS-C استفاده می کنید. در حالت ایده آل، بدون تثبیت کننده تصویر، شما به یک سرعت شاتر حدود ۱/۱۲۵ ثانیه برای دستیابی به یک تصویر شارپ با در دست گرفتن دوربین نیاز دارید (برخی از عکاسان ممکن است استدلال کنند که شما می توانید از یک سرعت شاتر آهسته تر استفاده کنید). یک سیستم تثبیت کننده تصویر که یک مزیت ۴ پله ای به شما می دهد، به این معنی است که می توانید سرعت شاتر را به ۱/۸ ثانیه کاهش دهید و باز هم یک تصویر شارپ به دست آورید. این در نور کم بسیار مفید است.

به عنوان مثال، من این عکس را در یک موزه با نور بسیار کم با یک لنز تثبیت نشده ۱۸-۵۵mm در ۱/۶۰ ثانیه، f/5.6، ایزو ۱۶۰۰ گرفتم. اگر لنز دارای تثبیت کننده تصویر بود، من می توانستم از ایزو ۱۰۰ و ۱/۱۰ ثانیه استفاده کنم، که یک تصویر بسیار واضح تر با نویز کمتر به من می داد.
[عکاسی در نور کم]
۴
از ایزوی بالا نترسید

اکثر دوربین های دیجیتال مدرن در ایزوهای بالا عملکرد عالی به شما می دهند. کاملا امکان پذیر است که دوربین شما قادر به ارائه نتایج عالی در ایزو ۳۲۰۰، ۶۴۰۰، یا حتی بالاتر باشد. این مسئله را نمی فهمید تا وقتی که آن را امتحان کنید. این دلیل خوب دیگری برای برداشتن دوربین از روی حالت تمام خودکار است. اکنون می توانید تصمیم بگیرید از چه ایزویی استفاده کنید، به جای این که آن را به عهده دوربین بگذارید.

بهترین کار این است که دوربین خود را در تمام سطوح ایزوی بالای آن تست کنید تا سطح تحمل نویز خود را پیدا کنید. به عنوان مثال، ممکن است متوجه شوید که ایزو ۶۴۰۰ بالاترین تنظیماتی است که با استفاده از آن راحت هستید. هنگامی که این تصمیم را گرفتید، محدوده ایزویی که می توانید با آن کار کنید را برای دوربین خود می فهمید.

این عکس در ایزو ۶۴۰۰ گرفته شده است، بالاترین ایزویی که من با استفاده از آن بر روی دوربینم راحت هستم. من مجبور شدم از تنظیمات ایزوی بالا استفاده کنم چون عکس در فضای داخلی در نور کم گرفته شد.
[عکاسی در نور کم]
۵
از یک لنز پرایم استفاده کنید

اگر در حال حاضر یک لنز پرایم ندارید، ارزشش را دارد که خرید آن را در نظر بگیرید. به عنوان مثال، اکثر لنزهای کیت ۱۸-۵۵mm دارای حداکثر دیافراگم f/5.6 در انتهای ۵۵mm هستند. اما بر روی یک لنز پرایم ۵۰mm حداکثر دیافراگم می تواند f/1.8 (یا حتی بازتر) باشد. این تفاوت بیش از سه پله است (هشت برابر نور بیشتر)، که به این معنی است که می توانید در شرایط بسیار کم نورتر عکس بگیرید.

تنها نکته این است که عمق میدان بسیار کمتری در دیافراگم های باز وجود دارد. اما شما می توانید با استفاده از بوکه در عکس های کم نور خود، از این مسئله به نفع خود استفاده کنید. من این عکس را از یک فانوس چینی در شب با استفاده از لنز ۸۵mm تنظیم شده بر روی f/2 گرفتم.
[عکاسی در نور کم]
۶
از یک سه پایه استفاده کنید

سه پایه برای گرفتن عکس از چشم اندازها و مناظر شهری در نور کم واقعا مفید است. تمام روش های ذکر شده تا کنون، مانند استفاده از یک ایزوی بالا، تثبیت کننده تصویر، لنزهای پرایم و غیره، معایبی دارند. در ایزوهای بالا نویز افزایش می یابد، دیافراگم های باز عمق میدان زیادی نمی دهند، و حتی تثبیت کننده تصویر هم محدودیت های خود را دارد.

مزیت سه پایه این است که می توانید از دوربین خود در پایین ترین تنظیمات ایزوی آن (که کیفیت تصویر خوبی به شما می دهد)، و یک دیافراگم کوچک مانند f/8 یا f/11 (که عمق میدان بیشتری را میسر می سازد) استفاده کنید.

سرعت شاتر در این تنظیمات کم می شود. باز هم، از این مسئله به نفع خود استفاده کنید. سرعت شاترهای آهسته برای عکاسی منظره عالی هستند چون قسمت های متحرک منظره، مانند آب، مات و ابریشمی می شوند. در مناظر شهری، نور حاصل از عبور ترافیک به رگه های طولانی نور تبدیل می شود.

سه پایه تکنیک هایی مانند عکاسی با نوردهی طولانی (عکس های گرفته شده با سرعت شاترهای بین یک دقیقه و هشت دقیقه)، و نقاشی با نور (استفاده از فلاش یا چراغ قوه برای روشن کردن صحنه در طول یک نوردهی طولانی) را نیز میسر می کند.
[عکاسی در نور کم]

من از سه پایه برای ایجاد این عکس منظره استفاده کردم، که به یک نوردهی ۳۰ ثانیه ای در f/8 و ایزو ۱۰۰ نیاز داشت. آب در طول نوردهی مات شد، که به اضافه کردن حالت و فضا (جو) به عکس کمک می کند.
ن
نتیجه گیری

کلید به دست آوردن نتایج سازگار در هنگام عکاسی در نور کم، درک محدودیت های تجهیزات و در دست گرفتن کنترل دوربین است تا کاری که شما می خواهید را انجام دهد، نه کاری که خودش می خواهد. با کمی کار و تمرین، می توانید یاد بگیرید که در نور کم عکس های عالی بگیرید. اکثر مکان ها و مناظر در غروب خورشید زیبا به نظر می رسند. عکاسی در این زمان ها به شما کمک خواهد کرد تا عکس های جلوه داری بگیرید.

آیا ایده ای برای عکاسی در نور کم دارید؟ در قسمت نظرات آن را مطرح کنید.

نویسنده: اندرو گیبسون (Andrew S. Gibson)

به طور کلی دو نوع رویکرد در عکاسی پرتره وجود دارد، ثبت زیبایی در برابر سیرت. در این مقاله اندرو گیبسون نکاتی را در مورد ثبت سیرت سوژه در عکاسی بارداری در آتلیه بارداری آموزش می دهد.

به طور کلی، دو نوع پرتره وجود دارد. اولی زمانی است که سعی می کنید سوژه تا حد ممکن زیبا به نظر برسد. شما ممکن است به یک گریمور یا آرایشگر نیاز داشته باشید تا این کار را به درستی انجام دهید. به اکثر عکاسان تجاری پول داده می شود تا کاری کنند که مدل هایشان زیبا به نظر برسند، و ارتباط زیادی با دنیای عکاسی مُد و فشن دارند.

نوع دیگر پرتره زمانی است که شما سعی می کنید ماهیت کسی را ثبت کنید، و پرتره های خوش سیرت بگیرید. یک چیز جالب در مورد این سبک پرتره این است که محدوده مدل های شما را از افرادی که به طور مرسوم زیبا در نظر گرفته می شوند، فراتر می برد. این نوع پرتره ها کمتر پیچیده هستند، چون شما لزوما به گریمور، آرایشگر، یا نورپردازی پیچیده نیازی ندارید.

