عکاسی حرفه ساده ای نیست و نمی توان در طول مدت زمان کوتاه به یک عکاس حرفه ای تبدیل شد. نخست آن که لازم است ابزار لازم را داشت و سپس آن که باید آموزش های لازم را دادید تا به فردی حرفه ای در این زمینه تبدیل شد و حرف هایی برای گفتن داشت. عکاسی کودک
آتلیه نوزاد
در گذشته دوربین‌های کامپکت از سنسورهای کوچک بهره می‌بردند و اگر به سراغ دوربین‌های با قابلیت تعویض لنز مانند دوربین‌های DSLR می‌رفتید سنسوری بزرگ در اختیارتان قرار می‌گرفت. سایز سنسور تأثیر مستقیم بر روی کیفیت عکس داشت و سنسورهای بزرگ‌تر به معنی کیفیت بهتر نیز بودند.



هنوز هم سایز سنسور از اهمیت بالایی برخوردار است. سنسورها معمولاً گران‌ترین قسمت هر دوربینی هستند و دوربین‌های با سنسور بزرگ‌تر قیمت بالاتری هم دارند. به همین دلیل یک دوربین با سنسور ۱/۲٫۳ اینچی گران‌قیمت پیدا نمی‌کنید و قادر نخواهید بود یک دوربین ارزان‌قیمت با سنسور فول‌فریم نیز خریداری کنید.

البته این روزها، سازندگان دوربین‌های کامپکت را نیز با سنسورهای نسبتاً بزرگ عرضه می‌کنند. همین موضوع سایز سنسور را کمی پیچیده‌تر از قبل کرده است و سنسورهای کوچک نیز مزایای مختص به خودشان را دارند. بیشتر شدن تنوع سنسورها در انواع مختلف دوربین‌ها ممکن است موجب سردرگمی برخی از مشتریان، به خصوص کاربران تازه‌کار شود. همچنین ابعاد سنسور بر روی فاصله‌ی کانونی مؤثر دوربین نیز تأثیرگذار است و برای انتخاب یک دوربین جدید اهمیت دارد.

در این مطلب قصد داریم سایز سنسورهای معمول امروزی را از کوچک‌ترین تا بزرگ‌ترین مورد بررسی قرار دهیم و تأثیر هر کدام بر روی کیفیت و قابلیت‌های دوربین را نیز بیان کنیم. ولی ابتدا بد نیست در مورد رابطه‌ی سایز سنسور و فاصله‌ی کانونی توضیح مختصری را ارائه کنیم.

سایز سنسور و فاصله‌ی کانونی

سایز سنسور بر روی نوع لنزی که باید بخرید تأثیر مستقیم دارد. دوربین‌های کامپکت دارای لنز یکپارچه هستند، بنابراین چندان نیازی نیست نگران نوع لنز باشید، ولی در دوربین‌های با لنز قابل‌تعویض، هر لنز یک تصویر دایره‌ای را تشکیل می‌دهد که باید بتواند ابعاد سنسور را پوشش دهد. البته استثناء نیز وجود دارد که بعداً در مورد آن بحث خواهیم کرد.

چه در دوربین‌های کامپکت و چه بر روی لنزهای قابل‌تعویض عددی که حک می‌شود نشان‌گر فاصله‌ی کانونی واقعی است. این عدد در صورتی صحیح است که سنسور یا فیلم از نوع ۳۵ میلی‌متری یا فول‌فریم باشند. ولی لنزها برای کار با سنسورهای مختلفی طراحی می‌شوند و فاصله‌ی کانونی مؤثر آن‌ها بر روی سنسورهای مختلف متفاوت است. به همین دلیل سازندگان عددی به نام فاکتور برش یا Crop Factor را ارائه می‌کنند.

این عدد برای سنسورهای فول‌فریم معادل ۱ است، بنابراین وقتی یک لنز ۵۵-۱۸ را بر روی سنسور فول‌فریم نصب می‌کنید فاصله‌ی کانونی مؤثر ۵۵-۱۸ را ارائه می‌کند، ولی وقتی همین لنز را بر روی دوربینی با سنسور APS-C با فاکتور برش ۱٫۵ برابر نصب کنید فاصله‌ی کانونی مؤثر ۸۲-۲۷ را ارائه می‌کند. دلیل آن هم این است که سنسور APS-C به اندازه‌ی کافی بزرگ نیست که بتواند از کل گستره‌ی تصویر لنز استفاده کند. با بریده شدن بخشی از تصویر توسط سنسور این‌گونه به نظر می‌رسد که فاصله‌ی کانونی طولانی‌تر شده است و گستره‌ی دید بسته‌تر شده است.

برای این‌که بدانید هر لنز بر روی هر سنسوری چه فواصل کانونی را ارائه می‌کند باید فاکتور برش را در فاصله‌ی کانونی واقعی لنز ضرب کنید.

سایز سنسور

با این توضیحات به بررسی سایزهای معمول سنسور در بازار امروز می‌پردازیم.

۱/۲٫۳ اینچ

این کوچک‌ترین سایز سنسوری است که به‌طورمعمول در دوربین‌های امروزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اکثر دوربین‌هایی که از این نوع سنسور استفاده می‌کنند دارای رزولوشنی بین ۱۶ تا ۲۰ مگاپیکسل هستند.

درحالی‌که این نوع سنسورها را در انواع مختلفی از دوربین‌ها می‌توان یافت، در سال‌های اخیر استفاده از آن‌ها به شدت کاهش یافته است و اکثر سازندگان به سراغ سنسورهای بزرگ‌تر رفته‌اند. دلیل آن نیز بهبود کیفیت دوربین‌ گوشی‌های هوشمند است.

استفاده از این نوع سنسور به دست آوردن زوم زیاد را راحت می‌کند. به همین دلیل هم بیشتر دوربین‌های سوپرزوم از این سایز سنسور استفاده می‌کنند. برای به دست آوردن زوم زیاد با استفاده از سنسورهای بزرگ‌تر، باید لنزهای بزرگ‌تر، سنگین‌تر و گران‌قیمت‌تری را استفاده کرد.

در نور مناسب می‌توان با چنین سنسوری عکس‌های قابل قبولی گرفت، ولی با کاهش نور محیط، نویز به‌سرعت افزایش می‌یابد و گستره‌ی دینامیکی چندان خوبی را نیز ارائه نمی‌کنند.

فاکتور برش برای این نوع سنسورها ۵٫۶ برابر است، ولی اکثر سازندگان فاصله‌ی کانونی معادل این نوع دوربین‌ها را ارائه می‌کنند و اساساً نیاز چندانی هم به تبدیل فاصله‌ی کانونی ندارند.

از شناخته‌شده‌ترین دوربین‌های بازار که از این نوع سنسور استفاده می‌کنند می‌توان نیکون P900، کانن SX60، نیکون B700 و کانن SX720 را نام برد.

۱/۱٫۷ اینچ

این سنسورها کمی از مدل‌های ۱/۲٫۳ اینچی بزرگ‌تر هستند و می‌توانند کمی بهتر سوژه را از پس‌زمینه جدا کنند. همچنین از لحاظ میزان جزئیات، گستره‌ی دینامیکی و نویز کمی بهتر عمل می‌کنند.

