اعداد دیافراگم لنز بسیار متعدد هستند و ساده نیست بتوان تمام آنها را حفظ کرد و به کار گرفت. یک دوربین عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد باید در این زمینه مسلط باشد تا بتواند عملکرد خوبی از خود نشان دهد. زیرا عدم دانستن و حفظ اعداد می تواند مشکلاتی را برای افراد به دنبال داشته باشد.

آیا به صورت ذهنی می‌دانید که F/2.8 چند برابر F/5.6 نور را به سنسور می‌رساند؟ آیا می‌دانید عدد دیافراگم بعد از ۱۱ چیست؟ با این فرمول ریاضی ساده می‌توانید به راحتی تمام اعداد دیافراگم لنز را حفظ کنید و رابطه‌ی آن‌ها با یکدیگر را نیز یاد بگیرید.



پاسخ سوالی که در بالا مطرح کردیم این است که F/2.8 چهار برابر نور بیشتر را نسبت به F/5.6 به سنسور می‌رساند، زیرا گشودگی آن ۲ استاپ بیشتر است. همان‌طور که در چارت پایین خواهید دید برای حفظ کردن استاپ‌های کامل و اعداد دیافراگم لنز کافی است عدد ۱ و ۱٫۴ را به خاطر بسپارید. توجه داشته باشید که هر چه عدد دیافراگم کوچک‌تر باشد نور بیشتری را عبور می‌دهد و بالعکس.

مضارب ۱ و ۱٫۴ در عدد ۲ را محاسبه نمایید و اعداد به دست آمده را از ۱۰ به بالا گرد کنید. به این ترتیب به اعداد زیر دست پیدا خواهید کرد:

۱,۲,۴,۸,۱۶,۳۲,۶۴

۱٫۴, ۲٫۸,۵٫۶,۱۱٫۲(۱۱),۲۲٫۴(۲۲),۴۴٫۸(۴۵)

حالا این اعداد را به صورت یکی در میان در کنار هم قرار دهید. در این چارت هر عدد نسبت به عدد قبلی دو برابر نور کمتر را عبور می‌دهد. به طور مثال دیافراگم ۲ نسبت ۱٫۴ دو برابر نور کمتر را عبور می‌دهد، بنابراین ۵٫۶ شانزده برابر نور کمتری را نسبت به ۱٫۴ عبور می‌دهد.

امیدواریم که توانسته باشیم با ارائه‌ی این چارت به درک بهتر نوردهی و دیافراگم کمک کرده باشیم. حالا که به خوبی با میزان تاثیر دیافراگم بر روی نوردهی آشنا شدید می‌توانید آن را به شکلی بهینه‌تر در ترکیب با سرعت شاتر و ایزو مورد استفاده قرار دهید.

با توجه به این راهنما به سادگی می توانید اعداد را حفظ کنید.

به طور کلی لنزهای سینمایی هزینه های بیشتری در مقایسه با لنزهای معمولی و مصارف عمومی دارند. البته تنها لنزهای سینمایی قیمت بالا نداشته بلکه دوربین های سینمایی نیز قیمت بالایی را به دنبال دارند و ارزان قیمت نیستند.

اگر از علاقمندان به عکاسی و فیلم‌برداری و یا مشتریان ثابت پیکسل بوده باشید، حتما به بخشی از وبسایت فروشگاه که به دسته‌ی لنزهای سینمایی اختصاص پیدا کرده سری زده‌اید. بخشی که مختص لنزهایی با ظاهر خاص و قیمتی بسیار گران‌تر از لنزهای عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد است. لنزهایی که معمولاً روی کاغذ برتری آنچنانی نسبت به لنزهای رایج عکاسی ندارند، اما آیا اگر این تفاوت قیمت غیرمنطقی بود، کسی چنین پولی برای خرید آنها پرداخت می‌کرد؟

در اینجا قصد داریم منطق و علت این تفاوت قیمت و تفاوت این لنزها با لنزهای رایج را شرح دهیم.

تفاوت و کیفیت ظاهری

اگر یک لنز سینمایی را از نزدیک ببینید هم این تفاوت براحتی قابل درک است. گرچه یک ظاهر خوب متضمن کارایی بهتر نیست.

آنچه که بیش‌از هرچیز ظاهر یک لنز سینمایی را از یک لنز عکاسی متمایز می‌کند، وجود شیارهای روی رینگ تنظیم فوکوس و دیافراگم است که مطابق با استانداردهای رایج وسایل جانبی مربوط به این کار است.

در لنزهای عکاسی رایج این کار بصورت خودکار و یا با لمس مستقیم رینگ فوکوس توسط عکاس صورت می‌گیرد، اما در سینما این مورد از پیش برنامه ریزی می‌شود و در زمان مقرر معمولاً توسط یکی از دستیاران تصویر انجام می‌شود. ضمن اینکه رینگ‌های موجود روی لنزهای سینمایی به نرمی رینگ لنزهای عکاسی نیستند و دقیقاً در محل تنظیم شده قرار می‌گیرند.

البته با کمی هزینه و نصب حلقه‌های مخصوص روی لنزهای عکاسی هم امکان تطبیق این لنزها با وسایل جانبی لنزهای سینمایی وجود دارد.

در بدنه این لنزها خبری از قطعات پلاستیکی سبک نیست، بهمین دلیل گاهی یک لنز سینمای با وزن ۲ کیلوگرم هم با عنوان “لنز سبک وزن” معرفی می‌گردد.

یکی دیگر از تفاوت‌های موجود روی لنزهای سینمایی درج دقیق فاصله نفطه‌ی فوکوس روی لنز است. وجود این مورد شاید امروزه و با امکان نصب نمایشگرهای باکیفیت روی دوربین‌های سینمایی آنچنان ضروری بنظر نرسد، اما هنگامی که صحبت از فیلمبرداری با نگاتیو و عدم امکان بررسی تصویر در حال ضبط توسط دستیار از طریق چشمی (که آنهم آنچنان قابل اعتماد نیست) باشد، اهمیت تعیین دقیق فاصله‌ی سوژه از لنز برای طبیق با ارقام درج شده روی لنز جهت دستیابی به فوکوس دقیق مشخص می‌شود.

تفاوت در معیارهای سنجش

شاید برای شما جالب باشد که بدانید چرا از واحد فوت برای اندازه‌گیری فاصله نقطه فوکوس و از کلمه T به جای f برای میزان نوردهی استفاده می‌شود؟

بدلیل تفاوت واحدهای رایج در امریکا و دیگر نقاط جهان و همچنین تولید تجهیزات سینمایی در این کشور، استفاده از واحدهای اندازه گیری امریکایی روی لنزها، مثل درج واحد “مایل بر ساعت” بجای “کیلومتر بر ساعت” دور عقربه سرعت‌سنج اتومبیل‌ها چیز عجیبی نیست. ضمن اینکه هر فوت تقریباً معادل یک سوم متر می‌باشد و همین مساله باعث می‌شود که اعداد صحیح دقیق تری برای درج فاصله فوکوس روی لنز درج شود.

گرچه استفاده از واحد اندازه‌گیری “متر” در کنار فوت، روی بعضی از لنزهای عکاسی صورت گرفته، اما در مورد لنزهای سینمایی معیار رایج فوت است.

اما چرا روی لنزهای سینمایی بجای درج f برای حدود گشادگی دیافراگم از حرف T استفاده می‌شود؟

بطور خلاصه f یک معیار نظری است که صرفاً از طریق محاسبه اعداد مربوط به تقسیم فاصله کانونی بر قطر مؤثر لنز به دست می‌آید، اما T یک معیار عملی و نشانگر آن مقدار نوری‌ست که در عمل از عدسی‌های لنز عبور می‌کند و به سنسور می‌رسد. برای مثال وقتی شما دو لنز ۵۵ و ۸۵ میلیمتری زایس با f1.4 را با هم مقایسه می‌کنید، گرچه f هردو مشابه است اما مقادیر انتقال نور (transmit values) آنها متفاوت است و در لنز ۵۵ برابر با T1.5 و در لنز ۸۵ برابر با T1.7 است.

دو لنز زایس با F-stop برابر و T-stop متفاوت

اگر علاقمند به لنزها و مقایسه آنها در سایتهایی مثل DxoMark باشید، باید به شما بگویم که مقدار Transmission درج شده در مقایسه های این سایت دقیقاً اشاره به همین مورد دارد و جالب اینجاست که می‌توانید رابطه معناداری بین این عدد و قیمت و کیفیت لنزهای عکاسی بیابید.

تعداد تیغه‌ی بیشتر دیافراگم

این مورد مختص لنزهای سینمایی نیست و در لنزهای گرانقیمت‌تر عکاسی هم وجود دارد.