ثبت سیرت رویکردی ساده تر، و صادقانه تر برای ایجاد پرتره است. تکنیک ها و اصول پشت آن ساده هستند، اما تسلط بر آنها ممکن است یک عمر طول بکشد.
۱
بر روی چشم ها فوکوس کنید

این در مورد انواع پرتره ها صدق می کند، اما زمانی که سعی دارید سیرت را ثبت کنید بیشتر کاربرد دارد. این ایده از فوکوس کردن لنز بر روی چشم های مدل و اطمینان از این که آنها به خوبی روشن شده و برق چشم (کچ لایت) دارند، فراتر است.
[عکاسی پرتره]

من این پرتره را از یک خانم سالخورده در بولیوی گرفتم. چشم های او و چین و چروک اطراف آنها چیزهای زیادی در مورد زندگی اش می گویند.

چشم ها باید همانطور که به صورت تکنیکی فوکوس می شوند، از لحاظ مفهومی نیز در فوکوس باشند. آنها چیزهای زیادی در مورد یک شخص به شما می گویند. چشم ها احساسات، انرژی، و زندگی را منتقل می کنند. این گفته که «چشم ها پنجره های روح هستند» حقایق زیادی در بردارد. افراد مسن تر در اطراف چشمان خود چین و چروک دارند که حاکی از تجارب و عقل و خردی است که در طول زندگی به دست آورده اند.
۲
از مدل بخواهید لباس های خودش را بپوشد

انتخاب لباس می تواند چیزهای زیادی در مورد یک شخص بگوید، به خصوص اگر یک حس دمدمی مزاجی در مورد مُد داشته باشد. این رویکرد با مُد و فشن در تضاد است، که در آن مدل اغلب لباس هایی می پوشد که متعلق به خودش نیست. هنگام ثبت سیرت از مدل بخواهید لباس هایی را با خودش بیاورد که برایش مهم و معنی دار هستند.
[عکاسی پرتره]
۳
از مدل در محیط خودش عکس بگیرید

یکی از مولفه های رایج آن نوع عکاسی پرتره که شما تلاش می کنید تا شخص زیبا به نظر برسد، قرار دادن مدل در یک محیط غیر معمول یا خیلی خوب و زیبا است.

هنگام ثبت سیرت شما باید سعی کنید برعکس این کار را انجام دهید. به دنبال پیوندهای بین مدل خود و محیط اطرافش باشید. اگر مدل شما از آن نوع افرادی است که زیاد بیرون می رود، به دنبال محلی برای گرفتن پرتره بگردید که نشان دهنده این مسئله باشد. یا ممکن است دکوراسیون خانه یا باغ آنها به گونه ای باشد که نشان دهنده شخصیت و سیرت آنها باشد. یا شاید سرگرمی یا حرفه جالبی داشته باشند.

فکر کنید که چطور می توانید از این المان ها برای ایجاد پرتره ای استفاده کنید که یک داستان در مورد شخصیت و سیرت مدل بگوید.
[عکاسی پرتره]

این مرد در این پرتره فلوت های چوبی می سازد، بنابراین من از او در کارگاه خودش عکس گرفتم. دست ها اغلب نشان دهنده شخصیت هستند، بنابراین من یک عکس کلوزآپ از دست هایش در هنگام کار گرفتم.
۴
از لنزهای پرایم استفاده کنید

محدود شدن به یک فاصله کانونی به این معنی است که شما باید در زمینه ترکیب بندی های خود خلاقیت به خرج دهید. شما می توانید با تغییر فاصله بین خودتان و مدل، و با استفاده از نقاط دید مختلف، تنوع ایجاد کنید.

اما از همه مهم تر، استفاده از تجهیزات ساده همراه با لنزهای پرایم، رویکرد صادقانه تری برای ایجاد پرتره فراهم می کند. من اغلب برای یک جلسه عکاسی پرتره تنها یک دوربین، و یک لنز تله کوتاه با خودم می برم، و هیچ منبع نوری به همراه نمی برم. من ترجیح می دهم بر نور طبیعی (و رفلکتور) متکی باشم. از بین بردن حواس پرتی ها به من کمک می کند تا بر مرحله بعدی، یعنی ایجاد یک ارتباط واقعی و بامعنی با مدل، تمرکز کنم.
[عکاسی پرتره]

من از یک لنز پرایم ۸۵mm تنظیم شده بر روی f/2.5 برای ایجاد این پرتره استفاده کردم. دیافراگم باز پس زمینه را مات کرد، که باعث می شود مدل به مرکز توجه اصلی عکس تبدیل شود.
۵
ایجاد ارتباط

موفقیت یک جلسه عکاسی به رابطه ای که شما با مدل خود برقرار می کنید، بستگی دارد. ممکن است تنها زمان کوتاهی برای انجام این کار داشته باشید. من از افرادی عکس گرفته ام که قبلا هیچ وقت آنها را ندیده بودم، و تنها از طریق ایمیل یا پیام متنی با آنها ارتباط داشتم. من به طور طبیعی شخص کنجکاوی هستم و از یادگیری در مورد افراد دیگر و زندگی آنها لذت می برم، و این خیلی به من کمک می کند.

بخشی از ایجاد ارتباط این است که مدل را واقعا به جلسه عکاسی علاقه مند کنید. اگر این جلسه بخشی از یک پروژه در حال انجام است (و باید اینطور باشد، چون پروژه ها بهترین راهی هستند که به شما کمک می کنند به عنوان یک عکاس به طور خلاقانه پیشرفت کنید)، اجازه دهید مدل این موضوع را بداند، تا به این که بخشی از پروژه شماست افتخار کند.

لنزک: از بخش «پروژه های عکاسی» سایت بازدید نمایید
[عکاسی پرتره]

من این پرتره را به عنوان بخشی از یک پروژه عکاسی از نوازندگان گرفتم. ویولونیست از این که بخشی از این پروژه بود، لذت می برد.
۶
پس پردازش درست

در مورد سبک پس پردازش خود فکر کنید. به عنوان مثال، پرتره ای که سیرت را به درستی نشان می دهد، به روتوش بسیار کمتری نسبت به پرتره ای که سعی دارد مدل را به زیباترین شکل فیزیکی ممکن نشان دهد، نیاز دارد. هنگام کار بر روی عکس های رنگی، یک روتوش سبک اغلب بهترین کار است.

همچنین باید تبدیل پرتره های خود به سیاه و سفید را نیز در نظر بگیرید. یک پرتره سیاه و سفید خوب، یک حالت ماندگار و خاص دارد. این نوع پرتره برای نشان دادن سیرت و احساسات ایده آل است.
[عکاسی پرتره]

تماس چشمی قوی این پرتره و تبدیل آن به سیاه و سفید، آن را به پرتره ای تبدیل می کند که سیرت مدل را نشان می دهد.
ن
نتیجه گیری

ثبت سیرت، نسبت به (اما نه لزوما به جای) زیبایی، عکاس خلاق را به چالش می کشد، اما نتایج اغلب رضایت بخش تر هستند.

من متوجه شدم که علاقه به ثبت سیرت به جای زیبایی، تحولی در تفکر عکاس ایجاد می کند، تغییر از عکاسی سطحی به جستجو برای موضوعات و ارتباطات انسانی عمیق تر. اما شما چه فکر می کنید؟ شما از چه تکنیک هایی برای ثبت سیرت استفاده می کنید؟ آنها را در قسمت نظرات بنویسید.