برای مدتی، این سایز سنسور از محبوبیت زیادی در دوربین‌های کامپکت پیشرفته برخوردار بود، ولی با مرسوم شدن سنسورهای یک اینچی از محبوبیت آن‌ها کاسته شده است. این نوع سنسور در حال حاضر بیشتر توسط پنتاکس در سری Q مورد استفاده قرار می‌گیرد. فاکتور برش برای این سنسورها ۴٫۵ برابر است.

یک اینچی

این نوع حس‌گرها در حال حاضر از محبوبیت زیادی برخوردار هستند. همان‌طور که اشاره شد، این سنسورها بیشتر در دوربین‌های کامپکت پیشرفته کاربرد دارند و معمولاً با لنزهایی با فاصله‌ی کانونی بین ۲۴ تا ۱۰۰ میلی‌متر جفت و جور می‌شوند. البته دوربین‌های سوپرزوم مانند سونی RX10 III و کانن G3 X نیز وجود دارند که از این نوع حس‌گر استفاده می‌کنند.

دوربین‌هایی که از این سایز سنسور استفاده می‌کنند معمولاً کیفیت عکس بسیار خوبی دارند، به‌خصوص وقتی از دیافراگم‌های باز بهره گرفته شود تا نور زیادی را دریافت کنند. البته تنها ابعاد آن‌ها نیست که موجب افزایش کیفیت شده است، بلکه در ساختار اکثر آن‌ها از فناوری‌های جدیدی استفاده شده است که کارایی آن‌ها را نسبت به سنسورهای معمولی افزایش داده‌اند.

فاکتور کراپ برای سنسورهای یک اینچی ۲٫۷ برابر است، ولی به دلیل اینکه این نوع سنسورها نیز اکثراً در دوربین‌های کامپکت استفاده می‌شوند نیاز چندانی به این فاکتور نخواهید داشت.

دوربین‌های شناخته‌شده‌ی سونی مانند RX100 IV، RX100 V و دوربین‌های سری G کانن مانند G7 X Mark II، G9 X و G5 X از معروف‌ترین دوربین‌هایی هستند که از این نوع سنسور استفاده می‌کنند.

Micro Four Third

این نوع سنسورها که به نام MFT یا Micro 4/3 نیز شناخته می‌شوند توسط الیمپوس و پاناسونیک مورد استفاده قرار می‌گیرند. این سنسورها به میزان قابل‌توجهی از حس‌گرهای یک اینچی بزرگ‌تر هستند. فاکتور برش این نوع سنسورها ۲ برابر است، به همین دلیل فاصله‌ی کانونی معادل آن‌ها بسیار راحت محاسبه می‌شود. به طور مثال یک لنز ۳۵-۱۲ بر روی سنسور MFT فاصله‌ی کانونی مؤثر ۷۰-۲۴ را ارائه می‌کند.

APS-C

این نوع سنسورها به طرز وسیعی در دوربین‌های DSLR سطح مبتدی و میان‌رده مورد استفاده قرار می‌گیرند و حالا در دوربین‌های بدون‌آینه نیز مرسوم شده‌اند. این نوع سنسورها بالانس مناسبی را بین ابعاد جمع‌و‌جور و کیفیت مناسب ارائه می‌کنند. دوربین‌های شناخته‌شده‌ی سطح مبتدی و متوسط مانند نیکون D3300، D3400، D5600 یا کانن ۷۰۰D، ۷۵۰D و ۸۰D از سنسور APS-C استفاده می‌کنند. حتی برخی از دوربین‌های سطح بالاتر مانند نیکون D7200، نیکون D500 و کانن ۷D Mark II نیز از این نوع سنسور بهره می‌گیرند. در بین دوربین‌های بدون‌آینه نیز می‌توان سونی a6500، سونی a6300 و کانن EOS M5 را نام برد.

البته تمامی سنسورهای APS-C دارای ابعاد یکسانی نیستند و کمی با هم فرق دارند. سنسورهای کانن کمی کوچک‌تر هستند و فاکتور برش آن‌ها معادل ۱٫۶ است، درحالی‌که سنسورهای مورد استفاده‌ی نیکون و سونی کمی‌ بزرگ‌تر هستند و فاکتور برش آن‌ها ۱٫۵ برابر است.

این نوع سنسورها در کل انعطاف‌پذیری بالایی دارند و در بین عکاسان ورزشی و حیات‌وحش از محبوبیت زیادی برخوردار هستند، زیرا فاکتور برش آن‌ها موجب افزایش نسبی فاصله‌ی کانونی می‌شود.

APS-H

این نوع سنسورها بیشتر توسط دوربین‌های سری ۱D کانن مانند ۱D Mark III و ۱D Mark IV مورد استفاده قرار گرفته‌اند. ولی این سری از دوربین‌های کانن نیز طی چند سال اخیر به سراغ سنسورهای فول‌فریم رفته‌اند.

فاکتور برش این سنسورها ۱٫۳ برابر است و کم‌تر از سنسورهای APS-C بر روی فاصله‌ی کانونی تأثیر می‌گذارند. طی چند سال اخیر یک مدل ۵۱ مگاپیکسلی از آن‌ها در Sigma sd Quattro H مورد استفاده قرار گرفت و کانن نیز یک مدل ۲۵۰ مگاپیکسلی از آن‌ها را برای استفاده‌های نظامی و امنیتی ساخته است. استفاده از این سنسور دیگر در دوربین‌های DSLR مرسوم نیست.

فول‌فریم

سنسورهای فول‌فریم در دوربین‌های سطح بالا و حرفه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند و بیشتر سازندگان در دوربین‌های پرچم‌دار خود از این نوع حس‌گرها بهره می‌گیرند. دوربین‌هایی مانند سونی a7R II، کانن ۵D Mark IV و نیکون D810 از این دست هستند.

مساحت نسبتاً زیاد آن‌ها به این معنی است که می‌توانند نور زیادی را جذب کنند که موجب تولید عکس‌های باکیفیت‌تری می‌شود. همچنین این امکان را به سازندگان می‌دهند که رزولوشن‌های متنوعی را مورد استفاده قرار دهند. در حال حاضر این نوع سنسورها را می‌توان با رزولوشن‌های مختلفی از ۱۲ تا ۵۰ مگاپیکسل یافت.

ابعاد سنسورهای فول‌فریم تقریباً مشابه فیلم‌های ۳۵ میلی‌متری است، به همین دلیل نیازی به تبدیل فاصله‌ی کانونی ندارند یا اصطلاحاً فاکتور برش آن‌ها معادل یک است. اگر لنزی برای استفاده با فیلم‌های ۳۵ میلی‌متری طراحی شده باشد و آن را بر روی سنسور فول‌فریم استفاده کنید فاصله‌ی کانونی هیچ تغییری نخواهد داشت.

برخی از سازندگان اجازه‌ی استفاده از لنزهای APS-C را بر روی سنسورهای فول‌فریم می‌دهند. در این حالت رزولوشن سنسور کاهش می‌یابد و اطلاعات فقط از قسمت میانی آن خوانده می‌شوند. برای این‌که مطمئن شوید لنز مورد نظرتان بر روی دوربین شما قابل استفاده است یا خیر می‌توانید این مطلب را مطالعه کنید.