تعداد بیشتر تیغه‌های دیافراگم موجب می‌شود منابع نور در تصاویر بهتر دیده شوند. برای مثال زمانی که مستقیماً از منبع نور تصویر می‌گیرید، تعداد خطوط نور حول منبع نور برابر با تعداد تیغه های دیافراگم لنز است و در تصاویر با پس زمینه تاریک‌تر هم در صورت بسته تر بودن دریچه دیافراگم، منابع نور موجود در پس‌زمینه‌ی مات (بوکه‌) گردتر به تصویر کشیده خواهد شد و بصورت چند ضلعی دیده نمی‌شوند.

تاثیر تعداد تیغه‌ی دیافراگم روی تصویربرداری از منبع نور

تاثیر تیغه‌ی بیشتر دیافراگم لنز روی بوکه

طراحی نوری پیشرفته

این لنزها معمولاً با دست و توسط تکنسین‌های باتجربه مونتاژ می‌شوند و در برخی موارد فقط یک نفر از آغاز تا پایان این فرآیند را برعهده دارد که این یکی از دلایل قیمت بالاتر آنهاست.

در سینما قطعاً وجود گردوغبار یا کوچکترین ایراد در لنز در تصویر نهایی ثبت‌شده دیده خواهد شد. وقتی عکس می‌گیرید با یک فریم که معمولاً آن را در ابعاد کمتر از یک متر چاپ خواهید کرد و براحتی قابل ویرایش است سروکار دارید. اما در سینما در هرثانیه با ۲۴ فریم که قرار است در ابعادی بسیار بزرگتر و روی پرده نمایش داده شوند مواجه هستید! پس وجود کوچکترین ایراد در تصویر از نظرها پنهان نمی‌ماند و وجود اشکال در لنز یعنی وارد آمد خسارت سنگین به خروجی کار.

امکان تغییر فاصله کانونی هم دلیلی برای گران‌تر بودن هر نوع لنززوم عکاسی یا سینمایی است. اما آنچه که در سینما از اهمیت بالایی برخوردار است و لنزهای سینمایی دارای فاصله کانونی متغیر را گران‌تر می‌کند، تغییر نکردن نقطه فوکوس در تمامی فواصل کانونی است. در عکاسی بدلایلی که پیش از این ذکر شد و وجود فوکوس خودکار و امکان تشخیص سوژه توسط دوربین، وجود چنین دقتی دارای اهمیت نیست.

لنز عکاسی برای دوربین سینمایی، دوربین عکاسی برای فیلم سینمایی

آنچه که گفته شد به معنای عدم امکان استفاده از لنزهای عکاسی بر روی دوربین سینمایی یا ضرورت استفاده از لنزهای سینمایی برای کارهای حرفه‌ای نیست.

یک دوربین کاملاً حرفه‌ای سینمایی بهمراه یک لنز عکاسی رایج

حقیقت این است که گرچه یک لنز سینمایی بطور میانگین ۱۵ برابر گرانتر از یک لنز مشابه عکاسی است، اما هرگز ۱۵ برابر وضوح بیشتر در اختیار کاربر قرار نمی‌دهد.

جدا از تفاوت‌هایی که ذکر شد، در واقع وقتی از تفاوت “کیفیت تصویر” خروجی لنزهای عکاسی باکیفیت و لنزهای سینمایی حرف می‌زنیم، از فرق بین خوب و خوب‌تر صحبت می‌کنیم که در صورت عدم وجود وسواس‌های رایج در یک کار سینمایی، فرق چشمگیری (حداقل در حد تفاوت قیمت لنزها) در خروجی کار مشاهده نخواهد شد.

لنزهای سینمایی هزینه بر هستند و نمی توان آنها را با قیمت کم خریداری کرد.

شرکت های بسیاری هستند که در صنعت تولید دوربین فعالیت می کنند. از جمله آنها باید به نیکون، کانن، الیمپوس، سونی و چندی دیگر اشاره کرد. در این بین هاسلبلاد نیز دیگر برند مطرح بوده که تولید دوربین حرفه ای و گران قیمتی را در سبد محصولات خود دارد.

هاسلبلاد یکی از خوش‌نام‌ترین سازندگان دوربین‌ها، تجهیزات و اسکنرهای عکاسی است که در گوتنبرگ سوئد واقع شده است. این کمپانی بیشتر به دلیل دوربین‌های قطع متوسط که از جنگ جهانی دوم تاکنون تولید می‌کند شناخته می‌شود و وقایع قابل‌توجهی مانند تأمین دوربین‌های برنامه‌ی آپولو را در فهرست افتخارات خود دارد.



این کمپانی کار خود را با نام F.W.Hasselblad and Co. به‌عنوان یک شرکت تجاری در سال ۱۸۴۱ شروع کرد. پایه‌گذار آن Fritz Wiktor Hasselblad نام داشت. پسر Fritz به نام Arvid Viktor Hasselblad به عکاسی بارداری در آتلیه بارداری علاقه‌ی زیادی داشت و بخش عکاسی را در کمپانی پایه‌گذاری کرد. از او نقل شده است که گفته بود «قطعاً فکر نمی‌کنم پولی از این کار در بیاوریم، ولی حداقل عکس‌های خودمان را مجانی می‌گیریم»

در سال ۱۸۷۷، درحالی‌که Arvid در ماه‌عسل به سر می‌برد با George Eastman، پایه‌گذار Eastman Kodak ملاقات کرد. متعاقباً در سال ۱۸۸۸ هاسلبلاد تبدیل به تنها پخش‌کننده‌ی محصولات Eastman در سوئد شد. هاسلبلاد به‌قدری در کار خود موفق بود که از سال ۱۹۰۸ شروع به فروش محصولات Eastman تحت نام یکی از زیرمجموعه‌های خود کرد. این بخش پخش و فروش محصولات کداک Fotografiska AB نام داشت.

مدیریت کمپانی نهایتاً به دست Erik Hasselblad پسر Arvid و نوه‌ی Fritz افتاد. او می‌خواست پسرش Victor دانش بهتری از دوربین‌ها داشته باشد. به همین دلیل او را در سال ۱۹۲۴ درحالی‌که ۱۸ سال سن داشت به دِرسدن آلمان فرستاد. در آن زمان دِرسدن مرکز صنایع اپتیکی جهان به شمار می‌رفت.

Victor چندین سال را به یادگیری و کار در پروژه‌های مختلف عکاسی در اروپا و آمریکا گذراند. ولی زمانی که به سوئد بازگشت به دلیل اختلافاتی که با پدرش داشت، کمپانی او را ترک کرده و لابراتوار و فروشگاه خود را با نام Victor Foto پایه‌گذاری کرد. از این پس تاریخ واقعی دوربین‌های ساخت هاسلبلاد آغاز می‌شود که می‌توانید در ادامه به‌صورت مختصر با مهم‌ترین آن‌ها آشنا شوید:

جنگ جهانی دوم

طی جنگ جهانی دوم ارتش سوئد به یک دوربین سالم جاسوسی که بر روی یک هواپیمای سقوط کرده‌ی آلمانی نصب شده بود دست پیدا کرد. دولت سوئد متوجه شد که یک دوربین هوایی می‌تواند تا چه حد کاربردی باشد و تصمیم گرفتند دوربین مشابهی را تولید کنند.

به همین دلیل در بهار سال ۱۹۴۰ به سراغ Victor Hasselblad رفتند تا به آن‌ها در ساخت چنین دوربینی کمک کند. در آوریل همان سال Victor لابراتواری را در یک کارگاه خودرویی پایه‌گذاری کرد و بعد از ظهرها به کمک مکانیک کارگاه و برادرش بر روی طراحی دوربین HK7 کار می‌کردند.

در اواخر سال ۱۹۴۱، این پروژه بیش از ۲۰ کارمند داشت و نیروی هوایی سوئد درخواست ساخت دوربین دیگری را هم به آن‌ها داد. آن‌ها دوربینی می‌خواستند که نگاتیوهای بزرگ‌تری داشته باشد. مدل بعدی که بر اساس این درخواست ساخته شد SKa4 نام داشت. بین سال‌ها ۱۹۴۱ و ۱۹۴۵ این پروژه ۳۴۲ دوربین را برای ارتش سوئد تولید کرد.

در ضمن در سال ۱۹۴۲ پدر Victor، Karl درگذشت و کنترل کمپانی Hasselblad به دست Victor افتاد. او در مدت جنگ به غیر از دوربین، ساعت نیز تولید می‌کرد.