نویسنده: اندرو گیبسون (Andrew S. Gibson)

جیمز پترسون (James Paterson) به شما آموزش می دهد که چگونه با ترکیب روغن پخت و پز، آب و نور بازتاب شده، الگوهای انتزاعی منحصر به فرد ایجاد و عکاسی کودک در آتلیه کودک کنید.


آب و روغن ممکن است با هم ترکیب نشوند، اما می توانند عکس های منحصر به فردی ایجاد کنند. با چند آیتم خانگی، یک فلاش (یا لامپ قوی) و تنظیمات درست دوربین، می توانیم تصاویر انتزاعی برجسته و جذاب ایجاد کنیم.
ماموریت

ماموریت: ایجاد آثار هنری پر انرژی با بازتاب نور در روغن و آب

زمان: یک ساعت

سطح مهارت: متوسط

تجهیزات مورد نیاز: فلاش یا لامپ قوی، لنز ماکرو (اختیاری)، سه پایه (اختیاری)

کلید کار در اینجا سفارشی کردن منبع نور است. با قرار دادن اجسام رنگی در مقابل نور می توانیم آن را به جعبه (باکس) نور مخصوص خودمان تبدیل کنیم. سپس این نور بر روی روغن و آب منعکس می شود تا هنر انتزاعی ایجاد کند.

حباب های آب و قطرات کوچک روغن بسیار بازتابنده هستند، بنابراین در زاویه مناسب نور را از منبع نور ما به سمت دوربین بازتاب می کنند. نتیجه، ردیف بی پایانی از حباب هاست – برخی از آنها بر روی سطح آب هستند، و برخی دیگر در عمق زیرین فرو می روند – و هر یک از آنها شامل اَشکال و رنگ های منبع نور ما به شکل مینیاتوری است.

ما از یک فلاش Union Jack رنگی برای بازتاب نور از روغن استفاده کردیم، اما اگر هنر و صنایع دستی را ترجیح می دهید، می توانید با مقوا، قیچی و کاغذ رسم یا استات رنگی، فلاش خودتان را بسازید. هر شکلی می تواند کارساز باشد، اما اگر رنگ ها و شکل ها آشنا و قابل تشخیص باشند، تاثیر بیشتری خواهد داشت.

ما از یک سافت باکس استودیویی کوچک برای روشن کردن روغن و آب استفاده کردیم. اگر شما این تجهیزات را ندارید، با انواع مختلف دستگاه های پخش کننده نور، که در زیر خواهید دید، می توانید نتایج مشابهی به دست آورید.
چگونه چیدمان عکس خود را آماده کنید
[عکاسی انتزاعی]
منبع نور

برای این کار، به اجسام رنگی نیاز دارید تا آنها را بر روی نور خود قرار دهید. هر شکل، الگو یا رنگی می تواند مناسب باشد – ما از یک فلاش Union Jack استفاده کردیم. همچنین باید یک قالب مقوایی بسازید که اندازه آن متناسب با منبع نور شما باشد.
قالب نور

ما از یک فلاش استودیو و یک سافت باکس استفاده کردیم. اگر شما اینها را ندارید می توانید خودتان یک جعبه نور بسازید. یک طرف یک جعبه را ببرید و مسدود کننده نور یا جسم رنگی خود را به آن وصل کنید. سپس، یک لامپ یا فلاش را از میان سوراخی در طرف مقابل جعبه بتابانید.
روغن بر روی آب

برای این افکت، شما به یک ظرف تیره پهن، مانند یک سینی فر نیاز دارید. سپس، آن را با آب پر کرده و چند قطره روغن پخت و پز اضافه کنید. هر قطره بازتاب های زیبایی ایجاد خواهد کرد، بنابراین برای شروع عکاسی آماده باشید. اگر قطرات روغن شروع کردند به هم بچسبند، یک تکان سریع به ظرف بدهید.
لنز ماکرو

لنز ماکرو ما را قادر می سازد تا به سطح آب نزدیک شویم. اگر لنز ماکرو ندارید، نگران نباشید – هر لنزی که بتوانید با یک حداقل فاصله فوکوس کوتاه با آن زوم کنید، خوب است. سعی کنید به صورت دستی فوکوس کنید تا عکس های شارپ به دست آورید.
نوردهی و تنظیمات فلاش

مُد نوردهی دستی (M)، ۱/۲۰۰ ثانیه، f/11، ایزو ۱۰۰٫ بعد از آن می توانیم قدرت منبع نور یا فلاش را بهبود بخشیم تا به طور ایده آل متناسب با نوردهی ما باشد. دوربین را مستقیما در جهت مخالف منبع نور و در یک ارتفاع مشابه قرار دهید تا بتواند ردیف وسیع و رنگارنگ بازتاب ها را ثبت کند.
[عکاسی انتزاعی]

فلاش استودیویی به این معنی است که می توانیم از یک ایزوی کم برای به دست آوردن حداکثر کیفیت تصویر و از یک عدد f بالا برای افزایش عمق میدان استفاده کنیم. اگر فلاش استودیویی ندارید، می توانید از یک فلاش، یک LED، یک لامپ خانگی قوی، یا حتی تلفن هوشمند خود استفاده کنید.
[عکاسی انتزاعی]
۱
چیدمان ۱: اشکال انتزاعی روغنی و رنگارنگ
[عکاسی انتزاعی]
از مانیتور خود استفاده کنید

شما می توانید از هر نوع منبع نور، حتی صفحه نمایش یک مانیتور یا تبلت، برای این کار استفاده کنید. ما روغن و آب را در مقابل یک مانیتور قرار دادیم، و سپس یک گرادینت دایره ای ساده در فتوشاپ ایجاد کردیم. البته، صفحه نمایش یک مانتیور حتی در حالتی که روشنایی آن بر روی حداکثر باشد، به اندازه فلاش قوی نیست، بنابراین ما به یک ایزوی بالا و یک دیافراگم باز نیاز داشتیم. برای سرعت شاتر، می توانیم شاید تا ۱/۸ ثانیه پایین برویم و از سه پایه استفاده کنیم. اما مطمئن شوید که منتظر بمانید تا وقتی که آب بی حرکت شود، و از یک تایمر خودکار استفاده کنید تا دوربین هنگام فشار دادن دکمه شاتر تکان نخورد.
موج در آب

اگر دوست داشته باشید می توانید به سطح آب موج و قطرات آب اضافه کنید. تنها کافی است یک قاشق یا وسیله مشابه را در آب قرار دهید و بر روی پایه آن فوکوس کنید. آن را از آب بیرون بکشید، و مراقب باشید که آن را مستقیما در بالای نقطه فوکوس نگه دارید. سپس آن لحظه که قطرات آب از قاشق پایین می افتند و به آب برخورد می کنند را ثبت کنید. سه پایه در اینجا مفید است، چون دست های شما را آزاد می کند تا لنز را فوکوس کرده و بر روی قاشق نگه دارید.

