استفاده بهتر از لنز چگونه ممکن است؟ بیشتر عکاسان یک لنز محبوب خود دارند. ممکن است این عدد به ۲ یا ۳ نیز برسد. اما چطور می توانید از لنز خود بهترین نتیجه را بگیرید.؟
من لنزهای بسیاری را در طول سالیان مختلف استفاده کرده ام.
از این رو به خوبی می دانم که برای شناخت لنز خود زمانی را می بایست صرف کنید. در این مقاله قصد داریم بهترین توصیههای ممکن را برای شناخت بهتر لنز خود به شما بیاموزیم.

۱- حداقل برای یک ماه به صورت متناوب از یک لنز استفاده کنید.
توصیه های زیادی شده است که برای کسب تجربه لازم در یک حرفه لازم است حداقل ۱۰ هزار ساعت را صرف تمرین در آن حرکت کنید.
نمیخواهیم از این عدد برای لنز نیز استفاده کنیم اما مسلماً زمان زیادی را میبایست صرفه استفاده از لنز خود نمایید تا با ویژگیهای بارز آن به خوبی آشنا شوید.
مسلماً این کسب تجربه با یک لنز پرایم بسیار راحت تر است. بسیار توصیه شده است تا با یک فوکال ثابت ارتباط برقرار کنید و سپس به سمت استفاده از یک لنز زوم بروید.
۲- لنز خود را در دیافراگم های متفاوت به خوبی بررسی نمایید.
این بررسی میتواند هم از نوع تکنیکال و هم از نوع کیفیت تصویر برای شما بسیار مفید باشد. هیچ لنزی در دیافراگم های مختلف کیفیت ثابتی ندارد
تمامی لنز ها در بازترین دیافراگم و بسته ترین دیافراگم کیفیت نسبتاً پایین تری دارند.
پیدا کردن کیفیت مطلوب نیازمند بررسی دقیق لنز در دیافراگم های مختلف است.
شما معمولا برای پرتره از بازترین لنز استفاده می کنید اما باید بدانید که این نوع انتخاب میتواند روی کیفیت نهایی تصویر تاثیر معکوس داشته باشد. از این رو می بایست یک بالانس مناسب به این بود که و شارپنس برای خود بیابید.
۳- لنز زوم خود را در فوکال های متفاوت بیازمایید.
توضیح بالا در مورد لنزهای زوم کمی پیچیده تر است زیرا این لنزها متغیری به نام فوکال را نیز دارند.
برای آزمایش یک لنز زوم می‌توانید آن را به چند لنز پرایم تقسیم کنید. این کاری است که من معمولاً در ابتدا با لنزهای زوم خود می کنم. به این صورت میتوانید نقاط ضعف و قوت لنز خود را به خوبی دریابید.

۴- از طریق پاهای خود زوم کنید.
فارغ از اینکه شما یک لنز پرایم یا زوم محبوب دارید بهتر است سعی کنید که از طریق پای خود زوم کنید تا به حلقه زوم لنز خود اکتفا نمایید. این روش نتایج کاملاً متفاوتی از زوم کردن از طریق لنز را به شما خواهد داد.

دكارت در وجود واقعيت جهان بيرون از ذهن ترديد داشت و شوپنهاور فيلسوف بزرگ آلمانى مى گفت جهان تصوّر من است. تز شوپنهاور مى توانست با هنر نقاشى هماهنگ باشد اما با كشف دوربين عكاسى، ديرى نگذشت كه عكس توانست تصوّر محضِ جهان توسط ما را به تصوير جهان تبديل كند و اشيا به صورت تكان دهنده اى نه تنها تصوّر كه تصوير ما هم باشند.
تصويرگرى شي به واسطه عكاسى، براى نخستين بار حيث التفاتى ذهن به واقعيت را تعيّن بخشيد چرا كه اگر تصوّر نمى توانست ضامن وجود شي باشد، تصوير حاصل از دوربين عكاسى قادر بود هر گونه توهمى راجع به وجود يا عدم وجود شى را از ميان بردارد.
عكس با واسطه كردن امور تجربه پذيرى مثل علم فيزيك، اپتيك و شيمى توانست اين اطمينان را به انسان بدهد كه آنچه بيرون از ذهن او مى گذرد و مى بيند واقعيّت دارد. دستكم اين تسلى را به آدمى مى داد كه يك دستگاه مكانيكى بدون ذهن مى تواند آنچه مى بينيم را به همان شكل تصديق كند.
تصوّر، ايده و انتزاع محض در عکاسی