۱۹۴۵

با پایان جنگ، تولید ساعت ادامه پیدا کرد و محصولاتی مانند پروجکشن اسلاید و قطعات خودرو نیز به محصولات کمپانی اضافه شدند. ولی آرزوی Victor ساخت دوربین‌های باکیفیت برای بازار غیرنظامی بود. به همین دلیل کار بر روی یک دوربین جدید آغاز شد.

۱۹۴۸



اولین دوربین غیرنظامی هاسلبلاد به نام ۱۶۰۰F عرضه شد. این دوربین از نوع ۶×۶ بود و از لنزهای کداک استفاده می‌کرد. با توجه به سابقه‌ی هاسلبلاد در ساخت ساعت، طراحان این کمپانی دوربینی پیچیده ولی ظریف را طراحی کرده بودند که چندان قابل‌اعتماد و سرسخت نبود. به همین دلیل در تعداد بسیار محدودی به فروش رسید.

۱۹۵۰

نسخه‌ی دوم از ۱۶۰۰F عرضه شد که به‌مراتب قابل‌اعتمادتر بود و فروش بسیار بیشتری را نیز تجربه کرد.

۱۹۵۳

در این سال مدل بهبودیافته‌ی ۱۰۰۰F عرضه شد.

۱۹۵۴

۱۰۰۰F با لنز ۳۸ میلی‌متری Biogon که توسط زایس طراحی و ساخته شده بود جفت شد تا SWA یا Super Wide Angle شکل بگیرد. در همین سال هاسلبلاد دو محصول خود را به نمایشگاه Photokina برد و مجله‌ی آمریکایی Modern Photography نقدی بسیار مثبت را در مورد ۱۰۰۰ F نوشت. آن‌ها بیش از ۵۰۰ حلقه فیلم را در آن جای دادند و عکاسی کردند و حتی دو بار آن را به زمین انداختند و دوربین همچنان کار می‌کرد.

۱۹۵۷

این سال نقطه‌ی عطفی در تاریخ هاسلبلاد به‌حساب می‌آید زیرا در این سال ۱۰۰۰F با مدل ۵۰۰C جایگزین شد. طراحی انقلابی ۵۰۰C شالوده‌ای بود برای محصولات هاسلبلاد طی ۶۰ سال آینده. مدل‌های برگرفته از این دوربین تا سال ۲۰۱۳ در خط تولید قرار داشتند.

۱۹۶۰

بخش دوربین‌های هاسلبلاد برای اولین بار به سوددهی رسید. تا این زمان پخش و فروش محصولات کداک بود که کمپانی را سودده نگه می‌داشت.

۱۹۶۲

ناسا شروع به استفاده از دوربین‌های هاسلبلاد در مأموریت‌های فضایی آپولو کرد و تغییراتی را در طراحی دوربین خواستار شدند.

۱۹۶۵

نتیجه‌ی درخواست‌های ناسا دوربینی شد به نام ۵۰۰EL. این دوربین اولین دوربین موتوردار جهان بود. استفاده‌ی ناسا از دوربین‌های این کمپانی موجب خوش‌نامی هرچه بیشتر آن شده بود.

۱۹۶۶

به لطف موفقیت زیاد بخش دوربین، هاسلبلاد قسمت خرده‌فروشی و پخش لوازم عکاسی (Fotografiska AB) را به کداک فروخت. طی سال‌های آینده همکاری نزدیک هاسلبلاد با ناسا ادامه پیدا کرد.

۱۹۷۶

Victor هاسلبلاد را به یک کمپانی سرمایه‌گذاری سوئدی به نام Safvean AB فروخت.

۱۹۷۷

سری دوربین‌های ۲۰۰۰ با شاتر سطح کانونی معرفی شدند. این سری از دوربین‌ها قرار بود دارای نوردهی تمام خودکار باشند. البته مدل ۲۰۰۰FC به دلیل این‌که بین سیستم الکترونیکی و الکترومکانیکی شک وجود داشت بدون سیستم نوردهی خودکار عرضه شد.

۱۹۷۸

Victor Hasselblad درگذشت و بیشتر ثروت خود را به بنیاد هاسلبلاد بخشید.

۱۹۸۴

Hasselblad AB برای فروش عام گذاشته شد و ۴۲٫۵ درصد از سهام آن در بازار سهام سوئد به فروش رسید.

۱۹۸۵

کمپانی Swedish corporation Incentive AB موفق به خرید ۵۸٫۱ درصد از سهام هاسلبلاد شد. این کمپانی در سال ۱۹۹۱ بقیه‌ی سهام هاسلبلاد را نیز خرید تا بار دیگر به یک کمپانی سهام خاص تبدیل شود.

۱۹۹۱

سری ۲۰۰ با شاتر صفحه کانونی خودکار معرفی شد.

۱۹۹۶

هاسلبلاد بار دیگر فروخته شد. مالکان جدید UBS، Cinven و مدیریت هاسلبلاد بودند.

۱۹۹۸

هاسلبلاد شروع به فروش دوربینی به نام XPan کرد. این دوربین توسط فوجی طراحی شده بود و در ژاپن ساخته می‌شد.

۲۰۰۲

در این سال سری دوربین‌های H-System معرفی شدند و دوربین‌های اولیه‌ی کمپانی به افتخار Victor به V-system تغییر نام دادند. سری H تغییر بزرگی در محصولات هاسلبلاد را رقم زد. آن‌ها فرمت نگاتیو مربع هاسلبلاد را کنار گذاشتند و به سراغ فیلم‌های ۶×۴٫۵ سانتی‌متری و سری جدیدی از لنزها رفتند. ولی مدیریت کمپانی اعتقادی به ورود به بازار دیجیتال نداشت و معتقد بودند برای آن‌ها سوددهی نخواهد داشت.

۲۰۰۳

گروه Shriro عمده‌ی سهام هاسلبلاد را خریداری کردند.

۲۰۰۴

گروه Shriro کمپانی Imacon که تولیدکننده‌ی بک‌ها و اسکنرهای دیجیتال بود را خریداری کرد تا پروژه‌ی دوربین‌های دیجیتال هاسلبلاد را آغاز کنند و اشتباه مالکین قبلی را جبران نمایند. در همین سال دوربین H1D با بک دیجیتال ۲۲ مگاپیکسلی Imacon iXpress معرفی شد. این دوربین اولین Integrated DSLR کمپانی به‌حساب می‌آید.

۲۰۰۵

دوربین‌های H2 و H2D با اصلاحاتی معرفی شدند.

۲۰۰۶

H3D با عملکردهای نرم‌افزاری جدید معرفی شد که هماهنگی بهتری را بین دوربین، منظره‌یاب و بک دیجیتال ایجاد می‌کرد. دو دوربین قبلی H1 و H2 در واقع برای فیلم طراحی شده بودند و عملکرد یکپارچه‌ی H3D را نداشتند.

۲۰۰۷

مدل H3DII با سازگاری بهتر بین دوربین و سنسور معرفی شد، ولی دیگر قابلیت استفاده از بک‌های فیلم را نداشت. این دوربین در مدل‌های H3DII-31، HD3II-39 و HD3II-50 عرضه شد.

۲۰۰۹

هاسلبلاد دوربین H4D را معرفی کرد. این دوربین شامل مدل‌های H4D-31، H4D-40، H4D-50، H4D-50MS، H4D-60 و H4D-200MS می‌شود.

۲۰۱۱

مدل H4X جایگزین دوربین‌های H1، H2 و H2F شد.

۲۰۱۲

ششمین نسل از دوربین‌های Integrated DSLR با نام H5D معرفی شد. این دوربین شامل مدل‌های H5D-40، H5D-50، H5D-50MS، H5D-60 و H5D-200MS می‌شود.

۲۰۱۴

هاسلبلاد دوربین H5D-50C را معرفی کرد. این مدل اولین دوربین قطع متوسط با سنسور CMOS بود.

۲۰۱۴

مدل H5X برای جایگزینی H4X معرفی شد.

۲۰۱۶

در آوریل ۲۰۱۶، هاسلبلاد سری دوربین‌های H6D را در دو مدل H6D-50C و H6D-100C معرفی کرد.



هاسلبلاد اولین دوربین قطع متوسط بدون‌آینه‌ی خود را معرفی کرد. این دوربین X1D-50C نام دارد و آغازگر سری جدیدی با نام XCD-System است. این دوربین که ابعادی مشابه دوربین‌های DSLR فول‌فریم دارد از سنسور قطع متوسط ۴۳٫۸×۳۲٫۹ میلی‌متری از نوع CMOS بهره می‌گیرد.

تاریخچه هاسلبلاد بسیار بزرگ است و نشان از مطرح بودن آن دارد.