تجهیزات مورد نیاز: روغن و آب، مانیتور یا هر گونه صفحه نمایش دیجیتال، سه پایه

نوردهی: ۱/۸ ثانیه، f/5، ایزو ۴۰۰۰
[عکاسی انتزاعی]
۲
چیدمان ۲: علامت X بر روی قطرات
[عکاسی انتزاعی]
یک الگو بکشید

علاوه بر اجسام رنگی، می توانیم یک شکل را نیز برش دهیم تا بر روی منبع نور قرار گیرد. ما یک سوراخ X شکل در یک تکه مقوا ایجاد کردیم، سپس آن را درست بر روی سافت باکس جا دادیم، و مطمئن شدیم که نور از لبه ها به بیرون نشت نکند. زوایای مختلف منبع نور و ارتفاع دوربین را امتحان کنید. اگر ما نور را بالاتر ببریم، می توانیم دوربین را برای به دست آوردن زاویه دیدی با شیب تندتر نسبت به ظرف، بالا ببریم. با این کار زاویه دید ما نسبت به سطح آب مستقیم تر می شود، به این معنی که قطره های روغن بیشتری بر روی سطح در فوکوس قرار می گیرند.

تجهیزات مورد نیاز: فلاش، مقوا، قیچی، نوارچسب

نوردهی: ۱/۲۰۰ ثانیه، f/11، ایزو ۱۰۰
[عکاسی انتزاعی]

نویسنده: N-Photo

شما فقط به اندازه یک کیسه آرد و چند چراغ تا ایجاد خلاقانه ترین پرتره های خود فاصله دارید! در این آموزش ما توضیح خواهیم داد که چگونه چیدمان خود را آماده کرده و خودتان پرتره های آردی بگیرید. شما یاد خواهید گرفت که چگونه قبل از اضافه کردن ذرات جادویی، صحنه را روشن کرده و سوژه خود را ژست دهی کنید.

هنگام عکاسی از یک سوژه در حال حرکت مانند یک رقصنده، انتقال یک حس حرکت نرم و دلپذیر در یک تصویر ثابت می تواند چالش برانگیز باشد. با این حال، یک چیز ساده مانند آرد می تواند حرکت را به شیوه ای فوق العاده زیبا نشان دهد.

پودر سفید و ظریف در هوا معلق می شود، با حرکت جابجا می شود و پیچ و تاب هایی از گرد و غبار ایجاد می کند که می تواند نور را ثبت (جذب) کند. همچنین یک کثیف کاری به تمام معنا ایجاد می کند – بر روی تجهیزات، محیط اطراف و سوژه شما – اما این بهایی است که باید برای به دست آوردن چنین عکس های ارزشمندی بپردازید.
مأموریت

چیدمان، نورپردازی و عکاسی از پرتره های متحرک با کمی آرد

زمان مورد نیاز: ۳-۲ ساعت

سطح مهارت: پیشرفته

لوازم مورد نیاز: آرد، کاور های تارپولین و ورقه های گرد و غبار، سه فلاش، تریگرهای بی سیم، پایه نور، چتر، بیوتی دیش یا سافت باکس

در این آموزش ما توضیح خواهیم داد که چگونه چیدمان خود را آماده کرده و خودتان پرتره های آردی بگیرید. شما یاد خواهید گرفت که چگونه قبل از اضافه کردن ذرات جادویی، صحنه را روشن کرده و سوژه خود را ژست دهی کنید. نورپردازی نقش مهمی ایفا می کند، و اگرچه ممکن است این چیدمان پیچیده به نظر برسد، اما در اینجا فقط از سه فلاش ارزان قیمت، با چند تعدیل کننده متصل به آنها برای پخش کردن نور استفاده می شود.

علاوه بر این، شما لزوما به یک استودیو نیاز ندارید. هر فضایی با ابعاد مناسب کارساز خواهد بود – حتی می توانید در فضای باز در یک شب خشک عکاسی کنید. در واقع، نبودن در یک استودیو مزایایی هم دارد، از جمله این که تمیزکاری را آسان تر می کند، اگر بتوانید آن قسمت را با شلنگ بشویید.

ما این کار را در پارکینگ زیرزمینی انجام دادیم – و ما موفق شدیم قبل از این که راننده ها متوجه گرد و غبار آرد بر روی ماشین هایشان شوند، فرار کنیم!
الف
راهنمای گام به گام: چیدمان عکاسی با آرد
[عکاسی پرتره اکشن ]
۱
یک جای خوب پیدا کنید

در اینجا به یک محیط کم نور و یک پس زمینه تاریک نیاز داریم؛ ما در یک پارکینگ زیرزمینی در زیر دفتر عکس گرفتیم. از همان ابتدا هر کاری می توانید انجام دهید تا با قرار دادن کاورهای تارپولین و ورقه های گرد و غبار، کثیف کاری را به حداقل برسانید.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۲
چراغ ها را نصب کنید

در چیدمان سه فلاشه ما، نور جلویی با یک چتر سفید عکاسی جفت می شود، در حالیکه نور عقب سمت چپ یک چتر نقره ای و نور عقب سمت راست یک بیوتی دیش قابل حمل دارد. هر سه فلاش بر روی مُد دستی تنظیم می شوند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۳
چیدمان را تریگر (راه اندازی) کنید

ما فلاش ها را با یک تریگر فلاش بی سیم متصل به یکی از فلاش ها تریگر کردیم. دو فلاش دیگر بر روی مُد Slave تنظیم می شوند، به طوری که پس از تشخیص فلاش زدن منبع نور اول فایر می شوند.

۴
نوردهی

هنگام استفاده از فلاش جدا از دوربین ما باید از فلاش نوردهی دستی استفاده کنیم. از سرعت شاتر ۱/۲۰۰ ثانیه استفاده کرده و دیافراگم و ایزو را تنظیم کنید، تا وقتی که نوردهی درست به نظر برسد. در اینجا، دیافراگم f/6.3 و ایزو ۴۰۰ است.
ب
تجهیزات ضروری: چیدمان نورپردازی عالی با بودجه کم
عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد
کاورهای تارپولین

ما پوشش های تارپولین را برای کنترل کثیف کاری در سرتاسر محوطه عکاسی آویزان کردیم. حواستان باشد که رنگ آنها ممکن است بر نور تاثیر بگذارد؛ در اینجا، تارپولین های آبی یک ته رنگ به آرد اضافه می کنند، که ممکن است از نظر شما تصویر را جذاب تر کند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
فلاش های ارزان

نیازی نیست که شما بانک بزنید؛ فلاش های ارزان قیمت مانند این Yongnuo YN560-IV خوب هستند. فلاش های ما فقط باید نوردهی دستی و یک مُد slave نوری (اپتیکال) داشته باشند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
تریگرهای بی سیم

شما به یک تریگر بی سیم و گیرنده برای اتصال دوربین به یکی از فلاش های خود نیاز دارید. بقیه فلاش ها را بر روی مُد slave (بَرده) نوری قرار دهید تا هنگام تشخیص فلاش master (اصلی – ارباب) به طور همزمان فایر شوند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
چتر

چتر، نور را در یک قوس گسترده بر روی سوژه و صحنه پخش می کند. یک چتر نقره ای پشت به سوژه قرار داده می شود و نسبت به نوع سفید آن سایه های سخت تری ایجاد می کند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
بیوتی دیش

بیوتی دیش یک توده نور نرم و مستقیم ایجاد می کند. این بیوتی دیش نرم Interfit تاشو و به راحتی قابل حمل است. اگر بیوتی دیش ندارید، به جای آن از یک چتر نقره ای یا سافت باکس استفاده کنید.
متوقف (فریز) کردن حرکت