قطع متوسط

سنسورهای قطع متوسط به میزان قابل‌توجهی از حس‌گرهای فول‌فریم بزرگ‌تر هستند و ارائه‌ی تعدادی از مدل‌های جدید مانند فوجی GFX 50S و هسلبلاد X1D موجب جلب توجه بیشتر به سمت این نوع دوربین‌ها شده است.

در تئوری سیستم‌های قطع متوسط استاندارد کیفیت بالاتری را ارائه می‌کنند، ولی هزینه‌های بالا و برخی از محدودیت‌ها آن‌ها را به مصارف حرفه‌ای محدود کرده‌اند. دوربین‌های DSLR معمولاً کوچک‌تر هستند و ارگونومی بهتری دارند. همچنین تنوع لنزهای آن‌ها به‌مراتب بیشتر است و سیستم فوکوس سریع‌تری نیز دارند. ولی اگر بخواهید دوربینی را تنها بر اساس کیفیت عکس انتخاب کنید باید به سراغ سنسورهای قطع متوسط بروید. با ارائه‌ی دوربین‌های بدون‌آینه‌ی قطع متوسط فوجی و هسلبلاد، کم‌کم به تنوع لنزهای این نوع دوربین‌ها نیز اضافه خواهد شد.

به دلیل این‌که این نوع سنسورها در ابعاد مختلفی تولید می‌شوند فاکتور برش آن‌ها بین ۰٫۷۹ تا ۰٫۶۴ متغیر است.

امیدواریم این مطلب بتواند برای شما مفید و کارآمد باشد.

عکاسی حرفه ساده ای نیست و هر فردی نمی تواند به سادگی در این زمینه دست به کار شده و فعالیت کنید. این حرفه نیاز به آموزش و ابزارهای لازم داشته تا بتوان عملکرد خوبی از خود نشان داد و یک عکاس حرفه ای و برتر به شمار رفت.

شهر‌های پرجمعیت و صنعتی در شب معمولاً زیبا‌تر از روز به نظر می‌آیند، چرا که آلودگی‌های بصری و بی‌نظمی‌های شهر کمتر به چشم می‌آیند و نور‌‌های مصنوعی مثل لامپ‌های مغازه‌ها و ساختمان‌ها و همین‌طور چراغ‌های ماشین‌ها، جنبه‌ای فانتزی و جالب به شهر می‌بخشند. ولی این جذابیت‌های بصری آن طور که با چشم انسان دیده می‌شود، در دید تک لنزی دوربین به ثبت نمی‌رسد و محدودیت‌های بسیاری برای خلق تصاویری زیبا از مناظر شهری در شب وجود دارد. اما می‌توان با رعایت چند تکنیک ساده و به کارگیری خلافیت، بر تمام محدودیت‌های دوربین دیجیتال غلبه کرد و عکس‌های فوق‌العاده‌ای گرفت.

ترکیب‌بندی و نوردهی

می‌توان گفت معنای عکس شما را ترکیب‌بندی آن مشخص می‌کند. چه المان‌هایی قرار است در کادر و در کجای آن قرار گیرند؟ کیفیت فوکوس و عمق‌میدان به چه گونه باشد و مسائلی از این قبیل. تنظیم و رسیدن به تمام این مشخصه‌ها در عکاسی زیر نور روز بسیار راحت است. ولی در شب با توجه به اینکه نور کمی از لنز دوربین عبور می‌کند کادربندی و فوکوس دقیق بر روی سوژه مشکل می‌شود. می‌توان از نور‌های مصنوعی مانند چراغ‌های خیابان، یا نور‌های چشمک‌زن بهره برد. و یا اینکه با نور موبایل خود صحنه را روشن کرد تا بتوان دقیق‌تر بر روی سوژه فوکوس کرد؛ بنابراین در عکاسی شب باید بیشتر نگران نوردهی و ترکیب‌بندی تصویر بود چرا که فلو شدن تصویر و یا کادر‌بندی‌های غلط، پدیده‌هایی است که در عکاسی بارداری در آتلیه بارداری هنگام شب باید انتظار آن را داشته باشیم.

هر چه دوربین‌ ثابت‌تر، عکس شارپ‌تر

اگرچه که در عکاسی شب مانند هر ژانر دیگری از عکاسی، موارد استثنا هم وجود دارد که در کنار خلاقیت می‌تواند شگفتی خلق کند، ولی اغلب برای گرفتن یک تصویر خوب از مناظر شهری در شب باید از سه‌پایه استفاده کرد. استفاده از سه‌پایه هنگام عکاسی در محیط‌های کم‌نور، آزادی عمل وسیعی را در اختیار عکاس قرار می‌دهد. به خصوص زمانی که به دنبال کشیدگی و محو شدن نور چراغ ماشین‌ها هستید و یا ثبت عکس‌هایی با ایزوی پایین و وضوح بالا هستید، استفاده از سه‌پایه جزو ملزومات بشمار می‌رود.

دوربین خود را بشناسید

هر هنرمندی قبل از این‌که دیدگاه شخصی خود را در قالب اثر بیان کند، باید ابزاری که در دست دارد و قابلیت‌هایی که در اختیار او قرار می‌‌دهد را به خوبی بشناسد. همان‌طور که یک نقاش باید تفاوت میان رنگ‌روغن و آب رنگ را به خوبی بداند، یک عکاس نیز باید به همین اندازه به دوربین‌ خود و قابلیت‌های آن مسلط باشد. دوربین خوب و کارآمد برای عکاسی در شب، دوربینی است که از گستره پویایی(داینامیک رنج) بالا برخوردار باشد و در حساسیت ایزوی بالا، نسبت نویز به سیگنال آن بسیار پایین باشد. با علم بر اینکه دوربین‌تان تصاویری با دامنه تونالیته بالا را با چه کیفیت و چه سطحی از جزئیات ثبت می‌کند، بسیار راحت‌تر می‌توان به تصویر موردنظر خود دست‌یافت. به عنوان مثال دوربین سونی A7S II برای عکاسی شب، بسیار مناسب است چرا که سنسور آن مشخصاً برای عکس‌برداری در محیط‌های کم‌نور با نویز پایین طراحی شده است. به علاوه اینکه با ثبت تصاویر با فرمت RAW می‌توان تا حدودی ناحیه‌های اور و آندر شده در عکس را بازیابی کرد. از دیگر دوربین‌های مناسب برای عکاسی در شب می‌توان به نیکون D7200، کانن ۷D Mark II و نیکون D5600 اشاره کرد.

شما با توجه به نکات موردنظر می توانید عکاسی خوبی در شب داشته باشید.

عکاسی نوزاد حرفه ساده ای نیست و باید پیش از انجام آن باید آموزش هایی را فراگرفت تا بتوان عملکرد خوبی از خود نشان داد و به یک عکاس حرفه ای در این زمینه تبدیل شد. گذشته از آموزش نیاز است تا ابزارهای لازم نیز فراهم آید و بتواند عملکرد خوبی از خود نشان داد.