اگر از تصوّر، ايده و انتزاع محض خلق شد، انتظار اين بود كه عكس انسان را براى هميشه در واقعيت نگاه دارد، هولناك بود هولناك كه تمام آنچه انسان تا پيش از اين ديده بود از فجايع خونبار تا زيبايى هاى اطرافش همگى واقعيّت داشتند! ديرى نگذشت كه روند استعارى شدن عكس نيز اغاز شد. انگار انسان هيچوقت تصوير خود آن گونه كه هست را بر نمى تابد.
عكس از يك سوژه تسلى بخش فلسفى به آيينه اى تبديل شد كه شاهدى بود بر تمام رنج هاى ما. اما همچنان كه اخلاق كانتى در ضد-اخلاق ساد به زمين نشست عكس نيز از تسلاى انسان به شكنجه او گرايش پيدا كرد. مرگ و جنگ اگر تا پيش از اين تنها در اذهان مى ماندند و به شيوه هاى بين الاذهانى مثل تاريخ، روايت و يادآورى مى شدند، پس از كشف دوربين عكاسى و به واسطه عكس براى هميشه آنجا در جلوى چشم ما قرار داشتند.
عكس امكان مواجهه هميشگى با خود را فراهم ساخت اين نوع مواجهه هميشگى اما چيزى نيست كه ذهن بتواند براى مدت زيادى با آن كنار بيايد و ديرى نمى گذرد كه استعاره سازى شروع مى شود. مگر نه اين است كه ما از شيئى ترين شيئيات خود نيز استعاره مى سازيم؟ با استعارى شدن عكس سوالاتى پيرامون امكان الحاق عكاسى به هنر نيز طرح شد و اگر چه هنوز پاسخى روشن دريافت نكرده است اما حداقل تا جايى كه ميتواند استعاره بيافريند، متعلق به هنر هم هست. بعدها اين پندار پديد آمد كه عكس اساسا تعلق به جهان نشانه ها دارد. يعنى شى فى نفسه ايست كه هر چند خود بر چيزى دلالت ندارد اما ذهن را به دلالت سازى وادار ميكند.




طى طريقى كه عكس در اولين قرن حضورش درنورديد با يك كلام قابل بيان است؛ شهادت گرفتن از شى براى تصديق وجود آن، آفرينش رنج، تسلى، استعارى شدن و تبديل به نشانه. خوانش نشانه شناسه عكس در قرن بعد اشكال افراطى ترى پيدا كرد. خود عكس فارغ از نحوه برخورد ما تا حدود زيادى ناديده انگاشته شد و در نتيجه افول تدريجى اش را كسى نديد.
عكس امروزه آنقدر تطوّر پيدا كرده كه واقعيت جهان روزبروز در آن ناديده انگاشته مى شود. در دوره جديد ابتدا عكس از شيئيت خود درآمد و تبديل به فايلهاى مجازى شد و بدين ترتيب پيكرش را از دست داد امرى كه باعث شد زمينه براى تغيير ماهيت آن هموار شود. عكس كه زمانى تسلاى فلسفى انسان به وجود واقعيت خارج از ذهن بود به چيزى تبديل شد كه بايد در مورد واقعيت آن سوال كرد. امروزه با اديت افراطى عكس و تغيير ماهيت آن در كامپيوتر و گوشى هاى همراه خود همان كارى را مى كنيم كه نقاشان روى بوم خود انجام مى دهند.
ژنتيك عكاسى را ناشيانه كپى كردند و عكاسى تبديل به شبيه سازى ديجيتال آن شد، با عكس همانند ديتاهايى برخورد كردند كه مى شود فشرده ساخت، ذخيره اش كرد و آن را پاك نمود! هنر بى كالبد و فاقد ماده پارادكس بشدت خنده دارى بود كه براى اولين بار با ديجيتاليزه شدن عكاسى کودک در آتلیه کودک به وقوع پيوست.
ديجيتاليزه شدن عكاسى آن را از تصويرگرى به تصوربافى تقليل داد و از اين طريق قدرت اش خنثى شد. آنچه امروز با عكس انجام مى شود تلنبار كردن تصوّراتى است كه به ظاهر هيچ نيازى به ثبت شدن ندارند، عكس رنج نمى آفريند، تسلى نمى دهد، شگفت انگيز نيست و از همه بدتر اينكه براى اينكه تمام اينها بشود دستكارى اش مى كنند!

