داستان ها از فرهنگ انسانی جدایی ناپذیرند و داستان سرایی ماندگار است. در عکاسی، داستان سرایی تصویری اغلب یک «مقاله تصویری – photo essay» یا «داستان تصویری – photo story» نامیده می شود. این راهی برای عکاس است تا یک داستان را با مجموعه ای از عکس ها روایت کند – که ممکن است گنجاندن تمام داستان در قالب تک عکس ممکن نباشد. چیزی که عده کمی از مردم متوجه می شوند این است که بین عکاسی و داستان سرایی تصویری از طریق عکاسی تفاوت وجود دارد. در این مطلب لنزک به ۶ نکته برای داستان سرایی با عکس ها خواهیم پرداخت.

جمله «یک تصویر ارزش هزاران کلمه را دارد» خودش به تنهایی هنر داستان سرایی تصویری را توجیه می کند، با این حال این بدین معنی نیست که همه عکاسان داستان روایت می کنند.

کپشن یا عنوان ها نیز بخش جدایی ناپذیری از داستان یک عکس هستند که باید کمک کنند تا بیننده هر تصویر را درک کند. با این وجود، مهم است به یاد داشته باشید که اگرچه عنوان ها ممکن است درک شما از یک تصویر را گسترش دهند، اما این خود تصویر است که باید داستان را بگوید – روش های دیگر هرگز کامل نیستند.

اینها مهم ترین نکات من برای شروع داستان تصویری خودتان هستند:
[داستان تصویری]
۱
برنامه ریزی کنید، برنامه ریزی کنید و بیشتر برنامه ریزی کنید

برنامه ریزی یک بخش ضروری از روند داستان سرایی تصویری است. یکی از دوستان خوب من، که عکاس مستند است، یکبار می گفت: «چیزی را که ذهن شما نمی داند، چشم شما نمی تواند ببیند.» هنگام برنامه ریزی برای داستان تصویری تان، این احتمالا مناسب ترین چیزی است که باید بدانید. شما باید قبل از تجسم داستان به خوبی برنامه ریزی کنید. انجام این مراحل از قبل، ساختاری که برای روایت نیاز دارید را به شما خواهد داد.

برنامه شما باید شامل انتخاب موضوع، تحقیق در مورد موضوع، مشخص کردن موضوع خود، و در نهایت، برنامه ریزی عکس هایتان باشد. در مورد نوع تصاویری که می خواهید برای انتقال پیام خود ثبت کنید، فکر کنید. درست مثل یک فیلم، روایت تصویری شما باید آغاز، میانه و پایانی (نتیجه گیری) داشته باشد – یعنی دارای یک برنامه مشخص، چارچوب یا قالب باشد.

اغلب در طول یک جلسه عکاسی ممکن است شما قادر به ثبت عکس ها با ترتیب ذکر شده در بالا نباشید. با این حال، حفظ این ترتیب در ذهن، به شما کمک خواهد کرد تا داستان را در زمان کمتری ویرایش کنید. ویرایش یک داستان تصویری اساسا به معنی انتخاب عکس هاست، نه پس پردازش در نرم افزار ویرایش عکس.

لنزک: هنگام عکاسی برای تکمیل یک «داستان تصویری یا مقاله تصویری» داشتن یک قالب یا برنامه، یا به عبارتی ساده تر اینکه بدانید چه چیزی را قرار است به تصویر بکشید و داستان از چه قرار است (ابتدا و انتهایش چیست؟ چه عکس هایی در این بین به روایت هرچه بهتر داستان شما کمک می کنند؟) کار شما ساده تر و نتیجه بهتر خواهد شد.

تصاویر شما بدون درک نور، ترکیب بندی و انتخاب لوازم عکس برای سوژه انتخابی شما کامل نخواهند شد. جنبه مهم دیگر باید تصمیم گیری برای نشان دادن روایت به صورت رنگی یا تک رنگ باشد. هنگام پس پردازش یک مجموعه از تصاویر، خوب است که روش ویرایش خود را ثابت و یکپارچه نگه دارید – این به شما کمک خواهد کرد تا بین تصاویر یک جریان ایجاد کنید.
[داستان تصویری]
۲
تک عکس یا یک مجموعه؟

اغلب در فروم های عکاسی این یک موضوع مورد بحث است که آیا با یک تصویر واحد بهتر می توان روایت کرد یا با مجموعه ای از تصاویر. در این راستا مهم است که به یاد داشته باشید که یک تصویر واحد تنها «نیمی از واقعیت» است، چون هرگز اساس یک داستان، یعنی «چرا؟» را به شما نمی گوید.

این به چه معناست؟ هنگامی که صحبت در مورد عکس باشد، یک تصویر ممکن است تا حدی درست باشد اما تنها بخشی از کل واقعیت بوده و یک عکس، لحظه ای از یک تصویر بزرگتر است. این امر بخشی از مغز ما را آزاد می گذارد تا خودش تصویر را تفسیر کند. همه تک عکس ها داستان نمی گویند. باید به خاطر داشت که یک «داستان تصویری» چیزی جز مجموعه ای از تصاویر واحد متعدد نیست – این تصاویر واحد های روایت تصویری هستند. هر تصویر تنها فصلی از داستان است، و هر فصل به سمت نقطه اوج گشوده خواهد شد.

از طرف دیگر، یک مجموعه عکس به مغز اجازه می دهد تا هر تصویر را به عنوان یک کل پردازش کند. یک مجموعه از تصاویر بر چندین ایده تاکید می کند، درحالیکه یک تصویر واحد معمولا تنها بر یک ایده متمرکز شده است. به یاد داشته باشید که اولین و آخرین تصویر در یک مجموعه از همه مهم تر هستند. اینها «تصاویر هدف» نامیده می شوند – این دو عکس مجموعه را باز و بسته می کنند (ابتدا و انتهای مجموعه هستند) تا توجه بیننده را جلب کنند. این هیچ فرقی با قضاوت در مورد یک کتاب از روی جلد آن ندارد – یک عکس ابتدای قوی افراد را متوقف کرده و آنها را از آغاز تا پایان در داستان نگه می دارد.
[داستان تصویری]
۳
تصاویر قوی تری بگیرید

شما ممکن است تصاویر درخشانی داشته باشید که از نظر تکنیکی کامل و عالی باشند؛ با این حال، دو مولفه خاص وجود دارد که یک تصویر قوی را برای یک داستان یا مقاله تصویری حتی قوی تر می کند.

در درجه اول، عکس باید احساسی باشد تا نوعی تاثیر عاطفی بر روی بیننده شما داشته باشد. همه تصاویر برای این که از نظر احساسی در حرکت باشند، لزوما نباید شامل یک عنصر انسانی باشند؛ در عوض می تواند هر چیزی از یک منظره گرفته تا اشیاء بی جان باشند. تصاویر باید یک احساس عاطفی قوی را در روح و روان بیننده بیدار کنند.

دوم اینکه تصاویر باید به صورت متفکرانه با معنا لایه بندی شوند. اینگونه می توانید توجه بیننده خود را برای یک مدت زمان طولانی تر درگیر کنید. این معمولا سخت ترین روند داستان سرایی با عکس هاست.

شما ممکن است به صورت خودآگاه قادر به گرفتن تصاویر با چندین لایه معنا نباشید، اما همیشه در هنگام عکاسی کودک در آتلیه کودک، انتخاب و مرتب سازی تصاویر، حواستان به این تصاویر لایه بندی شده برای داستان باشد.
[داستان تصویری]
۴
به غرایز خود اعتماد کنید

خودتان را در حال راه رفتن در میان یک شهر شلوغ با دوربین که دور گردنتان است، برای پروژه داستان سرایی در مورد «پیدا کردن آرامش در هرج و مرج» تصور کنید. همانطور که سعی دارید راه خود را از میان ترافیک باز کنید، یک صدای ثابت بوق می شنوید. ذهن شما مانند قلبتان در حال تپیدن و در تلاطم است؛

شما یک شخصیت جالب را در کنار خیابان می بینید، که نشسته است و بی سر و صدا در میان هرج و مرج روزنامه می خواند. شما در تلاش برای پیدا کردن آرامش خود در میان این شلوغی و هرج و مرج بوده اید و با خودتان فکر می کنید «این همان عکسی است که می خواستم»، بنابراین به آرامی نزدیک می شوید، دوربین را مقابل چشم های خود می گیرید و دکمه شاتر را فشار می دهید.

یک دقیقه بعد صدای ناهنجار یک اتوبوس را هنگام توقف می شنوید، که باعث می شود سر خود را سریع برگردانید و از سر راه کنار بروید، اما همانطور که می چرخید متوجه می شوید که اتوبوس ایستاده و مردم دارند از آن پیاده می شوند. یک مرد در پشت پنجره اتوبوس هست که با آرامش نشسته و سیگارش را می کشد. در عرض چند ثانیه شما دوربین را مقابل چشم خود گرفته و عکس دیگری می گیرید، با کادری که در آن مسافران در حال پیاد شدن از درب ها هستند و مرد پشت پنجره نشسته، و همه اینها در یک کادر است.

اینها دو مثال از دفعاتی بود که من به غرایزم اعتماد کردم. اعتماد به غرایزتان برای گرفتن یک عکس مهم است. در این مورد، پیدا کردن آرامش در میان هرج و مرج و عکاسی از آن بود، با وجود جمعیتی که می توانست آدم را مجبور به حرکت کند و یک عکس هم نگرفت.