برخی از لوازم عکاسی در آتلیه بارداری در هنگام خرید دوربین DSLR و حتی بعدازآن مورد بی‌توجهی عکاسان قرار می‌گیرند. در اکثر مواقع عکاسان پس از قرارگیری در موقعیت‌های خاص پی به اهمیت چنین لوازمی می‌برند. ما در اینجا قصد معرفی پنج مورد از این لوازم را داریم تا شاید پیش از تجربه‌ی تجربه‌ی ناموفق دیگر عکاسان، اهمیت این لوازم را برای شما شرح داده باشیم:



باتری اضافه و یا گریپ
اولین راه‌حلی که برای رفع نقص کم بودن میزان شارژ کم باتری دوربین به ذهن هر عکاس می‌رسد، تهیه باتری اضافه است. اگر از آن دسته از عکاسانی هستید که برای مدت طولانی خارج از شهر و به دور از امکانات لازم برای شارژ پیاپی باتری دوربین خود عکاسی می‌کنید، باتری اضافه از لوازم موردنیاز شماست.
اما راه‌حل دیگر که آن‌چنان بیشتر از خرید باتری اضافه هزینه ندارد، خرید یک گریپ باتری است.

مزیت گریپ باتری امکان استفاده ممتد از چند باتری است. یعنی اگر قصد عکاسی تایم‌لپس داشته باشید، بدون وقفه و قطع عکاسی برای تعویض باتری، قدرت چند باتری را در اختیار دارید. علاوه بر این، گریپ‌ها معمولاً خشاب نصب باتری قلمی را نیز با خود به همراه دارند.

امکان استفاده از باتری قلمی تا حد زیادی هزینه‌های شما را کاهش خواهد داد و بدون خرید باتری اصلی دوربین هم می‌توانید قدرت بیشتری را برای عکاسی در اختیار داشته باشید.

کارت حافظه دوم و یا CS100
در اختیار داشتن حجم بیشتر برای ذخیره اطلاعات به معنای امکان عکاسی برای مدت طولانی‌تر است. اما یکی از اشتباهات رایج در بین عکاسان استفاده از کارت‌های حافظه با ظرفیت بسیار بالاست. استفاده از چنین کارت‌های حافظه‌ای درصورتی‌که قصد تصویربرداری با دوربین را داشته باشید، منطقی‌تر به نظر می‌رسد.
اما استفاده از کارت حافظه‌ای با ظرفیت بالا خصوصاً صرفاً برای عکاسی یک ریسک است. زیرا معمولاً به دلیل خالی ماندن بخش زیادی از حافظه، خالی کردن آن به بعد موکول می‌شود و این به معنای انباشت حجم زیادی از اطلاعات در یک کارت حافظه است که در صورت فرمت ناخواسته و یا بروز مشکل فیزیکی برای کارت حافظه کل این اطلاعات از بین خواهند رفت.

پس خرید دو کارت حافظه ۳۲ گیگابایتی بجای یک حافظه ۶۴ گیگابایتی و یا خرید ۲ کارت حافظه ۶۴ گیگابایتی بجای یک کارت حافظه ۱۲۸ گیگابایتی انتخاب معقول‌تری خواهد بود.

یک پیشنهاد دیگر:
اگر علاوه بر در اختیار داشتن حجم بالاتر برای ذخیره سازی تصاویر به دنبال امکان تخلیه سریع و آسان کارت حافظه دوربین خود بدون نیاز به کامپیوتر و لپ‌تاپ هستید، کانن CS100 با یک ترابایت حافظه داخلی انتخاب مناسبی برای شماست.

این وسیله علاوه بر امکان تخلیه مستقیم کارت حافظه از طریق نصب آن روی درگاه CF و SD ، امکان تخلیه کارت حافظه به‌صورت بی‌سیم و از طریق وای‌فای را نیز داراست. این وسیله‌ی کارآمد امکان نمایش تمامی عکس‌ها و فیلم‌ها روی تلویزیون و یا انتقال مستقیم آن‌ها روی هارداکسترنال را نیز در اختیار شما قرار می‌دهد.

کیت تمیزکننده
این مورد گرچه بیشتر موردتوجه عکاسانی قرار می‌گیرد که از چند لنز روی دوربین خود استفاده می‌کنند، اما درمجموع مورد بی‌توجهی اکثر عکاسان است.
به‌طور خلاصه در برخی از مواقع وجود گردوغبار روی حس‌گر یا لنز دوربین ضرباتی به عکس ثبت‌شده وارد می‌آورد که پیش از بررسی آن در نمایشگر بزرگ لپ‌تاپ و کامپیوتر متوجه آن نخواهید شد! یعنی دقیقاً زمانی که هیچ کاری برای تصحیح اشتباه و ثبت دوباره عکس ندارید، به‌جز اینکه شانس خود را برای ویرایش ایرادات موجود در عکس ثبت‌شده امتحان کنید.

درمجموع استفاده از کیت‌ها تنظیف استاندارد و پاک کردن گردوغبار از روی دوربین به‌صورت غیرمستقیم و از طریق فشار هوا برای این کار توصیه می‌شوند. پیش‌ازاین نیز در یک مطلب مفصل به این مسئله و اهمیت خرید کیت تنظیف و معرفی انواع آن پرداخته‌شده بود. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه و آشنایی با کیت‌های تنظیف موجود در بازار به مطلب زیر مراجعه کنید:

رفلکتور
گاهی صرفاً خرید یک لنز بهتر متضمن ثبت عکس‌هایی زیباتر نیست!
گرچه یک لنز با دیافراگم بازتر نور بیشتری به سمت سنسور هدایت خواهد کرد اما اینکه این نور بازتابیده شده از سمت سوژه با چه زاویه و حتی رنگی به سمت سوژه تابیده‌شده تعیین‌کننده‌ی میزان حرفه‌ای بودن و زیبایی عکس شماست. تأثیر رفلکتور روی عکس زمانی مشخص خواهد شد که شما برای ثبت عکس از سوژه خصوصاً در فضای باز امکان انتخاب پس‌زمینه مناسب را خواهید داشت و نیازی به اینکه سوژه در جهت نور قرار گیرد نخواهد بود.

خصوصاً اگر سوژه یک شخص نباشد و امکان تبعیت آن از دستورات عکاس وجود نداشته باشد.

برخی از رفلکتورهای موجود در بازار دارای چند لایه ورنگ مختلف و همچین ابعاد گوناگون هستند.

برای آشنایی بیشتر با انواع رفلکتور و کاربرد سطوح سیاه، سفید، نقره‌ای و طلایی آن می‌توانید به مطلب زیر مراجعه کنید:

ریموت‌کنترل
آنچه در عکاسی با نوردهی با مدت‌زمان زیاد دارای اهمیت بالاست، ثبات دوربین در هنگام باز شدن شاتر است. وقتی صحبت از ثبات دوربین می‌شود، همه به یاد سه‌پایه می‌افتند. گرچه سه‌پایه نقش پررنگی در ایجاد ثبات دارد اما وجود یک ریموت کنترل برای دوربین نیز به دلیل ارتباط غیرمستقیم دست با دوربین برای فشردن شاتر به افزایش ثبات کمک بسیار زیادی می‌کند.
برخی از ریموت کنترل‌های ساده و ارزان‌قیمت فقط دکمه شاتر را در اختیار شما قرار می‌دهند که این دکمه برای عکاسی در حالت Bulb قفل نیز خواهد شد و به اصطلاح وظیفه دکلانشور را یه انجام می‌رساند:

برخی دیگر نیز تنظیمات دقیق‌تری دارند که امکان عکاسی پیاپی با مشخصات دلخواه برای تصاویر تایم لپس را هم شامل می‌شود.