بسیاری از عکاسان حرفه ای تابستان را بهترین فصل برای عکاسی کودک در آتلیه نوزاد از افراد می دانند. و همینطور در این فصل بسیاری از عکاسان ترجیح می دهند در طبیعت عکاسی کنند و مردم هم دوست دارند عکس های زیبایی از خود در طبیعت داشته باشند. ولی گذشته از فصلی که در آن عکاسی می کنید به عنوان عکاس پورتره متوجه شدم یک چیز بین همه افراد مشترک است. آنها می خواهند در عکس فوق العاده تر از حالت عادی به نظر برسند.
عکاسی از افراد ترکیبی بحرانی از عوامل مختلف از جمله: نور پردازی در فضای بسته و در فضای آزاد، مکان یابی خلاق، برجسته سازی سوژه، ثبت احساسات و شخصیت فرد و آخرین و یکی از مهمترین آنها ژست گرفتن تشکیل شده است. که رعایت تک تک آنها در خلق تصویری زیبا حیاتی است.

• یک عکاس خوب در هوای بد شناخته می شود.

• بهترین دوربین آن است که در پشت آن بهترین عکاس قرار دارد.

• یک عکاس خوب مانند یک مهندس اندازه گیری می کند، مانند یک فیلسوف فکر می کند و دنیا را مانند یک شاعر می بیند.

• بهترین عکس آن است که هنوز آنرا نگرفته اید.

• آتلیه عکاسی و صداقت دست در دست یکدیگر کار می کنند.

• عکاسی از آنجایی که هنر و تکنولوژی با هم تقاطع دارند آغاز می شوند.

• با عکاسی کسی چیزی نمی گوید بلکه شخصی آنچه را باید گفته شود به نمایش می دهد.

• اگر شما عکاس ماهری باشید حتی از گرد و غباری که روی لنز نشسته است برای گرفتن عکس بهتر کمک می گیرید.

• از اساتید عکاسی پیروی کنید تا زمانیکه خودتان یکی از آن اساتید شوید.

• ابتدا یک گل را بشناسید سپس از آن عکس بگیرید.

• دوربین را برای مدت طولانی کنار نگذارید این برای هر دوی شما (عکاس و دوربین) مضر است.

• یک دوربین پیشرفته لزوماً عکسهای عالی نمی گیرد.

• بسیاری از عکاسان بیشتر نگران وضوح ظاهری عکس هستند تا مفهوم آن.

• درباره عکاس در آتلیه کودک با دوربینش قضاوت نکنید بلکه با عکسهایش در مورد او قضاوت کنید.

• شما عکاس خوبی می شوید اگر بدانید که چه چیزی سبب می شود شما عکاس بدی باشید.

• خوب است که نسبت به فیلمی که استفاده می کنید حساس باشید.

• یک عکاس خوب سوژه عکاسی را حتی از پشت یک مه غلیظ توصیف می کند.

• دوربین های اتوماتیک لزوماً عکسهای زیبایی نمی گیرند آنها فقط متخصص فنی خوبی هستند نه یک هنرمند خوب.

عکاسی به عنوان صنعت یعنی نوعی از عکاسی که انسان و تفکر و اندیشه اش هیچ گونه دخل وتصرفی در آن ندارد یا اگر دارد این اندیشه و تفکر صرفا جهت سامان دادن به عکس بر اساس اسلوب و روش های آزموده شده است و بدین منظور که عکس به جهت تکنیک مشکلی نداشته باشد.نوردهی یا نورپردازی درست باشد کادربندی بر اساس معیارهای شناخته شده صحیح باشد واز این قبیل .