در اینجا سرعت شاترِ زیاد نیست که حرکت را متوقف می کند، بلکه مدت زمان فلاش است. علت آن این است که ما در یک پارکینگ تاریک بدون پنجره قرار داریم، بنابراین تنها نوری که اهمیت دارد نور فلاش است، که سریع تر از حداکثر سرعت همگام سازی فلاش دوربین می باشد (معمولا ۱/۲۰۰ ثانیه یا ۱/۲۵۰ ثانیه). هرچه قدرت فلاش کمتر باشد، مدت زمان فلاش سریع تر خواهد بود. هنگامی که با قدرت کامل فایر شود، مدت زمان آن ممکن است حتی به ۱/۲۰۰ ثانیه نزدیک شود، اما در قدرت ۱/۱۶ مدت زمان به حدود ۱/۸۰۰۰ یا سریع تر کاهش خواهد یافت (بسته به فلاش شما). بنابراین، اگر در عکس های متحرک نورپردازی شده با فلاش خود ماتی حرکتی می بینید، قدرت فلاش را کمتر کرده و ایزو را افزایش دهید.
ج
نکات تخصصی: دستورالعمل موفقیت
[عکاسی پرتره اکشن ]
۱
آرد اضافه کنید

ما دو نوع آرد را امتحان کردیم – فقط برای این که کار را به طور علمی پیش ببریم – اما تفاوت بسیار کمی بین آنها مشاهده کردیم. الک کردن آرد به معلق ماندن آن در هوا کمک خواهد کرد. ما از مدل خود PJ خواستیم تا آرد را در دست هایش نگه دارد و به محض این که حرکت کرد آن را رها کند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۲
بر روی شانه ها آرد بپاشید

برای نشان دادن حرکت در بخش های مختلف بدن، بر روی شانه ها، دست ها و پاها آرد بپاشید. اگر سوژه شما موهای بلندی دارد، می توانید بر روی آنها نیز آرد بپاشید. به این ترتیب وقتی او حرکت کند، آرد به طور طبیعی در هوا پخش می شود. چند حوله آماده برای پاک کردن آرد در بین عکس ها به همراه داشته باشید.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۳
ژست ها را عالی و بی نقص کنید

در عکاسی هایی مانند این، اگر بتوانید با سوژه ای کار کنید که می داند چطور باید بدن خود را حرکت دهد، واقعا به شما کمک می کند. اگر شما بتوانید به سوژه خود در گرفتن ژست های جالب اعتماد کنید، خودتان آزاد می شوید تا بر روی بهتر کردن تکنیک، زمانبندی و ترکیب بندی تمرکز کنید.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۴
با نور بازی کنید

نورپردازی قوی از پشت و کنار، این هایلایت های روشن را در هر دو طرف بدن به ما می دهد. از سوژه بخواهید همانطور که حرکت می کند سر و بدون خود را به یک طرف بچرخاند، تا بیشترین استفاده را از این نور حاشیه ای بکنید. یک ژست مستقیم در اینجا کارساز نخواهد بود.
زیبایی نور پس زمینه زاویه دار
[عکاسی پرتره اکشن ]

اگر می خواهید سوژه در مقابل یک پس زمینه تاریک برجسته شود، سعی کنید او را از پشت نورپردازی کنید. این کار یک هایلایت حاشیه ای فوق العاده در کنار بدن او ایجاد می کند. این هایلایت سوژه را از پس زمینه جدا کرده و یک کیفیت سینمایی به تصویر می دهد. هایلایت کردن لبه های بدن، توجه بیننده را به شکل ژست گیری نیز جلب می کند، بنابراین برای عکاسی از رقص یا اکشن عالی است. مهم است که نور پشت سوژه با یک زاویه به طرف او برگردد، و اگر می خواهید پس زمینه زیبا و تاریک بماند، مطمئن شوید که نور بر روی آن نشت نکند (پخش نشود).
مهارت های ضروری: ویرایش های نهایی در فتوشاپ
[عکاسی پرتره اکشن ]

در اینجا نحوه تکمیل عکس ها در فتوشاپ را توضیح خواهیم داد. لایه پس زمینه را کپی کنید، سپس یک لایه تنظیمات Levels اضافه کرده و برای روشن کردن تصویر اسلایدر وسطی را تا انتها به سمت راست بکشید. لایه کپی را انتخاب کنید، ابزار Burn را برداشته و محدوده را بر روی Shadows تنظیم کنید، سپس پس زمینه را به رنگ سیاه burn کنید.
[عکاسی پرتره اکشن ]

یک راه آسان برای کپی کردن آرد از یک تصویر به تصویر دیگر در فتوشاپ وجود دارد. با ابزار Lasso دور آرد را به طور آزاد انتخاب کنید، آن را کپی کرده و بر روی تصویر دیگر پیست کنید، سپس blending mode را بر روی Screen تنظیم کنید.

به سختی می توان قدرت و درام عکاسی سیاه و سفید خوب را انکار کرد. دلیلی وجود دارد که عکاسی تک رنگ با وجود پیدایش عکس های رنگی همچنان باقی مانده و به عنوان یک رسانه هنری رونق پیدا کرده است. اما شما چطور قدرت عکاسی بارداری در آتلیه بارداری سیاه و سفید را برای خودتان مهار می کنید؟ کلید این کار در ترکیب بندی شماست که در این آموزش به آن خواهیم پرداخت.

مشکل ترکیب بندی این است که آنقدر موضوع گسترده ای است که به راحتی ممکن است مسیر اصول مختلف و روش های عملی ساختن آنها را گم کنید. بنابراین، بیایید کار را ساده کنیم – من قصد دارم سه نکته به شما بگویم که می توانید بر روی آنها تمرکز کنید. اگر این نکات را عملی کنید، بهبود چشمگیری در ترکیب بندی عکس های سیاه و سفید خود خواهید دید!
۱
سادگی

ترکیب بندی ساده به شما کمک می کند تا با متمرکز کردن توجه بیننده بر روی سوژه اصلی، به عکس های سیاه و سفید خود قدرت بیشتری بدهید.
[عکاسی سیاه و سفید]

عکس منظره بالا یک نمونه عالی است. ترکیب بندی آن بسیار ساده است. این عکس خوب است چون من از یک فیلتر کاهنده نور (ND) و سرعت شاتر طولانی ۹۰ ثانیه برای مات کردن آب و ابرها استفاده کردم. نتیجه، یک عکس منظره سیاه و سفید با یک سبک ترکیب بندی مینیمالیستی شد.

این اصل در مورد پرتره نیز کاربرد دارد. سادگی ترکیب بندی را حفظ کنید تا توجه بیننده را بر روی مدل خود متمرکز کنید. یک راه آسان برای انجام این کار استفاده از یک لنز تله کوتاه با دیافراگم حدود f/2.8 است. به سوژه نزدیک شده و مطمئن شوید که هیچ گونه حواس پرتی در پس زمینه وجود نداشته باشد که توجه بیننده را از شخصی که دارید از او عکس می گیرید دور کند.

لنزک: روی دوربین های فول فریم، لنز هایی با فاصله کانونی ۸۵ تا ۱۳۵ میلیمتر تله فوتو کوتاه، کمی بزرگتر از معمول، نامیده می شوند.
[عکاسی سیاه و سفید]
۲
بافت

یکی از چیزهای جالب در مورد عکاسی سیاه و سفید این است که بافت های جالب در سوژه شما را برجسته و نمایان می کند. شما می توانید از این ویژگی برای جالب تر کردن عکس های سیاه و سفید خود استفاده کنید.

این عکس از چند جعبه چوبی قدیمی نمونه خوبی است.
[عکاسی سیاه و سفید]

دو چیز جالب در مورد ترکیب بندی این تصویر وجود دارد. اولی الگوی ایجاد شده توسط اَشکال تکراری جعبه ها، و دومی بافت چوب است.