عکاسی حرفه ای جذاب و هنری بوده و برای فعالیت در آن باید مهارت و خلاقیت بالایی از خود نشان دهید در غیر این صورت نمی توانید سوژه های ناب و جذابی داشته باشید تا بتواند اثرگذاری بالایی داشته باشد. گذشته از آن وجود ابزارهای لازم نیز دیگر موضوع موردنیاز است.

تعطیلات تابستان زمان مناسبی برای مسافرت هستند و مسافرت‌ها فرصت بسیار خوبی برای عکاسی به‌حساب می‌آیند. ازآنجایی‌که بسیاری از هم‌وطنان سواحل زیبای دریای خزر در شمال و خلیج‌فارس و دریای عمان در جنوب کشور را به‌عنوان مقصد خود انتخاب می‌کنند تصمیم گرفتیم چند توصیه برای عکاسی از دریا را ارائه کنیم.



البته بسیاری از این توصیه‌ها برای عکاسی از دریاچه‌های کوچک و حتی رودخانه‌ها نیز کاربردی هستند. با پیکسل همراه شوید:

بسیاری از عکاسان تازه‌کار ممکن است سه‌پایه را ابزاری بیهوده به شمار بیاورند. ولی در واقع سه‌پایه ابزاری بسیار ضروری است، زیرا نه‌تنها به شما امکان استفاده از سرعت‌های شاتر طولانی را می‌دهد، بلکه موجب می‌شود زمان بیشتری را صرف کرده و به عکسی که می‌خواهید بگیرید بیشتر فکر کنید. سه‌پایه‌هایی که امکان تنظیم در ارتفاع پایین را دارند می‌توانند بسیار کاربردی باشند، زیرا عکس‌هایی که از نزدیکی زمین گرفته می‌شوند ظاهری دراماتیک‌تر را ایجاد می‌کنند.

پس از این‌که دوربین را بر روی سه‌پایه نصب کردید زمانی را صرف تنظیم کادربندی کنید. به کل کادر توجه کنید، ببینید چه عناصری در عکس شما دیده می‌شوند و چه عناصری را بهتر است از عکس حذف کنید یا آن‌ها را در کادر قرار دهید.

فقط مراقب باشید که سه‌پایه‌ی خود را در چه جایی قرار می‌دهید. حتماً مطمئن شوید که سه‌پایه تعادل مناسبی داشته باشد تا دوربین عزیزتان داخل آب یا بر روی ماسه‌ها نیفتد. همچنین پس از این‌که عکاسی در کنار دریا به پایان رسید سه‌پایه‌ی خود را به‌خوبی بشویید تا نمک و ماسه‌ موجب خرابی آن نشوند.

در اکثر انواع عکاسی این مورد از توصیه‌های اصلی ما است. از پایین‌ترین حساسیت سنسور دوربین استفاده کنید، زیرا کمترین مقدار نویز را تولید می‌کند. همچنین برای سرعت شاتر طولانی نیز مورد نیاز است. پس ایزویی بین ۵۰ تا ۲۰۰ را انتخاب کنید.

اگر می‌خواهید سطح دریا تار و پنبه‌ای دیده شود نیاز است که از سرعت‌های شاتر طولانی استفاده کنید. برای به دست آوردن افکت مورد نظر نیاز است که سرعت شاتر را بر روی ۲/۱ تا ۱۰ ثانیه تنظیم کنید. اگر با انتخاب چنین سرعت‌هایی نوردهی بیش از حد زیاد است دو راه دارید. می‌توانید صبر کنید تا هوا کمی تاریک‌تر شود یا از فیلتر ND استفاده کنید.

فیلترهای ND مانند یک شیشه‌ی سیاه به نظر می‌رسند و در انواع مختلف از یک تا ۱۰ استاپ یا بیشتر در دسترس هستند. همچنین می‌توانید از انواع متغیر نیز استفاده کنید. با استفاده از فیلترهای ND می‌توانید میزان نوری را که به سنسور می‌رسد کاهش دهید تا از سرعت شاترهای طولانی‌تری استفاده کنید.

برای به دست آوردن افکت مناسب می‌توانید با توجه به میزان تلاطم آب از سرعت ۱۵/۱ ثانیه شروع کنید و سپس سرعت‌های کندتر را امتحان کنید تا به ظاهر مورد نظرتان برسید.

البته در نهایت دید هنری شما تعیین‌کننده خواهد بود، موارد زیادی وجود دارند که استفاده از شاتر سریع موجب خلق عکس‌های زیبایی شود. به‌طور مثال عکاسی از موج‌های بزرگ با سرعت شاتر بالا می‌تواند بسیار جذاب باشد.

مانند بیشتر عکاسی‌های منظره، برای عکاسی از دریا نیز بهتر است از دیافراگم‌های بسته بین f/8 تا f/11 بهره بگیرید. به‌این‌ترتیب عمق میدان مناسبی را به دست می‌آورید و اکثر قسمت‌های کادر در فوکوس قرار می‌گیرند. فقط توجه داشته باشید که اکثر لنزها شارپ‌ترین تصویر خود را بین f/8 تا f/11 عرضه می‌کنند. پس دیافراگم را بیش از این نبندید.

همچنین می‌توانید با مراجعه به سایت‌هایی مانند DxOMark از شارپ‌ترین دیافراگم لنزتان مطلع شوید.

به‌طورکلی بهترین روش استفاده از حالت Manual است. ابتدا ایزو و دیافراگم را تنظیم کنید، سپس سرعت شاتر و فیلتر مورد نظرتان را تعیین کنید.

بهترین روش برای عکاسی با سرعت شاترهای کند، این است که از یک ریموت استفاده کنید تا از لرزش دوربین پیشگیری شود. البته درصورتی‌که ریموت ندارید یا آن را فراموش کرده باشید می‌توانید از گزینه‌ی تأخیر شاتر در دوربین نیز استفاده کنید.

برای این‌که عکستان جذاب‌تر شود و آسمان با جزئیات بیشتری ثبت گردد می‌توانید از فیلترهای Graduated ND استفاده کنید. این گونه از فیلترها در بخش بالایی تیره‌تر هستند و برای به دست آوردن نوردهی بهتر می‌توانند کاربردی باشند. به‌خصوص وقتی هنگام طلوع یا غروب خورشید قصد عکاسی دارید این نوع از فیلترها با تاریک‌تر کردن آسمان بالانس مناسبی را برقرار می‌کنند و موجب می‌شوند بتوانید جزئیات زیبای ابرها و رنگ آسمان را نیز ثبت کنید.

توجه داشته باشید که وسایل الکترونیکی با آب رابطه‌ی خوبی ندارند. مراقب موج‌های ناگهانی دریا و خیس شدن دوربین باشید. همچنین مراقب باشید که سه‌پایه‌ی خود را در مکانی مناسب و محکم قرار دهید تا دوربینتان داخل آب یا بر روی ماسه‌ها نیفتد.

همچنین مراقب سنگ‌های لغزنده باشید تا بر روی آن‌ها سر نخورید و سلامتی خود را به خطر نیندازید. به‌علاوه دریاهای آزاد مانند خلیج‌فارس و دریای عمان جزر و مد زیادی هم دارند. ممکن است بر روی تخته‌سنگ یا مناطق خطرناک دیگری قرار بگیرید و آن‌قدر با عکاسی کودک در آتلیه کودک مشغول شوید که متوجه پیش آمدن آب نشوید. از افراد محلی در مورد جزر و مد سؤال کنید و در کل حواستان به سطح آب باشد.

در تمامی این نکات باید به توصیه ها توجه شود تا عکاسی زیبایی رقم خورد.

عکاسی بارداری حرفه ای در آتلیه بارداری بدون داشتن ابزارهای حرفه ای نمی تواند مفید باشد و آثار بزرگی را رقم زند. از این رو لازم است که هر عکاسی دارای لنز ۵۰ میلیمتری باشد و بتوان انتظارات بسیاری از آن داشت.

لنز ۵۰ میلی‌متری یکی از محبوب‌ترین لنزهای تولیدشده برای دوربین‌های DSLR هردو برند کانن و نیکون است. گرچه قیمت پایین عامل مؤثری در محبوب شدن یک لنز به‌حساب می‌آید، اما دلیل محبوبیت لنزهایی با فاصله کانونی ۵۰ میلی‌متر بیش از این‌هاست، تاجایی که برخی لنزهای محبوب و باکیفیت تولیدشده با این فاصله کانونی، از گران‌ترین لنزهای بازار نیز هستند!