دو مثال برای این نوع عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد یعنی جایی که عکاس صرفا صنعت است و حتی چشم انسان هم برای انتخاب لحظه عکاسی دخیل نیست :

1)ماهواره ای که از فضا دقیق ترین تصاویر را به زمین مخابره می کند.در این نوع عکاسی همه چیز طبق فرمول و حساب شده انجام می شود. این جا عکاسی صرفا علم است و صنعت است و البته کاربرد خودش را دارد و بسیار مفید است. یا نوع دیگر آن عکاسی از طریق میکروسکوپ یا تلسکوپ و غیر آن برای مقاصد پژوهشی .

2)جاهای دیگری هم هست که انسان مستقیما در عکاسی دخل و تصرف دارد اما این دخل و تصرف او مانند دخل و تصرف یک صنعتگر در کار صنعتی اش است .مثل دخل و تصرفی که یک تراشکار برای تراشیدن قطعه ای به کار می برد یا کاری که قالیباف پای دار قالی انجام می دهد. در این گونه عکاسی محصولی تولید می شود که مفید است و ارزشمند است و چه بسا زیباست اما یک کار صنعتی انجام شده و عکاس به عنوان یک صنعتگر مطرح است . بسیاری از عکس هادر شاخه های مختلف عکاسی مثل عکاسی صنعتی تبلیغاتی ،عکاسی خبری ،عکاسی طبیعت ونیز دیگر شاخه ها از این مقوله اند. در این گونه عکاسی عکاس صنعتگری است که می تواند دقیق و زیبا عکاسی کند و بسیاری از ذوق ها این گونه عکس ها را می پسندند و از دیدن آن ها لذت می برند.

برای این گونه عکس ها متخصصان هر رشته تا حدود زیادی می توانند تعاریف یک عکس خوب را بیان کنند.
اما آن جا که عکاسی به عنوان هنر مطرح می شود تعریف دقیق دادن از عکس خوب اگر ناممکن نباشد کار دشواری است.آن جا که عکاسی را همطراز شعر ناب می شناسیم همان قدر که تعریف دادن از شعر مشکل است عکاسی را هم نمی توان توضیح داد.

نگاه جدی به عکس و عکاسی نگاه به آن، به عنوان یک هنر است .فرقی نمی کند که با دیجیتال کار شود یا غیر آن .فرق نمی کند که عکس مستند اجتماعی باشد یا خبری باشد یا پرتره یا تبلیغیاتی صنعتی یا هر شاخه دیگر. هنر عکاسی در تمام این شاخه ها می تواند معنا پیدا کند .آن جا که خلاقیت به کار رود هنر هم پدیدار می شود. ضمن آن که به هیچ وجه مُنکر عکس های غیر خلاقانه که کاربردهای خاص خود را دارند نیستیم .

یک عکاس حرفه ای که رشته اصلی اش در زمینه عکاسی بارداری در آتلیه بارداری هنری است می گوید : من معتقدم که عکاس یا باید بلد باشد که مخاطب را شگفت زده کند و یا اصلا نباید عکاسی کند.

این اعتقادی است که می تواند به کنار گذاشتن دوربین هم منجر شود. این که یا باید حرفی برای گفتن داشته باشی یا این که دوربین را ببوسی و کنار بگذاری !

ذات ما انسان ها همیشه به دنبال خوبی و زیبایی بوده و همیشه در پی ثبت یک هنر یا کار در شرایط بهترین و خوب ترین . عکاسی هم همین ویژگی را دارد . این که می خواهیم عکس خوب بگیریم ، می خواهیم خوب عکاسی کنیم و ... .
جواب این امر در تکنیک ها و فنون مختلف آمده است. کتاب های آموزش عکاسی متعددی در این زمینه وجود دارد و پُر است ازروش های ساده ای که رموز عکاسی خوب را درخود دارد.