عکاسی توانایی ثبت و توقف لحظات است، در زمانی که ممکن است تا قبل از برداشتن دوربین هرگز در مورد آن فکر نکرده باشیم. اینها لحظاتی هستند که الهام بخش ما به عنوان عکاس بوده، و می توانند به ما کمک کنند تا چشم انداز منحصر به فرد خود را ایجاد کنیم. اگر شما به طور خاص به چیزی توجه کردید و فکر کردید این ممکن است فرصت عکاسی خوبی باشد، سعی نکنید موقعیت را بیش از حد ارزیابی کنید، در عوض به غرایز خود اعتماد کرده و ببینید چطور آشکار می شوند. اما، در این روند مراقب باشید – هنوز هم باید عقل سلیم و احترام را مد نظر داشته باشید.
[داستان تصویری]
۵
اصیل باشید

به نظر می رسد که اصالت در عکاسی برای برخی از عکاسان به درجه دوم اهمیت تبدیل شده است. ایجاد یک چیز منحصر به فرد با تعداد تصاویر بسیار زیادی که این روزها ایجاد می شوند، همیشه آسان نیست. با این حال، خوب است که برای اصالت تلاش کنید. چرا؟ خب، واقعا هیچ رضایتی در کپی کردن کارهای یک نفر دیگر وجود ندارد. همه ما ایده های فرد دیگری را کپی کرده ایم، یا تصویری که به صورت آنلاین یا در یک مجله پیدا کرده ایم الهام بخش ما بوده است – این یک ویژگی انسانی است، اما هنگام عکاسی برای برجسته بودن نسبت به بقیه باید عنصر اصالت را در ذهن داشت – به خصوص اگر می خواهید مجموعه عکس های شما برجسته باشد.

۶
از شکست نترسید

ترس از شکست به ترس از طرد شدن و انتقاد از طرف دیگران، و همچنین به تعویق افتادن مرتبط است. دست از اینگونه فکر کردن بردارید و خودتان را از آن افکار منفی رها کنید. شکست خوردن کاملا طبیعی و سالم است. تمام افراد موفق شکست خورده اند؛ این بخشی از بهتر شدن و دروازه ای به سمت موفقیت است. همین اصل در مورد عکاسی نیز صادق است. شکست به شما کمک خواهد کرد تا فرمولی را که برای شما بهتر عمل می کند پیدا کنید و در نهایت با کمی پشتکار و تعهد به موفق شدن در کار شما منجر می شود. بروید، عکس بگیرید، شکست بخورید و رشد کنید!

عکاسی رنگی یا سیاه و سفید، مسئله این است. عکاسی دیجیتال، تبدیل عکس های رنگی به سیاه و سفید را بسیار آسان کرده است. بنابراین مسئولیت این تصمیم گیری، عکاسی سیاه و سفید یا رنگی، بر عهده عکاس است. گاهی این انتخاب می تواند دشوار باشد. از این رو ما در این مطلب قصد داریم بگوییم که چه موقع عکس های رنگی و چه موقع عکس های سیاه و سفید بهتر جواب می دهند.
عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد
در سال ۱۸۸۶، فیزیکدان و مخترع گابریل لیپمن (Gabriel Lippmann) اولین عکس رنگی را بدون کمک از هیچ گونه ماده رنگی یا رنگ کردن ایجاد کرد. در سال ۱۹۰۶، لیپمن روند کار خود را همراه با تصاویر رنگی از یک طوطی، یک کاسه پرتقال، یک دسته پرچم، و یک پنجره شیشه ای رنگ آمیزی شده به نمایش گذاشت. او با این کشف، جایزه نوبل فیزیک را به دست آورد.


اما لیپمن در آزمایشات خود ایده دیگری در سر داشت. انتخاب سوژه هایی برای عکس هایش که نه تنها ذاتا رنگی هستند، بلکه در مغز انسان به شدت با رنگ همراه اند. شاید لیپمن بدون این که خودش متوجه شود، یکی از اولین عکاسانی بود که خطی بین عکاسی رنگی و سیاه و سفید کشید.

امروزه، عکاسی دیجیتال هم نعمت و هم مسئولیت انتخاب بین حالت رنگی و سیاه و سفید در پس پردازش را به ما اعطا کرده است. تصمیم گیری برای انتخاب بین این دو اغلب می تواند فرآیند پر دردسری باشد. اگرچه تصمیم گیری آگاهانه بین یک تصویر رنگی و یک تصویر سیاه و سفید مهارتی است که نیازمند تمرین و آزمون و خطاست، در نهایت انتخاب به شخص خود شما بستگی دارد.
[عکاسی سیاه و سفید]

با این حال، چند نکته وجود دارد که اگر بین این دو گزینه گیر کردید می توانید در نظر داشته باشید. در ادامه این مطلب لنزک با ما همراه شوید تا شش نکته مهم برای تصمیم گیری در مورد این که عکس رنگی بگیرید یا سیاه و سفید مطرح کنیم.
۱
روابط رنگ ها

اولین چیزی که هنگام انتخاب بین عکس رنگی یا سیاه و سفید باید در نظر بگیرید، در واقع خود رنگ است! از خودتان بپرسید؛ چه چیزی است که شما را به سمت یک تصویر می کشد؟ اگر متوجه شدید که رابطه بین رنگ های متمایز در تصویر شما مهم هست، رنگ بهترین گزینه شماست. عکس های رنگی همیشه به طور موفقیت آمیز به سیاه و سفید تبدیل نمی شوند. تصویری با رنگ های متضاد مانند قرمز و سبز اغلب وقتی به سیاه و سفید تبدیل می شود، تُن های آن مشابه به نظر می رسند، و تصویری کمتر گیرا و تیره ایجاد می کند.

بیشتر بخوانید: دنیای ما یک دنیای سیاه و سفید نیست، چگونه تصاویر را به صورت تک رنگ تجسم کنیم
[عکاسی سیاه و سفید] [عکاسی سیاه و سفید]
۲
احساس

درست همانطور که هنرمندان قرن ها از رنگ در نقاشی استفاده کرده اند تا احساس را نشان دهند، رنگ ها در عکس نیز می توانند فضای احساسی یک تصویر را شکل دهند. رنگ پیام آور قدرتمندی است که می تواند احساسات بیننده را تحت تاثیر قرار داده، بین ایده ها ارتباط برقرار کرده، و چشم ها را به طرف یک تصویر هدایت کند.

در حالیکه تصاویر سیاه و سفید به دلیل ارتباط آن با عکاسی مستند به طور کلی یک حس نفسانیت یا جدیت را در بیننده ایجاد می کنند، رنگ بسته به رنگ بندی، می تواند بر یک احساس شادی یا غم تاکید کند. درست همانطور که ما رنگ های گرم مثل قرمز و نارنجی را به راحتی و گرما ربط می دهیم، به همین شکل رنگ های موجود در یک عکس را هم به هم ارتباط داده، و یک سرنخ در مورد تصویر به بیننده می دهیم و یک تجربه همه جانبه ایجاد می کنیم.

تُن یا تعادل رنگی یک عکس می تواند به زمانی از روز یا فصل اشاره کند که یک احساس یا تجربه خاص را در تصویر انتقال می دهد. به نظر می رسد که زمان در عکس های سیاه و سفید کمتر از تصاویر رنگی محسوس است، چون آنها بدون رنگ بندی (color schemes) مربوط به نوع خاصی از فیلم، فرآیند، یا روندی در پردازش دیجیتال هستند. اغلب تشخیص زمان عکس های خبری سیاه و سفید با یک نگاه گذرا سخت است، بنابراین سوژه با زمان حاضر مرتبط می ماند.
[عکاسی سیاه و سفید] [عکاسی سیاه و سفید]

می بینید که چطور نسخه رنگی، احساس کاملا متفاوتی دارد؟
۳
توجه

ما رنگ را همه جا در اطراف خود در بازاریابی، معماری، و چاپ می بینیم. از رنگ برای جلب توجه بیننده و کشیدن آنها به سمت عکس استفاده می شود. اما حفظ تعادل در این کار خوب است و اگر در استفاده از آن زیاده روی شود، اغلب می تواند باعث پیچیده شدن تصویر شود. به دنبال یک رنگ غالب یا ترکیب رنگ در کار خود باشید. بصری ترین تاثیر اغلب یا با ایزوله کردن یک رنگ خاص یا با داشتن دو رنگ مکمل در تصویر ایجاد می شود. رنگ های مکملی مانند آبی و زرد، یا سبز و سرخابی وقتی به چشم انسان می رسند یکدیگر را کامل می کنند و یک حس جنبش (حرکت) و عمل ایجاد می کنند.

اگر تصویر شما این ترکیبات را دارد، ممکن است بهتر باشد به صورت رنگی عکس بگیرید و به جای تبدیل عکس به سیاه و سفید، وقت خود را صرف تاکید بر مولفه های رنگی تصویر کنید. فقدان رنگ به جای ترکیبات رنگی چشم نواز، بر نور و سایه ها تاکید می کند.

حیات وحش اغلب در طول طلوع یا غروب خورشید در جریان است، و عکاسی زمانی که نور کم است می تواند چالش برانگیز باشد. حتی اگر با آخرین و بهترین دوربین DSLR موجود هم عکس بگیرید، باز هم به جایی می رسید که نور برای استفاده از تنظیمات ایده آل خیلی کم است. در این جاست که باید شروع به تکیه بر مهارت و تکنیک خود کنید تا میزان موفقیت خود را بهبود بخشید. در این مطلب لنزک چند ترفند برای عکاسی حیات وحش به شما عزیزان آموزش می دهیم که به شما کمک می کنند تا تصاویر بهتر و قابل استفاده تری در نور کم بگیرم. نکات این مطلب شما را برای عکاسی در شرایط کم نور راهنمایی می کنند، بنابراین مطالعه آن را به همه توصیه می کنیم. عکاسی کودک در آتلیه کودک

۱
دیافراگم و سرعت شاتر

بدیهی است که شما باید از بازترین دیافراگمی که می توانید (کوچک ترین ضریب اف یا f-stop) استفاده کنید تا اجازه دهید بیشترین میزان نور ممکن وارد شود. اگر از لنزهای تله فوتوی واقعا گران قیمت استفاده می کنید، احتمالا حداکثر گشودگی دیافراگم f/4 یا حتی f/2.8 دارید. با این حال، اکثر لنزهای تله فوتوی رده متوسط یا ارزان قیمت حداکثر دیافراگم حدود f/5.6 یا f/6.3 دارند. اما باز هم، آن را تا جایی که می توانید باز کنید.