ریموت‌های نوع دوم دارای دو مدل سیمی و بدون سیم هستند.

درنهایت:
شاید عدم رعایت نکات ذکرشده‌ی فوق ظاهراً هیچ تغییری در روند عکاسی شما ایجاد نکند! اما نکته اینجاست که عکاسان پس از یک تجربه ناموفق عکاسی پی به اهمیت مواردی مثل ریموت کنترل و یا وجود رفلکتور خواهند برد و هدف از انتشار این مطلب صرفاً ذکر نکاتی جهت آشنایی با این موارد و اهمیت آن‌ها بود تا شاید با بررسی سبک عکاسی خود، پیش از سر گذراندن یک تجربه ناموفق از وقوع آن جلوگیری کنید.

اگر عکاسان به موارد فوق توجهی داشته باشند قطعا موفق خواهند بود.

عکاسی حرفه ساده ای نیست و باید پیش از انجام آن باید آموزش هایی را فراگرفت تا بتوان عملکرد خوبی از خود نشان داد و به یک عکاس حرفه ای در این زمینه تبدیل شد. گذشته از آموزش نیاز است تا ابزارهای لازم نیز فراهم آید و بتواند عملکرد خوبی از خود نشان داد.

کارت‌های خاکستری در نورپردازی به چه کار می‌آیند؟ چرا با متداول گشتن دوربین‌ دیجیتال و پیشرفت نرم‌افزار‌های ادیت تصویر، همچنان استفاده از کارت خاکستری در میان عکاسان متداول است؟ در ادامه مطلب سعی شده است تا با برسی کارت خاکستری و کاربردهای آن به سؤالاتی از این دست پاسخ داده شود؛ بنابراین با ما همراه باشید.

از زمانی که نورسنجی با استفاده از ابزار‌های مختلف در عکاسی بارداری در آتلیه بارداری رایج شد، کارت‌های خاکستری با ضرایب مختلف نیز مورد استفاده عکاسان قرار گرفت. کارت‌های خاکستری در عکاسی کاربرد‌های زیادی دارد؛ از تنظیم وایت بالانس گرفته تا کنترل روشنایی و اکسپوژر تصویر در مرحله ادیت و همچنین نورخوانی دقیق در استودیو.

بر خلاف باور عموم، اولین کاربرد کارت‌های خاکستری، استفاده از آن به عنوان معیاری برای نورسنجی می‌باشد. اگر چه امروزه از کارت‌های خاکستری به عنوان ابزاری برای تنظیم تراز سفیدی عکس استفاده می‌شود، ولی در گذشته و زمانی که عکاسی رنگی در میان عکاسان اصلاً رواج نداشته نیز، از کارت‌های خاکستری استفاده می‌شده است. (در عکاسی سیاه و سفید چیزی به نام وایت بالانس تعریف نمی‌شود).

اجسام موجود در طبیعت به طور میانگین تنها ۱۸.۷ درصد نور را بازتاب می‌دهند و مابقی را جذب می‌کنند؛ بنابراین نورسنج‌های بازتابی و نور‌سنج‌ TTL دوربین‌های DSLR با این فرض طراحی شده‌اند که سوژه‌ای را که بر روی آن نورخوانی انجام می‌شود، تنها ۱۸ درصد نور را بازتاب می‌دهد. به همین خاطر است که اگر در صحنه‌ای بر روی سوژه‌ای سفید رنگ نور‌سنجی کنیم، نورسنج یک عدد دیافراگم به خصوص مثلاً F16 را پیشنهاد می‌دهد و اگر در همان تصویر بر روی یک سوژه مشکی رنگ نورسنجی صورت پذیرد، عدد دیافراگمی بسیار پایین‌تر و مثلاً در حدود F8 خواهیم داشت. در این حالت اگر با F16 عکاسی کنیم قطعاً سوژه‌ی سفید رنگ بسیار نزدیک به خاکستری روشن در تصویر به ثبت می‌رسد و سوژه سیاه رنگ نیز بسیار تیره به نظر خواهد رسید. اگر با F8 نیز عکاسی شود مشکی به خاکستری می‌زند و قسمت‌های روشن تصویر پیش از حد نوردهی می‌شوند و به اصطلاح می‌سوزند.

برای حل این مشکل دو راه وجود دارد، یا توسط نورسنج‌های اکسترنال به صورت مستقیم منبع‌های نور خوانده شود و یا به صورت بازتابی، نور کارت خاکستری قرار داده شده در کنار سوژه خوانده شود. کارت خاکستری ۱۸ درصد به گونه‌ای طراحی شده است تا تنها ۱۸ درصد نور را بازتاب دهد و مابقی را جذب کند؛ بنابراین کارت‌های خاکستری را می‌توان به عنوان معیار مناسبی برای نورسنجی دقیق قرار داد و هنگام عکاسی به صورتی دقیق نور محیط را خواند و دوربین را بر این اساس بر روی تنظیمات مناسب قرار داد. لازم به ذکر است که نورسنج‌های داخلی دوربین‌های DSLR با وجود پیشرفت‌های زیادی که داشته‌اند و همچنین نقاط بسیار مختلفی که در کادر جهت نورخوانی ارائه می‌دهند، همچنان برای نورخوانی‌ حرفه‌ای صحنه به خصوص در نورپردازی‌های استودیویی، ابرازی مناسب و کارآمد به شمار نمی‌آیند. ولی برای مصارف غیرحرفه‌ای نورسنج TTL دوربین حتی بدون استفاده از کارت‌های خاکستری پاسخگوی نیاز‌ها خواهد بود. فقط باید توجه داشت که با فرمت Raw عکاسی کرد تا کنترل بیشتری در تنظیم نوردهی و روشنایی تصویر در مرحله ادیت داشته باشیم.

کارت‌های خاکستری با ضرایب دیگر نیز تولید شده‌اند. به عنوان مثال کارت خاکستری ۱۲ درصد که ۱۲ تنها درصد نور را بازتاب می‌کند. این کارت جهت نوردهی کمی بیش از حد معمول به کار گرفته می‌شود و در نتیجه تصویر ثبت شده کمی روشن‌تر به نظر می‌رسد.

از دیگر کاربرد‌های کارت‌های خاکستری که امروزه نیز بیشتر به چشم می‌آید، تنظیم سفیدی، یا همان وایت بالانس تصویر است. با استفاده از کارت خاکستری هم می‌توان وایت بالانس را در مرحله عکاسی و هم در مرحله ادیت عکس اصلاح نمود. کارت خاکستری به گونه‌ای ساخته می‌شود که حداقل یک سطح آن کاملاً دقیق، به رنگ خاکستری میانه باشد و اگر قرار باشد که رنگ‌های اصلی قرمز، سبز و آبی را به ۲۵۶ واحد مختلف تقسیم کنیم، (سیستم رنگی RGB) کارت خاکستری در این سه رنگ باید مقداری معادل ۱۲۵ داشته باشد. (البته این مقادیر به کالیبراسیون صفحه نمایش و فضای رنگی مانیتور نیز بستگی دارد) به همین علت کارت‌های خاکستری را باید از لبه در دست گرفت و تا حد ممکن از تماس سطح آن با دست و اجسام دیگر جلوگیری شود؛ زیرا کوچک‌ترین تماس ممکن است که بر روی صفحه کارت لکه ایجاد کند و تعادل رنگی و میزان بازتاب نور را تغییر دهد و باعث تنظیم اشتباه نوردهی و وایت بالانس تصویر شود.