در اینجا قصد داریم به چند مورد از ویژگی‌های لنزهایی با فاصله کانونی ۵۰ میلی‌متر اشاره کنیم، تا اگر در خرید این لنز مردد هستید تصمیم قطعی خود را با اطمینان بگیرید:

پرسپکتیو

به لنز ۵۰ میلی‌متری “لنز نرمال” هم گفته می‌شود. زیرا این لنز دارای فاصله کانونی است که بین واید و تله قرار دارد و مهم‌ترین تفاوتی که فاصله کانونی در تصاویر ثبت‌شده ایجاد می‌کند، میزان فشردگی متفاوت در پرسپکتیو تصویر است.

در لنزهای واید شاهد پرسپکتیوی عمیق‌تر از میزان واقعی و آنچه با چشم خود می‌بینیم هستیم و با لنزهای تله، پرسپکتیوی فشرده‌تر از میزان معمول را خواهیم داشت.

اما با لنز ۵۰ پرسپکتیو و فاصله سوژه‌ها از یکدیگر، نزدیک به آنچه خواهد بود که با چشمان خود می‌بینیم. بهمین دلیل ابعاد نیز به واقعیت نزدیک‌تر هستند. این عامل موجب می‌شود چنین لنزی برای عکاسی از چهره از فاصله کم مناسب باشد.

امکان همه نوع عکاسی

به‌طورکلی لنزهای واید برای ثبت تصاویر منظره و لنزهای تله برای ثبت نماهای بسته و چهره مناسب‌تر هستند. اما فاصله کانونی نرمال به دلیل قرارگیری بین فواصل کانونی واید و تله قابلیت استفاده از لنز ۵۰ برای هر نوع عکاسی را فراهم می‌سازد.

لنز ۵۰ میلی‌متری هم برای ثبت پرتره و عکاسی خیابانی کاربرد دارد و هم عکاسی منظره و این دلیل اصلی نصب دائمی لنز ۵۰ میلی‌متری روی دوربین عکاسانی است که پیش از آن از لنزهای کیت ۵۵-۱۸ دوربین خود استفاده می‌کردند.

شما برای پرکردن جای خالی زوم موجود روی لنزهای کیت ۵۵-۱۸ فقط کافی است که کمی به سوژه نزدیک یا از آن دور شوید. پس دلیل چندانی برای به همراه داشتن یک لنز ۵۵-۱۸ در کنار یک لنز ۵۰ میلیمتری نخواهید داشت!

بوکه

بوکه یا جلوه‌هایی که در پس‌زمینه کم‌نور تصویر ایجاد می‌شوند یکی از زیباترین و محبوب‌ترین جلوه‌های عکاسی هستند. این جلوه‌ها رابطه مستقیمی با بازشدگی دیافراگم لنز شما دارند. هرچقدر دیافراگم لنز شما بازتر باشد، منابع نوری موجود در پس‌زمینه زیباتر دیده می‌شوند.



از طرف دیگر هر استاپ بازشدگی دیافراگم بیش از آنچه که تصور می‌کنید موجب نوردهی بیشتر برای ثبت عکس خواهد شد. برای مثال f/1.4 هشت برابر نور بیشتری نسبت به f/4 به سمت سنسور هدایت خواهد کرد.

این در حالی است که بازترین مقدار دیافراگم لنزهای کیت اکثر دوربین‌ها f/3.5 است.

دیافراگم بازتر به شما امکان عکاسی با نور کمتر و ایزوی پایین تر را نیز خواهد داد که این به معنای امکان ثبت عکس‌هایی با کیفیت بالاتر و نویز کمتر است.

قیمت مناسب

لنز ۵۰ میلی‌متری یک لنز ثابت یا “پرایم” است. لنزهای پرایم به دلیل اینکه امکان زوم ندارند و قرار نیست چندین فاصله کانونی را در اختیار کاربر قرار دهند، تعداد عدسی‌ها کمتری در ساخت آن‌ها بکار رفته است. به همین دلیل به نسبت قیمت، معمولا دارای کیفیت بهتری هستند.

از طرف دیگر برای ساخت یک لنز نرمال قرار نیست با ترفندهای اپتیکی به زاویه‌ای بیش‌ازحد باز یا بسته برسیم، که این مسئله نیز موجب پیچیدگی کمتر آن‌ها و قیمت مناسب آن‌ها می‌شود. البته سری‌های خاصی از لنز‌های نرمال با عدسی‌های بسیار با کیفیت و دیافراگم بازتر دارای قیمت‌های بالایی هستند.

درنهایت

شاید خرید یک لنز با فاصله کانونی گستره تر مثل ۱۳۵-۱۸ یا ۱۴۰-۱۸ بجای لنز ۵۵-۱۸ و یا خرید یک لنز تله زوم مکمل برای لنز کیت ۱۳۵-۱۸ و ۱۴۰-۱۸ گزینه وسوسه کننده‌ای باشد اما هیچ‌کدام از این لنزها یک تجربه کاملاً جدید در عکاسی به همراه نخواهند داشت. درحالی‌که عکاسی با لنز پرایم تجربه‌ای است که احتمالاً نظر شما در مورد خرید لنزهای بعدی‌تان را هم عوض خواهد کرد.

نکته مهم در مورد لنز ۵۰ میلیمتری این است که حتی مدل‌های ارزن‌قیمت این لنز قابل نصب روی دوربین‌های فول‌فریم است و حتی بسیاری از عکاسانی که هزینه بیشتری برای خرید بدنه‌ی فول فریم پرداخت می‌کنند، از یک لنز ۵۰ میلیمتری برای شروع عکاسی با آن بهره می‌برند.

پس اگر قصد خرید یک لنز جدید برای کسب تجربه‌های جدید در عکاسی و سرمایه گذاری مطمئن در زمینه خرید لنز را دارید، ما لنز ۵۰mm f/1.8 را به شما پیشنهاد می‌کنیم که برای هر دو برند نیکون و کانن قیمت مناسب و پایینی دارند!

نمونه عکس‌های فوق مربوط به لنزهای ۵۰ میلیمتری با f/1.8 بودند که ارزانترین نمونه‌ی لنزهای نرمال محسوب می‌شوند. عکسهایی که در ادامه می‌بینید با لنزهایی با دیافراگم بازتر و کیفیت عدسی بالاتر و قیمت گران‌تر ثبت شده اند. تمامی اسامی لنزها برای مشاهده قیمت و مشخصات دقیق، به سایت فروشگاه پیکسل لینک شده است.

اگر شما نیز در دسته عکاسان حرفه ای هستید باید به این لنزها بسنده کنید.

شرکت تامرون را می توان یکی از برندهای مهم در صنعت تولید لنز و دوربین دانست. شرکتی که در طول سال های گذشته سعی کرده محصولات خوبی را در بازار عرضه دارد و آنها را به مخاطب و مشتریان خود ارائه دهد.

تامرون یکی از باسابقه‌ترین و معتبر‌ترین کمپانی‌های تولیدکننده لنز در جهان به شمار می‌رود. این شرکت که در سال ۱۹۵۰ و در ژاپن تأسیس شده، تجربه‌ای بیش از نیم‌قرن را در طراحی المان‌های اپتیکی پشت سر گذاشته است. برخی از لنز‌های تولید شده توسط این کمپانی مثل Tamron SP 85mm f/1.8 Di VC USD و Tamron SP 35mm F1.8 Di VC USD از برترین لنز‌ها در نوع خود به هستند و وضوح خارق‌العاده‌ای را در ثبت تصاویر ارائه می‌دهند. جالب اینجاست که این کمپانی لنز‌هایی را برای دوربین‌های کانن و نیکون طراحی کرده است که عملکرد و کیفیت بهتری از لنز‌های تولید شده توسط خود این دو شرکت دارد. تامرون نیز مانند هر کمپانی مشابه دیگری، برای نام‌گذاری محصولات خود از علائم اختصاری به خصوصی استفاده می‌کنند که هرکدام دلالت بر ویژگی خاصی دارد. در ادامه به بررسی این علائم و توضیح آن‌ها خواهیم پرداخت. بنابراین اگر شما هم از طرفداران لنز‌های تامرون هستید و یا قصد خرید یکی از لنزهای باکیفیت این کمپانی را دارید، با پیکسل همراه باشید.

VC

VC خلاصه شده عبارت Vibration Compensation است. VC مکانیسم کاهش اثرات لرزش لنز هنگام عکس‌برداری است که به صورت انحصاری توسط تامرون طراحی شده است. لنز‌هایی که به این قابلیت مجهز هستند بهترین گزینه جهت عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد بر روی دست به‌حساب می‌آیند چرا که تاری حاصل از تکان‌های دست را در هنگام عکاسی به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهند. این ویژگی در دوربین‌های تله و سوپرتله بسیار حائز اهمیت است چرا که کوچک‌ترین لرزش دوربین می‌تواند تأثیرات اغراق‌شده‌ای بر روی تصویر بگذارد.