در مورد سرعت شاتر، قانونی که باید یاد بگیرید، این است که از سرعت شاتر حداقل ۱ بر روی فاصله کانونی لنز خود استفاده کنید. به عنوان مثال، یک لنز ۴۰۰mm به یک سرعت شاتر حداقل ۱/۴۰۰ ثانیه نیاز دارد تا لرزش دوربین را به طور موثر از بین ببرد. با این حال، این کار احتمالا در شرایط نور کم امکان پذیر نیست. بنابراین، شما باید قانون را بشکنید! سرعت شاتر خود را تا جایی که می توانید کم کنید، ضمن این که هنوز هم در مورد عکاسی احساس راحتی می کنید. شما می توانید خیلی آهسته تر از آنچه فکر می کنید پیش بروید. ۱/۱۰۰ ثانیه کاملا قابل قبول است. برای حذف لرزش، هر سیستم کاهنده لرزشی که ممکن است بر روی لنز خود داشته باشید را فعال کنید. به علاوه باید از یک سه پایه هم استفاده کنید، چون همه چیز را ثابت نگه می دارد.

لنزک: برای کاهش سرعت شاتر، افزایش زمان نوردهی و مقابله با شرایط کم نور، دوربین را روی سه پایه قرار دهید تا لرزش های احتمالی موجب تار شدن عکس نشوند.
[عکاسی حیات وحش در نور کم]

۱/۳۰ ثانیه، f/4، ایزو ۸۰۰۰
پنینگ را امتحان کنید

هنگامی که سرعت شاتر شما شروع به خیلی کند شدن کند، آن وقت تقریبا به طور حتم ماتی حرکت (motion blur) از سوژه در حال حرکت ایجاد می شود. اگر سوژه در حال دویدن یا راه رفتن است، شما می توانید دوربین خود را همراه با حیوان مورد نظر پنینگ کنید. با تمرین، شما می توانید دوربین خود را با همان سرعت حیوان حرکت دهید و حتی با یک سرعت شاتر آهسته هم سوژه را فریز یا ثابت کنید. در عکس بالا برای عکاسی از خرس، تکنیک پنینگ به کار گرفته شده است در نتیجه پس زمینه مات و سوژه واضح و شارپ به تصویر کشیده شده است.

لنزک: در تکنیک پنینگ (panning) عکاس یک سرعت شاتر آهسته انتخاب می کند، سپس همزمان با فشردن دکمه شاتر، سوژه را با دوربین تعقیب کرده و فوکوس را روی آن حفظ می کند. برای کسب آموزش کامل، کتابچه آموزشی «ماتی حرکت» را به رایگان از فروشگاه لنزک دانلود نمایید.
۲
ایزو برای نور کم

این ممکن است ترسناک ترین تنظیمات شما باشد، اما ایزو (iso – حساسیت سنسور به نور) نباید چیزی باشد که شما را به لرزه بیاندازد. من عکاسان زیادی را دیده ام که ایزو را بالاتر از حدود ۴۰۰ نمی برند، با وجود این که دوربین های آنها قابلیت انجام این کار را دارند. مطمئنا، ایزوهای بالاتر در عکس شما نویز ایجاد می کنند، اما یک تصویر نویزدار بهتر از یک تصویر تار است.

دوربین خود را آزمایش کنید و ببینید قبل از این که عکس ها غیر قابل استفاده شوند، عملا چقدر می توانید ایزو را افزایش دهید. شما می توانید نویز را در پس پردازش نیز حذف کنید، بنابراین هنوز امیدی برای کاهش نویز هست. عکس زیر با ایزو ۵۰۰۰ گرفته شد، اما حق دارید اگر فکر کنید مقدار آن بسیار بسیار کمتر بوده است. دوربین مورد نظر نیکون D4 بود، که دارای قابلیت های ایزوی بسیار خوبی است. دوربین های DSLR سطح پایین تر را نیز می توان حتی تا حدود ۱۶۰۰ تنظیم کرد، و با این حال باز هم تصاویری با کیفیت نسبتا خوب به دست آورد.


شجاع باشید و زمانی که به یک سرعت شاتر سریع تر نیاز دارید، ایزو را افزایش دهید. این کار به شما کمک خواهد کرد تا وقتی که نور کمتر می شود، به عکاسی ادامه دهید، به این معنی که شما زمان بیشتری برای نشستن در انتظار حیات وحش دارید!

کاسی با سه پایه به عکاس ثبات لازم برای ثبت عکس های بدون لرزش و شارپ حتی طی نوردهی های طولانی را می دهد. اما گاهی امکان حمل سه پایه برای عکاسی وجود ندارد و یا شما به سه پایه دسترسی ندارید. در این صورت چه بکنید که لرزش دوربین را به حداقل برسانید و عکس های واضح و شارپی ثبت کنید؟ در این ویدیو چند نکته برای عکاسی بارداری در آتلیه بارداری و فیلم برداری دوربین در دست با ثبات بیشتر آموزش داده می شود که امیدواریم برایتان مفید واقع شوند.

در عرض یک ثانیه با گزینه های تراز سفیدی دوربین به عکس های خود جلوه های خلاقانه بدهید. ما اغلب تراز سفیدی را به عنوان ابزاری برای اصلاح ته رنگ ها و حفظ رنگ طبیعی اجسام همانطور که با چشم دیده می شوند در نظر می گیریم، چون در اکثر مواقع، این دقیقا همان چیزی است که به آن نیاز داریم. اما آیا تا به حال به استفاده از این تنظیمات به طور خلاقانه فکر کرده اید؟

کنار گذاشتن مُد خودکار پیش فرض و آزمایش با تنظیمات تراز سفیدی مختلف می تواند تاثیر زیادی بر روی تصاویر شما داشته باشد. شما می توانید از این کار برای تقویت حالت و احساس یک صحنه یا برای تغییر آن به طور کامل و ایجاد نتایج انتزاعی غیر معمول تر استفاده کنید – و بهترین چیز در مورد این کار این است که نیازی نیست به جایی که کامپیوتر باشد بروید.

اگر قبلا این کار را امتحان نکرده اید، این خلاصه ای است از کارهایی که می توانید در داخل دوربین انجام دهید، سوژه ها و تصاویری که بهتر جواب می دهند و نحوه تنظیم تصاویرتان برای این که به بهترین نتایج دست یابید.
چه گزینه هایی در دسترس هستند؟
[عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد با تراز سفید خلاقانه]

دوربین شما ممکن است یک کنترل فیزیکی داشته باشد که به گزینه های تراز سفیدی دسترسی دارد، یا یک کنترل قابل تنظیم که می تواند این گزینه ها را نشان دهد. در غیر این صورت، باید از طریق یکی از منوهای دوربین به آن دسترسی پیدا کنید.

اکثر سیستم های تراز سفیدی شامل تنظیمات خودکار، چند پیش تنظیمات مانند ابری (Cloudy)، سایه (Shade) و تنگستن (Tungsten) و گزینه ای برای ثبت یک تنظیمات تراز سفیدی سفارشی با عکاسی از یک هدف خنثی می باشند.

معمولا یک مقیاس دمای رنگ وجود دارد که از حدود ۲۵۰۰-۱۰,۰۰۰K است و گزینه ای برای تغییر اندک پیش تنظیمات و/یا تنظیمات خودکار برای ثبت تصاویری با یک ته رنگ بسیار کم، مانند کهربایی یا قرمز (سرخابی) می باشد.

دوربین های مدرن معمولا به شما اجازه می دهند تا با یک تنظیمات خودکار با تمرکز بیشتر بر حفظ هرگونه تُن گرمتر در صحنه عکس بگیرید.
پیش تنظیمات
[تنظیم تراز سفیدی]

پیش تنظیمات جای خوبی برای شروع هستند، به خصوص اگر دوربینتان به شما اجازه می دهد همانطور که گزینه های مختلف را امتحان می کنید، پیش نمایش نتایج را بر روی صفحه نمایش ببینید. این یک ایده فوری از این که در یک وضعیت خاص چه چیزی کارساز است و چه چیزی نیست، به شما خواهد داد.

به عنوان مثال، هنگام عکاسی در نور روز احتمالا متوجه خواهید شد که تنظیمات آفتابی (Sunny) و ابری (Cloudy) شبیه خوانش خودکار هستند، اگرچه گزینه سایه (Shade) باید گرمای واضح تری به شما بدهد، در حالیکه تغییر به گزینه فلورسنت (Fluorescent) یک ته رنگ آبی به تصاویر می دهد.
[تنظیم تراز سفیدی]

همانطور که در تصویر فوق مشاهده می نمایید، هرچقدر عدد مربوطه کمتر باشد، رنگ گرم تر می شود. گزینه های بالا مثل تنگستن (۳۲۰۰K) و فلورسنت (۴۰۰۰K) گرمای بیشتری دارند و تنظیم این عدد یا پریست (پیش تنظیم) معادل آن به شما تُن رنگ های آبی تری خواهد داد. در عوض گزینه هایی چون ابری (۶۰۰۰K) و سایه (۷۰۰۰K) به رنگ های گرم تر چون زرد و نارنجی منتج خواهند شد.
مقیاس دمای رنگ

برای به دست آوردن کنترل کامل بر تغییرات و بهترین نتایج، از کنترل دمای رنگ دوربینتان به جای پیش تنظیمات استفاده کنید.