اگر قصد داشته باشیم که در همان لحظه ثبت عکس، تصویر با وایت بالانس دقیق ذخیره شود، باید تنظیمات وایت بالانس دوربین را در حالت Custom قرار داد و یک عکس از کارت خاکستری که در صحنه و در کنار سوژه قرار داده شده، گرفته شود و سپس آن را به عنوان معیار قرار داد. دوربین به صورت خودکار وایت بالانس را برای گرفتن عکس‌های بعدی بر روی عدد موردنظر تنظیم می‌کند.

در حالت اصلاح وایت بالانس در مرحله ادیت نیز با توجه به اینکه مقادیر RGB کارت خاکستری مساوی و برابر با ۱۲۵ می‌باشد، می‌توان از صحنه مورد نظر دو بار عکس گرفت، یک‌بار با قرار دادن کارت خاکستری در قاب تصویر و بار دیگر عکس با ترکیب‌بندی مورد نظر و سپس در عکسی که کارت خاکستری در آن وجود دارد، سفیدی تصویر را اصلاح کرد و تنظیمات آن را به عکس اصلی انتقال داد.

امروزه در بازار کارت‌های خاکستری با برندها و با کیفیت متفاوتی به بازار عرضه می‌شود که به دقت و کیفیت آن‌ها توجه شود. از میان این برند‌ها محصولات کمپانی‌هایی مثل Sekonic و Novoflex از اعتبار و دقت ساخت بالا‌یی برخوردار هستند. به عنوان مثال Novoflex ZEBRA Check Card از پلیمر تولید شده و پوشش ضدبازتاب روی هر دو سطح آن وجود دارد. یک‌طرف آن سفید و طرف دیگر خاکستری است؛ و برای نورسنجی و تنظیم وایت‌بالانس بسیار مناسب است و یا Sekonic Exposure Profile Target II در یک طرف کارت خاکستری ۱۸ درصد است و در طرف دیگر چارت یا پروفایل درجات مختلف خاکستری است که برای تست سنسور و رسیدن به بهترین نوردهی در ترکیب‌های مختلف لنز و دوربین کاربرد دارد.

گزینه‌های ساده‌تر و اقتصادی‌تری نیز روانه بازار شده است که در این میان می‌توان به کارت خاکستری S&S اشاره کرد که از یک طرف آن می‌توان به عنوان رفلکتور نیز بهره برد.

با پیروی آموزش مورد اشاره به سادگی می توانید تراز درستی داشته باشید.

استفاده بهتر از لنز چگونه ممکن است؟ بیشتر عکاسان یک لنز محبوب خود دارند. ممکن است این عدد به ۲ یا ۳ نیز برسد. اما چطور می توانید از لنز خود بهترین نتیجه را بگیرید.؟
من لنزهای بسیاری را در طول سالیان مختلف استفاده کرده ام.
از این رو به خوبی می دانم که برای شناخت لنز خود زمانی را می بایست صرف کنید. در این مقاله قصد داریم بهترین توصیههای ممکن را برای شناخت بهتر لنز خود به شما بیاموزیم.

۱- حداقل برای یک ماه به صورت متناوب از یک لنز استفاده کنید.
توصیه های زیادی شده است که برای کسب تجربه لازم در یک حرفه لازم است حداقل ۱۰ هزار ساعت را صرف تمرین در آن حرکت کنید.
نمیخواهیم از این عدد برای لنز نیز استفاده کنیم اما مسلماً زمان زیادی را میبایست صرفه استفاده از لنز خود نمایید تا با ویژگیهای بارز آن به خوبی آشنا شوید.
مسلماً این کسب تجربه با یک لنز پرایم بسیار راحت تر است. بسیار توصیه شده است تا با یک فوکال ثابت ارتباط برقرار کنید و سپس به سمت استفاده از یک لنز زوم بروید.
۲- لنز خود را در دیافراگم های متفاوت به خوبی بررسی نمایید.
این بررسی میتواند هم از نوع تکنیکال و هم از نوع کیفیت تصویر برای شما بسیار مفید باشد. هیچ لنزی در دیافراگم های مختلف کیفیت ثابتی ندارد
تمامی لنز ها در بازترین دیافراگم و بسته ترین دیافراگم کیفیت نسبتاً پایین تری دارند.
پیدا کردن کیفیت مطلوب نیازمند بررسی دقیق لنز در دیافراگم های مختلف است.
شما معمولا برای پرتره از بازترین لنز استفاده می کنید اما باید بدانید که این نوع انتخاب میتواند روی کیفیت نهایی تصویر تاثیر معکوس داشته باشد. از این رو می بایست یک بالانس مناسب به این بود که و شارپنس برای خود بیابید.
۳- لنز زوم خود را در فوکال های متفاوت بیازمایید.
توضیح بالا در مورد لنزهای زوم کمی پیچیده تر است زیرا این لنزها متغیری به نام فوکال را نیز دارند.
برای آزمایش یک لنز زوم می‌توانید آن را به چند لنز پرایم تقسیم کنید. این کاری است که من معمولاً در ابتدا با لنزهای زوم خود می کنم. به این صورت میتوانید نقاط ضعف و قوت لنز خود را به خوبی دریابید.

۴- از طریق پاهای خود زوم کنید.
فارغ از اینکه شما یک لنز پرایم یا زوم محبوب دارید بهتر است سعی کنید که از طریق پای خود زوم کنید تا به حلقه زوم لنز خود اکتفا نمایید. این روش نتایج کاملاً متفاوتی از زوم کردن از طریق لنز را به شما خواهد داد.

دكارت در وجود واقعيت جهان بيرون از ذهن ترديد داشت و شوپنهاور فيلسوف بزرگ آلمانى مى گفت جهان تصوّر من است. تز شوپنهاور مى توانست با هنر نقاشى هماهنگ باشد اما با كشف دوربين عكاسى، ديرى نگذشت كه عكس توانست تصوّر محضِ جهان توسط ما را به تصوير جهان تبديل كند و اشيا به صورت تكان دهنده اى نه تنها تصوّر كه تصوير ما هم باشند.
تصويرگرى شي به واسطه عكاسى، براى نخستين بار حيث التفاتى ذهن به واقعيت را تعيّن بخشيد چرا كه اگر تصوّر نمى توانست ضامن وجود شي باشد، تصوير حاصل از دوربين عكاسى قادر بود هر گونه توهمى راجع به وجود يا عدم وجود شى را از ميان بردارد.
عكس با واسطه كردن امور تجربه پذيرى مثل علم فيزيك، اپتيك و شيمى توانست اين اطمينان را به انسان بدهد كه آنچه بيرون از ذهن او مى گذرد و مى بيند واقعيّت دارد. دستكم اين تسلى را به آدمى مى داد كه يك دستگاه مكانيكى بدون ذهن مى تواند آنچه مى بينيم را به همان شكل تصديق كند.
تصوّر، ايده و انتزاع محض در عکاسی