Di

لنز‌های Di به طور اختصاصی جهت تشکیل تصویر بر روی سنسور‌های ۲۴×۳۶ میلی‌متر طراحی شده‌اند. دوربین‌های فول‌فریم DSLR از این ابعاد سنسور برخوردار هستند. این لنز‌ها را می‌توان بر روی دوربین‌های APS-C که سنسور کوچک‌تری دارند نیز متصل نمود ولی زاویه دید لنز کمی تنگ‌تر خواهد شد. به عنوان مثال لنز ۵۰ میلی‌متری Di بر روی دوربین‌های کراپ یا APS-C زاویه دیدی معادل لنزی با فاصله کانونی ۸۵ میلی‌متر می‌دهد.

Di II

این لنز‌های تامرون به صورت اختصاصی برای اتصال به دوربین‌هایی با قطع سنسور APS-C طراحی شده‌اند و برای دوربین‌های فول‌فریم مناسب نیستند. اگر علاقه‌مند هستید بدانید که چرا باید برای دوربین‌های APS-C لنز‌ کراپ مناسب با آن تهیه شود و نه یک لنز فول‌فریم مطلب زیر را حتما مطالعه کنید.

Di III

لنز‌های Di III تامرون برای دوربین‌های بدون آینه طراحی شده است و قابل اتصال به دوربین‌های DSLR نیستند.

USD

USD مخفف عبارت Ultra Silent Drive می‌باشد. اگر بر روی بدنه لنزی این عبارت حک شده باشد به این معناست که لنز از یک موتور فراصوتی جهت فوکوس خودکار برخوردار است. به لطف این تکنولوژی فوکوس بسیار سریع و کاملاً بی‌صدا انجام می‌گیرد. در عکاسی ورزشی و یا هر ژانر دیگری که سوژه در حال حرکت است برخورداری از یک لنز USD می‌تواند کار را بسیار راحت کند چرا که لنزهای USD تامرون با توجه به طراحی منحصر به فردی که دارند، بیسار دقیق، سریع و بی‌صدا بر روی سوژه فوکوس می‌کنند.

SP

SP مخفف عبارت Super Performance است و به لنز‌‌هایی از تامرون اطلاق می‌شود که در یک زمینه به خصوص عملکرد بسیار بالایی داشته باشد. SP در واقع نشان درجه یک تامرون به حساب می‌آید و بسته به گزینه‌های زیر، هر لنز می‌تواند آن را دریافت کند.

IF

IF یا Internal Focus به این معناست که فوکوس در لنز با جابه‌جایی المان‌های داخلی اتفاق می‌افتد و هنگام فوکوس کردن بر روی سوژه، المان جلویی لنز جابه‌جا نمی‌شود. به لطف این ویژگی فوکوس سریع‌تر انجام می‌شود و در عکاسی ماکرو و کلوز‌آپ نیز راحت‌تر می‌توان بر روی سوژه فوکوس کرد.

XR

Extra Refractive Index یا XR مشخصاً به طراحی منحصر به فرد اپتیکی برخی از لنز‌های تامرون اشاره دارد. در این طراحی جهت جلوگیری از انکسار یا شکست نور، از المان‌های به خصوصی استفاده شده است. به لطف این طراحی طول و ابعاد لنز‌های واید پرایم و واید زوم XR تامرون نسبت به لنز‌های هم‌رده بسیار جمع‌و‌جورتر شده و وزن آن‌ها نیز کم‌تر است.

LD

LD از معدود علائمی‌ است که در بین اغلب سازندگان لنز‌های عکاسی و سینمایی مشترک است و مخفف عبارت low Despresion است. لنز نیز مانند هر شی‌ء شیشه‌ای دیگری نور را وقتی از خود عبور می‌دهد به هفت رنگ تجزیه می‌کند. هنر طراحی در لنز اینجاست که این پراکندگی نوری را به حداقل برساند. تامرون معمولاً با به‌کارگیری از دو المان LD در چینش اپتیکی لنز، افتراق یا پراکندگی رنگی را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.



Zoom Lock یا ZL به لنز‌های زومی اطلاق می‌شود که می‌توان آن‌ را در فواصل کانونی مختلف قفل کرد و ثابت نگه داشت تا از تغییر احتمالی فاصله کانونی جلوگیری شود.

نیکون همانطور که می دانید همیشه سعی داشته بهترین را به مخاطب و مشتریان خود ارائه دهد. از این رو هر سال شاهد معرفی محصولاتی هستیم که نشان از عملکرد بالا و قابل توجه این شرکت مطرح ژاپنی صنعت تولید دوربین است.

یکی از سؤالاتی که بسیار از علاقه‌مندان در مورد مدل‌های مختلف دوربین DSLR می‌پرسند در مورد سیستم یا سیاست نام‌گذاری نیکون یا کانن برای دوربین‌های DSLR است. در مورد کانن پیش‌ازاین طی مطلبی با عنوان “سیاست نام‌گذاری کانن برای دوربین‌های DSLR” توضیحات کاملی در وبلاگ پیکسل ارائه شد.

در مورد نیکون در مقایسه با کانن با سیستم پیچیده‌تری روبرو هستیم که طی سالیان اخیر تغییراتی نیز داشته است. دانستن جزئیات این سیستم نامگذاری حتی برای یک فروشنده حرفه‌ای ضروری نیست، اما در ادامه سعی در توضیح خلاصه و مختصر آن داریم:

کد مدل تمامی دوربین‌های DSLR نیکون با D شروع می‌شود، برخلاف کانن که کاراکتر انتهایی کد مدل دوربین‌هایش D هستند. در مورد نیکون نکته کلیدی این است که تعداد اعداد موجود در کد مدل و اینکه این عدد با چه رقمی شروع شود تعیین‌کننده است و اگر تعداد ارقام و عدد ابتدایی کد مدل یکی بود، دو دوربین هم‌رده هستند و دوربینی که عدد کد آن بزرگ‌تر است جدیدتر خواهد بود.

چهاررقمی: محبوب‌ترین‌ها

سری DXXXX غیرفول فریم است. در این رده D5XXX و D3XXX سری مبتدی یا Entry level هستند و D7XXX پیشرفته یا همان advanced محسوب می‌شود.

پس تمامی دوربین‌های نیکون که کد مدل آن‌ها چهاررقمی است، غیرفول‌فریم هستند و ابعاد سنسور انها مشابه است. اما لزوماً یک دوربین مبتدی نیستند و بر اساس رقم اول کد مدل می‌توان بین مدل‌های “مبتدی” و “پیشرفته” تمایز ایجاد کرد.

در بین دو رده مبتدی که کد مدل آن‌ها با ۳ و ۵ شروع می‌شود (مثل D3400 و D5600) چشمگیرترین تفاوت در ابعاد و امکانات جانبی عکاسی است. برای مثال دوربین‌های دارای عدد هزارگان ۳ تا زمان نگارش این مطلب مجهز به صفحه چرخنده نبوده‌اند. تعداد نقاط فوکوس آن‌ها نیز تا زمان نگارش این مطلب بیش از ۱۱ نقطه نبوده!

درحالی‌که در مدل‌های ۴ رقمی با عدد هزارگان ۵ (یعنی غیرفول فریم مبتدی رده‌بالاتر از سری ۳) صفحه‌نمایش چرخنده و بزرگ‌تر است. تعداد نقاط فوکوس نیز تا ۳۹ عدد افزایش یافته و همچنین تنظیمات پیش‌فرض عکاسی کودک در آتلیه کودک نیز بیشتر هستند.

در بین سری چهاررقمی ها یا DXXXX مدل‌هایی که کد اسم آن‌ها با عدد ۷ شروع می‌شود مبتدی نیستند، بلکه advanced هستند!

در این مدل‌ها تعداد نقطه فوکوس تا ۵۱ عدد افزایش یافته و میزان حداکثر ایزو نیز در این مدل‌ها بعضاً تا ۱۶۴۰۰۰۰ افزایش می‌یابد و حداقل سرعت شاتر که بیشتر در کارهای استودیویی کاربرد دارد، بالاتر است. این مدل‌ها عملکرد بهتری در شرایط و ایزوی مشابه نسبت به مدل‌های رده مبتدی غیرفول‌فریم دارند و تمامی آن‌ها نیز از ۲ درگاه کارت حافظه بهره می‌برند .