در همه این کتابها می خوانیم که ویژگی های عکس خوب در رعایت کادربندی ، زاویه ، کمپوزسیون ، نورو رنگ و محتواست. ولی در این صورت همه عکس های خوب باید شبیه به هم باشند ! چون عکاسان همه عکس های خوب تلاش می کنند تا این نکات را رعایت کند.پس چه چیزی باعث می شود که صدها عکس خوب آفریده شود و همه با هم متفاوت باشد ؟ شاید یکی از این عوامل اعتقادات و نوع نگاه و جهان بینی عکاسان باشد. عکاسانی که وظیفه خود را خوب عکس گرفتن می دانند و ادعایی هم برای آن ندارند معمولا همان هایی هستند که عکس هایشان همیشه در ذهنمان باقی می ماند.

«آمی ویتال »عکاسی هندی است که تا امروز برنده بهترین جوایز عکاسی دنیا شده و می شود. این زن هندی هر جای دنیا هم که باشد و از هر واقعه ای هم که عکس بگیرد ، عکسش خوب می شود ! همه مجلات معروف حاضرند هر مبلغی را برای پیش خرید عکس های آمی ویتال بدهند . چون معتقدند وقتی عکس می گیرد امکان ندارد محصول بدی را عرضه کند. خودش می گوید : هیچ وقت به این فکر نمی کنم که عکسی که می گیرم خوب می شود یآ نه ! فقط همان لحظاتی را ثبت می کنم ک روحم را به درد آورده و می خواهم که همه مردم دنیا ببینند در جنگ و خونریزی و حتی دوستیِ آدم ها چه چیزهایی وجود دارد.

او می گوید که«دلی »عکس می گیرد و این حس را هم بعد از سال ها سفر و تجربه به دست آورده . می گوید : دوست ندارم چیز ناخالصی در عکس هایم باشد . حتی دلم نمی خواهد واقعه ای را بازسازی کنم و عکس بگیرم چون دیگر صداقتی در آن وجود نخواهد داشت.

بیشتر عکاسان موفق دنیا که عکس های خوبشان بیش از متوسط‌شان است به صداقت و عشق و اخلاقِ کاری اشاره می کنند . برای اکثر آن ها حس انسانیت بیش از ترکیب بندی اهمیت دارد. این در حالی است که تعداد زیادی از ما همواره به دنبال تکنیک و محتوا هستیم و موقع فشردن دکمه شاتر به مسایل جانبی بیش از موارد مورد نظر عکاسان موفق فکر می کنیم.