اگر از تصوّر، ايده و انتزاع محض خلق شد، انتظار اين بود كه عكس انسان را براى هميشه در واقعيت نگاه دارد، هولناك بود هولناك كه تمام آنچه انسان تا پيش از اين ديده بود از فجايع خونبار تا زيبايى هاى اطرافش همگى واقعيّت داشتند! ديرى نگذشت كه روند استعارى شدن عكس نيز اغاز شد. انگار انسان هيچوقت تصوير خود آن گونه كه هست را بر نمى تابد.
عكس از يك سوژه تسلى بخش فلسفى به آيينه اى تبديل شد كه شاهدى بود بر تمام رنج هاى ما. اما همچنان كه اخلاق كانتى در ضد-اخلاق ساد به زمين نشست عكس نيز از تسلاى انسان به شكنجه او گرايش پيدا كرد. مرگ و جنگ اگر تا پيش از اين تنها در اذهان مى ماندند و به شيوه هاى بين الاذهانى مثل تاريخ، روايت و يادآورى مى شدند، پس از كشف دوربين عكاسى و به واسطه عكس براى هميشه آنجا در جلوى چشم ما قرار داشتند.
عكس امكان مواجهه هميشگى با خود را فراهم ساخت اين نوع مواجهه هميشگى اما چيزى نيست كه ذهن بتواند براى مدت زيادى با آن كنار بيايد و ديرى نمى گذرد كه استعاره سازى شروع مى شود. مگر نه اين است كه ما از شيئى ترين شيئيات خود نيز استعاره مى سازيم؟ با استعارى شدن عكس سوالاتى پيرامون امكان الحاق عكاسى به هنر نيز طرح شد و اگر چه هنوز پاسخى روشن دريافت نكرده است اما حداقل تا جايى كه ميتواند استعاره بيافريند، متعلق به هنر هم هست. بعدها اين پندار پديد آمد كه عكس اساسا تعلق به جهان نشانه ها دارد. يعنى شى فى نفسه ايست كه هر چند خود بر چيزى دلالت ندارد اما ذهن را به دلالت سازى وادار ميكند.




طى طريقى كه عكس در اولين قرن حضورش درنورديد با يك كلام قابل بيان است؛ شهادت گرفتن از شى براى تصديق وجود آن، آفرينش رنج، تسلى، استعارى شدن و تبديل به نشانه. خوانش نشانه شناسه عكس در قرن بعد اشكال افراطى ترى پيدا كرد. خود عكس فارغ از نحوه برخورد ما تا حدود زيادى ناديده انگاشته شد و در نتيجه افول تدريجى اش را كسى نديد.
عكس امروزه آنقدر تطوّر پيدا كرده كه واقعيت جهان روزبروز در آن ناديده انگاشته مى شود. در دوره جديد ابتدا عكس از شيئيت خود درآمد و تبديل به فايلهاى مجازى شد و بدين ترتيب پيكرش را از دست داد امرى كه باعث شد زمينه براى تغيير ماهيت آن هموار شود. عكس كه زمانى تسلاى فلسفى انسان به وجود واقعيت خارج از ذهن بود به چيزى تبديل شد كه بايد در مورد واقعيت آن سوال كرد. امروزه با اديت افراطى عكس و تغيير ماهيت آن در كامپيوتر و گوشى هاى همراه خود همان كارى را مى كنيم كه نقاشان روى بوم خود انجام مى دهند.
ژنتيك عكاسى را ناشيانه كپى كردند و عكاسى تبديل به شبيه سازى ديجيتال آن شد، با عكس همانند ديتاهايى برخورد كردند كه مى شود فشرده ساخت، ذخيره اش كرد و آن را پاك نمود! هنر بى كالبد و فاقد ماده پارادكس بشدت خنده دارى بود كه براى اولين بار با ديجيتاليزه شدن عكاسى کودک در آتلیه کودک به وقوع پيوست.
ديجيتاليزه شدن عكاسى آن را از تصويرگرى به تصوربافى تقليل داد و از اين طريق قدرت اش خنثى شد. آنچه امروز با عكس انجام مى شود تلنبار كردن تصوّراتى است كه به ظاهر هيچ نيازى به ثبت شدن ندارند، عكس رنج نمى آفريند، تسلى نمى دهد، شگفت انگيز نيست و از همه بدتر اينكه براى اينكه تمام اينها بشود دستكارى اش مى كنند!

بسیاری از عکاسان حرفه ای تابستان را بهترین فصل برای عکاسی کودک در آتلیه نوزاد از افراد می دانند. و همینطور در این فصل بسیاری از عکاسان ترجیح می دهند در طبیعت عکاسی کنند و مردم هم دوست دارند عکس های زیبایی از خود در طبیعت داشته باشند. ولی گذشته از فصلی که در آن عکاسی می کنید به عنوان عکاس پورتره متوجه شدم یک چیز بین همه افراد مشترک است. آنها می خواهند در عکس فوق العاده تر از حالت عادی به نظر برسند.
عکاسی از افراد ترکیبی بحرانی از عوامل مختلف از جمله: نور پردازی در فضای بسته و در فضای آزاد، مکان یابی خلاق، برجسته سازی سوژه، ثبت احساسات و شخصیت فرد و آخرین و یکی از مهمترین آنها ژست گرفتن تشکیل شده است. که رعایت تک تک آنها در خلق تصویری زیبا حیاتی است.

• یک عکاس خوب در هوای بد شناخته می شود.

• بهترین دوربین آن است که در پشت آن بهترین عکاس قرار دارد.

• یک عکاس خوب مانند یک مهندس اندازه گیری می کند، مانند یک فیلسوف فکر می کند و دنیا را مانند یک شاعر می بیند.

• بهترین عکس آن است که هنوز آنرا نگرفته اید.

• آتلیه عکاسی و صداقت دست در دست یکدیگر کار می کنند.

• عکاسی از آنجایی که هنر و تکنولوژی با هم تقاطع دارند آغاز می شوند.

• با عکاسی کسی چیزی نمی گوید بلکه شخصی آنچه را باید گفته شود به نمایش می دهد.

• اگر شما عکاس ماهری باشید حتی از گرد و غباری که روی لنز نشسته است برای گرفتن عکس بهتر کمک می گیرید.

• از اساتید عکاسی پیروی کنید تا زمانیکه خودتان یکی از آن اساتید شوید.

• ابتدا یک گل را بشناسید سپس از آن عکس بگیرید.

• دوربین را برای مدت طولانی کنار نگذارید این برای هر دوی شما (عکاس و دوربین) مضر است.

• یک دوربین پیشرفته لزوماً عکسهای عالی نمی گیرد.

• بسیاری از عکاسان بیشتر نگران وضوح ظاهری عکس هستند تا مفهوم آن.

• درباره عکاس در آتلیه کودک با دوربینش قضاوت نکنید بلکه با عکسهایش در مورد او قضاوت کنید.

• شما عکاس خوبی می شوید اگر بدانید که چه چیزی سبب می شود شما عکاس بدی باشید.