اگرچه این گزینه بر اساس همان اصل پیش تنظیمات کار می کند – هر پیش تنظیمات مانند ابری یا سایه چیزی جز یک تنظیمات بر روی این مقیاس نیست – شما اغلب می توانید برای به دست آوردن تاثیرات برجسته تر، آن را فراتر ببرید. بنابراین، می توانید با انتخاب یک عدد پایین مانند ۲۵۰۰K یک ته رنگ آبی قوی، یا یک نور نارنجی/زرد در ۱۰,۰۰۰K به تصاویر بدهید.
تنظیمات سفارشی

تنظیمات سفارسی می تواند در هنگام عکاسی از یک سوژه در شرایط نور آزمایشی بسیار مفید باشد، هرچند چون تنها یک نتیجه برای کار کردن به شما می دهد، احتمالا بهترین گزینه در اینجا نیست. در واقع شما می خواهید با نتایج متفاوت آزمایش کنید تا ببینید چه چیزی کارساز است و چه چیزی نیست، و به همین دلیل باید بر روی پیش تنظیمات یا تنظیمات دمای رنگ تمرکز کنید.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]

حتی گوشی های هوشمند امروزی هم طیف وسیعی از گزینه های تراز سفیدی مختلف دارند (در اینجا با آیکون های ردیف بالا نشان داده شده است).
چه نوع تصاویری مناسب تر هستند؟

تصاویری که برای این کار مناسب هستند، به تاثیری که می خواهید به دست آورید بستگی دارد، اما به طور کلی می توانید یکی از این دو کار را انجام دهید. یا باید گرمی، سردی یا هر ته رنگ خاص دیگری که در حال حاضر در صحنه وجود دارد را افزایش دهید، یا در عوض، به دنبال اصلاح عکس ها با یک چیز کاملا متفاوت باشید تا حالت آنها را به طور کامل تغییر دهید.

اگر به دنبال افزایش گرما در یک صحنه هستید، باید از تصاویری استفاده کنید که در حال حاضر به این سمت متمایل باشند، اما تنها کمی می توانید آن را افزایش دهید. بنابراین، به عنوان مثال طلوع یا غروب خورشید را در نظر بگیرید، استفاده از تنظیمات تراز سفیدی ابری (Cloudy) (یا نقطه ای بر روی مقیاس دمای رنگ که تقریبا به آن نزدیک باشد) یک راه عالی است برای این که تُن های گرم طبیعی که در حال حاضر وجود دارند را به سطح دیگری ببرید. اگر بیش از حد آن را افزایش دهید غیر واقعی به نظر می رسد، اما تنها کمی افزایش می تواند باعث شود که یک تصویر خوب کمی بهتر به نظر برسد.

صحنه هایی که رنگ غالب آنها رنگ های گرمتر مانند قرمز یا قهوه ای است، مثل برگ های پاییزی، و همچنین سوژه های طلایی مانند جزئیات معماری نیز برای برجستگی حتی بیشتر با تنظیمات ابری، یا فلورسنت خوب جواب می دهند.

به همین ترتیب، استفاده از یک تنظیمات گرم، که یک مایه رنگ گرم ایجاد می کند، زمانی که می خواهید بر سردی یک صحنه تاکید کنید، عالی است. به عنوان مثال، تصاویر اوایل صبح از یک دریاچه یا صحنه های دیگری که در آن آب وجود دارد، ممکن است با کمی ته رنگ آبی بهتر به نظر برسند، بنابراین می توانید از تنظیمات فلورسنت برای تشدید آن استفاده کنید.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]

تنظیمات تراز سفیدی خودکار (بالا) برای ثبت دقیق تُن های طلایی خوب عمل کرده است، اما استفاده از تنظیمات فلورسنت (پایین) کمی برجستگی بیشتر به آن داده است، در حالیکه هنوز هم واقعی به نظر می رسد. شما می توانید از تنظیمات ابری برای ایجاد تغییرات متعادل تر استفاده کنید.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]

برای به دست آوردن نتایج انتزاعی تر، اگر صحنه رنگ نسبتا خنثی داشته باشد یا اگر در حال حاضر به سمت مایه رنگ مورد نظر شما متمایل باشد خوب است، چون این موارد نسبت به تغییرات متفاوت انعطاف پذیرتر هستند.

این مسئله برای سوژه نیز صدق می کند؛ هرچه چیزی در شروع کار کمتر قابل شناسایی باشد، بیشتر نسبت به پردازش شدید مقاومت خواهد کرد، چون بیننده ایده کمتری در مورد این که باید چه طور به نظر برسد، خواهد داشت.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]

تصویر گرفته شده با استفاده از تراز سفیدی خودکار (بالا) کاملا غیر قابل تشخیص است، اما تُن های خنثی یک پایه عالی برای پردازش ارائه می دهند. استفاده از تنظیمات تنگستن (پایین) یک مایه رنگ آبی قوی ایجاد کرده است که با تنظیم اشباع بیشتر شدت یافت، هرچند شما می توانید برعکسش را هم انجام دهید و یک مایه رنگ گرم به آن بدهید.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]

تصاویر گرفته شده با عمق میدان بسیار کم و مقدار زیادی جزئیات مات شده به خصوص با این روش خوب جواب می دهند. این تصاویر می توانند با وینیت اضافی (حاشیه های سیاه دور عکس)، یا حداقل وینیت در حال حاضر اصلاح نشده هم خوب به نظر برسند، بنابراین اگر می خواهید این افکت را اعمال کنید، بررسی کنید که اصلاح وینیت (vignetting correction) خاموش نباشد.
روتوش نهایی تصاویر
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]

اگر با فرمت RAW عکس می گیرید، ممکن است بتوانید به محض اینکه تصاویر را ثبت کردید، آنها را در داخل دوربین خود پردازش کنید. تراز سفیدی نیز یک گزینه در هنگام پردازش فایل های Raw در داخل دوربین است.

نکات بالا باید یک نقطه شروع برای ثبت تصاویری با تُن های مختلف به شما بدهد، اما به یاد داشته باشید که یک دوربین متوسط به طور معمول کنترل تعدادی از پارامترهای اضافی را به شما می دهد تا تصاویر خود را حتی برجسته تر کنید.

بسته به دوربینتان، ممکن است بتوانید این موارد را با استفاده از پردازش فایل Raw در داخل دوربین پس از ثبت تصویرتان تنظیم کنید، به جای این که مجبور باشید تمام این تنظیمات را قبل از گرفتن عکس ایجاد کنید. این عالی است زیرا می توانید چندین نسخه از یک تصویر را با اصلاحات (تغییرات) مختلف ایجاد کنید. در هر صورت، عکاسی در فرمت Raw بهترین روش است چون می توانید تصاویر را بدون خراب شدن پردازش کنید.

برای به دست آوردن نتایج انتزاعی یا تصاویر شامل جزئیات ظریف، کنتراست را در داخل دوربین افزایش دهید تا واقعا آن را بهبود بخشید. برخی از دوربین ها یک اسلایدر وضوح (clarity) دارند، که بهتر می تواند جزئیات را بدون ایجاد تاثیر کلی بر کنتراست که اسلایدر کنتراست ایجاد می کند نشان دهد، اما به جای آن می توانید از اسلایدر شارپ کردن (sharpening) برای به دست آوردن یک اثر ظریف تر استفاده کنید.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]

این گل ها که در یک روز نسبتا ابری و تاریک گرفته شدند، با تنظیمات استاندارد (بالا) فاقد برجستگی هستند. استفاده از تنظیمات تراز سفیدی فلورسنت همراه با تنظیمات مربوط به کنتراست و وینیت (پایین) کمی حالت خیالی و فریبنده به آن داده است.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]

اگر ته رنگ شما آنقدر که دوست دارید قوی نیست، به دنبال افزایش اشباع در تنظیمات رنگ باشید. ممکن است متوجه شوید که قوی ترین تنظیمات، جزئیات دیگر را در صحنه می پوشانند، بنابراین با یک افزایش متعادل تر آزمایش کنید.

نویسنده: مت گلوچینسکی (Matt Golowczynski)

ترکیب بندی یکی از مهم ترین مهارت هایی است که هر عکاس باید یاد بگیرد. صادقانه می گویم. شوخی نمی کنم. ترکیب بندی چیزی نیست جز تصمیم گیری در مورد این که چه چیزی را در عکس خود بگنجانید یا از آن حذف کنید، و چگونه همه چیز را برای ایجاد قوی ترین تصویر ممکن مرتب کنید.

اما اعتراف می کنم، که من سالها از مطالعه در مورد ترکیب بندی غفلت کردم. من فکر می کردم خسته کننده به نظر می رسد. قانون یک سوم را می دانستم، بنابراین فکر می کردم ترکیب بندی را بلدم.

من احمق بودم. یک احمق واقعی!

هنگامی که برای یادگیری ترکیب بندی وقت گذاشتم، منظورم مطالعه جدی در زمینه آن است، از نظریه های ادراک بصری گرفته، تا تکنیک های ترکیب بندی ترتیب دادن المان ها در یک عکس، متوجه شدم که مرتکب چه اشتباه بزرگی شده بودم. معلوم شد که ترکیب بندی مهم ترین موضوع عکاسی بود که تا آن زمان درباره آن مطالعه کرده بودم.

چرا ترکیب بندی اینقدر مهم است؟ اجازه دهید یک، یا دو، یا ده دلیل به شما بدهم.

اگر هم اکنون قانع هستید که ترکیب بندی بسیار مهم است، «۱۰ مطلب برتر ترکیب بندی لنزک» را مطالعه نمایید.
۱
کاری کنید که عکس هایتان برجسته شوند

در مورد این فکر کنید که هر روز چند عکس جدید به صورت آنلاین پست می شوند. تقریبا یک گازیلیون (یک عدد بسیار بزرگ فرضی). عکس های شما چطور قرار است در بین آنها برجسته باشند؟
[ترکیب بندی عکاسی]

نمی خواهم لفاظی کنم. این سوالی است که شما واقعا باید از خودتان بپرسید.