البته این مدل‌ها وزنی بیشتر از سری D5XXX دارند و صفحه‌نمایش آن‌ها نیز لزوماً متحرک نیست. تنظیمات خودکار نیز در این مدل‌ها به نسبت D5XXX کمتر است، اما در مقابل تنظیمات دستی بسیار کامل‌تر است و یک نمایشگر تک‌رنگ دوم نیز صرفاً برای نمایش تنظیمات روی بدنه آن‌ها تعبیه شده است. پس عکاسی با D7XXX معمولاً سخت‌تر از D5XXX و D3XXX است.

سه‌رقمی: خاص‌های نیکون

این رده، رده‌ی Professional یا حرفه‌ای نیکون است و در این سری D6XX و بالاتر مثل D7XX و D8XX فول فریم هستند و مدل‌های D5XX و پایین‌تر غیرفول‌فریم هستند. پس برخلاف رده قبلی یک دوربین نیکون با کد مدل ۳ رقمی لزوماً فول فریم نیست. بلکه در این رده عدد صدگان مشخص کننده اندازه سنسور است.

نکته مهم در مورد غیرفول‌فریم ‌های سه‌رقمی (یعنی مدل‌های سه‌رقمی دارای عدد صدگان ۶ و یا پایین‌تر) این است که این مدل‌های در مقابل غیرفول‌فریم‌های چهاررقمی دوربین‌های کامل‌تری محسوب می‌شوند. اما تفاوت آن‌ها بیشتر در موارد خاص با کاربرد خاص است. برای مثال D500 شباهت بسیار زیادی با D7500 دارد!

هردوی این مدل‌ها ۲۰ مگاپیکسل و مجهز به پردازنده EXPEED 5 هستند. هردو صفحه‌نمایش متحرک لمسی دارند و بافاصله کمی از یکدیگر وارد بازار شدند و هردو تصویربرداری را با رزولوشن ۴K انجام می‌دهند. درحالی‌که D500 حدود ۷۰۰ دلار گران‌تر است. علت این گرانی هم جزئیات حرفه‌ای بیشتر مثل تعداد نقاط فوکوس بیشتر، تعداد فریم قابل ثبت بیشتر در هر ثانیه و مواردی از این قبیل است که برای تمامی عکاسان کاربردی نخواهد بود. ضمن اینکه D500 ازلحاظ وزنی دوربین سنگین‌تری نیز هست.

دورقمی: به تاریخ پیوسته

سری دورقمی نیکون یا DXX نیز مدت‌هاست که به‌طور کامل جای خود را به سری‌های چهاررقمی نیکون داده‌اند و آخرین مدل تولیدشده با کد مدل دورقمی در سال ۲۰۰۸ به تولید رسید.

تک‌رقمی: پرچم‌داران

سری DX سری پرچم‌داران نیکون است. این سری در نام‌گذاری قاعده خاصی ندارد و به‌جای ایکس می‌توان عدد یا حروف الفبا قرار داد و برخی از مدل‌ها در این رده فول فریم و برخی دیگر غیرفول‌فریم هستند. مدل‌های این رده خاص و کم هستند و مطالعه در مورد تک‌تک مدل‌های موجود این رده وقت کمتری از علاقه‌مندان خواهد گرفت.

یکی از مدل‌های موجود در این رده نیکون Df است که دوربین گرانی محسوب می‌شود و دارای ظاهری خاص و کلاسیک است. این دوربین خاص ۱۶ مگاپیکسل، فول‌فریم است، اما قابلیت فیلم‌برداری در آن گنجانده نشده!

دیگر دوربین خاص این سری نیکون D5 است که یک دوربین فوق‌العاده قدرتمند و به همین نسبت گران است!

این دوربین ۲۱ مگاپیکسلی قادر به ثبت ۱۵ فریم عکس در هر ثانیه است، میزان حداقل ایزوی آن ۵۰ و حداکثر ایزوی آن نیز عدد بسیار بالای ۳۲۸۰۰۰۰ است و از طرف دیگر وزن بدنه‌ی آن بدون لنز معادل ۱۴۱۵ گرم می‌باشد.

درنهایت

شما به‌عنوان یک کاربر در هر سطحی، نیازی به حفظ کردن فرمول‌های پیچیده نام‌گذاری برند‌های سازنده دوربین عکاسی ندارید!

علاوه بر این تولیدکنندگان هیچ تضمینی برای ادامه روند معمول نام‌گذاری محصولات خود نداده‌اند.

از طرف دیگر توجه به سال ساخت محصول نیز دارای اهمیت بسیار بالایی است. گرچه شاید یک دوربین جدید در یک رده، آن‌چنان تفاوتی نسبت به مدل قدیمی‌تر که هنوز در بازار موجود است نداشته باشد و عملاً پرداخت پول بیشتر برای آن قابل توجیه نباشد!

اینجاست که مراجعه به افراد اهل‌فن و کارشناس اهمیت می‌یابد و توصیه تکراری نگارنده به کاربران دوربین‌های دیجیتال و علاقه‌مندان به عکاسی این است که در چنین موارد از اشخاص مطمئن برای مشاوره کمک بخواهید.

اگر به نامگذاری محصولات نیکون دقت کرده باشید قطعا باید به این موضوع پی ببرید.

تاریخچه
در قرنهای 11 تا 16 بشر از یک اتاقک تاریک (دوربین اولیه) بعنوان چیزی شبیه به دوربین استفاده می‌کرد. برای این منظور اتاق مکعب مستطیل کوچکی را که هرگز نوری به درون آن راه نمی‌یافت، آماده می‌کردند، در وجه جلوی آن سوراخی به قطر تقریبی یک میلیمتر ایجاد می‌کردند، بدین ترتیب تصاویر صحنه‌های خارج از اتاق را روی دیوار یا پرده در وجه مقابل سوراخ در داخل اتاق منعکس می‌نمودند. البته این عمل بیشتر برای نمایش و سرگرمی بود و هرگز کار عکاسی را انجام نمی‌داد.
img/daneshnameh_up/e/ee/CAG5E30H.JPG

نحوه کار دوربینهای اولیه
در سال 1568 دانیلو باربارو این اتاقک تاریک را با یک عدسی و یک دریچه قابل تغییر مجهز نمود. بدین وسیله می‌توانست تصاویر را واضحتر به درون اتاق منعکس کند. در سال 1802 توماس وج وود و همچنین همفری دیوی با استفاده از کاغذ مخصوص تصاویر غیر ثابتی بدست آوردند. این کاغذ آغشته به محلولی بود که هرگاه در برابر نور آفتاب قرار می‌گرفت، رنگ اصلی خود را از دست می‌داد و به کلی سیاه می‌شد. آنگاه چون بر روی این کاغذ تصویر یا جسمی را قرار می‌دادند، قسمتهایی که از تابش نور مصون مانده بود، به رنگ خود باقی می‌ماند و اما سایر قسمتهای کاغذ سیاه می‌شد. بدینگونه شبح نوری از اجسام بر روی آن کاغذ عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد می‌شد. با این روش تصویری بدست می‌آمد که آن نیز به مجرد نور دیدن ، رنگ خود را از دست می‌داد و کاغذ یکپارچه سیاه می‌شد.
سیر تحولی و رشد
در سال 1816 جوزف نییپس با یک جعبه جواهرات یک دوربین بسیار ابتدایی ساخت و آن را با ذره بین ، میکروسکوپ نوری مجهز نمود. با این دستگاه او می‌توانست فقط عکسهای منفی بردارد. سرانجام ویلیام تالبوت نخستین کسی بود که توانست عکسهای مثبت هم بردارد، عکسهایی که ثابت و دائمی هم باقی می‌ماندند. این رویداد در سال 1835 رخ داد. در سالهای بعد دوربینهای پیشرفته‌ای به بازار عرضه شده و می‌شود.
ساختمان دوربین عکاسی
img/daneshnameh_up/b/b0/CAM9G5EJ.JPG




دوربین عکاسی از یک اتاقک تاریک تشکیل شده که بر جدارهای آن یک عدسی محدب با فاصله کانونی ثابت قرار دارد. در جدار مقابل این عدسی فیلم و بین فیلم و عدسی دیافراگم وجود دارد. علاوه بر این دوربین به دستگاه تنظیم فاصله (مسافت یاب نوری)، شاتر یا بندان ، نورسنج (طیف سنج نوری) و منظره یاب مجهز است.
طرز کار دوربین عکاسی
در هنگام عکسبرداری عدسی دوربین را جلو و عقب می‌بریم تا آنکه در منظره یاب تصویر واضحی از جسم مورد نظر دیده شود. در این حالت تصویری حقیقی و معکوس می‌تواند روی فیلم تشکیل شود که با فشار دکمه دیافراگم باز می‌شود و نور در مدت مشخص به فیلم می‌رسد و تصویر جسم را روی آن بوجود می‌آورد.
img/daneshnameh_up/9/97/CAMERA.GIF