عدم وجود رنگ در تصاویر سیاه و سفید به تاکید بر بافت کمک می کند. همچنین می توانید در پس پردازش با استفاده از Clarity یا ابزارهای دیگری که برای برجسته کردن بافت طراحی شده اند (مانند اسلایدرهای Structure در Silver Efex Pro 2) این تاکید بر بافت را بیشتر کنید.
بافت و کنتراست

شما می توانید با استفاده از کنتراست (تضاد) بین سطوح نرم و زبر این ایده را فراتر ببرید. برخی از اجسام بیشتر از بقیه قابل لمس هستند و بافت زیادی دارند. برخی دیگر نرم هستند و بافت بسیار کمی دارند.

این تکنیک در عکاسی با نوردهی طولانی زیاد استفاده می شود، که در آن شما می توانید از مزیت مجاورت سوژه ای با بافت زیاد، مانند یک اسکله بتونی، و سوژه ای با بافت کم، مانند آب مات شده با استفاده از یک فیلتر ND و یک نوردهی طولانی، بهره ببرید. عکس قبلی از آن دو تخته سنگ نمونه خوبی است.

این یک نمونه دیگر است. من از سرعت شاتر ۳ دقیقه برای مات کردن ابرها و آب استفاده کردم. در نتیجه، یک کنتراست قوی بین بتون در پیش زمینه، اسکله در دوردست، و آب و ابرهای اطراف وجود دارد.
[عکاسی سیاه و سفید]

کتاب: کتاب «آهسته» (اینجا کلیک کنید) مبانی عکاسی با سرعت شاتر آهسته و نوردهی طولانی را به شما آموزش خواهد داد.
۳
کنتراست تُن ها

کنتراست یا تضاد مربوط به تُن ها جایی است که شما تُن های روشن و تیره را در کنار یکدیگر دارید. اکنون ما داریم به قلب عکاسی سیاه و سفید می رسیم! این تکنیک به همین اندازه در عکاسی رنگی موثر نیست، چون برخی از رنگ ها از لحاظ تُن مشابه هستند، مانند قرمز و سبز، اما هنوز هم یک کنتراست قوی ایجاد می کند. کنتراست تُن ها عامل اصلی ای است که عکاسی سیاه و سفید را از عکاسی رنگی متمایز می کند.
ساده ترین راه برای توضیح نحوه کار کنتراست تُن ها، نشان دادن چند نمونه است

در نمونه اول (در زیر) یک کنتراست تُن قوی بین سنگ های سیاه و سفید وجود دارد. نگاه شما به سمت سنگ های سفید کشیده می شود، چون آنها در مرکز کادر قرار دارند و یک کنتراست قوی در برابر سنگ های سیاه زیر آنها ارائه می دهند.
[عکاسی سیاه و سفید]

نمونه دیگری که در آن از کنتراست تُن ها برای ایجاد یک جلوه خوب استفاده می شود، عکاسی پرتره است. در پرتره زیر پوست روشن مدل با پس زمینه تاریک در تضاد است. کلید عملی ساختن این تکنیک این است که مطمئن شوید پس زمینه در سایه باشد و هیچ هایلایت (قسمت روشن) حواس پرت کننده ای نداشته باشد.
[عکاسی سیاه و سفید]

تا اینجا هر دو نمونه سوژه ای با تُن روشن را در برابر یک پس زمینه تیره نشان داده اند. اما شما می توانید عکس این کار را انجام دهید و یک سوژه تیره را در برابر یک پس زمینه سفید قرار دهید.

این تکنیکی است که من در پرتره زیر استفاده کردم. من از این مرد در کارناوالی در اسپانیا عکس گرفتم. او برای این مناسبت لباس پوشیده بود و حتی صورتش را هم نقاشی کرده بود. من او را در مقابل یک ساختمان روشن شده با نور آفتاب قرار دادم تا از مزیت کنتراست تُن بین پوست تیره او و دیوار سفید بهره ببرم.
[عکاسی سیاه و سفید]
نتیجه گیری

عوامل زیادی وجود دارند که یک عکس سیاه و سفید خوب را می سازند، اما ترکیب بندی یکی از مهم ترین آنهاست. اگر می خواهید یک عکس سیاه و سفید قوی ایجاد کنید، تمرکز بر روی این عوامل کلیدی – سادگی، بافت، و کنتراست تُن ها – جای خوبی برای شروع است.

نویسنده: اندرو گیبسون (Andrew S. Gibson)

در این مقاله، سه تمرین ساده آموزش داده می شود که به شما کمک می کند تا عکاسی خود را بهبود بخشید.
چگونه به عنوان یک عکاس رشد کنیم؟

هر عکاس، از مبتدی گرفته تا حرفه ای، به دنبال بهبود عکاسی خود است. با این حال، ما اغلب برای انجام این کار تقلا می کنیم، و به طور مکرر این سوال را می پرسیم که «چطور می توانم به طور موثر عکاسی خود را بهبود بخشم؟»
[تمرین عکاسی]

یادگیری گرفتن عکس های درجه یک مانند یادگیری یک ساز موسیقی نیست، که در آن می توانید کار با انگشت و مقیاس ها را تمرین کنید، در حالیکه به آرامی مهارت پیدا می کنید. زمانی که بحث بهبود عکاسی مطرح باشد، مسیر اغلب مبهم و دشوار به نظر می رسد.

اما نیازی نیست این گونه باشد. راه های متمرکزتری برای بهبود عکاسی شما وجود دارد. در ادامه، من درباره ۳ مورد از این تمرینات بحث می کنم، که اگر به طور مداوم انجام شوند، به شما کمک خواهند کرد تا عکاسی خود را به سرعت بهبود بخشید.
۱
تمرین اول: به مدت یک ماه هر روز عکس بگیرید

تمرین اول ساده است؛ هر روز عکس بگیرید. این کار ممکن است ساده به نظر برسد، اما اغلب اینطور نیست. با وجود شغل و خانواده و زندگی، بیرون رفتن و عکاسی کردن به طرز شگفت آوری سخت است.

اما من می خواهم تاکید کنم که اگر در مورد بهبود عکاسی کودک در آتلیه کودک خود جدی هستید، از اینجا شروع کنید. مطمئن شوید که هر روز از دوربین خود استفاده کنید، حتی اگر تنها یک عکس می گیرید. زمان خاصی از روز را که مناسب است مشخص کنید. یا اگر برای شما راحت تر است، یک دوربین در داخل کیف، کوله پشتی یا سامسونت خود به همراه داشته باشید و در طول زمان ناهار آن را بیرون بیاورید.
[تمرین عکاسی]

من متوجه شده ام که یک نوع جادو وجود دارد که از عکاسی – نه تنها به طور مداوم، بلکه به صورت روزانه – می آید. دوربین به یک ابزار آشنا در دستان شما تبدیل می شود. شما کم کم ترکیب بندی ها را در همه جا می بینید. رسانه عکاسی کم کم معنا پیدا می کند.

به من اعتماد کنید، اگر این کار را انجام دهید، کارتان خیلی سریع بهبود خواهد یافت.
۲
تمرین دوم: ۱۰ تصویر منحصر به فرد از یک سوژه یکسان بگیرید

یکی از موانع اصلی بهبود عکاسی، تکنیک نیست بلکه توانایی دیدن است.

یک عکاس خوب اغلب یک سوژه را می بیند و شروع به تجسم کردن بسیاری از احتمالات می کند، به سرعت آنهایی که کارساز نیستند را رد می کند، و آنهایی که مناسب اند را انتخاب می کند.
[تمرین عکاسی]

بنابراین، یک سوژه را انتخاب کرده و با گرفتن عکس های واضح شروع کنید.