آخرین عکسی که واقعا چشمتان را گرفت چه بود؟ چه چیزی آن را برجسته کرده بود؟ مطمئنا گاهی اوقات سوژه آنقدر مسحورکننده است که شما چاره ای جز نگاه کردن به آن ندارید.

اما اغلب اوقات، چیزی که باعث می شود یک عکس توجه شما را جلب کند ترکیب بندی آن است. به همین دلیل است که ترکیب بندی قوی از تکنیک هایی استفاده می کند که نظرتان را جلب کرده و شما را مجذوب می کند. یک ترکیب بندی ضعیف می تواند به تصویر گیج کننده ای منجر شود که یک بیننده سریع از آن می گذرد، با بدتر، کاملا آن را نادیده می گیرد.

هیچ کس نمی خواهد تصاویرش نادیده گرفته شوند. یادگیری استفاده از قدرت ترکیب بندی می تواند به برجسته شدن تصاویر شما در میان تصاویر دیگر کمک کند. این به نظر خوب است، نه؟
۲
پیام خود را تقویت کنید

ترکیب بندی تنها ایجاد عکس هایی که زیبا به نظر برسند نیست. بلکه باید به شما کمک کند تا با بیننده خود نیز ارتباط برقرار کنید.
[ترکیب بندی عکاسی]

ببینید، ما عکاسان می توانیم فرض خطرناکی بکنیم – که مخاطب ما عکس هایمان را همانطور می بینید که ما می بینیم.

این اصلا درست نیست.

بینندگان شما درک مشابهی با طرز نگاه شما ندارند. شما یک ارتباط احساسی با تصویر دارید، چون آنجا بودید. شما زمینه را می دانید، چون آن را تجربه کردید. شما مفهوم آن را درک می کنید، چون خود شما تصمیم گرفتید آن عکس را بگیرید. شما چیزهای زیادی در مورد آن عکس می دانید.

مخاطب شما تصویر شما را بدون هیچ کدام از آن اطلاعات پیش زمینه می بینید. بله! این وظیفه شما به عنوان یک عکاس – یک ارتباط دهنده – است که هر کاری می توانید برای انتقال پیام یا احساسی که می خواهید به بیننده خود برسانید، انجام دهید.

اما… چطور؟

ترکیب بندی! ترکیب بندی ابزار مورد نیاز برای ایجاد عکسی که پیام شما را منتقل کند، به شما می دهد. از ترکیب بندی می توان برای جلب توجه بیننده استفاده کرد، و به او نشان داد که باید به کجا نگاه کند، و یک حالت یا احساس خاص به صحنه بخشید.عکاسی کودک در آتلیه کودک
۳
پتانسیل هر صحنه را ببینید

هنگامی که شما در مورد ترکیب بندی یاد می گیرید، می فهمید که چطور مانند یک هنرمند نگاه کنید. شما قادر خواهید بود پتانسیل عکاسی را در هر صحنه ای در اطراف خود تشخیص دهید، و از آن به نفع خود برای ایجاد یک تصویر عالی استفاده کنید. برای چشم آموزش ندیده (عادی)، محیط اطراف ممکن است خسته کننده، یا معمولی به نظر برسد. برای شما، آن صحنه ها هنر هستند.


اینها همه به این بستگی دارد که یاد بگیرید چه نوع المان های بصری (و چه نوع ترتیباتی)عکس های عالی می سازند، و چگونه باید آنها را در صحنه قرار دهید. این واقعا ساده است، اما نگاه شما نسبت به جهان را کاملا تغییر می دهد!

شما چطور کاری می کنید که تصویر یک کوه برای بیننده همانقدر بزرگ به نظر برسد که شما می بینید؟ چطور از شر نویز در تصاویر منظره شب خود خلاص می شوید؟ چطور می توانید همه چیز را در فوکوس عالی و بی نقص از جلو به عقب به دست آورید؟ عنوان این مطلب را می توان ۵ کاری که شما نمی توانید در یک عکس انجام دهید نیز نامید، چون هر کدام از تکنیک های زیر به شدت به لایه بندی نوردهی های چندگانه بستگی دارد. اما اینها تکنیکی هایی هستند که من اغلب برای تبدیل دیدگاهم و سوالاتی مانند موارد فوق به واقعیت از آنها استفاده می کنم. بیایید شروع کنیم!

تکنیک های ترکیب نوردهی مطرح شده در این آموزش، به صورت کلی توضیح داده شده اند. برای اینکه بتوانید آموزش بیشتری با جزئیات بیشتر کسب نمایید، نام هر تکنیک به انگلیسی آورده شده که بتوانید در Youtube جستجو نمایید.
۱
فوکوس کامل از طریق انباشت فوکوس

نام انگلیسی: focus stacking

با تکنیکی که ریشه در عکاسی ماکرو دارد شروع می کنیم، که سوژه را شارپ ثبت کرده و پس زمینه مات را حفظ می کند. اما اگر بخواهید پس زمینه نیز شارپ باشد چه طور؟ اینجاست که به سراغ عکاسی منظره می رویم. با انباشت فوکوس، می توانید همه چیز را با نوردهی های چندگانه فورا اصلاح کنید.

استفاده از یک سه پایه محکم و عکاسی بارداری در آتلیه بارداری با یک ریموت کنترل تضمین می کند که دوربین حرکت نکند. برای به دست آوردن بهترین نتایج، تمام تنظیمات روی دوربین نیز بین عکس ها باید دقیقا یکسان باشد: تراز سفیدی (قابل اصلاح در پس پردازش هنگام عکاسی با فرمت RAW)، سرعت شاتر، ایزو و دیافراگم.

تنها تفاوت عکس ها، فاصله فوکوس است. با تنظیم فوکوس بر روی نزدیک ترین شیء در صحنه شروع کرده و منتظر بمانید تا باد فروکش کند (در صورت امکان). ریموت کنترل را فشار دهید و فوکوس را کمی دورتر بر روی صحنه تنظیم کنید. این روند را تکرار کنید تا زمانی که به فاصله فوکوس بی نهایت برسید.
[ترکیب نوردهی]

خرابه های Eastwatch، اثر دنیل لان

آیا می توانیم بدون این تکنیک این کار را انجام دهیم؟

البته. لنز واید خود را بر روی f/22 قرار دهید، آن را بر روی فاصله ابر کانونی اش تنظیم کنید و آن وقت همه چیز باید شارپ شود. درست است؟

خب، به این سادگی نیست. بستن دیافراگم اثرات جانبی نامطلوبی دارد. اول از همه، شما اجازه ورود نور کمتری را به داخل دوربین خواهید داد. در همان ایزو، این امر زمان نوردهی (سرعت شاتر) را طولانی خواهد کرد. حتی با کوچکترین نسیمی، المان های ظریف پیش زمینه مانند گل ها، علف ها و سرخس ها مطمئنا تکان می خورند و در واقع باعث می شوند که پیش زمینه کمتر از مثلا f/7.1 شارپ به نظر برسد.

آیا تا به حال عبارت نقطه بهینه لنز (sweet spot) را شنیده اید؟ این دیافراگمی است که در آن لنز شما کمترین میزان ابیراهی را ایجاد می کند، در حالیکه انکسار (شکست) را حداقل نگه می دارد؛ معمولا یک تا دو استاپ کمتر از دیافراگم کاملا باز. هرچند، در f/22 انکسار (diffraction) نقش تعیین کننده ای در شارپ بودن تصویر شما دارد.
[ترکیب نوردهی]

دریچه، اثر دنیل لان

چرا این تکنیک مفید است؟

از آنجا که انباشت فوکوس در نقطه مطلوب لنز شما بسیار مفید خواهد بود، حتی ارزان ترین لنز هم به نظر می رسد که تصاویر بسیار شارپی می گیرد، و در دیافراگم های کوچکتر با عکس های تکی رقبای گران قیمت خود رقابت می کند. اما از آنجا که انکسار یک ویژگی فیزیکی مربوط به نحوه برخورد نور به سنسور است، حتی شارپ ترین لنزهای موجود هم نمی توانند در حداقل دیافراگم خود اینقدر شارپ باشند.
۲
نوردهی آنطور که در HDR با چشم انسان دیده می شود

نام انگلیسی: HDR

البته یک تکنیک ترکیب نوردهی آشناتر، عکاسی با محدوده دینامیکی بالاست. شما چه Photomatix یا HDR Expose را اجرا می کنید و چه از لایت روم برای ترکیب تصاویر خود با هم استفاده می کنید، من مطمئنم که در مورد گسترش محدوده دینامیکی تصاویر خود شنیده اید.

اغلب اوقات، ایده این است که شما مجموعه ای از نوردهی ها را ثبت می کنید که در آن تمام تنظیمات بر روی دوربین یکسان است، به جز سرعت شاتر. این به لحاظ نظری نوردهی درست هایلایت ها و همچنین سایه ها را در شدیدترین کنتراست ها ممکن می سازد. نام عکاسی در محدوده دینامیکی بالا از اینجا نشأت می گیرد: اگر یک عکس شامل تمام اطلاعات سایه ها یا هایلایت ها نباشد، محدوده دینامیکی برای صحنه ای که می خواهید از آن عکس بگیرید کافی نیست.
[ترکیب نوردهی]

درخشش نور، اثر دنیل لان

در عمل، هر عکاس روش خاص خود را برای گسترش محدوده دینامیکی یک دوربین مشخص دارد. یک نرم افزار اختصاصی وجود دارد که قبلا اشاره کردم، اما عکاسانی از جمله خودم هستند که این کار را به طور کامل با دست انجام می دهند. ترفند این است که انتخاب نوردهی را بر اساس درخشش آن نوردهی انجام دهید. سپس قسمت های زیاد و کم نوردهی شده را پوشش دهید تا نوردهی های بهتر برای آن قسمت ها مشخص شود.