• خوب است که نسبت به فیلمی که استفاده می کنید حساس باشید.

• یک عکاس خوب سوژه عکاسی را حتی از پشت یک مه غلیظ توصیف می کند.

• دوربین های اتوماتیک لزوماً عکسهای زیبایی نمی گیرند آنها فقط متخصص فنی خوبی هستند نه یک هنرمند خوب.

عکاسی به عنوان صنعت یعنی نوعی از عکاسی که انسان و تفکر و اندیشه اش هیچ گونه دخل وتصرفی در آن ندارد یا اگر دارد این اندیشه و تفکر صرفا جهت سامان دادن به عکس بر اساس اسلوب و روش های آزموده شده است و بدین منظور که عکس به جهت تکنیک مشکلی نداشته باشد.نوردهی یا نورپردازی درست باشد کادربندی بر اساس معیارهای شناخته شده صحیح باشد واز این قبیل .

دو مثال برای این نوع عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد یعنی جایی که عکاس صرفا صنعت است و حتی چشم انسان هم برای انتخاب لحظه عکاسی دخیل نیست :

1)ماهواره ای که از فضا دقیق ترین تصاویر را به زمین مخابره می کند.در این نوع عکاسی همه چیز طبق فرمول و حساب شده انجام می شود. این جا عکاسی صرفا علم است و صنعت است و البته کاربرد خودش را دارد و بسیار مفید است. یا نوع دیگر آن عکاسی از طریق میکروسکوپ یا تلسکوپ و غیر آن برای مقاصد پژوهشی .

2)جاهای دیگری هم هست که انسان مستقیما در عکاسی دخل و تصرف دارد اما این دخل و تصرف او مانند دخل و تصرف یک صنعتگر در کار صنعتی اش است .مثل دخل و تصرفی که یک تراشکار برای تراشیدن قطعه ای به کار می برد یا کاری که قالیباف پای دار قالی انجام می دهد. در این گونه عکاسی محصولی تولید می شود که مفید است و ارزشمند است و چه بسا زیباست اما یک کار صنعتی انجام شده و عکاس به عنوان یک صنعتگر مطرح است . بسیاری از عکس هادر شاخه های مختلف عکاسی مثل عکاسی صنعتی تبلیغاتی ،عکاسی خبری ،عکاسی طبیعت ونیز دیگر شاخه ها از این مقوله اند. در این گونه عکاسی عکاس صنعتگری است که می تواند دقیق و زیبا عکاسی کند و بسیاری از ذوق ها این گونه عکس ها را می پسندند و از دیدن آن ها لذت می برند.

برای این گونه عکس ها متخصصان هر رشته تا حدود زیادی می توانند تعاریف یک عکس خوب را بیان کنند.
اما آن جا که عکاسی به عنوان هنر مطرح می شود تعریف دقیق دادن از عکس خوب اگر ناممکن نباشد کار دشواری است.آن جا که عکاسی را همطراز شعر ناب می شناسیم همان قدر که تعریف دادن از شعر مشکل است عکاسی را هم نمی توان توضیح داد.

نگاه جدی به عکس و عکاسی نگاه به آن، به عنوان یک هنر است .فرقی نمی کند که با دیجیتال کار شود یا غیر آن .فرق نمی کند که عکس مستند اجتماعی باشد یا خبری باشد یا پرتره یا تبلیغیاتی صنعتی یا هر شاخه دیگر. هنر عکاسی در تمام این شاخه ها می تواند معنا پیدا کند .آن جا که خلاقیت به کار رود هنر هم پدیدار می شود. ضمن آن که به هیچ وجه مُنکر عکس های غیر خلاقانه که کاربردهای خاص خود را دارند نیستیم .

یک عکاس حرفه ای که رشته اصلی اش در زمینه عکاسی بارداری در آتلیه بارداری هنری است می گوید : من معتقدم که عکاس یا باید بلد باشد که مخاطب را شگفت زده کند و یا اصلا نباید عکاسی کند.

این اعتقادی است که می تواند به کنار گذاشتن دوربین هم منجر شود. این که یا باید حرفی برای گفتن داشته باشی یا این که دوربین را ببوسی و کنار بگذاری !

ذات ما انسان ها همیشه به دنبال خوبی و زیبایی بوده و همیشه در پی ثبت یک هنر یا کار در شرایط بهترین و خوب ترین . عکاسی هم همین ویژگی را دارد . این که می خواهیم عکس خوب بگیریم ، می خواهیم خوب عکاسی کنیم و ... .
جواب این امر در تکنیک ها و فنون مختلف آمده است. کتاب های آموزش عکاسی متعددی در این زمینه وجود دارد و پُر است ازروش های ساده ای که رموز عکاسی خوب را درخود دارد.

در همه این کتابها می خوانیم که ویژگی های عکس خوب در رعایت کادربندی ، زاویه ، کمپوزسیون ، نورو رنگ و محتواست. ولی در این صورت همه عکس های خوب باید شبیه به هم باشند ! چون عکاسان همه عکس های خوب تلاش می کنند تا این نکات را رعایت کند.پس چه چیزی باعث می شود که صدها عکس خوب آفریده شود و همه با هم متفاوت باشد ؟ شاید یکی از این عوامل اعتقادات و نوع نگاه و جهان بینی عکاسان باشد. عکاسانی که وظیفه خود را خوب عکس گرفتن می دانند و ادعایی هم برای آن ندارند معمولا همان هایی هستند که عکس هایشان همیشه در ذهنمان باقی می ماند.

«آمی ویتال »عکاسی هندی است که تا امروز برنده بهترین جوایز عکاسی دنیا شده و می شود. این زن هندی هر جای دنیا هم که باشد و از هر واقعه ای هم که عکس بگیرد ، عکسش خوب می شود ! همه مجلات معروف حاضرند هر مبلغی را برای پیش خرید عکس های آمی ویتال بدهند . چون معتقدند وقتی عکس می گیرد امکان ندارد محصول بدی را عرضه کند. خودش می گوید : هیچ وقت به این فکر نمی کنم که عکسی که می گیرم خوب می شود یآ نه ! فقط همان لحظاتی را ثبت می کنم ک روحم را به درد آورده و می خواهم که همه مردم دنیا ببینند در جنگ و خونریزی و حتی دوستیِ آدم ها چه چیزهایی وجود دارد.

او می گوید که«دلی »عکس می گیرد و این حس را هم بعد از سال ها سفر و تجربه به دست آورده . می گوید : دوست ندارم چیز ناخالصی در عکس هایم باشد . حتی دلم نمی خواهد واقعه ای را بازسازی کنم و عکس بگیرم چون دیگر صداقتی در آن وجود نخواهد داشت.

بیشتر عکاسان موفق دنیا که عکس های خوبشان بیش از متوسط‌شان است به صداقت و عشق و اخلاقِ کاری اشاره می کنند . برای اکثر آن ها حس انسانیت بیش از ترکیب بندی اهمیت دارد. این در حالی است که تعداد زیادی از ما همواره به دنبال تکنیک و محتوا هستیم و موقع فشردن دکمه شاتر به مسایل جانبی بیش از موارد مورد نظر عکاسان موفق فکر می کنیم.