با رواج یافتن دوربین های دیجیتال ارزان قیمت و همزمانی آن با گسترش اینترنت ، عکاسی کودک در آتلیه کودک ( در معنای عام آن ) کم کم وارد عرصه های جدیدی می شود. مشاهده فتوبلاگ های بسیاری که روز به روز هم بیشتر می شوند و نیز سایت های رایگانی که این امکان را در اختیار همه قرار می دهند که عکس های دیجیتالی که چند لحظه قبل گرفته شده به فاصله چند ثانیه برروی شبکه اینترنت قرار گیرد ، ما را دستخوش احساسات متضادی می کند . از این بابت هم می‌توان خوشحال بود و هم نگران .
خوشحالی از این بابت است که پدیده اینترنت و دیجیتال باعث شود تا علاقه مندانی که تازه آغاز کرده اند ، کم کم عکاسی را جدی تر بگیرند واز طرفی بینندگان با دیدن همین عکس ها به مرور قدم به وادی عکس های برتر گذاشته و عکس های خوبی را که در اینترنت یافت می شود بیابند. و نگرانی آن جاست که فرهنگ و سواد بصری عامه با عکس های فوری اینترنتی صدمه ببیند و فکر کنند که واقعا عکاسی در همین عکس ها خلاصه می شود. و کسانی هم که این گونه عکاسی را آغاز کرده اند دچار شُبهه مشابهی شوند.
نکته ای که مطرح کردیم به دوربین دیجیتال و بد بودن یا خوب بودن عکاسی دیجیتال مربوط نیست . دوربین دیجیتال یک ابزار است. همان گونه که دوربین غیر دیجیتال . دیجیتال فقط ابزار سریعتری است و این البته حُسن است و در کنارش می شود آسیب هایی را هم که این پدیده ممکن است ایجاد کند مد نظر قرار داد.
همانطور که با رواج پدیده وب لاگ گاهی باید نگران بعضی مسایل بود؛ سرعت و آسانی عکاسی و انتشار آن نیز می تواند نگرانی هایی ایجاد کند.
وقتی ذائقه عادت کرد به عکس های آسان و راحت الحُلقوم، آن گاه سخت می شود این ذائقه را تغییر داد. منظور از عکس های آسان ، آسان تر شدن عکاسی نیست؛ بلکه عکس هایی است که تفکری پشت سر ندارد و خب این قبیل عکس ها را با دوربین حتی گران قیمت هم می گیرند. دیجیتالی شدن فقط به این مقوله بیشتر دامن زده است .
مثل همان جمله ای که در مورد کتاب می گویند آیا هر عکسی به یک بار دیدنش می ارزد؟اما ما کتاب بد داریم و نیز عکس بد .
کتابهای پرفروش بازار اگر کسی را به سوی کتاب های برتر سوق بدهد خوب است. ( بگذریم که این کتاب ها سلایقی را راضی می کند و کارکرد خودش را دارد ؛حتی اگر این سلایق هیچ گاه سراغ کتاب های دیگر نروند.) اما اگر بازار مملو از کتاب هایی این چنین شود و مجال چندانی برای نفس کشیدن به انواع دیگر ندهد ؛جای نگرانی دارد.
نگاه جدی به عکس و عکاسی نگاه به آن، به عنوان یک هنر است .فرقی نمی کند که با دیجیتال کار شود یا غیر آن .فرق نمی کند که عکس مستند اجتماعی باشد یا خبری باشد یا پرتره یا تبلیغیاتی صنعتی یا هر شاخه دیگر. هنر عکاسی در تمام این شاخه ها می تواند معنا پیدا کند .آن جا که خلاقیت به کار رود هنر هم پدیدار می شود. ضمن آن که به هیچ وجه مُنکر عکس های غیر خلاقانه که کاربردهای خاص خود را دارند نیستیم .
یک عکاس حرفه ای که رشته اصلی اش در زمینه عکاسی هنری است می گوید : من معتقدم که عکاس یا باید بلد باشد که مخاطب را شگفت زده کند و یا اصلا نباید عکاسی کند.
این اعتقادی است که می تواند به کنار گذاشتن دوربین هم منجر شود. این که یا باید حرفی برای گفتن داشته باشی یا این که دوربین را ببوسی و کنار بگذاری !
ذات ما انسان ها همیشه به دنبال خوبی و زیبایی بوده و همیشه در پی ثبت یک هنر یا کار در شرایط بهترین و خوب ترین . عکاسی هم همین ویژگی را دارد . این که می خواهیم عکس خوب بگیریم ، می خواهیم خوب عکاسی کنیم و ... .
جواب این امر در تکنیک ها و فنون مختلف آمده است. کتاب های آموزش عکاسی متعددی در این زمینه وجود دارد و پُر است ازروش های ساده ای که رموز عکاسی خوب را درخود دارد.
در همه این کتابها می خوانیم که ویژگی های عکس خوب در رعایت کادربندی ، زاویه ، کمپوزسیون ، نورو رنگ و محتواست. ولی در این صورت همه عکس های خوب باید شبیه به هم باشند ! چون عکاسان همه عکس های خوب تلاش می کنند تا این نکات را رعایت کند.پس چه چیزی باعث می شود که صدها عکس خوب آفریده شود و همه با هم متفاوت باشد ؟ شاید یکی از این عوامل اعتقادات و نوع نگاه و جهان بینی عکاسان باشد. عکاسانی که وظیفه خود را خوب عکس گرفتن می دانند و ادعایی هم برای آن ندارند معمولا همان هایی هستند که عکس هایشان همیشه در ذهنمان باقی می ماند.

قبل از اینکه وارد دنیای عکاسی شوید باید بدانید نکاتی آموزنده و مفید در زمینه عکاسی وجود دارد که به خلق یک عکس خوب کمک بسیار می کند. و بهتر است یک عکاس آماتور این نکات را به عنوان پایه بشناسد و یک عکاس حرفه ای آنها را همیشه در ذهن داشته باشد.