سپس، به جای جابجا کردن آن، خودتان را وادار کنید که بیشتر در آن کاوش کنید. نزدیک شوید و چند عکس انتزاعی یا با جزئیات دیگر بگیرید. به عقب برگردید و تصاویر محیطی بیشتری بگیرید. پس زمینه، زاویه، و/یا نورپردازی را تغییر دهید. اگر به طور معمول از سه پایه استفاده می کنید، کار به صورت دستی را امتحان کنید، یا برعکس.
[تمرین عکاسی]

این تمرین به منظور بهبود توانایی دیدن شماست، و قرار است شما را از منطقه امنتان خارج کند، تا فراتر از بدیهیات بروید، و کم کم عمیق تر به سوژه خود نگاه کنید. هنگامی که این عادت تثبیت شد، فرصت های عکاسی به شما روی می آورند، و تصاویرتان منحصر به فرد و رضایت بخش تر خواهند شد.
[تمرین عکاسی]
۳
تمرین سوم: در یک ژانر دیگر عکاسی کار کنید

این تمرین برای کسانی است که خودشان را عکاس متوسط یا پیشرفته می دانند. اگر در ابتدای سفر عکاسی خود هستید، توصیه می کنم تمرکز خود را تنها بر روی یک ژانر و بهبود در آن ژانر بگذارید.
[تمرین عکاسی]

من به طور موقت عکاسی ماکرو را کنار گذاشتم تا بر روی مهارت های عکاسی خیابانی ام کار کنم.

با این حال، من متوجه شده ام هنگامی که شما میزان تجربه خوبی داشته باشید، خارج شدن از منطقه امنتان با کار کردن در یک ژانر عکاسی دیگر واقعا مفید است (هرچه سخت تر، بهتر!). به مدت یک ماه کامل بر روی این ژانر کار کنید.
[تمرین عکاسی]

این کار شما را وادار می سازد تا دید عکاسی خود را گسترش داده و به شیوه ای جدید فکر کنید. این اغلب می تواند ایده های منحصر به فردی ایجاد کند که می توانید آنها را در حوزه اصلی عکاسی خود به کار ببرید. و وقتی یک ماه تمام شد و دوباره به سراغ ژانر عکاسی مورد علاقه خود برگشتید، احتمالا متوجه خواهید شد که دنیا را با دید کاملا جدیدی می بینید.
[تمرین عکاسی]
ن
نتیجه گیری

اگر می خواهید عکاسی خود را بهبود بخشید، تمرینات بالا را دنبال کنید.

اگر هر روز عکس بگیرید، بر روی گسترش دید عکاسی خود تمرکز کنید و افق عکاسی خود را بسط دهید – خیلی زود به سطوج بالاتر عکاسی خواهید رسید. برای شما آرزوی موفقیت می کنم!
[تمرین عکاسی]

شما تمریناتی انجام داده اید که در بهبود عکاسیتان مفید بوده باشند؟ آنها را در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید!

نویسنده: جیمیز دمپسی (Jaymes Dempsey)

عکاسی از ماه می تواند بُعد جدیدی به مهارت های عکاسی شما اضافه کند. اما چگونه و چه موقع باید از ماه عکس بگیرید؟ در این آموزش عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد از ماه به شما خواهیم گفت.

ماه یکی از شگفتی های طبیعت است، اما برای عکاسی موفقیت آمیز از ماه شما اول باید آن را درک کنید.

اگرچه عکاسان نجومی متخصص در زمینه ماه معمولا از طریق یک تلسکوپ قوی از آن عکس می گیرند، اما یک لنز تله با تقریبا هر فاصله کانونی آنقدر خوب هست که یک عکس خوب از ماه بگیرد. با این حال، این که ماه تنها نقطه تمرکز عکس باشد، تنها یکی از راه های عکاسی از ماه است؛ یک راه دیگر جای دادن یک منظره در عکس است، که می تواند یک تصویر واید را قوی تر کند.

تجهیزات
[عکاسی از ماه]

تجهیزاتی که شما نیاز دارید درست مانند عکاسی منظره است: یک DSLR، دوربین بدون آینه یا بریج (bridge) بر روی یک سه پایه محکم، و یک لنز واید یا هر لنز تله معمولی، مانند لنزی با محدوده کانونی ۷۰-۳۰۰mm. یک کابل ریموت کنترل شاتر نیز مفید خواهد بود، زیرا دوربین دچار لرزش نمی شود، هرچند می توانید از تایمر دوربین خود نیز استفاده کنید.
[عکاسی از ماه]

یک لنز تله ۴۰۰mm می تواند عکس کلوزآپ خوبی از ماه بگیرد.

ماه یک هدف متحرک است؛ ترکیب دوران ۲۲۸۸ مایل در ساعت ماه و چرخش ۱۰۰۰ مایل در ساعت زمین، ماه را به یک هدف به سرعت در حال حرکت تبدیل می کند. با این حال، به طور معمول برای یک سرعت شاتر نسبتا سریع جهت به دست آوردن نتایج خوب، به اندازه کافی روشن است.
چگونه بر روی ماه فوکوس کنیم

اگرچه می توانید همانطور که ماه بالا می آید، یا همانطور که درست قبل از غروب آفتاب قابل دیدن می شود، بر روی آن فوکوس خودکار کنید، اما ایده خوبی است که به صورت دستی فوکوس کنید. لنز خود را بر روی فوکوس دستی، و حلقه فوکوس را بر روی بینهایت تنظیم کنید. این کار به کمی تمرین نیاز دارد، چون برخی از دوربین ها می توانند فراتر از بی نهایت فوکوس کنند، و پیدا کردن نقطه دقیق که برای لنز شما مناسب باشد، نیازمند آزمون و خطاست.

چند عکس آزمایشی بگیرید و بر روی نتایج در صفحه نمایش LCD دوربین خود زوم کنید تا ببینید کدام یک از آنها بهتر شده است. این مرحله را از قلم نیاندازید؛ تنها زمانی که آن را به درستی انجام دهید عکس های ماه شما واقعا واضح و شارپ خواهند شد.
چگونه ماه را نوردهی کنیم

ماه را زیاد نوردهی نکنید – خودش روشن تر از چیزی است که احتمالا انتظار دارید. با این حال، این مسئله بستگی به این دارد که شما تنها از ماه عکس می گیرید، یا یک پیش زمینه نیز می خواهید.

برای گرفتن یک عکس عالی از ماه، دوربین خود را بر روی ایزو ۱۰۰ یا ایزو ۲۰۰، و دیافراگم را بین f/5.6 و f/11، و سرعت شاتر خود را بین ۱/۱۲۵ و ۱/۲۵۰ ثانیه تنظیم کنید. تنظیمات دقیق بسته به دوربین شما و روشنایی ماه متفاوت است، که به فاز دقیق آن بستگی دارد، اما این تنظیمات پایه در شروع کار به شما کمک خواهند کرد.
[عکاسی از ماه]

درست بعد از ماه نو (گرگ و میش) وقت مناسبی برای ثبت زمین تاب (روشنایی ضعیف نیمه تاریک ماه در اثر بازتاب نور خورشید از زمین) است.