فیلم عکاسی
فیلم عکاسی به گونه خاصی تهیه شده است یعنی آنکه مواد شیمیایی خاصی در بر دارد که نور می‌تواند بر آنها اثر بگذارد و تصویر خارجی بر آن نقش ببندد. یکی از بهترین روشهای عکسبرداری (نورنگاری) ، آشکارسازی تابش بوسیله دانه‌های املاح هالوژنی نقره است. چرا که برای حساس کردن یک بلور هالوژنی نقره تنها چند فوتون کافی است. پس از آنکه یک فیلم نور دهی شد، مقدار تیرگی حاصل در یک خاص به عوامل زیر بستگی دارد:


تابندگی به منظور نور دهی
طول موج تابش
مدت زمان نور دهی
شرایط ظهور فیلم

مکانیزم ضبط تصویر روی فیلم
انرژی لازم برای تبدیل برومور نقره یا یدور نقره به نقره عنصری از ماده شیمیایی مورد استفاده در فرآیند ظهور فراهم می‌شود. پیش از ظهور اطلاعات بصورت یک تصویر نهان به شکل دانه‌های حساس شده روی شیشه یا فیلم ذخیره شده است. از ظاهر کردن فیلم یک تصویر منفی( نگاتیو) بدست می‌آید. نگاتیو یعنی خلاف آنچه در صاحب تصویر دیده می‌شود. پس بنابراین قسمتهای روشن صاحب تصویر بر روی فیلم تیره می‌افتد و برعکس قسمتهای تیره آن بصورت روشن نقش می‌بندد.

چون دانه‌های املاح هالوژنی نقره به تنهایی فقط به نور آبی و نور فرا بنفش نزدیک حساسند، باید مواد رنگی یا رنگیزه‌هایی به آنها افزوده شود تا تابش بخشهای دیگر بیناب را جذب کنند و برای حساس کردن دانه‌ها ، مسیر فراهم آورند. فیلمهای فرو سرخ هم موجودند، ولی باید با مراقبت ویژه نگهداری شوند. چون به سبب حساسیت به گرما خیلی زود آسیب می‌بینند.
چاپ عکس
در مرحله چاپ فیلم ، عکس مثبت ( پوزیتیو) بدست می‌آید. پوزیتیو یعنی تصویری که درست مانند خود صاحب تصویر است. برای تهیه عکس مثبت ، فیلم را بر روی کاغذ مخصوصی قرار داده ، سپس از روی آن نوری را عبور می‌دهند. در نتیجه قسمتهای تیره فیلم بر روی کاغذ ، روشن و قسمتهای روشن آن نیز تیره چاپ می‌شود. چنین تصویری درست مطابق همان شخص یا چیزی است که قبلا با دوربین عکس آنها را بصورت نگاتیو برداشته بودیم.

بسیاری از ترکیبات شیمیایی وجود دارند که در مقابل نور حساس‌اند، یعنی در برخورد با پرتوهای نورانی تغییر می‌کنند. برخی از این ترکیبات ، به ویژه هالیدهای نقره (مانند کلرید ، برمید ، یدید) می‌توانند تصاویر را بر روی کاغذ عکاسی بارداری در آتلیه عکاسی سویل استودیو تثبیت کنند. مجموعه فرایندهایی را که بر پایه این گونه خواص قرار دارند، اصطلاحا عکاسی می‌نامند.
تاریخچه
عکاسی که ما امروزه به آن آشناییم، توسط یک فرد کشف نشده است. بلکه نتیجه تلاش بسیاری از شیمیدان‌ها است. آغاز آن به سال 1727 میلادی برمی‌گردد. در آن سال شولز مشاهده کرد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ در مقابل نور تیره می‌شوند. در دهه 1830 یک فرانسوی به نام لویی واگر تصادفا کشف کرد که برای ظهور یک تصویر ، از یک ورقه مس پوشیده شده از نقره که به وسیله بخار ید حساس شده باشد، می‌توان استفاده کرد. این نوع تصویر که به تصویر داگری معروف شد، در نتیجه شستشوی صفحه با محلول غلیظ نمک به دست آمد و حالت تثبیت دائمی داشت، از اواسط قرن نوزدهم جنبه عمومی پیدا کرد.
سیر تحولی و رشد

در سال 1839 واگر ضمن بررسی‌های بیشتر دریافت که برای برداشتن هالیدهای نقره نور نامرئی باقیمانده برروی فیلم یا صفحه عکاسی باید از محلول تیوسولفات سدیم استفاده کرد که با نمکهای نقره ، تیوسولفات نقره محلول در آب که قابل شستشو با آب است تولید می‌کند (این واکنش توسط هرشل بیست سال قبل از آن کشف شده بود). فرایند پیشنهادی واگر موجب شد تا بتوان در کمتر از یک دقیقه عکس را ثابت کرد.


در سال 1841 یک انگلیسی بنام ویلیام تالبوت استفاده از فرایند تازه‌ای را اعلام کرد. این فرایند شامل تهیه کاغذ حساس در مقابل نور به وسیله یدید نقره است. عکس را بر روی این نوع کاغذ به وسیله اسید گالیک می‌توان ظاهر کرد. تصویر بدست آمده دقیقا برعکس وضعیت شیئی است که از آن به دست می آید (یعنی نواحی روشن آن تیره و نواحی تیره آن روشن ظاهر می‌شود عکس منفی). این تصویر منفی اگر بر روی یک کاغذ حساس عکاسی قرار داده شود و پس از قرار گرفتن در مقابل نور ظا هر شود عکسی مثبت که با وضعیت اولیه شیئی مطابقت دارد (تصویر مثبت) را می‌دهد.


با وجود اینکه زمان لازم در فرایند تالبوت کمتر از فرایند داگر است، اما تصاویر به دست آمده چندان واضح نیست. آشکار است که برای رفع این نارسائی باید با روش مناسبی هالیدهای نقره را بر روی یک جسم شفاف تثبیت کرد. این کار در آغاز به وسیله سفیده تخم مرغ بر روی شیشه انجام می‌گرفت و تصویرهایی نسبتا روشن بدست می‌آمد. اما این تصویرها به آسانی آسیب پذیر بود. سر انجام در سال 1871 این مشکل توسط یک عکاس آماتور و فیزیکدان به نام مادوکس بدین صورت از میان برداشته شد که وی امولسیون ژلاتینی از نمکهای نقره را بر روی شیشه یا کاغذ عکاسی تثبیت کرد.

اختراع دوربین کداک
در سال 1887 ایستمن دوربین کداک را نوآوری کرد که در آن یک فیلم پلاستیکی (نیترات سلولز) آغشته به امولسیون ژلاتینی به کار گرفته شده و با آن فیلم می‌توانستند یک صد عکس بگیرند. اما اشکال این کار در آن بود که فیلم را همراه با دوربین می‌بایست به مرکزی که مراحل ظهور و ثبوت عکس در آنجا انجام می‌گرفت، بفرستند. از آن زمان به بعد بود که فن عکاسی وارد مرحله نوینی شد.
مراحل ظهور فیلم
با توجه به اینکه هالیدهای نقره تنها مواد حساس در مقابل نور می‌باشند، از این رو منحصرا از آنها به عنوان تولید کننده موثر تصویر استفاده می‌شود. یک فوتون تنها در برخورد با دانه‌های هالید نقره یک بسته با حداقل چهار اتم نقره تولید می‌کند. میزان این تاثیر در مجاورت یک معرف احیا کننده مناسب (ظاهرکننده) می‌تواند میلیونها بار افزایش یابد. هرچه تعداد اتمهای نقره دریک دانه بیشتر باشد، سرعت واکنش مواد شیمیایی فیلم در تماس با ظاهر کننده‌ها بیشتر می‌شود. این واکنش‌ها در واقع ، احیای یون نقره است. عواملی مانند دما ، غلظت ظاهر کننده ، PH و مجموعه تعداد هسته‌ها در هر دانه ، زمینه ظهور و میزان نقره آزاد ، در امولسیون فیلم نقش دارند.

عکاسی کودک در آتلیه کودک حرفه ساده ای نیست و برای موفقیت در آن نیاز است تا خلاقیت و مهارتی نشان داد. خلاقیتی که توسط کمتر عکاسی صورت می گیرد و در این زمینه افراد بسیاری نیستند که بتوانند خودی نشان دهند و افرادی بسیار هستند که بدنبال کسب آموزشی هستند.