برای عکس خود یک موضوع یا پیام انتخاب کنید.
اگر در عکس شما هیچ سوژه برجسته و واضحی وجود نداشته باشد یا این عکس حاوی پیامی نباشد احتمالاً عکس جالبی نخواهد بود.

چیزهای اضافی را حذف کنید.
زواید را حذف کنید، به خصوص اگر از ارزش عکس شما کاسته می شود. نه تنها باید بدانید چه چیزهایی را در عکس بگنجانید بلکه باید بدانید چه چیزهایی را نباید در عکس خود بگنجانید. همیشه بدنبال یک پشت زمینه ساده باشید و تعادل را حفظ کنید.
در این عکس دست زنی که در پایین تصویر مشاهده می کنید و پیراهن های رنگ و وارنگ زرد و آبی در پشت زمینه عناصری هستند که سبب به هم خوردن تمرکز بیننده بر موضوع اصلی می شوند. در این عکس می توان چند لحظه صبر کرد تا آن زن دست خود را عقب بکشد و افرادی که در پشت زمینه قرار گرفته اند نیز با چند قدم جابجایی عکاس از تصویر حذف می شوند و در این حالت عکس شما بهتر خواهد بود.

از زوم کردن و نزدیک شدن نترسید.
اشتباهی که بیشتر عکاسان آماتور مرتکب می شوند این است که عکس های آنها از فاصله خیلی دوری گرفته شده است. و در تصویر نسبت محیط به موضوع آنقدر زیاد می شود که نمی تواند پیام خود را القا کند. سعی کنید عکس را به اندازه کافی از سوژه پر کنید و از پشت زمینه شلوغ پرهیز کنید. تا عکس ساده و قابل فهم باشد.

موضوعات خود را در مرکز تصویر قرار ندهید.
سعی کنید موضوع عکاسی خود را در مرکز تصویر قرار ندهید. بهتر است از قانون یک سوم استفاده کنید. فرض کنید تصویر شما به سه قسمت تقسیم شده است چه از نظر عمودی و چه از نظر افقی آنگاه موضوع خود را روی یا نزدیک یکی از این خطوط قرار دهید. این قانون را قانون یک سوم می نامند. البته سعی کنید خلاقیت خود را حفظ کنید و از این قانون تابعیت محض نداشته باشید. به خاطر داشته باشید برای انسان و حیوان وقتی که روی سر آنها زوم می کنید بینندگان بیشتر به چشم آن انسان یا حیوان توجه می کنند بنابراین در این گونه مواقع قانون یک سوم بر مو قعیت چشم ها اعمال می شود.


از سطح دوربین خود مطمئن شوید.
اگر سطح افق در عکس شما زاویه دار شود از ارزش عکس شما کاسته خواهد شد. ممکن است هنگام عکاسی دقت زیادی برای تنظیم سطح نداشته باشید اما مشکلی نیست با نرم افزارهای ویرایش عکس مانند فتوشاپ می توان به راحتی سطح را تصحیح کرد. اما بهتر است تمرین کنید تا همیشه دوربین را افقی نگه دارید.


چشم ها بسیار اهمیت دارند.
چشم ها بازگوی داستان هستند. وقتی که از انسان یا حیوان عکس می گیرید هر چیزی ممکن است از نظر پنهان باشد ولی چشم ها باید آشکارا قابل دیدن باشند. و کیفیت تصویر چشم باید بالا باشد آنوقت است که تأثیر شگفت انگیز چشمها را در عکس های خود خواهید دید.

فاصله را برای فلاش تخمین بزنید.
بهترین فلاشها در فواصل بیش از 10 متر تأثیری ندارند. برای فواصل دور در نور کم به جای استفاده از فلاش میزان exposure دوربین خود را افزایش دهید و از یک سه پایه استفاده کنید. و اگر لازم است از ISO بالاتر استفاده کنید.
اگر از چند نفر با فلاش عکس می گیرد بدانید که چهره افرادی که به دوربین نزدیکتر هستند روشنتر و چهره افرادی که از دوربین دورترند تیره تر است بنابراین سعی کنید فاصله افراد با دوربین یکسان و به اندازه کافی نزدیک باشد.