این یک فرآیند وقت گیر است، اما با تمرین کافی، تصاویر شما کم کم طبیعی تر از وقتی که کامپیوتر تصمیم می گیرد ترکیب در نهایت چطور به نظر برسد، احساس خواهند شد. و همه بدون آن هاله های ناخوشایند نگاشت تُن خودکار (automated tone mapping) خواهند بود.
[ترکیب نوردهی]

Rainsience، اثر دنیل لان

آیا می توانیم بدون این تکنیک این کار را انجام دهیم؟

زمانی در اواخر دهه ۲۰۰۰ بود که عکس های HDR بسیار جنجالی بودند. همه آن تصاویر بیش از حد پردازش شده را می خواستند و این تصاویر در رقابت محبوبیت برنده شدند. با این حال، شما می توانید با همان تکنیک نتایج طبیعی تری ایجاد کنید، یا تصاویری با همان کیفیت را با یک عکس به دست آورید. در اغلب موارد، دوربین های مدرن (به خصوص آنهایی که سنسور فول فریم دارند)، حتی به محدوده گسترده نوردهی های چندگانه نیازی ندارند – یک عکس برای ثبت محدوده دینامیکی بالا کفایت می کند.

همچنین می توانیم تصاویر سیلوئت بگیریم. به خصوص در مقابل یک خورشید در حال غروب قرمز روشن، رنگ های سیاه خالص در هر عکسی می تواند مناسب باشد. در نتیجه تصاویر دارای محدوده دینامیکی کمتر در واقع می توانند گرافیکی تر و تاثیرگذارتر به نظر برسند.

خلاصه: پس دوربین های مدرن تر برای ثبت محدوده دینامیکی بالاتر به تکنیک HDR نیاز ندارند و همینطور می توانیم عکس های سیلوئت بگیریم که مجدوده دینامیکی کمتری دارند که باز هم به HDR نیازی نیست.

نکته حرفه ای: خورشید را روشن ترین بخش تصویر و بازتاب ها را تاریک تر از آنچه که بازتاب می کنند، نگه دارید.
[ترکیب نوردهی]

صومعه زمینی (خاکی)، اثر دنیل لان

چرا این تکنیک مفید است؟

من شخصا تنها زمانی از سرعت شاتر چندگانه استفاده می کنم که خورشید در آسمان است و بخش بزرگی از آسمان را بیش از حد نوردهی (overexpose) می کند. هرچند در این مثال، خورشید تنها از میان روزنه کوچکی در میان ابرهای سنگین در فاصله دور نمایان شده است، و به طور مستقیم بر روی یک کوه پوشیده از برف می تابد. اگر من برای آن هایلایت ها نوردهی کرده بودم، پیش زمینه ام خیلی تاریک میشد. روشن کردن آن پیش زمینه در قسمت سایه ها نویز ایجاد می کرد، و این چیزی است که من نمی خواهم.
۳
عدم وجود نویز در مناظر شبانه با انباشت کردن

نام انگلیسی: stacking noise reduction

نه، ما نمی خواهیم دوباره در مورد انباشت کردن فوکوس بحث کنیم. این کاملا متفاوت است. این تکنیک تنها زمانی جواب می دهد که تمام پارامترها یکسان باشند: تنظیمات دوربین، فاصله کانونی؛ همه چیز. حتی دمای دوربین هم برای به دست آوردن بهترین نتایج باید یکسان باشد. انباشت کردن (Stacking) با محاسبه تفاوت بین دو یا چند تصویر عمل می کند و به طور مستقیم از حوزه عکاسی از ستارگان می آید. البته تنها یک روش وجود ندارد – در این صورت همه چیز آسان میشد!
[ترکیب نوردهی]

درخت هستی، اثر دنیل لان

ساده ترین روش میانگین گیری (averaging) است. بعد از هم تراز کردن ستارگان یا پیش زمینه، بسته به این که می خواهید نویز در کجا کاهش یابد، می توانید لایه پایینی را بر روی Opacity یا شفافیت ۱۰۰% تنظیم کنید. بعدی بر روی ۵۰%، سومی بر روی ۳۳% و چهارمی بر روی ۲۵% تنظیم می شود. بنابراین ۱۰۰ تقسیم بر شماره لایه های شما شده، و به عدد صحیح گرد می شود.

همچنین روش Kappa-Sigma Clipping، روش میانه (Median)، و چند روش دیگر وجود دارد که از الگوریتم های پیچیده تر استفاده می کنند، اما همه اینها برای به دست آوردن بهترین نتیجه از یک مجموعه تصویر خاص عمل می کنند.
[ترکیب نوردهی]

سرنوشت، اثر دنیل لان

آیا می توانیم بدون این تکنیک این کار را انجام دهیم؟

در طول روز، بله. اما اگر یک عکاس شبانه مشتاق و پرشور باشید، هیچ جایگزینی برای نتایج انباشت وجود ندارد. همانطور که نسبت سیگنال به نویز را در هر تصویر بعدی که به انباشت اضافه می کنید افزایش می دهید، می توانید جزئیات بیشتری از قسمت های بسیار پراکنده یک تصویر استخراج کنید. به عنوان مثال، راه شیری یا کهکشان آندرومدای همسایه ما را در نظر بگیرید. این با روش کاهش نویز در لایت روم یا نویز نینجا متفاوت است، چون آنها از شر کوچک ترین پیکسل ها بر اساس آنچه که در اطراف آنها قرار دارد، خلاص می شوند.

آیا ما نمی توانیم به جای این کار تنها سرعت شاتر را به چند دقیقه افزایش دهیم؟ خب، زمین در حال چرخش است، بنابراین ستاره های شما به صورت دنباله دار ظاهر خواهند شد. همچنین، یک سرعت شاتر طولانی تر بخش های الکترونیکی دوربین شما را بیشتر گرم خواهد کرد. این به نوعی نویز متفاوت تحت عنوان نویز حرارتی منجر می شود، که اصلاح آن حتی دشوارتر است.
[ترکیب نوردهی]

سیگنال، اثر دنیل لان

چرا این تکنیک مفید است؟

تصاویر کمتر نویزدار می توانند داستان های مسحورکننده تری بگویند. و نویز کمتر همچنین بدین معنی است که شما می توانید تصویر را در اندازه بزرگتری چاپ کنید، قبل از این که نویز تصادفی به چشم بیاید.

من طرفدار پر و پا قرص تایپوگرافی چند بُعدی هستم، یعنی متن های ساخته شده از گل ها، شکلات، سیم یا موارد دیگری که می توانید به یک روش خاص آنها را شکل دهید. شروع کار ممکن است دشوار به نظر برسد، اما در واقع خیلی ساده تر از چیزی است که به نظر می رسد. بیایید با یک امضای بهاری ساخته شده با خاک گیاهان در باغچه شروع کنیم.
[عکاسی از اجسام بی جان]
۱
لوازم و تجهیزات

شما به این موارد نیاز دارید:
کاغذ، مداد، و یک چاقوی طراحی برای قالب؛
خاک برای متن؛
اقلامی برای عکس اجسام بی جان (مانند ابزار باغبانی، گلدان، چند برگ سبز)؛
دوربین؛
هر گونه منبع نور؛
سه پایه

[عکاسی از اجسام بی جان]
۲
قالب

اول، شما به یک قالب نیاز دارید. من نمی توانم طراحی کنم و حروف را زیاد تمیز بنویسم، بنابراین چند حرف تایپ شده را ترسیم کردم. سعی کنید تمام (یا بیشتر) حروف شما به هم متصل باشند، بنابراین برداشتن قالب پس از شکل دادن به متن آسان تر خواهد بود.

متنی را که می خواهید استفاده کنید روی کاغذ بکشید و آن را با استفاده از چاقوی طراحی ببرید. صبور باشید: این کار ممکن است کمی زمان ببرد، اما تصویر نهایی ارزشش را دارد.
[لوگو لنزک]

لنزک: برای عکس بهاری فوق قالب از لوگوی لنزک ساخته شده است.
[عکاسی از اجسام بی جان]
۳
ترکیب بندی

من ترجیح می دهم قبل از پر کردن قالب، ترکیب بندی را تنظیم کنم. به این ترتیب، حرکت دادن اشیاء بدون ترس از خراب شدن متن، راحت است. قالب خود را در مرکز ترکیب بندی نگه دارید و اشیاء دیگر را در اطراف آن قرار دهید، با بزرگترین آنها (مانند یک بیلچه و شن کش) شروع کنید و به ترتیب به سراغ جزئیات کوچکتر (مانند برگ ها و بطری های کوچک) بروید.

همه چیز را در جای خودش قرار دادید؟ عالی است! بعد، قالب را با خاک پر کنید و به آرامی (خیلی خیلی آرام) کاغذ را بردارید.

تادا! متن بهاری شما آماده است.
[عکاسی از اجسام بی جان]
۴
نورپردازی

شما تقریبا می توانید از هر چیدمان نورپردازی که دوست دارید استفاده کنید. من می خواستم بطری های شیشه ای ام کمی بدرخشند، بنابراین از یک نور بسیار شدید در سمت راست استفاده کردم. من از یک اسپیدلایت در یک استریپ باکس قرار گرفته در ارتفاع خیلی پایین، هم سطح با پس زمینه (عملا در فاصله ۳۰ سانتیمتری از کف زمین) استفاده کردم. برای شدیدتر کردن این نور کلیدی، پارچه پخش کننده را از روی استریپ باکسم برداشتم.

برای متعادل کردن آن نور و از بین بردن سایه ها، از یک اسپیدلایت دیگر در پشت یک دیفیوزر بزرگ (پخش کننده نور) در سمت چپ استفاده کردم. آخرین مورد یک رفلکتور در پایین است.


عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد و پس پردازش

مطمئن شوید که ترکیب بندی و نورپردازی خود را دوست دارید – از کمی زیاد نوردهی کردن درخشش نور (بر روی بطری ها) نترسید و یک عکس بگیرید! این آموزش تقریبا به هیچ پس پردازشی نیاز ندارد، فقط تنظیم سریع رنگ و کنتراست لازم است. بفرمایید!

در این مطلب، ما 3 نکته سریع برای عکاسی از حرکات سریع و ورزش ها به شما ارائه می دهیم. حتی اگر عکاسی ورزشی انجام نمی دهید، باز هم این آموزش می تواند برای شما مفید باشد چراکه یادگیری عکاسی از حرکات سریع می تواند در ژانر اصلی عکاسی تان به شما کمک کند.
[عکاسی از ورزش ها]
اما اگر شما عکاسی ورزشی انجام نمی دهید چطور؟

یادگیری نحوه ایجاد تصاویری که برای ژانرهای مختلف مناسب باشند، ارزش زیادی دارد. شما ممکن است از تصاویر ورزشی یا حیات وحش اجتناب کنید. شاید از نظر شما مناظر کسل کننده باشند. با این حال، هر ژانر به مجموعه مهارت منحصر به فردی نیاز دارد که به منظور ایجاد تصاویر مناسب باید آنها را تمرین کرد. هنگامی که شما «هم آموزی» عکاسی کودک در آتلیه کودک را تمرین می کنید، به نفع کار شما در ژانر اصلی نیز خواهد بود. به عبارت دیگر، هر از گاهی از منطقه امن خود خارج شوید.

صرف نظر از این که برای پروژه های شخصی یا تجاری دوست دارید از چه چیزی عکس بگیرید (مثلا، پرتره، منظره، مستند اجتماعی، مراسم عروسی، حیات وحش و غیره)، عکس العمل ها و هماهنگی دست و چشم شما باید دقیق و سریع باشد. هنگامی که مهارت های دیداری شما به خوبی تنظیم شوند، می توانید لحظات را قبل از وقوع پیش بینی کنید.
[عکاسی از ورزش ها]

چگونه می توانید پیش بینی حرکت را یاد بگیرید و چشم هایتان را با انگشت اشاره دست راست خود هماهنگ کنید؟

یک راه عالی برای تمرین این کار عکاسی ورزشی است. عکاسی از تئاترهای زنده یا نمایش های رقص نیز فعالیت های مفیدی برای این منظور هستند، اما ورزش ها (به خصوص ورزش های موتوری) سریع ترین راه ممکن اند. لحظات به سرعت می آیند و می روند، بنابراین فرصت بهتری نسبت به انواع دیگر عکاسی است که سریع واکنش نشان دادن را تمرین کنید. در نظر داشته باشید که یک وسیله نقلیه که با سرعت ۶۰ مایل در ساعت حرکت می کند، در هر ثانیه ۸۸ فوت جابجا می شود!

بیشتر بخوانید: نکات آموزشی مقدماتی عکاسی از ورزش های موتوری
۸ نکته برای عکاسی از حرکات سریع

در هشت نکته زیر، من قصد دارم تنظیمات تکنیکی که هنگام عکاسی از حرکت (اکشن) یا ورزش ها مفید هستند را با شما به اشتراک بگذارم. اگر این نکات را دنبال کنید، نه تنها به ایجاد تصاویر مناسب از حرکات و ورزش ها نزدیک تر می شوید، بلکه توانایی تکنیکی کلی شما به عنوان یک عکاس نیز بهبود می یابد.
[عکاسی از ورزش ها] [عکاسی از ورزش ها]

مسلما ایجاد این نوع تصاویر آسان نیست، اما هیچ وقت کاری که ارزش انجام دادن داشته باشد آسان نیست.
۱
از یک لنز بلند استفاده کنید

از یک لنز تله بلند مانند فاصله کانونی معمول ۸۵-۲۰۰mm استفاده کرده و سعی کنید به حرکت نزدیک شوید.

یک لنز تله به شما انعطاف پذیری می دهد تا بتوانید سریع خود را با شرایط در حال تغییر وفق دهید. ورزش ها به سرعت حرکت می کنند و شما هم باید همین کار را بکنید. در یک زمین فوتبال، حرکت ممکن است در عرض چند ثانیه از یک انتهای زمین به انتهای دیگر برود.

بسته به جایی که ایستاده اید، باید سریع حرکت کنید. یک پیچ سریع کمر و یک لنز زوم تله خوب شما را به این مقصود می رساند.
۲
از لنز بیش از حد بلند استفاده نکنید

شما می توانید از یک لنز بزرگتر مانند فاصله کانونی ۳۰۰-۶۰۰mm استفاده کنید، اما به لنزهای فوق العاده بلند نیازی نیست. آنها بزرگ، سنگین، و گران قیمت هستند.

لنزهای سوپر تله، به خصوص هنگام عکاسی از ورزش های موتوری می توانند مفید باشند. یک ماشین یا موتورسیکلت مسابقه در مسیر بسیار سریع تر از یک بازیکن بیسبال در زمین حرکت می کنند. بسته به این که چقدر قصد دارید عکاسی ورزشی انجام دهید، می توانید برای خرید یک لنز سوپر تله صبر کنید.
[عکاسی از ورزش ها]
۳
حداقل سرعت شاتر

برای جلوگری از لرزش دوربین، سرعت شاتر باید نسبت معکوس با فاصله کانونی شما داشته باشد. به عنوان مثال، با یک لنز دارای فاصله کانونی ۲۰۰mm باید در حدود ۱/۲۰۰ یا ۱/۲۵۰ ثانیه عکس گرفت، در حالیکه با یک لنز ۴۰۰mm باید در ۱/۴۰۰ ثانیه به صورت دوربین در دست عکس گرفت.

سه پایه در واقع این قانون را نفی می کند. با این حال، استفاده از سه پایه در بعضی از مکان ها ممنوع است یا ممکن است ناامن باشد، بنابراین باید آمادگی عکاسی بدون استفاده از سه پایه را داشته باشید.

اگر به دنبال یک آموزش عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد مبتدی و در عین حال گام به گام و جامع برای یادگیری ترکیب بندی هستید، این مطلب برای شماست. در دیدار اخیرم با چند عکاس، در جریان بحث در مورد ترکیب بندی، یکی از مبتدیان اظهار داشت: «چرا یک چک لیست ترکیب بندی برای تمام چیزهایی که لازم است در مورد آنها فکر کنیم وجود ندارد؟» این سوال خوب الهام بخش نوشتن این مقاله بود.
گرفتن تصاویر خوب وابسته به تجهیزات نیست

شما می توانید گران ترین تجهیزات دوربین و شگفت انگیزترین نور را داشته باشید. می توانید در یک مکان دیدنی افسانه ای، یا در حال عکاسی از یک مدل خیره کننده باشید. موقعیت های زیادی وجود دارند که ممکن است فرصت گرفتن تصاویر نفس گیر را برای شما فراهم کنند، اما اگر ترکیب بندی درست نباشد، مهم نیست تجهیزات شما چقدر گران قیمت یا تجملی باشند.
[مبانی ترکیب بندی عکاسی]

برعکس این قضیه هم درست است، اگر درک شما از ترکیب بندی خوب باشد، می توانید تصاویر شگفت انگیزی با تجهیزات مبتدی (حتی تلفن همراه خود) بگیرید. هنگامی که قوانین و دستورالعمل ها را بدانید، می توانید از آنها به نفع خود استفاده کنید، و حتی موانع را کنار زده و واقعا خلاق باشید. هیچ کس اهمیتی نمی دهد شما از چه تجهیزاتی برای گرفتن عکس استفاده می کنید. اگر هم بگویند «واو، شما باید دوربین فوق العاده ای داشته باشید!» قطعا برای یک عکاس خوشایند نخواهد بود.
اصول ترکیب بندی را یاد بگیرید

با وجود این که انواع مختلفی از عکاسی وجود دارد، شما چه عکاسی خیابانی انجام دهید، چه منظره، ماکرو، استودیویی یا هر چیز دیگری، مفاهیم ترکیب بندی پایه زیادی وجود دارند که به کار برده می شوند. نیازی نیست که تمام مفاهیم برای هر تصویر در نظر گرفته شود، اما داشتن درک درستی از اصول اولیه تاثیر زیادی در پیشرفت عکاسی شما خواهد داشت.

درک درست ترکیب بندی یکی از گام های اصلی و بزرگ در پیشرفت عکاسی من بود. مانند هر ایده جدیدی، شما باید برای یادگیری آن ایده کمی تلاش کنید، تمرین کنید، از اشتباهات خود یاد بگیرید و دوباره و دوباره تمرین کنید. هنگامی که بتوانید یک عکس را با ترکیب بندی خوب کادربندی کنید، بدون این که آگاهانه در مورد کاری که انجام می دهید و دلیل آن فکر کنید، آن وقت واقعا می توانید شروع به فکر کردن در مورد راه های جدید برای کادربندی و شکل دادن به تصاویر خود کنید.

اول، باید بر اصول اولیه مسلط شوید.
شروع کار

اول از همه، اینها قانون نیستند. اگرچه دستورالعمل هایی وجود دارد که باید هنگام ایجاد یک تصویر دلپذیر زیبا در نظر بگیرید، اما می توانید همه آنها را نادیده بگیرید و باز هم یک تصویر خیره کننده ایجاد کنید. با این حال، اگر از ابتدا بدانید دستورالعمل ها چه هستند، انجام این کار بسیار آسان تر می شود. بنابراین این لیستی از مفاهیمی است که باید برای هر تصویر در نظر بگیرید، نه قوانینی که مطلقا باید دنبال کنید.