گرفتن یک عکس منظره که شامل ماه باشد سخت تر است، چون در طول آن «ساعت آبی» بعد از غروب آفتاب ماه بسیار روشن است. بنابراین، اگر نوردهی طولانی تری برای منظره در نظر بگیرید، ماه زیاد نوردهی می شود، و اگر ماه را نوردهی کنید، منظره کم نوردهی می شود. پس باید چه کار کنید؟

پاسخ این است که یا درست قبل از غروب آفتاب زمانی که سطح نور بیشتر است (نور به سرعت در نقطه غروب آفتاب کم می شود) از ماه عکس بگیرید، یا دو نوردهی بگیرید و آنها را در نرم افزار ویرایش عکس با هم ترکیب کنید. با این حال، روش دوم اغلب مصنوعی به نظر می رسد. یک راه دیگر نوردهی کردن ماه، و استفاده از یک فلاش برای روشن کردن پیش زمینه است.
چه موقع از ماه عکس بگیریم

برخی از عکاسان به شما می گویند که همیشه از ماه کامل عکس بگیرید، اما این یک اشتباه ناشیانه و آماتوری است. نه تنها نور شدید ماه کامل یک چالش واقعی است که باید بر آن غلبه کنید، بلکه یک ماه کامل عالی و بی نقص از لحاظ بصری نیز غیر جذاب و کلیشه ای است.

در عوض، به دنبال فازهای دیگر ماه بروید، زمانی که می توانید خطی بین دو طرف روشن و تاریک ببینید. این خط سایه‌مرز نامیده می شود، که زمانی است که دهانه کوه های روی ماه، به خصوص در نزدیکی قطب جنوب آن، سایه ایجاد می کنند. شما اغلب شب ها می توانید این پدیده را ببینید، اما شاید باارزش ترین نوع ماه تنها چند روز قبل و بعد از ماه نو قابل رویت باشد. در این زمان، شما یک هلال ماه رو به افزایش یا رو به کاهش نزدیک به خط افق نیز خواهید دید، و مزیت اضافی زمین‌تاب را به همراه دارد.
چگونه از زمین‌تاب روی ماه عکس بگیریم

اگرچه ۵۰% ماه به طور مداوم توسط خورشید روشن می شود، اما چند روز در هر ماه وجود دارد که زمین نیز با خورشید همراه می شود – و این رویداد زیبایی برای ثبت کردن است.

زمین‌تاب یک تابش ضعیف بر روی ناحیه روشن نشده ماه است که نتیجه بازتاب نور خورشید از سطح زمین به سطح ماه می باشد. این نور ظریف و مسحور کننده است، و اگر زمانبندی شما درست باشد، ثبت آن آسان است.

برای اولین (یا به احتمال بیشتر دومین) غروب آفتاب بعد از ماه نو آماده شوید. از لنزی با طولانی ترین فاصله کانونی ممکن استفاده کنید، و دوربین خود را بر روی یک سه پایه قرار دهید، حساسیت ایزو را بر روی ۴۰۰، و دیافراگم را بر روی f/2.8 (یا کمترین میزانی که دوربین شما اجازه می دهد) تنظیم کرده، و شاتر را بین یک و چهار ثانیه باز کنید.
[عکاسی از ماه]

یک طلوع ماه کامل زمان مناسبی برای ثبت ماه با یک پیش زمینه است.

در واقع، زمین‌تاب همیشه تا حدودی بر روی ماه بازتاب می شود، اما تنها حول و حوش ماه نو است که هلال ماه روشن شده با نور خورشید به اندازه کافی برای دوربین کوچک است تا بتواند هم برای قسمت های روشن شده و هم قسمت های روشن نشده نوردهی کند.

این زمان همچنین وقت خوبی برای ترکیب عکاسی از ماه و عکاسی از آسمان شب است، چون ماه خیلی زود بعد از این که از آن عکس گرفتید غروب خواهد کرد. سپس می توانید به سراغ ستاره ها و راه شیری بروید.
چگونه طلوع یا غروب ماه را ثبت کنیم

دو استثنا در مورد توصیه به عکاسی نکردن از ماه کامل وجود دارد.

اولی وقتی است که یک ماه گرفتگی کامل وجود دارد، و دومی وقتی است که ماه کامل در حین طلوع یا غروب است. منظره ماه کامل که در حین گرگ و میش از خط افق سر بر می آورد و از نارنجی پررنگ به زرد کمرنگ و سپس به سفید روشن تبدیل می شود، منظره جذابی است. همچنین فرصتی برای ثبت ماه در پس زمینه یک منظره زیبا فراهم می کند.

این نمایش رنگارنگ تنها چند دقیقه طول می کشد و به راحتی ممکن است آن را از دست بدهید، اما مانند هر چیز دیگری در آسمان شب، یک ماه کامل در حال طلوع نیز قابل پیش بینی است. تنها باید بفهمید که دقیقا در چه روزی ماه کامل بعدی در جایی که شما هستید خواهد بود، و دقیقا چه زمانی در آن تاریخ آفتاب غروب می کند، سپس برای دیدن طلوع ماه به سمت شرق نگاه کنید. برای شروع دوربین خود را بر روی ایزو ۱۰۰، f10 و ۱/۱۲۵ تنظیم کنید.

لنزک: سایت www.timeanddate.com/moon نیز می تواند به شما بگوید که ماه کامل بعدی چه موقع است، و با چه زاویه ای طلوع یا غروب خواهد کرد – کافیست شهر مورد نظرتان را در کادر سفید تایپ و سپس جستجو (search) نمایید. سایت mooncalc نیز یک گزینه دیگر می باشد.
[عکاسی از ماه]

در طول روز نیز می توان از ماه عکس گرفت.

اگر تا به حال عکس هایی از کسی یا چیزی که در مقابل یک ماه ظاهرا غول پیکر سیلوئت شده را دیده باشید، شاید در حالیکه بالای یک تپه ایستاده اند، آن عکس ها در طول طلوع ماه گرفته شده اند. همچنین آنها بسیار دقیق برنامه ریزی شده اند؛ اپلیکیشن های The Photographer’s Ephemeris و PhotoPills برای این نوع پروژه ها ایده آل هستند.

برای این که ماه در پس زمینه اینقدر بزرگ به نظر برسد، عکاسان باید از لنزهای تله سوپرزوم حداقل ۱۰۰۰mm استفاده کنند، در حالیکه یک مایل یا بیشتر از سوژه اصلی پیش زمینه، که آن حس مقیاس را نشان می دهد، دورتر قرار داده شوند.

در این مطلب یک ترفند کارآمد، در زمینه عکاسی با رفلکتور، که ممکن است برای عکاسان تازه کار مفید باشد آموزش داده می شود: آیا می دانستید شما می توانید با خم کردن رفلکتور، کیفیت نور روی سوژه را تغییر دهید؟
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
رفلکتور را در حالت مقعر بگیرید، نور متمرکز تر می شود – این به عکس یک حس ادیتوریال می دهد.


رفلکتور را در حالت محدب بگیرید، این گزینه تاثیر نور نرم پنجره را به شما نتیجه خواهد داد – محیط آرام و دوستانه ای را ایجاد می کند.
[رفلکتور عکاسی] [رفلکتور عکاسی]

اگر در حالت خنثی (معمولی – تخت) نگهداشته شود، این گزینه یک احساس طبیعی یک منبع نور متعادل را ایجاد می کند – انتقال تدریجی تُنی (tonal gradation) خوبی را ارائه خواهد داد.
[رفلکتور عکاسی] [رفلکتور عکاسی]

این هم مقایسه پهلو به پهلو سه ظاهر مختلف:
[رفلکتور عکاسی]

نویسنده: برت فلورنس (Brett Florens)