حرکت کنید
در هنگام عکاسی بارداری در آتلیه بارداری خود یا موضوع عکاسی را آنقدر حرکت دهید تا موضوع شما در پشت زمینه خودنمایی کند یا به عبارت دیگر موضوع و پشت زمینه هم رنگ نباشند.

انتخاب زاویه دید و محل قرار گرفتن دوربین نسبت به موضوع عکاسی یکی از مهمترین قسمتهای خلق یک عکس خوب است. ولی افراد کمی به آن توجه می کنند. وقتی از گروهی از دوستان عکس می گیرید، چقدر موقعیت خود را تغییر می دهید تا بهترین زاویه را پیدا کنید؟

اولین تغییر آشکاری که با عوض کردن زاویه دید مشاهده می کنید. در پشت زمینه تصویر است. اگر سوژه عکاسی را نمی توانید به آسانی جابجا کنید، بهترین راه حل تغییر زاویه دید است یعنی شما به عنوان عکاس باید آنقدر جابجا شوید تا موقعیت مناسب را پیدا کنید.

با تغییر زاویه دید نسبت به سوژه عکاسی شما می تواند کاملاً متفاوت به نظر برسد. با انتخاب یک زاویه درست می توانید کاری کنید که عکس های شما کاملاً پویا به نظر برسند. برای این منظور سعی کنید از زوایای مختلف از سوژه خود عکس بگیرید. مخصوصاً برای عکس های ورزشی سعی کنید تعداد بیشتری عکس بگیرید زانو بزنید و تا می توانید به زمین نزدیک شوید.

همینطور با این تغییرات پرسپکتیو شما می تواند به شدت تغییر حالت دهد، بخصوص اگر از لنزهای Wide استفاده کنید. اگر از فردی در حالت ایستاده و تمام قد عکس می گیرید و از یک لنز Wide استفاده کنید. در این صورت سر فرد نسبت به بدن او بزرگتر دیده می شود. و اگر زانو بزنید و با همین لنز از پایین عکس بگیرید به طوریکه دوربین هم سطح با کمر کسی که از او عکس می گیرید باشد مشاهده خواهید کرد عکس شما تناسب بیشتری با بدن فرد دارد.

وقتی که در فضای آزاد و در طبیعت عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد می کنید مشاهده خواهید کرد که با تغییر زاویه دید دوربین اثر تابش آفتاب هم بر سوژه شما تغییر می کند. این وضعیت یکی از محدودیت های زاویه دید است که خود یک یحث کامل را می طلبد.
دو عکس تمام قد بازاویه افراط شده و یک لنز Wide معمولی می تواند تأثیر زیادی در افزایش حالت پرسپکتیو در عکس داشته باشد.

وقتی عکس هایی می گیرید که در پشت زمینه آن آسمان با درخشندگی های خاص خود قرار دارد باید به exposure دوربین خود توجه بیشتری نشان دهید. و اگر دوربین را در حالت اتومات قرار داده باشید چهره شخص بسیار تیره می شود. با تغییر exposure چند عکس بگیرید تا بهترین وضعیت را پیدا کنید.

برای مراقبت از دوربین دیجیتال چه بکنیم و چه نکنیم؟

1. به طور منظم دوربین را تمیز کنید.

2. دوربین خود را در برابر ضربه، لرزش، میدان مغناطیسی، دود، آب، بخار، شن یا مواد شیمیایی محافظت کنید.

3. کلیه قطعات متحرک دوربین دیجیتال را بادقت حرکت دهید.

4. همیشه قبل از اینکه کابل برق یا رابط را قطع کنید یا وصل کنید یا حافظه یا باتری را جا بزنید یا در بیاورید دوربین را خاموش کنید.

5. دوربین را در جاهای مرطوب، پرگرد و غبار و کثیف استفاده نکنید.

6. دوربین را در دمای خیلی بالا یا خیلی پایین قرار ندهید.

7. دوربین را در برابر نور مستقیم آفتاب برای مدت طولانی قرار ندهید بخصوص در داخل ماشین وقتی پشت شیشه قرار دارد.

8. دوربین خود را در محیط خشک نگهداری کنید. عکاسی بارداری