بعضی چیزها آسان و واضح هستند، یا ممکن است شما اینطور فکر کنید. با این حال، تعداد زیاد تصاویری با خط افق های کج که به صورت آنلاین می بینید، گواه این واقعیت است که این مسئله همیشه واضح و بدیهی نیست، و یادگیری آن دشوار است. با خودتان مهربان باشید و مرحله به مرحله پیش بروید. شاید حتی باید لیست خود را بنویسید و آن را در کیف دوربین خود به عنوان یک یادآوری مفید به همراه داشته باشید.

همچنین، هر تصویر المان های مختلفی خواهد داشت، و مفاهیم مختلفی را به کار خواهند گرفت. بنابراین المان ها و مفاهیمی را انتخاب کنید که برای شما و صحنه مقابلتان مناسب باشند. به عنوان مثال، کارهایی هستند که شما هنگام کادربندی یک منظره انجام می دهید که هنگام عکاسی خیابانی کارایی ندارند.

بنابراین حساس باشید، مواردی را انتخاب کنید که برای شما یا برای شیوه عکاسیتان مناسب باشند. سپس آنها را تمرین کنید، تا وقتی که مانند نفس کشیدن برایتان عادی شوند – یعنی هنگامی که دوربین را برمی دارید و یک عکس می گیرید، خود به خود اتفاق بیافتند. وقتی به این مرحله رسیدید، چند مفهوم دیگر به روند کار خود اضافه کنید، و به همین صورت آنها را یاد بگیرید.
چک لیست ترکیب بندی

خب این چک لیست چیزهایی است که به عنوان یک نقطه شروع می توانید در ترکیب بندی خود آنها را مد نظر قرار دهید.

۱- آیا خط افق صاف است؟

۲- آیا سوژه در تصویر قوی و واضح است؟

۳- آیا لبه های کادر تمیز هستند؟ چیزی در کادر هست که حواس بیننده را پرت کند؟ المان هایی از تصویر وجود دارند که چشم را به بیرون از کادر هدایت کنند که بتوان آنها را در جای بهتری قرار داد؟

۴- آیا پس زمینه تمیز است – المان های حواس پرت کننده مانند یک ماشین پارک شده در پس زمینه، یا یک حصار یا خانه ای که متناسب با تصویر نیست وجود دارند؟ آیا می توانید برای حذف این المان ها جابجا شوید یا زاویه دید خود را تغییر دهید؟

۵- آیا پیش زمینه تمیز است؟ آیا از یک منظره یا صحنه طبیعی عکس می گیرید که در آن ممکن است شاخه ها یا برگ هایی در پیش زمینه وجود داشته باشند که بتوان آنها را تمیز کرد؟

۶- موقعیت اشخاص در عکس. آیا یک چراغ خیابانی یا یک درخت از بالای سر آنها بیرون زده است؟ آیا سر، پاها، دست ها یا بازوهای آنها در تصویر قطع شده است؟

۷- تماس چشمی – هنگام عکاسی از یک گروه از افراد، آیا ما با تمام سوژه های شما تماس چشمی داریم؟

۸- موقعیت دوربین – آیا شما در ارتفاع/ زاویه مناسبی برای به دست آوردن بهترین ترکیب بندی قرار دارید؟

۹- نقطه فوکوس – هنگام عکس گرفتن از اشخاص/ موجودات/ حیوانات آیا بر روی چشم فوکوس کرده اید؟ در چشم آنها برق چشم وجود دارد؟

۱۰- آیا قانون یک سوم به طور موثر استفاده شده است؟

۱۱- آیا یک حس مقیاس دارید – به خصوص برای صحنه های منظره بزرگ؟

۱۲- نگاه چگونه در اطراف تصویر حرکت می کند؟ اول به کجا می رود؟ در کجا به پایان می رسد؟ این داستانی است که می خواهید به بیننده بگویید؟

۱۳- انتخاب لنز – آیا لنزی که استفاده می کنید به طور مثبت یا منفی بر ترکیب بندی تاثیر می گذارد؟ آیا یک لنز دیگر ارزش در نظر گرفتن دارد؟

۱۴- هرچه کمتر، بهتر – واقعا چه چیزهایی لازم است در کادر باشد؟ چه چیزهایی را می توانید بیرون بگذارید؟

۱۵- آیا تصویر شارپ است؟ می خواهید شارپ باشد؟
۱
آیا خط افق صاف است؟

هنگامی که در حال گرفتن یک عکس هستید، نسبتا آسان به نظر می رسد که ببینید خط افق صاف است یا نه. اصلاح آن در پس پردازش نیز بسیار آسان است، با این حال تصاویر زیادی به صورت آنلاین پست می شوند که خط افق آنها کمی تا قسمتی کج است. مغز ما وقتی با این مسئله مواجه می شود به طور خودکار قفل می کند، بنابراین این یک مشکل ترکیب بندی واقعی است که باید حل شود.

شما می توانید وقت بگذارید تا دوربین را طوری تنظیم کنید که کاملا صاف و هم تراز با خط افق باشد. هنگام عکاسی پانوراما، تایم لپس، ویدئو و موارد مشابه، کمی تلاش بیشتر ارزشش را دارد. برای استفاده عمومی، به راحتی می توانید آن را در پس پردازش ویرایش کنید.
[مبانی ترکیب بندی عکاسی]

خط افق حدود ۳ درجه به سمت چپ کج شده است – همین برای فشار آوردن به مغز شما کافی است.

بیشتر بخوانید: چرا تراز کردن خط افق در عکس ها آسان نیست
۲
آیا سوژه در تصویر قوی و واضح است؟

برخی مفاهیم ترکیب بندی وجود دارد که نسبتا ساده و واضح هستند، مانند نکته #۱ در بالا. اما برخی دیگر به تامل بیشتری نیاز دارند.

این نکته را می توان یکی از آن موارد در نظر گرفت. با این حال، من این سوال را به شما پیشنهاد می کنم. اگر سوژه قوی یا واضح نباشد، از کجا بدانیم که نکته تصویر شما چیست؟
[مبانی ترکیب بندی عکاسی]

المان های رقابتی زیادی در این تصویر وجود دارد، از کجا شروع کنیم؟
۳
آیا لبه های کادر تمیز هستند؟

آیا چیزهایی در کادر وجود دارد که حواس بیننده را پرت کنند؟ به دنبال المان هایی در تصویر بگردید که نگاه شما را به بیرون از کادر هدایت می کنند. آیا می توان آنها را در موقعیت بهتری قرار داد؟

گردش نگاه شما در اطراف لبه های کادر در هنگام ترکیب بندی عکستان گام ارزشمندی است که می تواند بسیاری از اوقات شما را نجات دهد. این درسی است که من شخصا مجبور شدم از راه سختی یاد بگیرم و در اکثر سبک های عمومی عکاسی به کار می رود.

آیا چیزهایی از بیرون کادر وارد آن می شوند که خودشان را به عکس تحمیل کرده و حواس بیننده را پرت کنند؟ آیا المان های ماتی در پیش زمینه وجود دارند که بتوانید آنها را جابجا کنید یا برای کاهش اثر آنها نقطه دید خود را تغییر دهید؟ آیا نصف یک ماشین یا بخشی از یک ساختمان در پس زمینه دیده می شود؟

اغلب اوقات زمانی که شما در حال کادربندی یک عکس هستید، آنقدر به دقت بر روی سوژه تمرکز می کنید که ممکن است از دیدن کل تصویر غافل شوید. بنابراین ممکن است متوجه این جزئیات اضافی نشوید که می توانند عکس را بسازند یا آن را خراب کنند.
[مبانی ترکیب بندی عکاسی]

برگ و جوانه اضافی در گوشه بالا سمت چپ حواس بیننده را پرت می کنند.
۴
آیا پس زمینه تمیز است؟

آیا المان های حواس پرت کننده مانند یک ماشین پارک شده در پس زمینه، یا یک حصار یا خانه ای که متناسب با تصویر نیست در کادر وجود دارد؟ آیا می توانید جابجا شوید یا زاویه دوربین را تغییر دهید تا آن المان از تصویر حذف شود؟

این یک گام اضافه بر نکته #۳ بالاست – تلاش بیشتر برای ارزیابی پس زمینه.

آیا دارید از یک منظره خوب عکس می گیرید و یک آلونک مزرعه به وضوح در آن قابل مشاهده است؟ شاید یک تراکتور در فاصله دوردست یا یک وسیله نقلیه در جاده هست که باید صبر کنید تا از کادر بیرون برود. آیا رنگ ها با هم هماهنگ هستند؟ وضعیت آسمان خوب است؟ خورشید در ابرها کمی بیش از حد روشن است؟
[مبانی ترکیب بندی عکاسی]

در پشت این عمارت استعماری دوست داشتنی یک بیمارستان و مدرسه بسیار مدرن وجود داشت و کادربندی کردن آن بدون حذف آن المان های مزاحم سخت بود.
۵
آیا پیش زمینه تمیز است؟

آیا در حال عکاسی از یک منظره یا صحنه طبیعی هستید؟ شاخه یا برگ اضافی در پیش زمینه وجود دارد که بتوان آن را از کادر حذف کرد؟

این مسئله به خصوص در عکاسی از طبیعت و مناظر مهم است، اما خوب است که به طور کلی آن را به خاطر داشته باشید.

آیا چیزی که در پیش زمینه دارید به کیفیت کلی تصویر می افزاید یا فقط حواس بیننده را از سوژه اصلی پرت می کند؟ آیا آشغال یا چیز دیگری روی زمین هست که کثیف و شلوغ به نظر برسد؟ شاخه ای در فاصله خیلی نزدیک به لنز وجود دارد که تار شود؟ آیا می توانید شاخه یا هر چیز دیگری را از سر راه کنار بزنید یا لازم است که به جای آن زاویه عکاسی خود را تغییر دهید؟